"Ginabi yata kayo?!" Puno ng galit na tanong ni Amanda ng makapasok kami ni Roberto sa loob ng bahay at saka walang habas na binato sa amin ang bote ng alak na hawak nito.Kumalabog ng malakas ang dibdib ko at hindi malaman kung ano ang gagawin pero naramdaman ko nalang ang paghila at pagyakap sa'kin ni Roberto ng malapit ng tumama sa'kin ang lumilipad na bote."What the heck is wrong with you?!" Roberto's voice boomed in the four corners of the living room pero imbes na matakot ay tumawa ng malakas si Amanda."HAHAHA!" tawa nito pero biglang sumeryoso at matalim na nagtanong sa lalaking nakayakap sa'kin para protektahan ako. "What is wrong with me? You seriously asking me that stupid question Roberto?!" "Yes I am asking you, so answer me what the hell is wrong with you?!" muling sumigaw si Roberto but this time it's louder to the point na napabitaw na siya sa pagkakahawak sakin.Amanda seems to don't like answering kaya imbes na sumagot ay muli itong nagtanong. "What the hell is goi
"Roberto?" I called him "Hmm?" He responded at mas hinigpitan ang pagyakap sa'kin. Dama ko ang init ng hubad nitong katawan sa katawan ko at hindi iyon nakakatulong para maging kalmado ako. Mas lalo akong nakaramdam ng kakaiba ng himasin nito ang tagiliran ko."D-dapat pa ba nating ipagpatuloy ito?" Sagot ko habang hindi mapakali maya't-maya kong pinagdidikit ang hita at binti ko and Roberto seems to notice that."What's wrong?" Nag-aalalang tanong nito."Nothing." Sagot ko pero nagsisimula ng magtaasan ang mga balahibo ko sa katawan kaya naman kung saan saan na ako napapatingin."Hey!" Agaw-pansin nito at saka pumunta sa ibabaw ko. Kusang bumuka ang magkabilang hita ko kaya naman napadaing ako ng magtama ang kaselanan naming dalawa."Ahh..." He look at me in amusement ng marinig ang daing ko."Naaapektuhan ang baby ko, gusto mo ba ulit?" Nang-aakit na bulong nito at saka nagsimulang halikan ang pisngi ko papunta sa panga ko."Y-yes p-please." Nahihiyang sagot ko at nagsimulang igala
"Okay ka na ba?" nag-aalalang tanong ni Lucas at inabutan ako ng isang tasa ng kape. Nandito kami ngayon sa sala ng condo ko dito ako nagpadala kanina nung sinundo ako ni Lucas."Hmm" tanging tugon ko at saka humigop ng mainit na kape."Can you tell me what happened?" muli itong nagtanong. Sa katunayan kanina pa ito tanong ng tanong hindi ko lang sinasagot dahil alam kong susugod ito kila Roberto. Alam kong hindi ko maitatago ang nangyari lalo na kay Lucas pero hanggang maaari sana ay gusto ko itong maging lihim muna pero masyado itong makulit.Handa na sana akong sumagot pero napahinto ako dahil padarag na bumukas ang pinto at iniluwa nun ang humahangos na si Kikay. "Jesus Kikay, hindi ka ba marunong kumatok?!" Lucas exclaimed. Kikay rolled her eyes at nagtatakbo ito papunta sa'kin at niyakap ako ng mahigpit. "Anong nangyari? Tumawag sa'kin si Lucas." Sinamaan ko ng tingin si Lucas pero nginisihan lang ako nito. "You two! What happened?!" Nakapameywang na singhal ni Kikay. Nagkati
"Roberto?!" hindi ko napigilan ang sarili ko na ipakita ang disgusto pagkakita kay Roberto."Is this your house?!" instead of answering he threw me a question."Yes!" walang kahit na anong emosyon ang ipinakita ko."H-How?" shock is written all over his face and it shows a demand for answer but I don't care because I don't owe him an explanation."Why do you wanna know?" i raised an eyebrow and looked at him deadly."You owe me an explanation!" he demanded. I roll my eyes at him."I don't owe you an explanation Roberto. So can you please leave now?!" I know I am acting like a total bitch alam ko na walang kasalanan si Roberto but I can't talk to him right now."Tinanggap kita sa trabaho thinking na kahit papaano makabawi ako sa ginawa kong pag-iwan sa'yo pero ano ito, malalaman ko na mas mayaman ka pa sakin? Ano pa ba ang mga tinatago mo?!" He's frustrated and sad I can see it in his eyes at hindi ko ito nagugustuhan. Pero kung kinakailangan kong maging matigas ay gagawin ko huwag lan
