6 months later..."Where are you going baby? Malaki na yang tiyan mo dapat ay hindi ka na nag-aaalis." umikot ang bilugan kong mga mata dahil sa pag-aalala nito.Pansamantala kong itinigil ang paglalagay ng light make up para mag-isip ng idadahilan ko na kalaunan ay nagsabi din ako ng totoo. "I'm going to visit Amanda and Lyndon." Kaagad na bumadha ang mas matinding pag-aalala sa mukha ni Roberto at alam ko na ang kasunod nito."Bakit ka pa pupunta dun?" tanong nito at humawak sa braso ko."I just wanted to know their well-being, don't you think it's about time to forgive them and forget what they did?" I know na malaki ang kasalanan nila sa'min pero hindi pwede na habang panahon kaming galit sa isa't-isa, kung kinakailangan na magpakumbaba ako at patawarin sila ay gagawin ko."After what they did to us? There's no way!" mariing pagtanggi ni Roberto. Alam ko ang pinanggagalingan nito pero ayoko na ng away."Alam kong mahirap ang gusto kong mangyari pero Roberto sawang-sawa na ako sa
Christelle point of viewYesterday was a mess but I didn't expected that today is even more messier. Nagising ako na wala na si Roberto sa tabi ko and I think I heard maffled noise from downstairs kaya nagdesisyon akong bumangon para tignan kung ano ang nangyayari dun. Habang naglalakad ako pababa ay palakas ng palakas ang naririnig kong ingay, maraming boses na parang nagtatalo may mga ilang boses na pamilyar sa'kin meron din yung ngayon ko palang narinig. Ano kaya ang pinagtatalunan ng mga ito? Nagtatakang tanong ng aking isipan.At nung nasa huling baitang na ako ng hagdanan ay malinaw ko ng naririnig at nakikita ang lahat."Why the hell did you let this happen!?" galit na galit na sigaw ni Roberto habang nakaturo sa isang pulis."Sir hindi namin kagustuhan na makatakas si Amanda, gagawin namin ang lahat ng makakaya namin para mahuli lang si Amanda." kaibahan kay Roberto na galit, kalmado lang kung magsalita yung pulis.Napasinghap ako pagkarinig sa sinabi nung pulis, kaagad na na
"Nakahanda na ba ang lahat ng mga gamit niyo?" Mom ask habang iniisa-isang tignan ang mga maleta na dadalhin namin."Everything's set mom." Roberto answered at nagsisakay na kami sa van. Isang van lang ang sasakyan namin papuntang baler.Ilang araw na din pala ang nakalipas mula ng bumisita sa'min ang mga pulis to inform us about Amanda's escape at sa mga nagdaang araw na iyon ay wala pa din kaming natatanggap na magandang balita, she's still out there lurking in the street. Manila Police District send us a copy of wanted poster with a bounty. I feel terrible for her but I can't say the same for Roberto and his family because they're decided and dedicated na mahuli si Amanda. "I wonder where Amanda is." It was supposed to be an inside thought pero hindi ko namalayan na naisatinig ko pala iyon kaya ngayon ay nakatingin na sa'kin ang mga kasama ko sa van."Honey, what's wrong?" Roberto's mom is really sweet and always oblivious about her surroundings, she knows if something is up."I'm
"She's fine, all of her vitals are normal." Naririnig ko ang sinasabi ng doctor pero nanatili lang akong tahimik."How about our baby doc?" Tanong ni Roberto na hindi binibitawan ang pagkakahawak sa kamay ko."He's fine and strong." Napahinga ako ng maluwag dahil maayos ang kalagayan ng baby namin."What happen to her earlier doc, she's like lost in her mind?" Alam kong mahirap para kay Roberto na makita ako sa ganoong state kaya naiintindihan ko ang pag-aalala nito."What happened to her was normal, the reason why she went to that is maybe because she experienced those things when she was younger." Hindi ko na matiis kaya naman nagsalita na ako."I suffered from post traumatic, pero may mga certain incidents lang at yun ay may mga related sa car accident." Napatingin sa'kin ang doctor at tumango-tango."Kaya siya nagkaganoon kasi reflex na ng katawan at isip niya ang ganoong reaksiyon, pero okay lang siya." Nakahinga ng maluwag ang lahat ng mga kasama namin sa private room nung marin
