Lahat ng Kabanata ng White Lies: Bud Brothers Series 2: Kabanata 61 - Kabanata 70

THIRD PERSON POVKEVINMalalaking hakbang na lumabas ako ng kakahuyan. Pagdaan ko sa bahay nina Jillian naabutan ko pang nakatayo sa labas si Marco. Nakakuyom ang mga kamao habang nakatiim bagang na nakatitig sa akin.I gave him an evil smirked then walked pass him. Tinungo ko ang kinapaparadahan ng aking kotse. Pumasok ako at naupo sa driver seat then start the engine. Kaagad kong pinaharurot iyon palayo sa lugar. Dumeritso ako sa hideout."What's these foolishness you did again, Kevin?!" dumadagundong na sigaw sa akin ni Dad pagkapasok ko sa loob ng malaking kwarto.Nagulat pa ako ng may biglang lumipad na baso pagkabukas ko ng pinto. Buti na lang nakita ko kaagad at mabilis na nakailag. Kung hindi baka nasapol ako sa ulo.Nilingon ko si Bugart, ang tauhan ni Dad na nakita ko kanina sa kakahuyan, duguan ang mukha sa gilid habang pigil-pigil ang magkabilaang braso ng dalawa pang tauhan ni Dad bago ko muli itong hinarap. Nanlilis

JILLIANMaaga akong nagising kinabukasan o mas tamang sabihin na hindi talaga ako masyadong nakatulog. Pagising-gising ako lalo't ang gulo ng lalaking 'yon sa kabilang kwarto. Pakiramdam ko nga sa mahabang upuan natulog si Marco dahil rinig na rinig ko ang pagmumura niya mula sa kinahihigaan ko. Hindi ko alam kung sino ang kaaway niya or kung ano ang ikinagagalit niya. Nabubuang na ata."Stop doing that Marco, will you?" sabi ko habang nakayuko pa rin, nakatitig sa aking plato at patuloy na kumakain.Kasalukuyan kaming nasa harapan ng hapag, nag-aagahan. Kanina pa ako 'di mapakali sa aking kinauupuan dahil harap-harapan akong tinititigan ng bastos na Marco na 'to habang nakakalukong nginingisian. Nagpapalipat-lipat pa naman ang mapanuksong tingin din ni Inay sa aming dalawa. Pakiramdam ko tuloy pinagkakaisahan nila ako.Naabutan ko silang dalawa masayang nagtatawanan sa kusina kanina. Hindi ko alam kung anong nakakatawang pinag-uusapan nila. Nag-o

JILLIANHinanda ko na ang sarili ko sa sakit na maaari kong maramdaman oras na bumagsak ako sa damuhan pero ilang minuto na ang lumipas ay hindi iyon nangyari.Dahan-dahan akong nagmulat ng aking mga mata ng maramdaman kong nakalutang pa rin ako sa ere.Tiningnan ko si Marco. Nakangisi siya sa akin habang mahigpit na hawak ang baging. Naglakad siya palapit sa pwesto ko na hindi pinuputol ang titig sa akin. Nakasunod lang sa kanya ang aking mga mata hanggang sa huminto siya mismo sa lugar kung saan ako babagsak."Marco--Aaaaaaaaaaaaaah!" tili ko ng bigla niya na lang iyong binitawan.Mabilis akong bumulusok pababa. Halos takasan ako ng hininga sa ginawa niya."Gotcha!" narinig kong sabi niya ng lumanding ako mismo sa kanyang mga bisig.Adrenaline rash on my whole body. Trembling and scared. Ilang minuto akong nanatiling mariin na nakapikit nang maramdaman ko ang kanyang mainit na mga labing dumampi sa aking noo. I slowly opene

MARCOMalalaking hakbang na binaybay ko ang daan pabalik sa bahay. Hanggat maaari ayaw kong iwan mag-isa si Jillian o kaya si Nay Julie. Lalo't nalaman ko mismo kay Suarez na hindi ang ama ni Jillian ang nagpapadala ng mga tauhan para bantayan silang mag-ina, kundi ang ama ni Kevin. Si Mayor Leandro Sarmiento. Isa sa mga protektor ni Mr. Chua at nagha-hunting ngayon kay Julius Montecellio, her father na na-framed up and was accused as a murderer sa pagkamatay ng asawa ni Mayor Sarmiento.Sa tingin ko clueless ang mag-ina at lahat ng tao dito. Pati sa bayan wala rin akong marinig na balita about sa kaso ng ama ni Jillian. Wild guess, Mayor Sarmiento did it discreetly. And I'm sure he's going to claim the justice of the death of his wife he's aching to have through his bare hands. And that's scared the hell out of me... for my Jillian and Nay Julie."Suarez?" gulat na bulalas ko ng mabungaran ko siyang nakatayo sa tabi ng malaking puno na pinagtaguan kanina

JILLIAN"Akin na nga 'yang kamay mo, patingin ako.""Wala nga 'to. 'Di naman masakit.""Sabi ng patingin e!" hinablot ko ang kamay niyang pilit na tinatago sa akin."Awww--!""O.. akala ko ba 'di masakit?"Kasalukuyan kaming nasa loob ng tree house na ginawa ni Marco. Ilang araw din ang lumipas bago niya ito nabuo. Masyado siyang dedicated kaya natapos kaagad. Halos gabi na nga kami umuwi sa bahay e. Parang ayaw niyang iwan hanggat 'di natatapos. Ang kaso sugat-sugat naman ang kanyang mga kamay. Makailang ulit pang napukpok ng martilyo ang kanyang daliri. Natamaan pa ng lagare 'yong paa niya. Hindi marunong gumamit no'n, daig ko pa.Minsan napapaisip ako sa kanya. Iba kasi ang kutob ko sa pagkatao niya. Hindi ko matukoy kung ano pero parang may iba sa kanya. Simula kasi ng gumaling ang kanyang mga sugat at nagsimulang tumulong sa amin, parang wala siyang alam sa mga gawaing pang mahirap. Hindi ko alam kung tambay ba siya