Two days have passed since the Lyndon incident and everything has change so as Lucas and Roberto. I always find them looking at me, nung una ay okay lang nai-endure ko pa pero ngayon hindi na it's too much."What the hell is wrong with you two?" Iritable at naiinis na tanong ko."Nothing." it is Lucas who answered me pero hindi makatingin ng diretso."Nothing?! Are you kidding me?! Ever since we saw Lyndon and you came back from manila, you two are acting really weird and now you're going to tell me it's nothing?!" I lose all my patience because of what Lucas said. Nakita kong napabuntong hininga si Roberto kaya binalingan ko ito ng masamang tingin at sininghalan. "What?!" "Nothing to worry about." He simply said.Kaagad na sumama ang timpla ko pagkarinig sa sinabi nito. "Nothing pala ha! Magtabi kayo sa pagtulog mamaya!? Gigil na sigaw ko at saka ako nagtatakbo sa kwarto at kinandado ito."Christelleee!" sigaw nito at narinig ko ang mga yabag nito papunta sa kwarto ko but too late
"Kring..." "Kring..." a phone! There's a phone ringing. I groaned in frustration because of the sudden sound that wakes me from my deep slumber. Kinuha ko yung extrang unan at saka ko itinabon sa mukha ko para ma-block yung ingay na naririnig ko at umaasa na din na mananawa yung tumatawa pero nagpatuloy lang sa pagtunog ang cellphone. "UGH! Baby answer the phone please." inaantok na ani ko at tinapik si Roberto. "Hmm" huminga muna ng malalim si Roberto pero naramdaman ko na lumundo yung kama na parang may mabigat na umupo dito."Hello?" sagot ni Roberto sa nasa kabilang linya. Tinangka kong bumalik sa pagtulog pero tuluyang nawala ang antok ko ng marinig ko ang halakhak ni Roberto. "HAHAHA!" Dahan-dahan na idinilat ko ang mga mata ko at tinitigan ng matalim ang katabi ko na mukhang hook na hook sa kausap dahil hindi nito napapansin ang masama kong titig."Okay see you there." nagpaalam ito sa kausap habang nakatodo ng ngiti pero kaagad itong nawala ng maramdaman ang nanunusok kong
Santiago Metropolitan Cathedral10:00 AM Christelle Point of ViewThe wedding is emotional and amazing I never thought that I saw myself tearing up because of their wedding vows."Ganyan din kaya tayo kapag ikinasal tayong dalawa?" wala sa sariling tanong ko habang diretso ang tingin sa kaibigan namin na abala sa picture taking."I wanted to marry you now baby." Napangiti ako sa sinabi ni Roberto pero hindi ko pa din inalis ang tingin kay Monica."Hey C, let's take a picture together!" Anyaya ni Monica na talagang sumigaw pa sa loob ng simbahan. Excited na nagpunta ako sa kinaroroonan nila pero nung narating na ako ay biniro ko si Monica tungkol sa pagsigaw niya. "Hoy nasa simbahan tayo ateng makasigaw ka naman." "Who cares!" Umirap ito pero kalaunan ay sumigaw na naman at sinamahan pa ng pagtalon habang nakayakap sakin. "Ahh!" "Hahaha!" tawa ko at nakisabay sa pagtalon nito pero kaagad kaming napahinto ng sabay na nagsalita si Roberto at Joshua."Girls" sabay na ani ng dalawa kay
Kinabukasan....Roberto Point of View"Lastimosa are you free this afternoon?" maaga akong nagising kinabukasan dahil biglang pumasok sa isip ko ang bagay na matagal ko ng gustong gawin."Yes Lagasca, may I know why?" sagot ni Attorney Lastimosa sa kabilang linya."I wanted to process my divorce paper." I answered him. Lastimosa is one of my friend and he's a lawyer a great one in his field."Is Sandoval back?" Dinig ko ang pagtataka sa boses nito ng magtanong ito alam niya kasi na hindi ako yung tipo ng tao na pala-desisyon ng walang malalim na dahilan."Yes she's back and thank you for asking but her last name is actually De Leon not Sandoval." I couldn't help but roll my eyes habang sinasabi ko ang sagot ko."Hahaha, what's your problem? Are you jealous because I have a nickname on her?" he is laughing his ass out at talagang nakuha pang mang-asar kung hindi ko lang ito kaibigan matagal ko na itong tinakwil."Can we go back to business Lastimosa?" pinutol ko na ang pang-aasar nito