"Anong gagawin natin ngayon?" Kanina pa kami dito sa sementeryo. Nakasandal lang ako sa'kanya habang magkahawak ang kamay naming dalawa."Magpa-file ako ng divorce at magpapakasal tayo, pero sana mahintay mo kase matagal na process ito." Roberto put his arms on my shoulder and pull me closer to him."I will wait kahit gaano pa katagal." Hinalikan nito ang ulo ko pagkarinig sa sinambit ko."Son I promise you from this day onwards that I will take care of your Mom forever." Roberto took an oath on our son's grave and I found myself blushing so hard and I can feel millions of butterflies circling inside my stomach."Roberto stop it." Nahihiyang ani ko at pinalo ang braso nito."Is my baby shy?" Every time he calls me baby I felt an electricity travel to my whole system."I'm afraid Roberto." I said honestly. We know for sure that we love each other pero hindi ko maialis sa isip ko ang pwedeng gawin ni Amanda. She almost killed me once and I don't want that to happen to Roberto or any of
Avenida HeightsLyndon's Condo Unit"AMANDA!" I am busy sufing on a internet when I heard Lyndon's agitated voice calling out for me."What in the world are you shouting for Lyndon?!" I almost jump from my seat kaya naiinis na sinigawan ko ito. But he seems preoccupied because he walked pass me and start running to our room.I shook my head in disbelief and rolled my eyes bago muling ipinagpatuloy ang pag-surf sa facebook."Amanda what are you still dozing off like that?!" akala ko ay okay na abalang-abala na ako sa pag-swipe sa fb ng muli kong marinig ang galit na boses ni Lyndon."Why are you so agitated, did something happened?" I knitted my eyebrow and ask curiously."They know." two words I can't believe only two words can me feel so afraid and terrified."What? How?" I felt my stomach churning because of the sudden news."I don't know!" he exclaimed while facing back and forth. "But we need to go because we're facing charges if we don't." after saying those words he just pulled
Two days have passed since the Lyndon incident and everything has change so as Lucas and Roberto. I always find them looking at me, nung una ay okay lang nai-endure ko pa pero ngayon hindi na it's too much."What the hell is wrong with you two?" Iritable at naiinis na tanong ko."Nothing." it is Lucas who answered me pero hindi makatingin ng diretso."Nothing?! Are you kidding me?! Ever since we saw Lyndon and you came back from manila, you two are acting really weird and now you're going to tell me it's nothing?!" I lose all my patience because of what Lucas said. Nakita kong napabuntong hininga si Roberto kaya binalingan ko ito ng masamang tingin at sininghalan. "What?!" "Nothing to worry about." He simply said.Kaagad na sumama ang timpla ko pagkarinig sa sinabi nito. "Nothing pala ha! Magtabi kayo sa pagtulog mamaya!? Gigil na sigaw ko at saka ako nagtatakbo sa kwarto at kinandado ito."Christelleee!" sigaw nito at narinig ko ang mga yabag nito papunta sa kwarto ko but too late
"Kring..." "Kring..." a phone! There's a phone ringing. I groaned in frustration because of the sudden sound that wakes me from my deep slumber. Kinuha ko yung extrang unan at saka ko itinabon sa mukha ko para ma-block yung ingay na naririnig ko at umaasa na din na mananawa yung tumatawa pero nagpatuloy lang sa pagtunog ang cellphone. "UGH! Baby answer the phone please." inaantok na ani ko at tinapik si Roberto. "Hmm" huminga muna ng malalim si Roberto pero naramdaman ko na lumundo yung kama na parang may mabigat na umupo dito."Hello?" sagot ni Roberto sa nasa kabilang linya. Tinangka kong bumalik sa pagtulog pero tuluyang nawala ang antok ko ng marinig ko ang halakhak ni Roberto. "HAHAHA!" Dahan-dahan na idinilat ko ang mga mata ko at tinitigan ng matalim ang katabi ko na mukhang hook na hook sa kausap dahil hindi nito napapansin ang masama kong titig."Okay see you there." nagpaalam ito sa kausap habang nakatodo ng ngiti pero kaagad itong nawala ng maramdaman ang nanunusok kong
Christelle Point of view"Roberto Christofer get back here!" sigaw ko nang makita kong palabas na ang anak ko sa front door.Abala ako sa paglilinis ng mga nakakalat nitong laruan ng makaisip ito ng kalokohan.Ngumisi sa'kin ang anak ko at tuluyan ng binuksan ang pintuan at lumabas ng bahay."ROBERTO!" sigaw ko sa asawa ko na hindi ko alam kung nasaan ng parte ng bahay.Ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa din lumalabas si Roberto kaya naman sinundan ko na ang anak namin dahil baka kung mapano na ito. Though hindi ko inaalala kung makakalabas ito dahil hindi naman mangyayari yun kasi naka-lock ang gate ng bakuran namin."RC, where are you!?" sigaw ko habang ginagala ko ang paningin ko sa buong bakuran, pero hindi ko makita ang anak ko."Roberto!" I called out my husband and just like my son hindi ko din mahanap ang ama nito.Where did they go? Tanong ko sa sarili ko habang umiiling at nagdesisyon na umikot sa buong kabahayan.I was about to give up pero bigla kong naalala na may mi
