All Chapters of Accidentally Kissed By A Guy: Chapter 1 - Chapter 10

CEANThe worst part of confessing to someone what you feel is getting judged and rejected at the same time. Umamin ka nga naman pero na-judge at na-reject ka. Double kill. We all know that rejection is a part of confessing, pero bakit ganon? Kailangan pa na ma-judge ka na para bang mali ang ginawa mo? Is it wrong to love someone while wishing them to love you back?Oh well, enough with the drama. Agad kong pinatay ang laptop ng kapatid ko dahil ang corny ng pinapanood namin na isang short film na gawa nila. It's all about a girl, got rejected by the one she loves and you know what happens next. Napatingin ako sa kapatid ko na para bang iiyak na kaya iniabot ko sa kanya ang dala kong panyo. Agad niya naman itong tinanggap saka siningahan. Gross.“Ba’t mo naman pinatay, Cean? Nanonood pa ako eh.” She snorted. Tumayo na ako sa kinauupuan ko saka nagpagpag ng sarili. It's already 12:01 in the afternoon at hindi pa kami kumakain ng tanghalian dahil sa panonood namin. My stomach’s growling

CALI Nagising ako sa liwanag na pilit pumapasok sa mga mata kong nakapikit na parang pag-ibig niya na pilit sumisiksik sa puso ko pero hindi na nito tinatanggap at dahil doon ay napabalikwas ako ng bangon but the moment I stood up, I felt a striking pain inside my head. A striking pain just like the pain he left in me. Biglang nanlaki ang mga mata kong inilibot ang paningin dahil nasa bahay na ako. Sa pagkakaalala ko ay nasa party ako ng kaibigan ng ka-team ko. Pano ako nakauwi? Tiningnan ko naman yung damit ko at ganon pa rin naman. Sinubukan ko ulit tumayo ngunit natumba lamang ako. “Ayan, iinom-inom kasi ng sobrang dami tapos di naman pala kaya.” I told to myself. Nang masiguro ko na kaya ko ng tumayo ay lumabas na ako agad sa kwarto ko't dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig. Nadadtan ko si Manang Amor na nagluluto kaya binati ko ito. “Good morning, Manang Amor. Sino po naghatid sakin dito?” Bati ko sa kanya pagkalapit ko at saka hinalikan ang noo niya. Si Manang Amor ang n

CEANMonday. First day of the week or should I say the start of my stress week and also my dictatorial week. Being the president of Manyu University is really a big resposibility because almost 5k+ students are enroled here but it's not a problem for me. Some students obey my rules and the school rules. Takot na lang nilang madala sa detention. Even worse, sa dean's office.I hurriedly fix my things at bumaba na sa parking area. It's just 6 o'clock in the morning and I'm ready for my daily tasks. As I rushed through the parking area, I bumped into someone. Hindi ko na lang ito binigyan-pansin dahil sa pagmamadali ko. I got in to my car and started to drive. I put my phone in the cellphone rack for me to got notified if someone's calling me. And I'm not wrong. The council's treasurer's calling me. I answered it while focusing my eyes on the road.“Yes?” I asked.“Good morning, Pres. Papunta ka na ba sa rito sa Manyu?” Tanong niya.“Yes. I'm on my way. Is there something wrong?”“The di

CEAN“Nicole, I. . . I like you.” The heck! Why am I stuttering? Argh! Ang hirap magconfess. Babawiin ko sana ang sinabi ko ng marinig ko siyang tumawa. The sound of her laughs makes my heart beats fast. “Ang lakas mo mang-good time, Cean.” Aniya habang patuloy pa rin sa pagtawa. “I'm not joking. I really mean it.” Seryoso kong sabi na nagpatigil sa kanya mula sa pagtawa. Tiningnan niya ako na para bang sinusuri ako. Lumapit siya sa gawi ko at saka hinawakan ang noo ko. Our distances make my heart beats even faster. She's so near.“Wala ka namang sakit. Sigurado ka ba sa sinasabi mo?” Tanong niya. Tanging tango lamang ang naisagot ko sa kanya dahil hindi ako makapagsalita buhat ng pagiging malapit namin sa isa’t isa. I felt my cheeks heated up.“Ahahaha! Namumula ka, Cean!” Hagalpak na tawa niya. Embarrassment started envading my system. “Nicole, I'm serious.” Wika ko rito ng hindi makatingin sa kanya dahil nag-iinit ang mukha ko. This the very first time na umamin ako and I don'

CEAN“Regarding the upcoming event, I want all of you to monitor every thing. We're going to accept some outsiders from other schools. Alam kong mabigat na gawain ito but, this will be the first time I'm going to open Manyu for other students. The university's fair will be lasted for 2 consecutive weeks. Dapat ay isang linggo lang but how can you enjoy it with that short period of time, right?”I am listening on to what the director’s saying dahil ngayon ang meeting naming with him, kahit na medyo inaantok pa ako. I am torn between choosing to go to sleep or to listen. I silently yawned and gladly, no one noticed. The reason why I didn't sleep well last night is because of that sophomore. Tch. Kung alam ko lang na ganon ang gagawin niya, hindi ko na sana siya pinapunta sa unit ko. T'was partly my fault but the blames on him. Bigla ko namang naalala yung nangyari kagabi.Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng katok mula sa pinto ng unit ko na para bang gusto nitong sirain ang pinto. Bu