All Chapters of MAMAW: Pahiram ng Kasalanan: Chapter 1 - Chapter 10

ENGAGEMENT party nina Chantal Meraville at Artis Saldivar. Ang magarang gayak ng mansiyon ng mg Saldivar ay punong-puno ng buhay. Ang mga panauhin ay mula sa mataas na antas ng lipunan. Mga kilalang pulitiko, entertainment people at mga negosyante. Ang kanilang kasoutan ay larawan ng rangya at ang mga alahas ng mga kababaihan ay nagkikislapan sa tuwing tatamaan ng liwanag.Ang pamilya Saldivar ay kilalang negosyante sa larangan ng import and export at si Artis Saldivar ay ang nag-iisang taga-pagmana ni Don Arcadio Saldivar. Kabilang sila sa iilang taong pinakamayan sa buong bansa.Ang ngiti ni Chantal Meraville ay lalong nag-patingkad sa kanyang ganda. Siya ay isang model at beauty finalist sa katatapos pa lang ng Miss Beauty pageant na ginanap pa sa ibang bansa.Napasulyap siya sa kanyang future husband. Abala si Artis sa pakikpag-usap sa kanilang mga bisitang negosyante. Tumamlay ang ngiti ni Chantal bagay na napuna ng best friend na si Diana.“What’s wrong?” punang tanong ni Diana.

ISANG bayan yon sa lalawigan ng Rizal na malapit lamang sa Metro Manila ang tinungo ni Oliver. Huminto ang kanyang kotse sa tapat ng isang ordinaryong bahay. Isang matandang babae ang lumabas at masayang sumalubong.“Good morning po sir Oliver.” Bungad bati nang nakangiting si Aling Lagring.Umibis sa kanyang kotse si Oliver. “Si Aling Lagring talaga. Sabi ko naman sa’yo alisin mo na ang sir. Oliver na lang po.”“Pasensiya ka na talaga sir. Hindi pa rin kasi ako masanay. Mayaman ho kayo at sobra po ang pag-galang ko sa inyo kaya sir ang tawag ko po.”“Kayo po talaga. Payakap nga po.”Mahigpit na yumakap si Aling Lagring at muli na namang tumulo ang mga luha nito tulad ng dati kapag niyayakap niya.Suminghot-singhot bago nagsalita. “Alam mo sir. Kapag yakap kita ay palagi kong naalala ang anak kong si Banjo.”Napapikit ng mariin si Oliver sa narinig. Pinigilan niya ang nang-gigilid na mga luhang sumilay sa sulok ng kanyang mga mata ng marinig ang sinabi ng matanda.Hindi pa panahon, na

Isang maliit na paggamutang pambayan ang pinagdalhan sa kanila. Pagdating pa lamang nila ay tuliro na ang mga nurse at doctor sa pag-aasikaso. Sa tingin niya noon, ay talagang espesyal ang lalaking iniligtas niya at sa kilos pa lamang ng mga doctor ay naroroon ang respeto at pag-aalala.Nakita niya kung paano asikasuhin ang lalaki. Kung ordinaryong tao lamang marahil ang mga naaksidente ay baka hindi kaagad ito inasikaso hangga’t walang pang-down payment. Ganoon kasi sa paggamutang bayan sa kanila. Minsan ay sumakit ng todo ang tiyan ni Aling Lagring at isinugod niya sa hospital ngunit halos hindi sila iniintindi lalo’t kulang ang dala nilang pera. Samantalang ang lalaking ito ay sinundo pa mismo ng ambulansiya ng ospital.Ang babae naman ay nagkamalay na rin at inasikaso rin at nakita niyang iyak pa rin ito ng iyak habang pinapakalma ng mga nurse. Nang mag-hysteria ang babae ay tinurukan ito ng pampatulog.Ilang sandali pa ay may lumapag ng helicopter sa likod ng hospital. Nakita rin

MINSAN mahirap pala ang maging tanga. Tulad niya noon. Bagong mukha at pagkatao pero naroroon pa rin ang pagiging probinsiyano. Mapagtiwala at hindi gaanong nag-iisip.Dahil sa matagumpay na operasyon na ginawa sa kanya ni Dr. Leonardo ay itinuring na rin siya nitong parang tunay na anak at sa tuwing nakikita siya ng matanda ay nawawala na unti-unti ang pangungulila nito sa tunay na anak. Isang pasiya ang ginawa nito para sa kanya. Dinala siya sa Amerika at pinapag-aral. Ngunit naroroon pa rin ang mahigpit na bilin.“Huwag na huwag mo ipagsasabi kahit kanino ang tunay mong pagkatao.” Halos paulit-ulit natagubilin nito. “Ikaw na si Oliver Calderon. Wala akong pamamanahan ng aking mga ari-arian at ayoko na mapunta ito sa mga kamag-anak kong gustong angkin ang aking mga naipundar.”“Malaki pong responsibilidad ang ibinibigay nyo sa akin Dr. Leonardo.”“Papa na ang itawag mo sa akin. Dapat masanay ka na. Mag-aaral ka dito sa Amerika upang maging handa ka sa magiging responsibilidad na ga

HABANG nagmamaneho patungo sa tagpuan nila ni Chantal ay maraming isipin ang pumapasok sa utak niya. Una na doon ang itsura ng magiging baby. Paano kung tama si Dr. Leonardo na nubenta porsiyento raw ng nagiging itusura ng isang baby ay mula sa mother or father. Paano kung sa kanya magmana?Isang pasiya ang nabuo sa isip niya bago pa man siya humarap kay Chantal. Kaya’t gulat na gulat ito sa sunod-sunod na tanong niya.“Sigurado ka na bang buntis ka?” unang tanong.“Sigurado ka bang ako ang ama niyan?” pangalawang tanong.“Alam na ba yan ng Mama mo?” pangatlong tanong.Mga nakakatulig na tanong sana para kay Chantal ngunit siya ang natulig ng dumapo ang malakas na sampal nito sa kanyang pisngi.“How dare you!” galit na sagot.” Siyempre ikaw ang ama nito. Dahil kahit ikakasal na kami ni Artis ay minsan lang naming ginawa ang mag-sex and it was almost one year ago.”“How would I know? Isa pa, magdadalawang buwan pa lang tayo.” Malamig naman niyang sagot.Tuluyan nang naiyak si Chantal.