Roberto's point of view"What the heck?!" Hindi ko alam kung may mas makakapag-pagulat pa ba sa makikita mo ang asawa mo na hubo't-hubad at nakabukaka sa sofa at nakatali ang magkabilang hita sa mga braso habang pinapaligaya ng ibang lalaki."Oh hi there gusto niyo bang makisali?" Hindi ko alam kung si Amanda pa ba itong nakikita ko o ibang tao."Hi! Long time no see!" Ibayong galit ang nararamdaman ko ngayon, habang nakikita ko ang nakangising mukha ni Lyndon."Lyndon!" Galit na bati ni Lucas."Kumusta na Lucas, hanggang ngayon ba ay nakabuntot ka pa din kay Christelle?" Puno ng panunuyang tanong nito. "Damn you!" Sigaw ni Lucas at huli na para mapigilan pa ito dahil ngayon ay nakalupagi na sa sahig si Lyndon at puro dugo na ang mukha nito. Tinignan ko si Amanda at nakita kong nakangisi lang ito habang pinapanuod si Lucas na sinusuntok si Lyndon."Tama na yan bro!" Dali-dali kong nilapitan si Lucas at pinigil ko ito dahil hindi na maganda ang kutob ko sa mga susunod na mangyayari.
6 months later..."Where are you going baby? Malaki na yang tiyan mo dapat ay hindi ka na nag-aaalis." umikot ang bilugan kong mga mata dahil sa pag-aalala nito.Pansamantala kong itinigil ang paglalagay ng light make up para mag-isip ng idadahilan ko na kalaunan ay nagsabi din ako ng totoo. "I'm going to visit Amanda and Lyndon." Kaagad na bumadha ang mas matinding pag-aalala sa mukha ni Roberto at alam ko na ang kasunod nito."Bakit ka pa pupunta dun?" tanong nito at humawak sa braso ko."I just wanted to know their well-being, don't you think it's about time to forgive them and forget what they did?" I know na malaki ang kasalanan nila sa'min pero hindi pwede na habang panahon kaming galit sa isa't-isa, kung kinakailangan na magpakumbaba ako at patawarin sila ay gagawin ko."After what they did to us? There's no way!" mariing pagtanggi ni Roberto. Alam ko ang pinanggagalingan nito pero ayoko na ng away."Alam kong mahirap ang gusto kong mangyari pero Roberto sawang-sawa na ako sa
Christelle point of viewYesterday was a mess but I didn't expected that today is even more messier. Nagising ako na wala na si Roberto sa tabi ko and I think I heard maffled noise from downstairs kaya nagdesisyon akong bumangon para tignan kung ano ang nangyayari dun. Habang naglalakad ako pababa ay palakas ng palakas ang naririnig kong ingay, maraming boses na parang nagtatalo may mga ilang boses na pamilyar sa'kin meron din yung ngayon ko palang narinig. Ano kaya ang pinagtatalunan ng mga ito? Nagtatakang tanong ng aking isipan.At nung nasa huling baitang na ako ng hagdanan ay malinaw ko ng naririnig at nakikita ang lahat."Why the hell did you let this happen!?" galit na galit na sigaw ni Roberto habang nakaturo sa isang pulis."Sir hindi namin kagustuhan na makatakas si Amanda, gagawin namin ang lahat ng makakaya namin para mahuli lang si Amanda." kaibahan kay Roberto na galit, kalmado lang kung magsalita yung pulis.Napasinghap ako pagkarinig sa sinabi nung pulis, kaagad na na
"Nakahanda na ba ang lahat ng mga gamit niyo?" Mom ask habang iniisa-isang tignan ang mga maleta na dadalhin namin."Everything's set mom." Roberto answered at nagsisakay na kami sa van. Isang van lang ang sasakyan namin papuntang baler.Ilang araw na din pala ang nakalipas mula ng bumisita sa'min ang mga pulis to inform us about Amanda's escape at sa mga nagdaang araw na iyon ay wala pa din kaming natatanggap na magandang balita, she's still out there lurking in the street. Manila Police District send us a copy of wanted poster with a bounty. I feel terrible for her but I can't say the same for Roberto and his family because they're decided and dedicated na mahuli si Amanda. "I wonder where Amanda is." It was supposed to be an inside thought pero hindi ko namalayan na naisatinig ko pala iyon kaya ngayon ay nakatingin na sa'kin ang mga kasama ko sa van."Honey, what's wrong?" Roberto's mom is really sweet and always oblivious about her surroundings, she knows if something is up."I'm
