"Okay ka na ba?" nag-aalalang tanong ni Lucas at inabutan ako ng isang tasa ng kape. Nandito kami ngayon sa sala ng condo ko dito ako nagpadala kanina nung sinundo ako ni Lucas."Hmm" tanging tugon ko at saka humigop ng mainit na kape."Can you tell me what happened?" muli itong nagtanong. Sa katunayan kanina pa ito tanong ng tanong hindi ko lang sinasagot dahil alam kong susugod ito kila Roberto. Alam kong hindi ko maitatago ang nangyari lalo na kay Lucas pero hanggang maaari sana ay gusto ko itong maging lihim muna pero masyado itong makulit.Handa na sana akong sumagot pero napahinto ako dahil padarag na bumukas ang pinto at iniluwa nun ang humahangos na si Kikay. "Jesus Kikay, hindi ka ba marunong kumatok?!" Lucas exclaimed. Kikay rolled her eyes at nagtatakbo ito papunta sa'kin at niyakap ako ng mahigpit. "Anong nangyari? Tumawag sa'kin si Lucas." Sinamaan ko ng tingin si Lucas pero nginisihan lang ako nito. "You two! What happened?!" Nakapameywang na singhal ni Kikay. Nagkati
"Roberto?!" hindi ko napigilan ang sarili ko na ipakita ang disgusto pagkakita kay Roberto."Is this your house?!" instead of answering he threw me a question."Yes!" walang kahit na anong emosyon ang ipinakita ko."H-How?" shock is written all over his face and it shows a demand for answer but I don't care because I don't owe him an explanation."Why do you wanna know?" i raised an eyebrow and looked at him deadly."You owe me an explanation!" he demanded. I roll my eyes at him."I don't owe you an explanation Roberto. So can you please leave now?!" I know I am acting like a total bitch alam ko na walang kasalanan si Roberto but I can't talk to him right now."Tinanggap kita sa trabaho thinking na kahit papaano makabawi ako sa ginawa kong pag-iwan sa'yo pero ano ito, malalaman ko na mas mayaman ka pa sakin? Ano pa ba ang mga tinatago mo?!" He's frustrated and sad I can see it in his eyes at hindi ko ito nagugustuhan. Pero kung kinakailangan kong maging matigas ay gagawin ko huwag lan
"Anong gagawin natin ngayon?" Kanina pa kami dito sa sementeryo. Nakasandal lang ako sa'kanya habang magkahawak ang kamay naming dalawa."Magpa-file ako ng divorce at magpapakasal tayo, pero sana mahintay mo kase matagal na process ito." Roberto put his arms on my shoulder and pull me closer to him."I will wait kahit gaano pa katagal." Hinalikan nito ang ulo ko pagkarinig sa sinambit ko."Son I promise you from this day onwards that I will take care of your Mom forever." Roberto took an oath on our son's grave and I found myself blushing so hard and I can feel millions of butterflies circling inside my stomach."Roberto stop it." Nahihiyang ani ko at pinalo ang braso nito."Is my baby shy?" Every time he calls me baby I felt an electricity travel to my whole system."I'm afraid Roberto." I said honestly. We know for sure that we love each other pero hindi ko maialis sa isip ko ang pwedeng gawin ni Amanda. She almost killed me once and I don't want that to happen to Roberto or any of
Avenida HeightsLyndon's Condo Unit"AMANDA!" I am busy sufing on a internet when I heard Lyndon's agitated voice calling out for me."What in the world are you shouting for Lyndon?!" I almost jump from my seat kaya naiinis na sinigawan ko ito. But he seems preoccupied because he walked pass me and start running to our room.I shook my head in disbelief and rolled my eyes bago muling ipinagpatuloy ang pag-surf sa facebook."Amanda what are you still dozing off like that?!" akala ko ay okay na abalang-abala na ako sa pag-swipe sa fb ng muli kong marinig ang galit na boses ni Lyndon."Why are you so agitated, did something happened?" I knitted my eyebrow and ask curiously."They know." two words I can't believe only two words can me feel so afraid and terrified."What? How?" I felt my stomach churning because of the sudden news."I don't know!" he exclaimed while facing back and forth. "But we need to go because we're facing charges if we don't." after saying those words he just pulled