Six months laterChristelle Point of View"Male-late na tayo sa church! Baka isipin ni Roberto na hindi na ako sisipot" Sigaw ko na naiinip dahil ang tagal kumilos ng mga kasama ko."Hayaan mo si Roberto, busy pa tayo dito oh." giit ni Roana at itinuro ang mga make up na nasa harapan ng salamin.I rolled my eyes at them kasi kanina pa kami nagme-make up hindi na kami matapos-tapos."We've been doing this for hours!" Sancia exclaimed na nagpairap kay Roana."You're so overreacting cousin kaya hindi ka inaalok ng kasal ni Lucas eh." imbes na mainis ay lumungkot ang mga mata ni Sancia pagkarinig sa pang-aasar ng pinsan nito."Okay lang ba kayo ni Lucas, Sanc?" nag-aalalang tanong ko. I hate seeing Sancia like this normally hindi siya naaapektuhan ng mga pang-aasar pero off ata ang topic na may kinalaman kay Lucas."Yeah, we're good." simpleng sagot nito at binalingan na si Roana. "Roana, tama na yan pagpapaganda mo at tara na!" sigaw nito kay Roana habang nakatingin sa mga make up.Nagbu
Roberto point of viewSabihin mo na namamalikmata lang ako? Sabihin mo na hindi totoo itong nakikita ko!? Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, malalim ang paghinga ko at ramdam ko ang unti-unting pagdilim ng paningin ko habang nakatingin ako sa asawa ko na walang malay sa bisig ko."Lucas take her!" hindi ko na makilala ang boses ko nang tawagin ko si Lucas para kunin si Christelle sa'kin."You're gonna pay for this!" binalingan ko ng tingin ang lalaki na nanakit kay Christelle at tuluyan ko ng nakalimutan ang lahat ng makita ko itong nakangisi sa'kin. Tinakbo ko ang distansya namin at nung makalapit na ako dito ay inundayan ko ito ng suntok na hindi nito naiwasan or more like sinadya nitong hindi iwasan. Napalupagi ito sa sahig na ginamit kong pagkakataon para kubabawan ito at pagsusuntukin."You have no right to hurt my wife and put her life in danger!" sigaw ko habang galit na pinapaulanan ng suntok sa mukha ang lalaki. "Bro stop! You'll kill him." naramdaman ko ang mahigpi
Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sama ng pakiramdam ko."Christelle are you okay?" Ang nag-aalalang tanong ng mommy ni Roberto. I tried looking for her but it feels like my vision got blinded pero ang kaibahan lang ay nakikita ko ang kapaligiran tanging yung mommy lang ni Roberto ang hindi ko makita."Where are you Mom!?" I ask nervously at nagsimula na din akong i-angat ang kamay ko para kapain ito."I'm here!" Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang boses ni Mommy at ng mahawakan ko ang kamay nito. "What's wrong?" Para akong hinatak pabalik sa kasalukuyan at yung pansamantalang pagkawala ng paningin ko ay bigla nalang nagbalik.Pinakatitigan ko ang nag-aalalang mukha ni Mommy. "I've got blinded." Sambit ko at mas lalong lumala ang pag-aalala nito."Tatawagin ko lang ang doctor!" Tumango ako dito.Nang makalabas si Mommy ay pinikit-pikit ko ang mga mata ko para tignan kung mawawala ulit ang paningin ko pero walang nagbago, huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili
"Damn those idiot, anong alam nila sa nararamdaman ko!" Galit na usal ko habang nakatingin ako sa numero na dina-dial ko. Pagkatapos kong magtatakbo para layasan ang mga talipandas na iyon ay dinala ako ng mga paa ko sa katapat na park ng building ng CRDL. At habang bakatambay ako dito sa park ay naisip ko na tapusin na ang lahat kaya naman ito ako ngayon at hinihintay ang pagsagot ng tawag ng nasa kabilang linya."Damn Kristoff answer the damn phone!" Inis na wika ko habang mahigpit na nakahawak sa cellphone ko na sumasabay yata sa init ng ulo ko.Hindi ko alam kung may isang oras na ba ang lumipas basta ang alam ko lang ay naririnig ko na ang baritonong boses ng nasa kabilang linya na nagtatanong kung ano ang kailangan ko."I need your help." Sambit ko. Alam ko na napapairap na ito sa kawalan at iniisip na nitong napakatanga ko."Alam ko na kailangan mo ang tulong ko dahil hindi ka tatawag dito ng wala kang kailangan, ang tanong ko ay kung anong klase ng tulong ang kailangan mo." I