"She's fine, all of her vitals are normal." Naririnig ko ang sinasabi ng doctor pero nanatili lang akong tahimik."How about our baby doc?" Tanong ni Roberto na hindi binibitawan ang pagkakahawak sa kamay ko."He's fine and strong." Napahinga ako ng maluwag dahil maayos ang kalagayan ng baby namin."What happen to her earlier doc, she's like lost in her mind?" Alam kong mahirap para kay Roberto na makita ako sa ganoong state kaya naiintindihan ko ang pag-aalala nito."What happened to her was normal, the reason why she went to that is maybe because she experienced those things when she was younger." Hindi ko na matiis kaya naman nagsalita na ako."I suffered from post traumatic, pero may mga certain incidents lang at yun ay may mga related sa car accident." Napatingin sa'kin ang doctor at tumango-tango."Kaya siya nagkaganoon kasi reflex na ng katawan at isip niya ang ganoong reaksiyon, pero okay lang siya." Nakahinga ng maluwag ang lahat ng mga kasama namin sa private room nung marin
Saktong alas sinco na ng hapon ng makarating kami sa kabayanan ng Baler, Aurora. Everyone is tired to even lift their own baggage kaya naman iniwan nalang namin ang mga iyon sa loob ng van ang tanging kinuha lang namin ay yung mga personal necessities like toiletries and gadgets. "Gusto mo bang magikot-ikot muna sa bahay?" Tanong ni Roberto habang papaakyat kami sa second floor ng bahay nila. Nga pala may property sila Roberto dito kaya dito kami mag-stay para makatipid na din kami at hindi na namin problemahin pa kung hindi kami kasya sa isang bahay at least dito malaki ang bahay nila na kahit ilan kami ay magkakasya kami sobra pa. Umiling ako. "I'm exhausted, pagkatapos nalang sigurong magpahinga." tumango ito sa isinagot ko at saka ako inalalayan papunta sa kwarto.Pagdating sa kwarto ay pagod na inihiga ko ang katawan ko sa malambot na kama. "Gusto mo ng massage baby?" Tanong ni Roberto habang nakahawak sa tiyan ko at paulit-ulit itong hinihimas."Please baby." sagot ko. Pumunt
Three hours later..."Ako ang magiging look out ha, ibukas mo lang yung pinto at sesenyasan kita kapag okay na." tumango-tango ako sa sinasabi ni Roberto.Kinakabahan ako sa gagawin naming pagtakas, naka-set na lahat ng gagawin namin. Pagkatapos kumain ng agahan kanina ay dumiretso kami ni Roberto sa kwarto para pag-usapan ang gagawin namin at ito na nga umabot na kami dito, siya ang magiging look out kina mommy at daddy at kapag okay na ay si-senyasan niya ako para maunang lumabas. "Whoo!" huminga ako ng malalim at nakaisip ng kalokohan, nangingiti ako sa isip ko. Pinapanood ko si Roberto para maisagawa ko na yung plano ko at nung nasakto na tumingin sa'kin si Roberto ay umamba ako na tatalon ng mataas. "NO!" sigaw nito at kanda-dapa sa pagtakbo papunta sa'kin habang takot na takot pero ang takot nitong ekspresiyon ay napalitan ng inis ng makita akong nakatayo lang at tawa ng tawa. Pero hindi siya ang pinagtatawanan ko kundi yung tao na nakatayo sa likuran nito."Tatakas pa kayo ha
"What took you so long!?" Pagbaba palang namin sa kotse yan na ang binungad sa'min ni Mommy kaya naman todo sa paghingi ng pasensya si Roberto ."Sorry Mom, hindi namin napansin yung oras." "Seriously Roberto!?" Galit talaga si Mommy kaya puro singhal ang ginagawa nito ngayon at ang pinagbubuntunan nito ng galit ay ang sariling anak."Mommy sorry kung na-late kami sa napag-usapan na oras sobrang ganda po kase nung pinanuod namin kaya hindi na namin napansin yung oras." Sumingit na ako dahil baka humaba at lumala ang pagtatalunan ng mag-ina kaya naman mabuti ng mapigilan ang mga ito."Let's go, kayo nalang ang hinihintay namin." Nagkatinginan kami ni Roberto, kapwa magkaiba ang ekspresiyon namin, ito ay nakanganga at hindi makapaniwala sa pagbabago ng tono ng mommy nito at ako naman ay nakangiti habang nakatingin sa mukha nito.Nagsimula kaming maglakad sa kinaroroonan ng van dahil yun daw ang gagamitin namin para kasya kaming lahat at habang naglalakad kami ay biglang nagtanong s