ANO NGA BA talaga ang kailangan ng isang tao para masabing kuntento na siya sa buhay niya?
Sabi nila, habang tumatanda ka, unti-unti mo ring mare-realize na 'yong mga bagay na meron ka, ngayon ay hindi na sapat. Na habang nadaragdagan ng isang araw ang edad mo, nagbabago rin ang gusto mo. Na… one day you will wake up that everything you’ve already achieved won’t complete your day anymore, despite the struggles you’d face just to have it.That no matter how high you’ve fled, no matter how far you’ve walked, it won’t satisfy you anymore. Wala na kasing sayang naidudulot ito sa 'yo. Wala nang thrill. It was now just a hollow. Like a piece of bread with no fillings. Like one of those ordinary days that passed senselessly in your life like a whirlwind.And now, you’re searching for something new. Something that can brighten up your gloomy sky once more. Can fulfill your cravings like a bomb of different tastes on your tongue. Can bring the fire that will ignite your excitement back again.But sadly, even you, yourself, can’t still figure out what that thing is.“Love life—”“Are you listening, Hija?”Bahagya akong napalundag nang marinig ang baritonong boses na iyon. Um-echo iyon sa buong opisina. Kumurap ako at makailang beses na umiling para ibalik ang sarili sa tamang wisyo bago ko tiningnan nang maigi si Mr. Sandoval.“P-Pardon, Sir?”Mr. Sandoval was in his swivel chair. He looked respectable and proficient in his black tux and with that tousled medium-curly hair. With the playful smirk on his thin lips, he could be mistaken as one of those hot bachelors in town. Kahit may mga kulay abo nang makikita sa kanyang buhok at may mga linya na rin sa kanyang noo. Pero hindi iyon nakabawas sa kagandahang lalaki niya kahit fifty na siya.“As I was talking, I will need your help,” he said as he turned his attention back to the pile of papers on his table and started to sign them again one by one.“H-Help?” I secretly pinched myself for that nonsense question. I am his secretary. He will always need my help because it was my job. Gosh! Ysa! Nasa’n utak mo? Of all the times… bakit ngayon ka pa aanga-anga? Sa harap mismo ni Mr. Sandoval. Nakakahiya!“Yeah.” He didn’t even lift a glance at me. Pinagpasalamat kong hindi niya nakita ang kahihiyan sa mukha ko. I was pretty sure that my face was full of red. “As I remember, I already informed all of you that I will be taking a one month-vacation next week.”“Yes, Sir.” I nodded as I remembered that he truly told us about that a few days ago. Mr. Sandoval lifted his eyeglasses a bit and cleared his throat. Nagmamadali kong binuksan ang organizer book na kanina pa hawak at handa nang isulat ang mga sasabihin niya.“While I am not here, my son will take my seat for the meantime.”Sinabi niya na rin iyon. Pero isinulat ko pa rin iyon sa notes ko at baka makalimutan kong muli.“He will arrive today straight from the States,” he continued. “But don’t expect him to come here today and have a grand meeting with him for me to properly introduce him to all of you.” Mr. Sandoval laughed, bitterness dripping from his deep voice. Natigilan ako sa sinusulat at kuryusong nag-angat ng mukha sa kanya. He was laughing, but I could clearly see the sadness that clouded his face. Mas lalong umukit ang mga linya sa kanyang noo.Maliban sa edad, sa tingin ko, tanda rin ang mga linyang iyon ng mga paghihirap na ginugol niya sa loob ng opisinang ito para maging successful nang sobra ang kompanya, at maging sa konsumisyong natanggap niya mula sa anak.I have still never met his son, but I have already heard a lot about him. Hindi maayos ang turingan nilang dalawa. May sama ito ng loob kay Mr. Sandoval. Kaya ginagawa nito ang lahat para bigyan ng problema ang ama kahit pa nasa ibang bansa ito. I couldn’t really understand why he could do that to his father. Mabait na tao si Mr. Sandoval. Responsable. After five years of being his secretary, I could tell that he’s a loving father, too. Kahit medyo may pagkaistrikto. Especially sa trabaho at oras. But, if I was her daughter, I would pour out my love and support for him. I will show that I am proud of him and will do all I can to become the best daughter he will have and become successful like him. Hindi tulad ng ginagawa ng kanyang anak.Napahinga ako nang malalim. Mr. Sandoval really deserves to take his break to free himself from the stress he has had for years.