Two days have passed mula ng magkaayos kami ni Clarisse at magplano ako na iwan ito. Since then hindi na hinayaan ni Roberto na mawala ako sa paningin nito. May mga time na malingat lang ito at hindi ako makita ay natataranta na ito at kung may hindi natutuwa sa inaakto ni Roberto yun ay sila mommy dahil hindi na daw sila makasingit ng pag-aalaga sa'min ni baby dahil daw sa pagiging possessive nito."Roberto I know na mali yung ginawa kong pagdududa sa pagmamahal mo at sa pagpa-plano na umalis sa puder mo, pero hinay-hinay sa pagiging possessive dahil baka mainis sina Mommy at Daddy eh sila na ang magtakas sa'kin para lang masolo kami." Imbes na matakot ay sumimangot pa ito."Itatakas ko na kayo bago pa nila magawa iyon." Napatapik ako sa noo dahil sa sinabi nito."Oh Roberto! Mahal na mahal kita." I peck a kiss on his lips pero mabilis nito iyong tinapos."Mahal na mahal din kita baby pero hindi pa pwede ang sabi ng doctor ay kailangan muna mag-three months ni baby." Ani nito na nag
Christelle point of viewNew Year's Eve Smith-Lagasca Family gathered to Buen-Lagasca Mansion to celebrate the new year with each other."Christelle, ilang buwan na ang tiyan mo?" I was busy eating the fruits roberto pick for me when sancia mother, mrs darcey smith decided to talk to me. I look at her before putting the plate down to the table in front of me. "Isang buwan palang po Mrs smith." magalang na tugon ko.Habang nakatingin ako sa nanay ni sancia ay napansin ko ang pagkakahawig ng dalawa mula sa malaporselanang kutist hanggang sa chinitang mga mata na bumagay sa umaalon nitong itim na buhok."Oh christelle! I wouldn't mind if you started calling me tita." nahihiyang tumango lang ako dito pero hindi ako nagkomento."I heard so much about you!" kaagad akong napatingin dito at nagtatakang tumingin."Sancia told me so much about you, and she was right you're so gorgeous." napahinga ako ng maluwag sa pag-aakalang ang sasabihin nito ay tungkol sa pagiging mistress ko."Thank you s
Kinabukasan..."AAHH!" ginulantang kami ng isang malakas na sigaw na nagmumula sa labas ng kwarto namin. Kaagad kaming napatakbo ni roberto para malaman kung ano ang naging dahilan ng pagsigaw ng mommy ni roberto."Mom, what's wrong?!" nag-aalalang tanong ni roberto sa ina nito na nakapako ang tingin sa ibaba ng hagdanan. Dahan-dahan kong ibinaba ang tingin ko sa may hagdanan at pakiramdam ko ay matutumba ako dahil sa nakikita ko. "R-Roberto" tawag ko dito at mahigpit na napakapit."Baby?" nagtatakang tanong nito ng hindi nakatingin at ng tumingin ito sa'kin ay kaagad itong napamura. "Namumutla ka, let's get back to bed, shit!" hinawakan ako ni roberto sa likod at bahagyang itinulak para maglakad pero napako na ang mga paa ko sa kinatatayuan ko."Baby move now" napatingin ako dito at tumango. Inalalayan ako nito pabalik sa kwarto at papahiga sa kama. "I'm going downstair to check on everyone." paalam nito na tinanguan ko. Ilang minuto na mula ng umalis si roberto para tignan kung
Roberto point of viewHindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin ako sa natutulog nitong maamong mukha."Okay ka lang ba pare?" Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil baka tuksuhin ako nito sa pag-iyak ko."Oo, okay lang ako." sagot ko ng hindi inaalis ang tingin kay Christelle and in my peripheral vision I can see Lucas looking at her too."Stop worrying to much bro, she's a strong and independent woman." Tumawa ito at tinapik ang balikat ko."I know that, but you know her situation, she's pregnant at maselan ang pagbubuntis niya and knowing Amanda, she's not gonna stop until one of us is dead." nakita kong napaisip si Lucas sa sinabi ko."What's the plan now?" Lucas ask and there's this excitement plastered in his face."Care to tell me why you're so excited all of the sudden?" I ask out of amusement because I'm really curious why he got excited and such."Nothing bro, I just can't wait to see her terrified face." I know he's lying there's something going on why h
Roberto's point of view"What the heck?!" Hindi ko alam kung may mas makakapag-pagulat pa ba sa makikita mo ang asawa mo na hubo't-hubad at nakabukaka sa sofa at nakatali ang magkabilang hita sa mga braso habang pinapaligaya ng ibang lalaki."Oh hi there gusto niyo bang makisali?" Hindi ko alam kung si Amanda pa ba itong nakikita ko o ibang tao."Hi! Long time no see!" Ibayong galit ang nararamdaman ko ngayon, habang nakikita ko ang nakangising mukha ni Lyndon."Lyndon!" Galit na bati ni Lucas."Kumusta na Lucas, hanggang ngayon ba ay nakabuntot ka pa din kay Christelle?" Puno ng panunuyang tanong nito. "Damn you!" Sigaw ni Lucas at huli na para mapigilan pa ito dahil ngayon ay nakalupagi na sa sahig si Lyndon at puro dugo na ang mukha nito. Tinignan ko si Amanda at nakita kong nakangisi lang ito habang pinapanuod si Lucas na sinusuntok si Lyndon."Tama na yan bro!" Dali-dali kong nilapitan si Lucas at pinigil ko ito dahil hindi na maganda ang kutob ko sa mga susunod na mangyayari.