"Would you mind telling me kung ano yung pinag-uusapan niyo ni Lastimosa?" Isa ito sa pinagtataka ko kanina pa lang ngayon lang ako nakahanap ng tyempo na magtanong."I told him to come here because I wanted to process my divorce paper." Napaupo ako dahil sa sinagot nito sa'kin pero kaagad din akong napabalik sa paghiga ng hilahin ako ni Roberto."Baby don't just get up, you're naked and I don't know how to control myself." Ani nito habang binabalot ng comforter ang katawan ko."Haha sorry." Nagpeace sign ako dito. Katahimikan....."So how did it go?" Binasag ko ang katahimikan sa pamamagitan ng pagtatanong."Everything went well according to Christian. But there's a possibility na magbayad ako ng millions if ever na mag-demand si Amanda." Sagot nito habang pinaglalaruan ang dulo ng buhok ko."Millions? Isn't that too much?" I raised my head and asked him worriedly."That's how it goes wala pa dun yung possibility na hatiin ang properties namin." Thinking about it now parang hindi na
Mabilis na lumipas ang mga araw na wala kaming ibang ginawa ni Roberto kundi ang magbakasyon at magtrabaho may mga araw na naiisip ko na masyado kaming masaya at natatakot ako na baka may kapalit ang bagay na iyon.Kagaya nalang ngayon it's Christmas and we're having a celebration together with Roberto's family here in Manila. Everyone seems to don't like me because they never look at me nor talk to me but at least there's one or two people here who act civil towards me."Ate Christelle gusto mo ba ng seafoods?" Roan his younger cousin ask me.Inabot nito yung platter ng seafood n malugod kong tinanggap. "Thank you Roan." Pasasalamat ko."So Christelle what does your family do?" One of his auntie just ask me out of the blue."I'm orphan Mrs Suarez, my parents passed away when I was in high school." I stopped eating and started looking at her. Mrs Suarez is sophisticated she wear this big hoops earrings and bangles and necklace in gold."Oh! Who raise you then?" I don't appreciate the t
December 27, 20**Lagasca Main MansionMakati City"Roberto, we're gonna be late!" I shouted from downstairs. Kanina ko pa sinisigawa yan pero hanggang ngayon ay nasa taas pa din."Coming!" he shouted back."Thank God!" I exclaimed and everyone laugh."Masasanay ka din." ani ng mommy ni Roberto."Naku Mrs. Lagasca lagi ko nga pong sinasabihan yan pero dinadaan lang po ako sa pagpapa-cute." Ani ko at ngumiti ng malaki sa'kin ang daddy ni Roberto. Seems like may pinagmanahan si Roberto. Napatingin ako sa mommy ni Roberto at nakita ko itong nakasimangot sa'kin. May nasabi ba akong mali? I can't help but ask myself."Christelle didn't I tell you to call me Mom?!" realization hits me ng mapagtanto ang dahilan ng pagsimangot nito."Sorry M-Mom, I forgot. Sobrang tagal na po kasi mula ng may tinawag akong Mommy." It's kinda awkward calling someone mom when you don't really know what it felt to have parents although nakilala ko naman ang mga magulang ko pero sadyang hindi ko nalang maalala na
"WOW WHAT A CELEBRATION, LATE NA BA AKO SA PARTY?" Everyone stop in their tracks because of the sudden voice that boomed around the hall."Clarisse what are you doing here?!" Roberto hissed and walked towards her just to grab and pulled her outside the hall."EVERYONE!" pag-aagaw ng pansin ni Sancia. "Ipagpatuloy lang po natin ang masayang pagkain at mamaya ay muli tayong magkakaroon ng games." Sancia announced at hinila din ako palabas ng hall para sundan si Clarisse at Roberto."What the heck is this Roberto?!" galit na tanong ni Sancia ng makalabas kami ng hall at maabutan namin ang dalawa na masama ang tingin sa isa't-isa."Roberto, what happened?" I ask and two pair of eyes sets into me."YOU SLUT!" Hindi ko napigilan ang pagsugod ni Clarisse kaya naman natagpuan ko nalang ang sarili ko na nalupagi sa sahig at namimilipit sa sakit dahil sa lakas ng pagkakatulak nito. "CHRISTELLE!" "PAK!" magkasabay na narinig ko ang sigaw at lagapak ng kamay pero hindi ko na alam kung sino sa dal