“But I want you to look after him while he’s here. I want you to check on him from time to time and tell me what he’s up to. You know, my son still doesn’t know how to be responsible.” He shook his head, as if something bizarre in his memory had popped out of his head. “He’s still a jockass up until now.”“So, you were saying… magiging yaya ako ng anak mo, Sir?” Kaagad akong napatakip ng bibig dahil sa tanong kong iyon. Ysa, you and your vulgar mouth! Tsk!He laughed. But now, with a hint of happiness, unlike earlier. “Yeah,” sabi niya at ibinalik ang buong pansin sa mga papeles na pinipirmahan niya.I bit my lower lip after I swallowed the lump that started to build up in my throat and scribbled what he said on the spotless white page of the organizer book.Be a yaya for Mr. Sandoval’s son.I don’t have any idea how playful his son was. However, malala raw mula sa mga naririnig kong usapan-usapan. He’s really a pain in Mr. Sandoval’s ass. But what am I going to do? I am Mr. Sandoval’s secretary. So, I don’t have any choice but to do my work the best I can— but this time, with his jockass son.Mr. Sandoval cleared his throat. “And...”Nag-angat ako ng mukha sa kanya at alertong hinintay ang sasabihin niya para isulat ulit sa notes ko.“...I want you to look a woman for him—”“A w-woman, Sir?” I spat in shock. Dahil sa sinabi niyang iyon, tuluyan akong nabato sa kinatatayuan. My eyes stretched bigger as if I stepped on something sticky down on the wide road, and my mind paused for a moment to process what that thing was. “H-Hahanapan ko ho siya ng… babae?”Mr. Sandoval stopped what he was doing and lifted his eyes to me. Hindi nagbago ang seryosong expression niya kahit, for sure, nakita niya ang gulat at kuryuso sa mukha ko.“Hahanapan ko ho siya ng babae?” pag-uulit ko. “Did I hear it right, Sir?”Mr. Sandoval pouted his lips and gave me a nod before he turned his attention again to the papers, as if it wasn’t a big deal for him.“Yeah. My son. Find him a woman,” he confirmed.“A-Ako ho?” Tinuro ko pa ang sarili ko. Napakurap ako at dahan-dahang ibinaba ang kamay. Huli na nang ma-realize ko na mali ang naibigay kong ideya kay Mr. Sandoval nang kunut-noo niya akong tiningnan muli.His eyes turned to a slit, and it was screaming for a tease. Humilig pa siya sa swivel chair at ipinag-cross ang mga braso sa dibdib niya. Like he was reading my soul through my eyes.Kaagad akong umiling para itama ang maling ideyang nasa isip niya. “What I mean, Sir, eh, ako po ang maghahanap ng magiging ka-blind date niya?”A playful and accusing smirk crossed his lips. Still, there’s a hint of teasing from the wrong idea he got from my sudden reaction earlier. “Yeah. Find him a woman that can make him a real man. A woman who can make him realize that after years of being a jackass, he must now act like a real Sandoval. He must learn how to be a responsible Sandoval now. My age isn't getting any younger anymore.”Wala sa sarili akong napatango. “I hope you get what I’m saying, Hija.”“Yes, Sir.” Naiintindihan ko naman talaga ang lahat. Kaya lang, hindi ko maproseso ang gustong ipagawa niya. Find a woman for his son— a wife material, to be exact!Is he serious?Ganoon ba siya kadesperado para pangunahan ang anak niya? I mean, his son lived in the States for years. For sure, he already has a woman. Knowing that liberated country, baka nga hindi lang isa ang babae niyon. And as if there’s still someone out there who is loyal in the name of love.Walang ganoon. Uso ang cheating.And love? It can’t do anything good to you. It will just ruin you slowly by slowly until you lose yourself completely in the end.