6 months later..."Where are you going baby? Malaki na yang tiyan mo dapat ay hindi ka na nag-aaalis." umikot ang bilugan kong mga mata dahil sa pag-aalala nito.Pansamantala kong itinigil ang paglalagay ng light make up para mag-isip ng idadahilan ko na kalaunan ay nagsabi din ako ng totoo. "I'm going to visit Amanda and Lyndon." Kaagad na bumadha ang mas matinding pag-aalala sa mukha ni Roberto at alam ko na ang kasunod nito."Bakit ka pa pupunta dun?" tanong nito at humawak sa braso ko."I just wanted to know their well-being, don't you think it's about time to forgive them and forget what they did?" I know na malaki ang kasalanan nila sa'min pero hindi pwede na habang panahon kaming galit sa isa't-isa, kung kinakailangan na magpakumbaba ako at patawarin sila ay gagawin ko."After what they did to us? There's no way!" mariing pagtanggi ni Roberto. Alam ko ang pinanggagalingan nito pero ayoko na ng away."Alam kong mahirap ang gusto kong mangyari pero Roberto sawang-sawa na ako sa
Christelle point of viewYesterday was a mess but I didn't expected that today is even more messier. Nagising ako na wala na si Roberto sa tabi ko and I think I heard maffled noise from downstairs kaya nagdesisyon akong bumangon para tignan kung ano ang nangyayari dun. Habang naglalakad ako pababa ay palakas ng palakas ang naririnig kong ingay, maraming boses na parang nagtatalo may mga ilang boses na pamilyar sa'kin meron din yung ngayon ko palang narinig. Ano kaya ang pinagtatalunan ng mga ito? Nagtatakang tanong ng aking isipan.At nung nasa huling baitang na ako ng hagdanan ay malinaw ko ng naririnig at nakikita ang lahat."Why the hell did you let this happen!?" galit na galit na sigaw ni Roberto habang nakaturo sa isang pulis."Sir hindi namin kagustuhan na makatakas si Amanda, gagawin namin ang lahat ng makakaya namin para mahuli lang si Amanda." kaibahan kay Roberto na galit, kalmado lang kung magsalita yung pulis.Napasinghap ako pagkarinig sa sinabi nung pulis, kaagad na na
"Nakahanda na ba ang lahat ng mga gamit niyo?" Mom ask habang iniisa-isang tignan ang mga maleta na dadalhin namin."Everything's set mom." Roberto answered at nagsisakay na kami sa van. Isang van lang ang sasakyan namin papuntang baler.Ilang araw na din pala ang nakalipas mula ng bumisita sa'min ang mga pulis to inform us about Amanda's escape at sa mga nagdaang araw na iyon ay wala pa din kaming natatanggap na magandang balita, she's still out there lurking in the street. Manila Police District send us a copy of wanted poster with a bounty. I feel terrible for her but I can't say the same for Roberto and his family because they're decided and dedicated na mahuli si Amanda. "I wonder where Amanda is." It was supposed to be an inside thought pero hindi ko namalayan na naisatinig ko pala iyon kaya ngayon ay nakatingin na sa'kin ang mga kasama ko sa van."Honey, what's wrong?" Roberto's mom is really sweet and always oblivious about her surroundings, she knows if something is up."I'm