"Let's talk about the merger of the company!" sa sinabi ko ay pansamantalang natahimik ang mga tao sa loob ng conference room na kalaunan ay nagbago din dahil nagkanya-kanya na ng saloobin ang mga nasa loob. Mayroong mga sang-ayon sa sinabi ko kagaya nalang ni Kletz."That's a good idea, mas mag-eexpand ang company maging ang nasasakupan nito." sambit ni Kletz na sinang-ayunan nina De Vera at Vozta."Sang-ayon din ako kasi makakatulong ito na mapigilan ang pagbagsak ng mga company dahil sa issue na kinakaharap natin." Katulad ni Kletz ay sumang-ayon din si Soriano, isa sa mga matanda at matagal ng investor sa company ko.Pero kung mayroong sang-ayon meron din naman yung masyado ang ginagawang pagtutol na akala mo ba ay nakataya na ang mga buhay nila kagaya nalang si Bolivia na isa sa mga investor ko."Totoo naman na makakatulong ito para mapigilan ang pagbagsak ng company pero may downside pa din ang merger na gusto niyong mangyari dahil maguguluhan ang tao lalo na ang mga matagal na
"What did you say!?" ngumisi si Amanda sa sabay na tanong namin ni Roberto pero hindi ito nagsalita sa halip ay hinila nito ang isang upuan at saka prenteng naupo dun."Amanda!" mapanganib na tawag ni Roberto dito pero ngumisi lang ito."Chill Roberto!" mapaglarong ani nito at saka humalakhak."Kumusta, Amanda?" hindi ko alam kung bakit naluluha ako ngayon na nasa harapan ko ito at masaya."Okay na okay, staying at that place is somehow clear my mind." sagot nito habang matiim na nakatitig sa'kin."Good to hear that, by the way I never had the chance to apologize to you." mukhang naintindihan nito ang sinasabi ko dahil umiling ito at matamis na ngumiti."You don't need to apologize because you done nothing wrong, ako yung dapat na humingi ng tawad sa'yo dahil nasaktan kita at ng dahil sa'kin nawala yung unang anak mo." tumulo ang luha ko pagkatapos magsalita ni Amanda."Sobrang tagal na nun, siguro dapat na nating kalimutan ang nakaraan at magsimula na tayo ng panibagong buhay." ani k
Premiere Medical Center Christelle point of viewIsang oras ng hindi matigil ang cellphone namin sa pagtunog. Maya't-mayang may tumatawag kagaya nalang ngayon kakatapos ko lang kausapin si Kikay na nangungumusta at nagtatanong tungkol sa issue, may tumatawag na naman sa phone ko.Tinignan ko muna ang screen ng phone ko at ng makitang si Monica ang tumatawag ay hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito. "Hello, Monica?" Nakarinig ako ng maraming ingay sa kabilang linya, ingay na nagkakagulo. Kumunot ang noo ko, "Monica?" "Where is our ceo? Dapat siya ang nag-aayos ng mga ganitong problema, hindi ikaw dahil wala kang alam sa bagay na ito dahil secretary ka lang!" sigaw ni Gilomino Rustan.Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay sumigaw na ako. "Monica, give him that fucking phone!" "Sige" mahinang sagot ni Monica at dinig ko na sinabi nito kay Gilomino Rustan na kakausapin ko ito."May problema ka ba sa pagiging missing in action
Premiere Medical CenterRoberto point of viewFive hours laterNakatayo lang ako dito sa loob ng kwarto sa tabi ng pintuan habang tahimik na naghihintay na matapos ang ginagawa ng doctor. Kanina pa ito kapa ng kapa sa tiyan ni Christelle tapos iiling."What's wrong with my wife doc?" Nag-aalalang tanong ko habang nakatingin sa asawa ko."She's fine, tho any moment pwede na siyang manganak and we need to do it via C-Section." sambit ng doctor. "Pwede ko po ba malaman kung kailan po siya i-cs?" tanong ko sa doctor."One of these days pwede na siyang i-cs pero ngayon kailangan niya munang magpahinga, mas mabuti kung mag-stay na siya dito sa hospital, papaasikaso ko nalang sa mga nurse ang kwarto na lilipatan ng pasyente." paliwanag ng doctor bago tuluyang nagpaalam. Nagpasalamat muna ako dito bago ito tuluyang makaalis.Tinapunan ko muna ng tingin si Christelle bago ako tumalikod para kausapin si Mommy. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Tito Spencer tatay ni Sancia, si Mommy, Roana at si