“But, Sir—”Handa na sana akong mag-reason out pero kaagad akong pinutol ni Mr. Sandoval. “I will take no as an answer, Hija.” He signed the papers again, not showing any interest in hearing my reason. “And I am trusting you. I know you can do it.”Matapos niyang sabihin ang mga katagang iyon, bigla akong nanahimik. I was thinking if I should do what he said, saan naman ako hahanap ng babaeng gagawing ka-blind date ng anak niya? Aside from being a jackass, I don’t have any idea what his son’s taste in women is!Saka iisa lang ang babaeng kilala ko. Si Aira. Ang best friend ko. Pero ang rinig ko ay may-boyfriend na ang babae kaya hindi rin ito puwede. Maybe I will ask Tiya Flor’s help. I know she has a lot of knowledge about men. Matutulungan niya ako rito.Napabuntonghininga ako at saglit na pumikit. Napaigtad nga lang ako nang magmulat. Mr. Sandoval’s eyes were pinching through my soul. Seryoso ang mukhang nakatingin siya sa akin at parang may malalim na iniisip.“Okay.” He let out a frustrated sigh after that. “For fairness to both parties, if you will agree with this… I will let you early today as what you're asking for, Hija.”Napangiti ako nang tuluyan nang marinig iyon. Without thinking twice, I nodded and said, “Yes, Sir!”“And if you succeed in changing my son after a month, I will grant you another wish. Whatever you want… just tell me. I will give it to you.”“Yes, Sir,” I said. But going out early today was already enough for me. I don’t need the second reward that Mr. Sandoval offered.Nagpaalam na ako kay Mr. Sandoval matapos niyon. Hindi rin mapawi ang ngiti sa labi ko hanggang sa maisara ko na nang tuluyan ang pintuan ng opisina niya. For the past five years working in Sandoval Engineering Incorporated, ngayon lang ulit napuno ng tuwa ang dibdib ko.“Pinayagan ka, Ysa?”I heard someone ask behind my back. Hinila ko muna pababa ng legs ko ang dulo ng red pencil cut dress bago ako bumaling kay Mrs. Ambros— ang HR. Nakatayo siya sa harap ng table ko at parang kararating niya lang ng sixty-sixth floor.“Opo.” I smiled and pointed at the chair beside her as I sashayed back to my table.“Pinayagan ka?” Lalong nanlaki ang mga mata niya sa eyeglasses niya.“Opo.”Mrs. Ambros was in her mid-60's, but she looked younger than her age in her millennial outfit— an off-shoulder sweetheart pink top, ripped jeans, and black boots. She even has a pink ruffle headband on her head. Kahit military-cut naman ang pula niyang buhok.“Hindi nga?” Naupo siya sa silyang nasa gilid ng mesa ko at ipinatong ang puting folder. The urge to dig if I was telling her the truth was evident on her face. In her twenty years here at SEI, it seemed like this was the first time she heard that Mr. Sandoval had granted a wish to one of his employees. “Oo nga po!” I told her with full conviction in my voice. Medyo nilakasan ko pa ang boses ko para iparating na nagsasabi ako ng totoo.Kumurap siya, may pagdududa pa rin sa kanyang mga mata. “That’s great. Well, anyway, birthday mo ba?”Umiling ako. “Sa susunod na buwan pa po.”“Ay, oo nga pala! Naalala ko na. June ka nga pala.” She giggled. “Well, pakibigay na lang 'to kay Sir bago ka umalis, ha? Kailangan 'yan ngayong araw.”“Sige po.”Tumayo siya. “Urgent, Ysa. Urgent. Remember that, huh?”I smiled and nodded.Napatingin ako kay Mrs. Ambros nang makailang beses siyang bumaling sa akin hanggang sa makapasok siya sa elevator. I could clearly see the intrigue burning in her eyes. She still couldn’t believe that Mr. Sandoval let me leave my work early today.Napailing na lang akong sinimulan ang pag-check sa mga papeles na nakatambak sa table ko. Well, to be honest, Mr. Sandoval wasn’t the type of boss that let his employees leave work early. He valued time and work so much. Dapat nagtatrabaho ka sa tamang oras dahil bayad ka.I think that is the reason why Mr. Sandoval always tells me that he likes me. Because, like him, I also treasured time and work. I always do my job with so much effort. Maybe because of the thought that I was being paid to do that and if it weren't for the company money— his money —I couldn’t afford to enjoy the luxury things that I have now.Hindi nga lang nagbigay iyon ng magandang ideya sa mga katrabaho ko.Napaunat ako ng mga braso matapos kong sipatin ang wristwatch ko. It was already ten o’clock. Halos tatlong oras na rin akong nakaupo habang chini-check ang mga papeles na dapat pirmahan ni Mr. Sandoval bago matapos ang araw at bago ako mag-out.As I was stretching, my eyes saw the black organizer book beside the pile of papers on my table. Kaagad kong naalala ang napag-usapan namin ni Mr. Sandoval kanina.Is he really serious about arranging his son for a woman he don't barely knows?Napailing na lang ako at tumayo. Napagdesisyunan kong bumaba ng pantry para magtimpla ng kape. Mababaliw ako kung hindi makatikim ng pait ang dila ko sa dami ng papeles na tinatrabaho ko.Pero pagbukas pa lang ng pintuan sa second floor, kaagad nang napunta sa akin ang mga mata ng mga naroroon. Sabay-sabay rin silang nag-iwas ng tingin at umakto na parang hindi nila ako nakita. For sure, I was their topic again.Hinayaan ko na lang sila at dumiretso na sa coffee brewer matapos makakuha ng tasa sa cabinet.