All Chapters of Catching the CEO’s Heir: Chapter 1 - Chapter 10

ANO NGA BA talaga ang kailangan ng isang tao para masabing kuntento na siya sa buhay niya?Sabi nila, habang tumatanda ka, unti-unti mo ring mare-realize na 'yong mga bagay na meron ka, ngayon ay hindi na sapat. Na habang nadaragdagan ng isang araw ang edad mo, nagbabago rin ang gusto mo. Na… one day you will wake up that everything you’ve already achieved won’t complete your day anymore, despite the struggles you’d face just to have it.That no matter how high you’ve fled, no matter how far you’ve walked, it won’t satisfy you anymore. Wala na kasing sayang naidudulot ito sa 'yo. Wala nang thrill. It was now just a hollow. Like a piece of bread with no fillings. Like one of those ordinary days that passed senselessly in your life like a whirlwind.And now, you’re searching for something new. Something that can brighten up your gloomy sky once more. Can fulfill your cravings like a bomb of different tastes on your tongue. Can bring the fire that will ignite your excitement back again.

"SIGURADONG sasama ka?"Umirap si Aira matapos isara ang compact face powder na huling in-apply niya sa mukha ko. "Of course! Hindi mo alam kung gaano ako ka-excited nang mabasa ko ang text ni Auntie."Napairap din ako saka tumingin sa salamin ng dresser. Ch-in-eck ko ang pagkakaayos ni Aira sa mukha ko. It was just a simple makeup. Most colours she used were neutral. Pero umangat pa rin ang ganda na meron ako. Especially, hindi niya ginalaw ang buhok ko. Mas bagay talaga kasi sa akin ang straight dahil nai-emphasize nito kung gaano kaliit ang tabas ng mukha ko. Magaling talaga si Aira pagdating sa mga ganito. I would say that she's like an expert, even if she hasn't had proper training in it. Marunong naman akong mag-ayos ng sarili, pero 'yong pagkakaayos niya, alam niya kung anong features ang iha-highlight. "You know what, nagtatalon pa ako matapos kong mabasa 'yon!" Kinikilig niya pang dinagdag. "Saka sino ba ang hindi mai-excite, 'di ba? I mean, after those long and boring years

BULLETS of sweat ran from my temple down to my face and neck and stopped in the deep canal between my breasts. I closed my eyes tightly and held my tears from falling. Ang sakit na nanunuot sa aking balat mula sa hampas ng latigo ay nagbigay ng kakaibang sensasyon sa sistema ko. Like the pain from the hard stroke he was given, it gave me pleasure, and I couldn't help myself but moan and bite my lower lip as it bled.Wala namang tugtog, pero para bang may sensual na musika akong naririnig at sinasabayan iyon ng marahang pag-indayog ng katawan ko.Nakakatawa dahil kahit nakaluhod at nakagapos ang dalawang kamay sa mahabang kadenang nakakabit sa ceiling, na para bang sadyang ginawa para talaga roon, ay nagawa kong sumayaw pa rin at igiling ang bewang.The funny thing was that I didn't know how to dance, but it looked like I was good at it."H-Harder, please," I moaned, and I couldn't recognize myself at the tone of my voice.Rinig ko ang malakas na paglagatik ng latigo sa balat ko. Napat

"HINDI NAMAN ho talaga ito kailangan, S-Sir..."Halos magbaga ang mga pisngi ko sa sobrang kahihiyan na nararamdaman habang nakasunod ako sa malapad na likod ng anak ni Mr. Sandoval papasok ng opisina. Well, I could feel the burning sensation penetrating my chest even as the cold air from the AC brushed against my skin, telling me that the burn on my chest badly needed an immediate treatment, but I couldn't let him do that. He's my boss, for goodness sake!Hindi siya umimik. Matapos niya akong paupuin sa itim na couch sa receiving area ay kaagad siyang lumabas. Saglit lamang iyon. Nang bumalik siya ay bitbit niya na ang isang maliit na puting plastic box— isang first-aid kit.I shut my eyes in frustration. "There's no need to do this, Sir."But he just silently seated himself next to mine. Inilapag niya ang first aid kit sa ibabaw ng glass center table at binuksan iyon na para bang hindi niya ako narinig.His eagerness to treat my burn by himself was plastered on his stoic face. Is

NATAMEME AKO at nawala sa sarili. Nasa front seat ako habang ang anak ni Mr. Sandoval ay nagda-drive papunta sa condo kung saan ako naninirahan sa loob ng limang taon. Ayaw ko man na magpahatid pa pero wala akong nagawa nang igiya niya ako sa loob ng kotse. Para akong isang mannequin na hila-hila niya kanina at walang sariling buhay.Papaano ba naman kasi... up to this point... I couldn’t still believe what he said. Hindi pa rin ma-absorb ng utak ko ang lahat. Siya? Gusto niya ako? Haler. He’s the son of a conglomerate. He’s the son of my boss. And I am just a secretary to his father. Kaya papa’nong gusto niya ako?To be honest... that was the first time I heard someone confessing to me— directly to my face. Hindi sabi-sabi lang ng kung sinu-sino. Siguro iyon din ang dahilan bakit big deal iyon sa akin. Kahit pansin ko naman na parang wala lang sa lalaki ang ginawa niya.Kasi kung seryoso talaga siya roon, dapat may hiya siyang nararamdaman para sa akin, 'di ba? Or else he would be aw