All Chapters of Ayeisha : Her Broken Piece : Chapter 91 - Chapter 100

RUTH’S POV NAPALABI ako nang maramdaman ang kamay ni Benrick na masuyong humahaplos sa aking katawan. Wala na kaming suot na dalawa noon. At tanging liwanag na nagmumula sa lampshade ang ilaw namin. Sapat naman para makita namin ang isa’t isa. Ramdam ko ang init na hatid ng kamay niya nang muling naglakbay iyon. Kaya naman parang napapaso ang aking katawan na ikinakapitlag ko. “It's a pleasure to see your beautiful body, Ruthy,” anas niya kapagkuwan habang pinagsasawa ang tingin sa akin. “B-Ben,” ani ko sabay hila ng kumot. Parang nahulasan ako bigla. “Don’t,” pigil niya sa akin. “N-nahihiya ako, Ben.” “You don’t have to, baby.” Sinabayan niya nang halik na masuyo sa aking labi nang ipagpantay niya ang sarili sa akin. Tinugon ko iyon kaya muling naghinang ang aming labi. Akmang baba ang labi niya sa aking leeg nang makarinig kami nang sunod-sunod na katok at boses ng isang kasambahay. “T-tinatawag ka, B-Ben. Labasin mo muna baka importante.” “I think so. Last time na kumatok

RUTH’S POV AKMANG pipindutin ko ang button ng elevator nang may humila sa kamay ko. “B-Ben… Bitawan mo nga ako.” Hindi niya ako pinakinggan. Hinila lang niya ako pabalik ng opisina niya. Hindi ko maiwasang mapalabi dahil nakatingin sa amin ang halos na nandoong empleyado. Ngumiti lang sa akin ang sekretarya. Pagkapasok namin sa loob ng opisina ay binitiwan niya ako pagkuwa’y ni-lock ang pintuan. “B-Benrick,” tawag ko sa pangalan niya nang bigla niyang higitin ang beywang ko. “Nakalimutan ko palang sabihin sa ‘yo na hindi ikaw ang masusunod sa relasyon na ito, Ruthy. Ako.” Tinuro pa niya ang sarili. “Para sabihin ko sa ‘yo, baby, mahirap na kumawala sa akin. Kaya kahit na sabihin mo pang break na tayo, hangga’t wala akong sinasabi, hindi pa tayo break. Maliwanag? Akin ka lang, Ruth,” seryosong sabi niya sabay diin ng daliri niya sa ibabang labi ko. Wagas kung mang-angkin. Pero binaliwala naman niya ako. “Pero tama bang baliwalain mo ako, huh? Alam mo bang nag-aalala ako kung nak

RUTH’S POV“MAY nangyari bang hindi maganda?” Napatingin ako kay Kyrie nang tanungin niya ako. Kaka“O-okay lang ba kung hindi kita masagot ngayon? Mabigat lang kasi sa dibdib,” malungkot kong sabi.“I’m sorry, Ruth.”Hindi na nga si Kyrie umimik hanggang makarating kami ng bahay niya. Hinatid pa niya ako sa tapat ng aking silid.“Maraming salamat, Kyrie. Kung wala ka, baka kinabukasan pa ako makakauwi.” Gusto ko sanang sabihing baka hindi na sakto ang pamasahe ko kung sasakay pa ako.“Walang anuman, Ruth. Pero kung kailangan mo nang kausap, nakahanda akong makinig.”“Sige, Kyrie.”“Good night, Ruth.”“Night, Kyrie.” Humakbang na ako papasok ng aking silid. Pagkasara ko ay bigla na lang akong napahagulhol. Naiuntog ko pa ang ulo ko sa pinto nang dalawang beses. Akala ko, okay na ako. Pero hindi pala. Ganito pala ang masaktan. Ibang-iba sa sakit na nararanasan ko noon. Kung alam ko lang na ganito pala ang magmahal, sana hindi ko na sinubukan. Sana, hindi na lang ako nagpadala sa narar

RUTH“SA tingin ko nga mag-grocery na tayo. Konti na lang pala ang stock mo dito ng karne. Ang sibuyas at onion leaves ay gano’n din. Last na ‘yong ginamit ko kanina.” Lumipat ako sa kabilang side para tingnan ang mga condiments niya. Tumayo din ako para tingnan ang nasa taas ng drawer niya. Pababa na ako noon sa upuang tinungtungan ko nang mapansing titig na titg siay sa akin.“Benrick?” ani ko.“Hindi pa rin ako makapaniwala na bumalik ka nga tapos heto, makakasama din kita.”Humakbang ako papalapit sa kanya at huminto sa tapat niya.“Tingin ko, kailangang itulog mo na yan, Ben. Parang kulang ka sa tulog. Ang ilalim ng mata mo nangingitim.” Hinigit ni Benrick ang bewang ko at niyakap ako nang mahigpit. “Paano kung paggising ko, e, wala ka na naman? Paano kung panaginip lang pala ito.”Hinaplos ko ang pisngi niya pagkuwa’y ngumiti nang matamis. “Kung panaginip nga ito, Ben, sulitin natin. Iparamdam natin kung gaano natin ka-mahal ang isa’t-isa. Gusto kong punuin din natin ng saya a

RUTH’S POVHINDI mawala sa isipan ko ang nakita ko kanina kaya tahimik ako hanggang makarating kami ng Baguio. Kaya nang tanungin ako ni Benrick kung ano bang nangyari sa akin, ang tanging sagot ko lang ay, “pagod lang sa biyahe.” Kaagad nga akong nahiga sa kama nang makarating."Order lang ako ng makakain, baby."Tango lang ang isinagot ko kay Benrick. Pero nang makalabas siya ng inuukupang silid ay napaupo ako. Nakatanaw pa rin ako sa nilabasan niya.Nakikita ko namang seryoso si Benrick sa akin. At si Irene baka parte lang siya ng nakaraan ni Benrick. Pero normal bang halikan ka sa labi? Hindi, ‘di ba? Sa pisngi siguro ayos lang.Akmang hihiga ako nang tumunog ang telepono ko. Akala ko si Benrick kaya mabilis kong kinuha iyon. Pero natigilan ako nang makita ang pangalan na iyon. Imbes na sagutin ay pinatay ko na lang at nahiga.Bumalik si Benrick na may dalang pagkain. Magpapahinga daw muna kami pagkatapos ng lunch namin at mamayang alas singko ng hapon ay pupunta na sa bahay ng ka