“End of the month na naman. Sino kaya ang magiging best employee of the month?” tanong ni Murky.Narinig ko ang pagbuntonghininga ng tatlong kausap niyang mga babae sa pahabang mesa kung saan sila naroroon.“Sana naman, ako na. Ginawa ko ang lahat ng best ko para makuha ang award na iyon.”“Lahat naman tayo, gaga!” sabat sa kanya ni Murky. “Laki kaya ng price.”Sabay-sabay silang nagpakawala ng buntonghininga ulit. Hinayaan ko lang sila at nang matapos magtimpla ng kape ay handa ko na silang lagpasan. Kaso natigilan ako ng tawagin ako ni Mari nang mapadaan ako sa likuran ng kinakaupuan ng baklita.“Ikaw, Ysa, may alam ka kung sino ang best employee ngayong buwan?” she asked.I smiled a bit and shook my head as I took a note to myself that I should be nice to them. Kahit pinag-uusapan nila ako tuwing nakatalikod ako. “Wala, eh. Hindi rin nasabi ni Sir.”“Hindi ba, magbabakasyon si Sir?”Tinanguan ko si Shiela. Tulad ni Mari, kulot din ang buhok niya. Naka-bun nga lang. “Oo. At iyong anak niya ang papalit muna.”“Paano iyan? Wala man lang tayong ideya kung sino ang makakakuha ng fifty taw.” Napailing si Monica, parang nawalan ng pag-asa. Tulad ko ay straight din ang kanyang itim at mahabang buhok.“I will inform all of you kapag nasabi mamaya ni Sir bago ako mag-out.”The three women smiled at me. Hindi ko nga lang alam ang reaksyon ni Murky dahil nakatalikod siya sa kinatatayuan ko.“Sige. Balik na ako sa mesa ko.”They nodded. Pero bago pa man ako makalayo nang tuluyan sa kanila, narinig ko ang pag-ismid ni Murky.“Hay naku, 'wag na nga tayong umasa! Hindi ako magugulat kung iyang si Ysabella ang best employee of the month!”Napahigpit ang hawak ko sa tasa nang marinig iyon.“S****p kasi,” Mari added.Napailing na lang ako at nagpakawala nang malalim na hininga bago ako tuluyang pumasok ng elevator.AMINADO ako. Kahit ako ay umaasa na makuha ang award na iyon tulad nila. I did my very best. Really. Malaki rin kasi ang prize. Fifty thousand pesos. Halos sahod na rin namin iyon sa isang buwan, kaya sino ang hindi maaakit para gawin ang lahat sa award na iyon?Bagsak ang balikat, bumalik ako sa table ko at ipinagpatuloy ang ginagawa. Kailangan kong matapos ang pagchi-check ng mga papeles bago magtanghalian dahil kung hindi, sira ang plano ko para sa araw na ito. Mr. Sandoval let me today. And I don't want to waste it. Especially, today is a special day. Hindi ko kayang palagpasin ang araw na ito. Kaya bago pa man magtanghalian ay natapos ko na ang ginagawa. I called Mr. Sandoval on the receiver and told him that I was done with my work. Dala ang patong-patong na papeles, pumasok ako sa loob ng opisina ni Mr. Sandoval.Napalunok ako nang muli kong maramdaman ang panliliit nang nasa loob na ako ng opisina. I've been here for five years and I'm still not used to being in Mr. Sandoval
"SIGURADONG sasama ka?"Umirap si Aira matapos isara ang compact face powder na huling in-apply niya sa mukha ko. "Of course! Hindi mo alam kung gaano ako ka-excited nang mabasa ko ang text ni Auntie."Napairap din ako saka tumingin sa salamin ng dresser. Ch-in-eck ko ang pagkakaayos ni Aira sa mukha ko. It was just a simple makeup. Most colours she used were neutral. Pero umangat pa rin ang ganda na meron ako. Especially, hindi niya ginalaw ang buhok ko. Mas bagay talaga kasi sa akin ang straight dahil nai-emphasize nito kung gaano kaliit ang tabas ng mukha ko. Magaling talaga si Aira pagdating sa mga ganito. I would say that she's like an expert, even if she hasn't had proper training in it. Marunong naman akong mag-ayos ng sarili, pero 'yong pagkakaayos niya, alam niya kung anong features ang iha-highlight. "You know what, nagtatalon pa ako matapos kong mabasa 'yon!" Kinikilig niya pang dinagdag. "Saka sino ba ang hindi mai-excite, 'di ba? I mean, after those long and boring years