Saktong alas sinco na ng hapon ng makarating kami sa kabayanan ng Baler, Aurora. Everyone is tired to even lift their own baggage kaya naman iniwan nalang namin ang mga iyon sa loob ng van ang tanging kinuha lang namin ay yung mga personal necessities like toiletries and gadgets. "Gusto mo bang magikot-ikot muna sa bahay?" Tanong ni Roberto habang papaakyat kami sa second floor ng bahay nila. Nga pala may property sila Roberto dito kaya dito kami mag-stay para makatipid na din kami at hindi na namin problemahin pa kung hindi kami kasya sa isang bahay at least dito malaki ang bahay nila na kahit ilan kami ay magkakasya kami sobra pa. Umiling ako. "I'm exhausted, pagkatapos nalang sigurong magpahinga." tumango ito sa isinagot ko at saka ako inalalayan papunta sa kwarto.Pagdating sa kwarto ay pagod na inihiga ko ang katawan ko sa malambot na kama. "Gusto mo ng massage baby?" Tanong ni Roberto habang nakahawak sa tiyan ko at paulit-ulit itong hinihimas."Please baby." sagot ko. Pumunt
Three hours later..."Ako ang magiging look out ha, ibukas mo lang yung pinto at sesenyasan kita kapag okay na." tumango-tango ako sa sinasabi ni Roberto.Kinakabahan ako sa gagawin naming pagtakas, naka-set na lahat ng gagawin namin. Pagkatapos kumain ng agahan kanina ay dumiretso kami ni Roberto sa kwarto para pag-usapan ang gagawin namin at ito na nga umabot na kami dito, siya ang magiging look out kina mommy at daddy at kapag okay na ay si-senyasan niya ako para maunang lumabas. "Whoo!" huminga ako ng malalim at nakaisip ng kalokohan, nangingiti ako sa isip ko. Pinapanood ko si Roberto para maisagawa ko na yung plano ko at nung nasakto na tumingin sa'kin si Roberto ay umamba ako na tatalon ng mataas. "NO!" sigaw nito at kanda-dapa sa pagtakbo papunta sa'kin habang takot na takot pero ang takot nitong ekspresiyon ay napalitan ng inis ng makita akong nakatayo lang at tawa ng tawa. Pero hindi siya ang pinagtatawanan ko kundi yung tao na nakatayo sa likuran nito."Tatakas pa kayo ha
"What took you so long!?" Pagbaba palang namin sa kotse yan na ang binungad sa'min ni Mommy kaya naman todo sa paghingi ng pasensya si Roberto ."Sorry Mom, hindi namin napansin yung oras." "Seriously Roberto!?" Galit talaga si Mommy kaya puro singhal ang ginagawa nito ngayon at ang pinagbubuntunan nito ng galit ay ang sariling anak."Mommy sorry kung na-late kami sa napag-usapan na oras sobrang ganda po kase nung pinanuod namin kaya hindi na namin napansin yung oras." Sumingit na ako dahil baka humaba at lumala ang pagtatalunan ng mag-ina kaya naman mabuti ng mapigilan ang mga ito."Let's go, kayo nalang ang hinihintay namin." Nagkatinginan kami ni Roberto, kapwa magkaiba ang ekspresiyon namin, ito ay nakanganga at hindi makapaniwala sa pagbabago ng tono ng mommy nito at ako naman ay nakangiti habang nakatingin sa mukha nito.Nagsimula kaming maglakad sa kinaroroonan ng van dahil yun daw ang gagamitin namin para kasya kaming lahat at habang naglalakad kami ay biglang nagtanong s
Roberto point of viewThe moment Christelle left para gumamit ng banyo ay magtutulak na sa'kin na sundan ko ito. Kaya naman sinunod ko ang instinct ko pero kaagad akong kinwestiyon ng magulang ko."Where are you going Roberto?" Napahinto ako sa tangkang pag-alis ng marinig ko ang nagtatakang tanong ni Mommy."Kay Christelle" they immediately rolled their eyes as soon as they heard my answer."Jesus Roberto let her be, nag-cr lang naman siya." Paliwanag nila pero hindi nagbago ang pakiramdam ko."I'm worried Mom, please let me go see her. Kahit mauna na kayo sa sasakyan at ako nalang ang maghihintay sa kanya." Mukhang napansin naman ng mga ito na seryoso ako kaya naman tinanguan nalang nila ako.Nang makuha ko ang approval mula sa kanila ay tumalikod na ako para magtungo sa cr ng mga babae. Nasa malayo palang ako ay kakaiba na ang kabog ng dibdib ko na parang may nagsasabi sa'kin na may nangyaring masama sa mag-ina ko, isang bagay na ikinakatakot ko. Habang naglalakad ako palapit sa c
Christelle Point of view"Roberto Christofer get back here!" sigaw ko nang makita kong palabas na ang anak ko sa front door.Abala ako sa paglilinis ng mga nakakalat nitong laruan ng makaisip ito ng kalokohan.Ngumisi sa'kin ang anak ko at tuluyan ng binuksan ang pintuan at lumabas ng bahay."ROBERTO!" sigaw ko sa asawa ko na hindi ko alam kung nasaan ng parte ng bahay.Ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa din lumalabas si Roberto kaya naman sinundan ko na ang anak namin dahil baka kung mapano na ito. Though hindi ko inaalala kung makakalabas ito dahil hindi naman mangyayari yun kasi naka-lock ang gate ng bakuran namin."RC, where are you!?" sigaw ko habang ginagala ko ang paningin ko sa buong bakuran, pero hindi ko makita ang anak ko."Roberto!" I called out my husband and just like my son hindi ko din mahanap ang ama nito.Where did they go? Tanong ko sa sarili ko habang umiiling at nagdesisyon na umikot sa buong kabahayan.I was about to give up pero bigla kong naalala na may mi
