All Chapters of His Wedding Intruder : Chapter 81 - Chapter 90

Tinitigan ko si Finn at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Abala ito sa paglalaro ng kung anong mobile game na hindi ko maintidihan pero hindi ko pa naman narinig ang pagmumura nito habang naglalaro kaya hindi ko alam kung mahaba ba ang pasensya niya o sadyang magaling lang siyang makipaglaro.“Love?” I asked. “Maaari ba kitang makausap?”Nag-angat ito ng tingin sa ‘kin at binaba ang kanyang phone. Napangiti naman ako rito at bumuntong hininga. Lumapit siya sa ‘kin kaya hinawakan ko ang kanyang kamay. Ngumiti ako rito.“Anong pag-uusapan natin, Love?” he asked.“Di ba’t sinabi mo sa ‘king na gusto mong makita ang D-daddy mo?” mahinang tanong ko.Nangunot ang noo nito at nagtanong, “Why, Love? Alam niyo na po ba kung nasaan ang Daddy ko?”Bahagya akong tumango at pilit na ngumiti. “Yes, Love. Alam ko na kung nasaan ang… kung nasaan ang Daddy mo.”Sa sinabi kong iyon ay parang naging interesado siya sa narinig. Umayos ito ng upo at tinitigan ako. “Who is he? Are we gonna see each o

Hindi ako makatulog. Kanina pa ako pabaling-baling sa kama. Bumangon na ako’t lahat lahat ay hindi ko pa rin magawang magpalamon sa antok. Kanina pa nakaalis si Fox ngunit ang mga salitang binitiwan nito ay hindi pa rin mawala-wala sa utak ko kahit anong gawin ko. Ewan ko ba. Inis kong ginulo ang aking buhok at sinulyapan ang orasan. Napairap ako sa hangin nang makitang malapit na mag-alas kwatro ng umaga. Muli akong nahiga sa kama t tumingala sa kisame. Paano kaya ako makakatulog? Should I search it on the internet? Pero ang mga instructions lang naman doon e relax yourself. How the hell can I relax myself if Fox’s voice keeps repeating inside my head? Lalo na ‘yung… ‘yung halik. That damn unholy kiss! Kahit anong gawin ko ay hindi maalis sa isip ko! “Ugh!” I groaned and dropped myself on the bed once again. Pinikit ko ang aking mga mata at pinilit ang aking sarili na matulog. I need to sleep. I have to sleep. Dahil malaking problema ang kakaharapin ko bukas. I’m pretty sure Fox w

Sobrang tahimik at niisa sa amin ay walang may balak na magsalita. Fox is just staring at his empty glass like it matter the most. Habang ako ay hindi mapakali sa ‘king kinauupuan. I want him to say something to ease my nervousness. Pero hindi. Nakatunganga lamang ito at mukhang na sa malalim na pag-iisip at walang balak na magpa-istorbo.Inilibot ko ang paningin sa buong paligid at pasimpleng ngumiwi. Finn is inside his room, sleeping. While I am here, dealing with his dad. Hindi ko alam kung sino sa ‘ming dalawa ang mauunang magsalita. Ngunit sa palagay ko ay ako dahil mukhang wala naman itong balak na magsalita, e.“Fox…” I called him, trying to break the silence between us. “M-magsalita ka naman. Akala ko ba may gusto kang itanong sa ‘kin?”He lifted his gaze at me before he speak, “If I didn’t find out about Finn, how long will you hide him from me?”I stilled. I wasn’t ready for that question. Hindi ko inaasahan iyon ang unang tanong na ibabato niya sa ‘kin. Buong akala ko kasi

“Fox, hindi nga pwede. Ang kulit mo naman!” napupunong sambit ko.“How many times to I have to tell you that I don’t need your permission?” bagot nitong tanong at inabot ang isang floral dress na sakto sa akin ang sukat.Nairap ako sa hangin at masama siyang tinignan. “Bakit? Para ano? Para iharap sa kanila kung sino ang sumira sa kasal niyo ni Jessica noon?”Sa naging tanong ko ay napatingin siya sa ‘kin. Binaba nito ang hawak niyang damit at bumuntong hininga. “It’s not what you’re thinking, Ivy. I want you to meet my family.”“For what?” I asked. “For what certain reason you want me to meet your family?”Umiwas ito ng tingin sa ‘kin at bumuntong hininga. “You’ll know when we get there.”Napaawang ang aking labi sa naging tugon nito. Hindi ko na lang binuka ang aking bibig dahil kahit na anong sabihin ko at kahit anong pagtatanong ko ay wala akong makukuhang matinong sagot mula sa kanya.Matapos naming mamili ng damit ay hinatid na niya ako pauwi. And on our way to my house, I keep

“Beer?”Napatingin ako sa nag-abot nito at saka ito tinanggap. “Thanks.”As soon as the beer landed on my hand, he immediately sat beside me. Binuksan ko ito at muling binalik ang aking tingin sa harap ng malawak na siyudad ng Maynila. Hindi ko alam kung saang parte ito at kung bakit kitang-ktia ang buong siyudad.But I’m thankful he brought me here. Kahit papano ay gumaan ang pakiramdam ko at nakakapag-isip isip ako. Malamig ang simoy ng hangin at nakakakalma ang mga ilaw muna sa baba. Kung bakit hindi ko alam ang lugar na ito ay hindi ko alam.“I’m sorry for my mother’s behavior,” he said.I nodded. “It’s fine. I know they don’t like me and they don’t have to.”Ang inaalala ko lang ngayon ay si Finn. Nagdadalawang isip na akong ipakilala ang anak ko lalo na sa ‘king nasaksihan sa mga magulang niya. Ang pagiging strikto ng mga ito. And knowing Finn, walang tigil ang bibig ng batang ‘yon. Kung ano ang iniisip niya ay isasawika niya kaya naman nababahala ako kung sakaling magkita sila