Mabilis na lumipas ang mga araw na wala kaming ibang ginawa ni Roberto kundi ang magbakasyon at magtrabaho may mga araw na naiisip ko na masyado kaming masaya at natatakot ako na baka may kapalit ang bagay na iyon.Kagaya nalang ngayon it's Christmas and we're having a celebration together with Roberto's family here in Manila. Everyone seems to don't like me because they never look at me nor talk to me but at least there's one or two people here who act civil towards me."Ate Christelle gusto mo ba ng seafoods?" Roan his younger cousin ask me.Inabot nito yung platter ng seafood n malugod kong tinanggap. "Thank you Roan." Pasasalamat ko."So Christelle what does your family do?" One of his auntie just ask me out of the blue."I'm orphan Mrs Suarez, my parents passed away when I was in high school." I stopped eating and started looking at her. Mrs Suarez is sophisticated she wear this big hoops earrings and bangles and necklace in gold."Oh! Who raise you then?" I don't appreciate the t
December 27, 20**Lagasca Main MansionMakati City"Roberto, we're gonna be late!" I shouted from downstairs. Kanina ko pa sinisigawa yan pero hanggang ngayon ay nasa taas pa din."Coming!" he shouted back."Thank God!" I exclaimed and everyone laugh."Masasanay ka din." ani ng mommy ni Roberto."Naku Mrs. Lagasca lagi ko nga pong sinasabihan yan pero dinadaan lang po ako sa pagpapa-cute." Ani ko at ngumiti ng malaki sa'kin ang daddy ni Roberto. Seems like may pinagmanahan si Roberto. Napatingin ako sa mommy ni Roberto at nakita ko itong nakasimangot sa'kin. May nasabi ba akong mali? I can't help but ask myself."Christelle didn't I tell you to call me Mom?!" realization hits me ng mapagtanto ang dahilan ng pagsimangot nito."Sorry M-Mom, I forgot. Sobrang tagal na po kasi mula ng may tinawag akong Mommy." It's kinda awkward calling someone mom when you don't really know what it felt to have parents although nakilala ko naman ang mga magulang ko pero sadyang hindi ko nalang maalala na
"WOW WHAT A CELEBRATION, LATE NA BA AKO SA PARTY?" Everyone stop in their tracks because of the sudden voice that boomed around the hall."Clarisse what are you doing here?!" Roberto hissed and walked towards her just to grab and pulled her outside the hall."EVERYONE!" pag-aagaw ng pansin ni Sancia. "Ipagpatuloy lang po natin ang masayang pagkain at mamaya ay muli tayong magkakaroon ng games." Sancia announced at hinila din ako palabas ng hall para sundan si Clarisse at Roberto."What the heck is this Roberto?!" galit na tanong ni Sancia ng makalabas kami ng hall at maabutan namin ang dalawa na masama ang tingin sa isa't-isa."Roberto, what happened?" I ask and two pair of eyes sets into me."YOU SLUT!" Hindi ko napigilan ang pagsugod ni Clarisse kaya naman natagpuan ko nalang ang sarili ko na nalupagi sa sahig at namimilipit sa sakit dahil sa lakas ng pagkakatulak nito. "CHRISTELLE!" "PAK!" magkasabay na narinig ko ang sigaw at lagapak ng kamay pero hindi ko na alam kung sino sa dal
Roberto's Point of ViewKinabukasan ay maaga akong gumising dahil may gusto akong gawin at tapusin. Lumabas ako ng kwarto at nagpunta sa kusina. Pagkadating ko sa kusina ay naabutan ko si Mommy at Daddy na naghahanda ng agahan."Good morning!" Bati ko dito at nagtungo sa fridge para kumuha ng malamig na tubig."Where's Christelle?" Mom ask eyeing me.I rolled my eyes before answering. "She's asleep.""Why did you leave her?" Mom is really testing my patience."Mayroon lang akong importanteng pupuntahan. Pwede bang kayo muna ang magbantay sa mag-ina ko?" Tumingin si Daddy sa'kin ng seryoso pero kalaunan ay ngumiti at tumango."Kundi ko pa alam ay gustong-gusto niyo na umalis ako para masolo niyo yung mag-ina ko!" Sumimangot ako dahil ngumisi ang mga magulang ko sa sinabi ko.Bago pa magbago ang isip ko at bantayan ang mag-ina ko ay umalis na ako ng bahay. After an hour...Pagkadating ko sa presinto ay kaagad kong nakita si Sancia."What are you doing here couz?" Sancia ask inviting me