Six months laterChristelle Point of View"Male-late na tayo sa church! Baka isipin ni Roberto na hindi na ako sisipot" Sigaw ko na naiinip dahil ang tagal kumilos ng mga kasama ko."Hayaan mo si Roberto, busy pa tayo dito oh." giit ni Roana at itinuro ang mga make up na nasa harapan ng salamin.I rolled my eyes at them kasi kanina pa kami nagme-make up hindi na kami matapos-tapos."We've been doing this for hours!" Sancia exclaimed na nagpairap kay Roana."You're so overreacting cousin kaya hindi ka inaalok ng kasal ni Lucas eh." imbes na mainis ay lumungkot ang mga mata ni Sancia pagkarinig sa pang-aasar ng pinsan nito."Okay lang ba kayo ni Lucas, Sanc?" nag-aalalang tanong ko. I hate seeing Sancia like this normally hindi siya naaapektuhan ng mga pang-aasar pero off ata ang topic na may kinalaman kay Lucas."Yeah, we're good." simpleng sagot nito at binalingan na si Roana. "Roana, tama na yan pagpapaganda mo at tara na!" sigaw nito kay Roana habang nakatingin sa mga make up.Nagbu
Roberto point of viewSabihin mo na namamalikmata lang ako? Sabihin mo na hindi totoo itong nakikita ko!? Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, malalim ang paghinga ko at ramdam ko ang unti-unting pagdilim ng paningin ko habang nakatingin ako sa asawa ko na walang malay sa bisig ko."Lucas take her!" hindi ko na makilala ang boses ko nang tawagin ko si Lucas para kunin si Christelle sa'kin."You're gonna pay for this!" binalingan ko ng tingin ang lalaki na nanakit kay Christelle at tuluyan ko ng nakalimutan ang lahat ng makita ko itong nakangisi sa'kin. Tinakbo ko ang distansya namin at nung makalapit na ako dito ay inundayan ko ito ng suntok na hindi nito naiwasan or more like sinadya nitong hindi iwasan. Napalupagi ito sa sahig na ginamit kong pagkakataon para kubabawan ito at pagsusuntukin."You have no right to hurt my wife and put her life in danger!" sigaw ko habang galit na pinapaulanan ng suntok sa mukha ang lalaki. "Bro stop! You'll kill him." naramdaman ko ang mahigpi
Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sama ng pakiramdam ko."Christelle are you okay?" Ang nag-aalalang tanong ng mommy ni Roberto. I tried looking for her but it feels like my vision got blinded pero ang kaibahan lang ay nakikita ko ang kapaligiran tanging yung mommy lang ni Roberto ang hindi ko makita."Where are you Mom!?" I ask nervously at nagsimula na din akong i-angat ang kamay ko para kapain ito."I'm here!" Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang boses ni Mommy at ng mahawakan ko ang kamay nito. "What's wrong?" Para akong hinatak pabalik sa kasalukuyan at yung pansamantalang pagkawala ng paningin ko ay bigla nalang nagbalik.Pinakatitigan ko ang nag-aalalang mukha ni Mommy. "I've got blinded." Sambit ko at mas lalong lumala ang pag-aalala nito."Tatawagin ko lang ang doctor!" Tumango ako dito.Nang makalabas si Mommy ay pinikit-pikit ko ang mga mata ko para tignan kung mawawala ulit ang paningin ko pero walang nagbago, huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili
"Damn those idiot, anong alam nila sa nararamdaman ko!" Galit na usal ko habang nakatingin ako sa numero na dina-dial ko. Pagkatapos kong magtatakbo para layasan ang mga talipandas na iyon ay dinala ako ng mga paa ko sa katapat na park ng building ng CRDL. At habang bakatambay ako dito sa park ay naisip ko na tapusin na ang lahat kaya naman ito ako ngayon at hinihintay ang pagsagot ng tawag ng nasa kabilang linya."Damn Kristoff answer the damn phone!" Inis na wika ko habang mahigpit na nakahawak sa cellphone ko na sumasabay yata sa init ng ulo ko.Hindi ko alam kung may isang oras na ba ang lumipas basta ang alam ko lang ay naririnig ko na ang baritonong boses ng nasa kabilang linya na nagtatanong kung ano ang kailangan ko."I need your help." Sambit ko. Alam ko na napapairap na ito sa kawalan at iniisip na nitong napakatanga ko."Alam ko na kailangan mo ang tulong ko dahil hindi ka tatawag dito ng wala kang kailangan, ang tanong ko ay kung anong klase ng tulong ang kailangan mo." I
