Mistakes From The Past 의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Alas sinco palang ng madaling araw ay naihanda ko na ang lahat mula sa paglilinis ng bahay hanggang sa pagluluto ng ulam. Nang matapos sa lahat ng dapat gawin ay nag-iwan ako ng note sa may ref na lalabas muna ako sandali para mag-grocery sakto din naman na wala nang laman ang pantry kaya ginamit ko na iyong dahilan para makaalis at kitahin si Kikay. Yes you heard it right! Si Kikay yung tumawag sa'kin kagabi. Pagkalabas ko ng bahay ay dumampi na kaagad sa balat ko ang malamig na hangin ng madaling araw. I rubbed my arms para mainitan kahit paano pero hindi ito epektibo dahil nangangatog pa din ako sa ginaw.Kinandado ko mula sa loob ang pinto ng bahay at nagmadali na sa paglabas ng gate. Binuksan ko ang maliit na pinto sa gate at kaagad ko din itong ikinandado bago nagmamadaling pumasok sa nakaparadang Mitsubishi Montero."Sorry I'm late, kanina ka pa ba?" Tanong ko sa lalaking nakaupo sa driver seat."Not really." Sagot nito at nag-inat muna bago pinaandar ang kotse."Are you sure

"Ginabi yata kayo?!" Puno ng galit na tanong ni Amanda ng makapasok kami ni Roberto sa loob ng bahay at saka walang habas na binato sa amin ang bote ng alak na hawak nito.Kumalabog ng malakas ang dibdib ko at hindi malaman kung ano ang gagawin pero naramdaman ko nalang ang paghila at pagyakap sa'kin ni Roberto ng malapit ng tumama sa'kin ang lumilipad na bote."What the heck is wrong with you?!" Roberto's voice boomed in the four corners of the living room pero imbes na matakot ay tumawa ng malakas si Amanda."HAHAHA!" tawa nito pero biglang sumeryoso at matalim na nagtanong sa lalaking nakayakap sa'kin para protektahan ako. "What is wrong with me? You seriously asking me that stupid question Roberto?!" "Yes I am asking you, so answer me what the hell is wrong with you?!" muling sumigaw si Roberto but this time it's louder to the point na napabitaw na siya sa pagkakahawak sakin.Amanda seems to don't like answering kaya imbes na sumagot ay muli itong nagtanong. "What the hell is goi

"Okay ka na ba?" nag-aalalang tanong ni Lucas at inabutan ako ng isang tasa ng kape. Nandito kami ngayon sa sala ng condo ko dito ako nagpadala kanina nung sinundo ako ni Lucas."Hmm" tanging tugon ko at saka humigop ng mainit na kape."Can you tell me what happened?" muli itong nagtanong. Sa katunayan kanina pa ito tanong ng tanong hindi ko lang sinasagot dahil alam kong susugod ito kila Roberto. Alam kong hindi ko maitatago ang nangyari lalo na kay Lucas pero hanggang maaari sana ay gusto ko itong maging lihim muna pero masyado itong makulit.Handa na sana akong sumagot pero napahinto ako dahil padarag na bumukas ang pinto at iniluwa nun ang humahangos na si Kikay. "Jesus Kikay, hindi ka ba marunong kumatok?!" Lucas exclaimed. Kikay rolled her eyes at nagtatakbo ito papunta sa'kin at niyakap ako ng mahigpit. "Anong nangyari? Tumawag sa'kin si Lucas." Sinamaan ko ng tingin si Lucas pero nginisihan lang ako nito. "You two! What happened?!" Nakapameywang na singhal ni Kikay. Nagkati

"Anong gagawin natin ngayon?" Kanina pa kami dito sa sementeryo. Nakasandal lang ako sa'kanya habang magkahawak ang kamay naming dalawa."Magpa-file ako ng divorce at magpapakasal tayo, pero sana mahintay mo kase matagal na process ito." Roberto put his arms on my shoulder and pull me closer to him."I will wait kahit gaano pa katagal." Hinalikan nito ang ulo ko pagkarinig sa sinambit ko."Son I promise you from this day onwards that I will take care of your Mom forever." Roberto took an oath on our son's grave and I found myself blushing so hard and I can feel millions of butterflies circling inside my stomach."Roberto stop it." Nahihiyang ani ko at pinalo ang braso nito."Is my baby shy?" Every time he calls me baby I felt an electricity travel to my whole system."I'm afraid Roberto." I said honestly. We know for sure that we love each other pero hindi ko maialis sa isip ko ang pwedeng gawin ni Amanda. She almost killed me once and I don't want that to happen to Roberto or any of

Two days have passed since the Lyndon incident and everything has change so as Lucas and Roberto. I always find them looking at me, nung una ay okay lang nai-endure ko pa pero ngayon hindi na it's too much."What the hell is wrong with you two?" Iritable at naiinis na tanong ko."Nothing." it is Lucas who answered me pero hindi makatingin ng diretso."Nothing?! Are you kidding me?! Ever since we saw Lyndon and you came back from manila, you two are acting really weird and now you're going to tell me it's nothing?!" I lose all my patience because of what Lucas said. Nakita kong napabuntong hininga si Roberto kaya binalingan ko ito ng masamang tingin at sininghalan. "What?!" "Nothing to worry about." He simply said.Kaagad na sumama ang timpla ko pagkarinig sa sinabi nito. "Nothing pala ha! Magtabi kayo sa pagtulog mamaya!? Gigil na sigaw ko at saka ako nagtatakbo sa kwarto at kinandado ito."Christelleee!" sigaw nito at narinig ko ang mga yabag nito papunta sa kwarto ko but too late