Two days have passed mula ng magkaayos kami ni Clarisse at magplano ako na iwan ito. Since then hindi na hinayaan ni Roberto na mawala ako sa paningin nito. May mga time na malingat lang ito at hindi ako makita ay natataranta na ito at kung may hindi natutuwa sa inaakto ni Roberto yun ay sila mommy dahil hindi na daw sila makasingit ng pag-aalaga sa'min ni baby dahil daw sa pagiging possessive nito."Roberto I know na mali yung ginawa kong pagdududa sa pagmamahal mo at sa pagpa-plano na umalis sa puder mo, pero hinay-hinay sa pagiging possessive dahil baka mainis sina Mommy at Daddy eh sila na ang magtakas sa'kin para lang masolo kami." Imbes na matakot ay sumimangot pa ito."Itatakas ko na kayo bago pa nila magawa iyon." Napatapik ako sa noo dahil sa sinabi nito."Oh Roberto! Mahal na mahal kita." I peck a kiss on his lips pero mabilis nito iyong tinapos."Mahal na mahal din kita baby pero hindi pa pwede ang sabi ng doctor ay kailangan muna mag-three months ni baby." Ani nito na nag
Christelle point of viewNew Year's Eve Smith-Lagasca Family gathered to Buen-Lagasca Mansion to celebrate the new year with each other."Christelle, ilang buwan na ang tiyan mo?" I was busy eating the fruits roberto pick for me when sancia mother, mrs darcey smith decided to talk to me. I look at her before putting the plate down to the table in front of me. "Isang buwan palang po Mrs smith." magalang na tugon ko.Habang nakatingin ako sa nanay ni sancia ay napansin ko ang pagkakahawig ng dalawa mula sa malaporselanang kutist hanggang sa chinitang mga mata na bumagay sa umaalon nitong itim na buhok."Oh christelle! I wouldn't mind if you started calling me tita." nahihiyang tumango lang ako dito pero hindi ako nagkomento."I heard so much about you!" kaagad akong napatingin dito at nagtatakang tumingin."Sancia told me so much about you, and she was right you're so gorgeous." napahinga ako ng maluwag sa pag-aakalang ang sasabihin nito ay tungkol sa pagiging mistress ko."Thank you s
Kinabukasan..."AAHH!" ginulantang kami ng isang malakas na sigaw na nagmumula sa labas ng kwarto namin. Kaagad kaming napatakbo ni roberto para malaman kung ano ang naging dahilan ng pagsigaw ng mommy ni roberto."Mom, what's wrong?!" nag-aalalang tanong ni roberto sa ina nito na nakapako ang tingin sa ibaba ng hagdanan. Dahan-dahan kong ibinaba ang tingin ko sa may hagdanan at pakiramdam ko ay matutumba ako dahil sa nakikita ko. "R-Roberto" tawag ko dito at mahigpit na napakapit."Baby?" nagtatakang tanong nito ng hindi nakatingin at ng tumingin ito sa'kin ay kaagad itong napamura. "Namumutla ka, let's get back to bed, shit!" hinawakan ako ni roberto sa likod at bahagyang itinulak para maglakad pero napako na ang mga paa ko sa kinatatayuan ko."Baby move now" napatingin ako dito at tumango. Inalalayan ako nito pabalik sa kwarto at papahiga sa kama. "I'm going downstair to check on everyone." paalam nito na tinanguan ko. Ilang minuto na mula ng umalis si roberto para tignan kung
Roberto point of viewHindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin ako sa natutulog nitong maamong mukha."Okay ka lang ba pare?" Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil baka tuksuhin ako nito sa pag-iyak ko."Oo, okay lang ako." sagot ko ng hindi inaalis ang tingin kay Christelle and in my peripheral vision I can see Lucas looking at her too."Stop worrying to much bro, she's a strong and independent woman." Tumawa ito at tinapik ang balikat ko."I know that, but you know her situation, she's pregnant at maselan ang pagbubuntis niya and knowing Amanda, she's not gonna stop until one of us is dead." nakita kong napaisip si Lucas sa sinabi ko."What's the plan now?" Lucas ask and there's this excitement plastered in his face."Care to tell me why you're so excited all of the sudden?" I ask out of amusement because I'm really curious why he got excited and such."Nothing bro, I just can't wait to see her terrified face." I know he's lying there's something going on why h