"Let's talk about the merger of the company!" sa sinabi ko ay pansamantalang natahimik ang mga tao sa loob ng conference room na kalaunan ay nagbago din dahil nagkanya-kanya na ng saloobin ang mga nasa loob. Mayroong mga sang-ayon sa sinabi ko kagaya nalang ni Kletz."That's a good idea, mas mag-eexpand ang company maging ang nasasakupan nito." sambit ni Kletz na sinang-ayunan nina De Vera at Vozta."Sang-ayon din ako kasi makakatulong ito na mapigilan ang pagbagsak ng mga company dahil sa issue na kinakaharap natin." Katulad ni Kletz ay sumang-ayon din si Soriano, isa sa mga matanda at matagal ng investor sa company ko.Pero kung mayroong sang-ayon meron din naman yung masyado ang ginagawang pagtutol na akala mo ba ay nakataya na ang mga buhay nila kagaya nalang si Bolivia na isa sa mga investor ko."Totoo naman na makakatulong ito para mapigilan ang pagbagsak ng company pero may downside pa din ang merger na gusto niyong mangyari dahil maguguluhan ang tao lalo na ang mga matagal na
"What did you say!?" ngumisi si Amanda sa sabay na tanong namin ni Roberto pero hindi ito nagsalita sa halip ay hinila nito ang isang upuan at saka prenteng naupo dun."Amanda!" mapanganib na tawag ni Roberto dito pero ngumisi lang ito."Chill Roberto!" mapaglarong ani nito at saka humalakhak."Kumusta, Amanda?" hindi ko alam kung bakit naluluha ako ngayon na nasa harapan ko ito at masaya."Okay na okay, staying at that place is somehow clear my mind." sagot nito habang matiim na nakatitig sa'kin."Good to hear that, by the way I never had the chance to apologize to you." mukhang naintindihan nito ang sinasabi ko dahil umiling ito at matamis na ngumiti."You don't need to apologize because you done nothing wrong, ako yung dapat na humingi ng tawad sa'yo dahil nasaktan kita at ng dahil sa'kin nawala yung unang anak mo." tumulo ang luha ko pagkatapos magsalita ni Amanda."Sobrang tagal na nun, siguro dapat na nating kalimutan ang nakaraan at magsimula na tayo ng panibagong buhay." ani k
Premiere Medical Center Christelle point of viewIsang oras ng hindi matigil ang cellphone namin sa pagtunog. Maya't-mayang may tumatawag kagaya nalang ngayon kakatapos ko lang kausapin si Kikay na nangungumusta at nagtatanong tungkol sa issue, may tumatawag na naman sa phone ko.Tinignan ko muna ang screen ng phone ko at ng makitang si Monica ang tumatawag ay hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito. "Hello, Monica?" Nakarinig ako ng maraming ingay sa kabilang linya, ingay na nagkakagulo. Kumunot ang noo ko, "Monica?" "Where is our ceo? Dapat siya ang nag-aayos ng mga ganitong problema, hindi ikaw dahil wala kang alam sa bagay na ito dahil secretary ka lang!" sigaw ni Gilomino Rustan.Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay sumigaw na ako. "Monica, give him that fucking phone!" "Sige" mahinang sagot ni Monica at dinig ko na sinabi nito kay Gilomino Rustan na kakausapin ko ito."May problema ka ba sa pagiging missing in action
Premiere Medical CenterRoberto point of viewFive hours laterNakatayo lang ako dito sa loob ng kwarto sa tabi ng pintuan habang tahimik na naghihintay na matapos ang ginagawa ng doctor. Kanina pa ito kapa ng kapa sa tiyan ni Christelle tapos iiling."What's wrong with my wife doc?" Nag-aalalang tanong ko habang nakatingin sa asawa ko."She's fine, tho any moment pwede na siyang manganak and we need to do it via C-Section." sambit ng doctor. "Pwede ko po ba malaman kung kailan po siya i-cs?" tanong ko sa doctor."One of these days pwede na siyang i-cs pero ngayon kailangan niya munang magpahinga, mas mabuti kung mag-stay na siya dito sa hospital, papaasikaso ko nalang sa mga nurse ang kwarto na lilipatan ng pasyente." paliwanag ng doctor bago tuluyang nagpaalam. Nagpasalamat muna ako dito bago ito tuluyang makaalis.Tinapunan ko muna ng tingin si Christelle bago ako tumalikod para kausapin si Mommy. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Tito Spencer tatay ni Sancia, si Mommy, Roana at si