Lahat ng Kabanata ng MAMAW: Pahiram ng Kasalanan: Kabanata 11 - Kabanata 20

MULING dinalaw ni Oliver si Aling Lagring na tulad ng dati ay tuwang-tuwa tuwing dumarating siya. Naroroon rin si Eliza at tulad ng dati ay may dala itong mga kakanin. Masayang masaya ang matanda habang naghahain ng tinolang native chicken.“Alam nyo sir, talagang masayang masaya ako kapag dumadalaw ka.” Walang pagsidlan sa tuwang sabi ng matanda. “Sana po ay madalas kayong dumalaw.”“Pasensiya na po kung paminsan-minsan lang akong pumarito. Sobrang busy po kasi.”“Oo nga po sir.” Sabat naman ni Eliza. “Palagi ka po niyang hinihintay. Kapag naririto ka po kasi, nalilibang siya at nakakalimutan niya ang kanyng anak na si Banjo.”May hapding nadama si Oliver sa narinig. Kung puwede nga lang sana ay ipagtapat na niya ang totoo na siya naman talaga si Banjo. Ngunit pinigilan niya ang sarili. Naisip niyang hindi pa panahon.“Hayaan nyo po, baka madadalas ang pagdalaw ko sa inyo kapag nasimulan ang iniisip kong project dito sa lugar nyo.”“Talaga sir.” Gumuhit ang tuwa sa mukha ni Aling Lagr

PAK!“Ta**ina! Bakit mo ako sinampal?” Galit na protesta ni Mrs. De Asis dahil sa tinanggap na malutong na sampal mula kay Congressman na ikinabigla niya.“Malandi ka. Hindi mo na ko binigyan ng kahihiyan.” Nagngangalit ang mga bagang na sagot ni Welmor. “At harap harapan pa talaga na nagpakita ka ng pagkagusto kay Oliver Calderon.”Isang maikling tawa muna ang pinakawalan ni Mrs. De Asis bago nagsalita. “Masakit ba?”Lalong ikinagalit ni Welmor ang tila panlilibak sa kanya ng asawa at akmang sasampalin niya ito uli ngunit naging mabilis si Mrs. De Asis. Nasalag nito ang sampal at sa halip ay isang malakas na suntok ang iginanti nito. Sapol sa mukha si Welmor at tila hindi pa nakuntento ay sinundan pa ni Mrs. De Asis ng sipa sa pagitan ng mga hita ang Congressman. Namilipit ito sa sakit. Akmang susundan pa sana ng isang tadyak ngunit naging maagap na ang Congressman.“T-Tama na Hon. Ayoko ko na.”Pinitsirahan ni Mrs. De Asis si Welmor. “Ikaw, matagal na akong nagtitimpi sa’yo. Gusto m

A night to remember ang peg na inihanda ni Oliver kay Ma’am Badette. Dinner for two sa isang mamahaling restaurant na nasa roof top ng mamahaling hotel. Masasarap na pagkain at alak ang inorder niya ng gabing iyon. Mga pagkain at inuming tanging mayayaman lamang ang nakaka-afford. Alam niyang bago sa guro ang ganoong experience kaya sinadya niyang lalo itong itaas sa rurok ng expectations. It was almost perfect dream date for any woman.Tila inilulutang sa ulap naman ang pakiramdam ni Ma’am Badette lalo na ng lumapit ang dalawang musicians at tinugtugan sila ng isang napaka-romantic na musika na lalong nagpakilig kay Ma’am Badette.The ambience was so solemn and the night was enticing almost a perfect picture of romance. Ang mga ilaw na sadyang inihanda ng venue para sa mga special occasions ay nag-aanyaya at tila mga bituing kumikislap sa kalangitan.Naluha sa galak si Ma’am Badette ng yayain siya ni Oliver na sumayaw sa saliw ng matamis ng musika.“O bakit ka umiiyak?” puna ni Olive

HABANG papunta sa Hotel na sinabi ni Mrs. De Asis na lugar ng kanilang meeting ay maraming naglalaro sa isip ni Oliver. Kanina ng tumawag si Elizabeth De Asis ay business meeting ang imbitasyon nito para daw mapag-usapan nila kung ano ang mga specification ng Hospital na binabalak niyang itayo. At upang magawa na ang layout at building plans. Fine enough at gusto niyang maniwala sa sinabi nitong dahilan ngunit may duda siya na hindi lamang iyon ang tanging dahilan. May reserbadong Hotel Suite si Mrs. De Asis. May kasama itong Engineeer at Architect.Sa umpisa ay pure business ang usapan ngunit ng matapos ang meeting at makaalis ang dalawa at sila na lang ang naiwan ay naging agresibo na ito.“I want to be frank Mr. Calderon.” Malambing ang tinig ng sabi habang hawak ang kamay ni Oliver.”Gusto kita at hindi naman siguro kalabisan if we will sealed our project with something intimate. I will consider a night with you as a bonus.”“Hindi ka ba natatakot sa asawa mo?”“He is nothing. Huwa

Kung minsan ay nadadala tayo sa kung ano at sino tayo sa ating paniniwala. It’s human nature that we pride about our looks and achievements. At madalas ay naliligaw na tayo sa ating sariling paniniwala. Halimbawa’y naging successful na tayong negosyante o kaya kinikilala na tayo sa ating profession kaya’t nagiging napakataas na ng tingin natin sa sarili.Kung minsan we are carried away. We tend to stoop down to those lesser in satatus. Hindi man sinasadya ngunit madalas ay nadadala tayo ng pagiging tao lamang. We tend to boost with our achievements. And the irony is that we cling to our status to show that we are different. Gusto nating makita ng ibang tao na naiiba tayo. Na mas magaling tayo at matalino. Iyon bang tipong yabang na ang dating na minsan kahit wala namang nagtatanong ay kusa nating ikinukuwento ang tungkol sa ating nagawa na. Madalas na ipinangangalandakan nating nakabili tayo ng bagong kotse, bahay at bagong ari-arian.Teacher Baddette was no different. From being poor