Two days have passed since the Lyndon incident and everything has change so as Lucas and Roberto. I always find them looking at me, nung una ay okay lang nai-endure ko pa pero ngayon hindi na it's too much."What the hell is wrong with you two?" Iritable at naiinis na tanong ko."Nothing." it is Lucas who answered me pero hindi makatingin ng diretso."Nothing?! Are you kidding me?! Ever since we saw Lyndon and you came back from manila, you two are acting really weird and now you're going to tell me it's nothing?!" I lose all my patience because of what Lucas said. Nakita kong napabuntong hininga si Roberto kaya binalingan ko ito ng masamang tingin at sininghalan. "What?!" "Nothing to worry about." He simply said.Kaagad na sumama ang timpla ko pagkarinig sa sinabi nito. "Nothing pala ha! Magtabi kayo sa pagtulog mamaya!? Gigil na sigaw ko at saka ako nagtatakbo sa kwarto at kinandado ito."Christelleee!" sigaw nito at narinig ko ang mga yabag nito papunta sa kwarto ko but too late
"Kring..." "Kring..." a phone! There's a phone ringing. I groaned in frustration because of the sudden sound that wakes me from my deep slumber. Kinuha ko yung extrang unan at saka ko itinabon sa mukha ko para ma-block yung ingay na naririnig ko at umaasa na din na mananawa yung tumatawa pero nagpatuloy lang sa pagtunog ang cellphone. "UGH! Baby answer the phone please." inaantok na ani ko at tinapik si Roberto. "Hmm" huminga muna ng malalim si Roberto pero naramdaman ko na lumundo yung kama na parang may mabigat na umupo dito."Hello?" sagot ni Roberto sa nasa kabilang linya. Tinangka kong bumalik sa pagtulog pero tuluyang nawala ang antok ko ng marinig ko ang halakhak ni Roberto. "HAHAHA!" Dahan-dahan na idinilat ko ang mga mata ko at tinitigan ng matalim ang katabi ko na mukhang hook na hook sa kausap dahil hindi nito napapansin ang masama kong titig."Okay see you there." nagpaalam ito sa kausap habang nakatodo ng ngiti pero kaagad itong nawala ng maramdaman ang nanunusok kong
Santiago Metropolitan Cathedral10:00 AM Christelle Point of ViewThe wedding is emotional and amazing I never thought that I saw myself tearing up because of their wedding vows."Ganyan din kaya tayo kapag ikinasal tayong dalawa?" wala sa sariling tanong ko habang diretso ang tingin sa kaibigan namin na abala sa picture taking."I wanted to marry you now baby." Napangiti ako sa sinabi ni Roberto pero hindi ko pa din inalis ang tingin kay Monica."Hey C, let's take a picture together!" Anyaya ni Monica na talagang sumigaw pa sa loob ng simbahan. Excited na nagpunta ako sa kinaroroonan nila pero nung narating na ako ay biniro ko si Monica tungkol sa pagsigaw niya. "Hoy nasa simbahan tayo ateng makasigaw ka naman." "Who cares!" Umirap ito pero kalaunan ay sumigaw na naman at sinamahan pa ng pagtalon habang nakayakap sakin. "Ahh!" "Hahaha!" tawa ko at nakisabay sa pagtalon nito pero kaagad kaming napahinto ng sabay na nagsalita si Roberto at Joshua."Girls" sabay na ani ng dalawa kay
Kinabukasan....Roberto Point of View"Lastimosa are you free this afternoon?" maaga akong nagising kinabukasan dahil biglang pumasok sa isip ko ang bagay na matagal ko ng gustong gawin."Yes Lagasca, may I know why?" sagot ni Attorney Lastimosa sa kabilang linya."I wanted to process my divorce paper." I answered him. Lastimosa is one of my friend and he's a lawyer a great one in his field."Is Sandoval back?" Dinig ko ang pagtataka sa boses nito ng magtanong ito alam niya kasi na hindi ako yung tipo ng tao na pala-desisyon ng walang malalim na dahilan."Yes she's back and thank you for asking but her last name is actually De Leon not Sandoval." I couldn't help but roll my eyes habang sinasabi ko ang sagot ko."Hahaha, what's your problem? Are you jealous because I have a nickname on her?" he is laughing his ass out at talagang nakuha pang mang-asar kung hindi ko lang ito kaibigan matagal ko na itong tinakwil."Can we go back to business Lastimosa?" pinutol ko na ang pang-aasar nito