"WHAT THE hell are you doing?" Marahas niyang binitiwan ang kamay ko nang makapasok kami sa isa sa mga VIP rooms ng club. I blinked my eyes and shrugged. "To tell you honestly... hindi ko rin alam."Now that I am slowly absorbing what happened earlier, shame has started to grow inside me. Dahan-dahan akong napaupo sa mahabang couch at inisip ang kabaliwang nagawa. He scoffed. "You're insane."Napatango ako. Maybe, yes. Nababaliw na yata ako para gawin 'to! Puwede naman akong lumabas at umuwi na lang. But I dragged someone innocent here. For what? Anong gusto kong palabasin?My phone alarmed. Pinilig ko ang ulo ko para tigilan ang iniisip at kaagad inilabas ang cell phone mula sa sling bag ko. Wala sa sarili kong binasa ang text message.Tiya Flor:Kumusta ang date?Napangisi ako na ibinalik ang cell phone sa loob ng sling bag. I couldn't believe that this would happen. I mean, yes, I expected that this date would be a failure. Pero hindi ko naisip na mapupunta ako sa ganitong sitwas
BULLETS of sweat ran from my temple down to my face and neck and stopped in the deep canal between my breasts. I closed my eyes tightly and held my tears from falling. Ang sakit na nanunuot sa aking balat mula sa hampas ng latigo ay nagbigay ng kakaibang sensasyon sa sistema ko. Like the pain from the hard stroke he was given, it gave me pleasure, and I couldn't help myself but moan and bite my lower lip as it bled.Wala namang tugtog, pero para bang may sensual na musika akong naririnig at sinasabayan iyon ng marahang pag-indayog ng katawan ko.Nakakatawa dahil kahit nakaluhod at nakagapos ang dalawang kamay sa mahabang kadenang nakakabit sa ceiling, na para bang sadyang ginawa para talaga roon, ay nagawa kong sumayaw pa rin at igiling ang bewang.The funny thing was that I didn't know how to dance, but it looked like I was good at it."H-Harder, please," I moaned, and I couldn't recognize myself at the tone of my voice.Rinig ko ang malakas na paglagatik ng latigo sa balat ko. Napat
PAGMULAT ay kaagad natutok ang mga mata ko sa puting kisame. And as I smelled the medicine in the air, I knew where I was. Nasa ospital ako. Inalala ko kung anong nangyari bakit ako napunta rito. And my head hurt as I remembered what happened.Muling napapikit ako. I couldn't believe that I would be in a pit for such a short period of time. Maayos naman ako bago ako mag-out nang Friday. But everything turned bad after that blind date incident!"Okay na ba ang pakiramdam mo, Ysa?" tanong ng babae, puno ng pag-aalala.I opened my eyes to see Tiya Flor; she was sitting with her worried face beside the hospital bed where I was lying."Wala ka na bang nararamdaman na masakit?" She touched my body to probe if I was okay. I am okay, though. Pero hindi ako nagsalita at patuloy lang nakatitig sa kanya."Sabi ng doktor, na over fatigue ka raw dahil sa stress," sabi niya, maluha-luha ang mga mata. "Kasalanan ko 'to. Kung hindi sana kita pinilit na makipag-date kay Davin, hindi ka sana mai-st
"HINDI NAMAN ho talaga ito kailangan, S-Sir..."Halos magbaga ang mga pisngi ko sa sobrang kahihiyan na nararamdaman habang nakasunod ako sa malapad na likod ng anak ni Mr. Sandoval papasok ng opisina. Well, I could feel the burning sensation penetrating my chest even as the cold air from the AC brushed against my skin, telling me that the burn on my chest badly needed an immediate treatment, but I couldn't let him do that. He's my boss, for goodness sake!Hindi siya umimik. Matapos niya akong paupuin sa itim na couch sa receiving area ay kaagad siyang lumabas. Saglit lamang iyon. Nang bumalik siya ay bitbit niya na ang isang maliit na puting plastic box— isang first-aid kit.I shut my eyes in frustration. "There's no need to do this, Sir."But he just silently seated himself next to mine. Inilapag niya ang first aid kit sa ibabaw ng glass center table at binuksan iyon na para bang hindi niya ako narinig.His eagerness to treat my burn by himself was plastered on his stoic face. Is
NAIWAN AKO sa kinatatayuan ko, nakatulala sa nakasaradong malaking pinto ng opisina ni Mr. Sandoval. I clutched my chest. What the hell! I have no idea why my heart was beating erratically. Dahil ba ito sa lalaking iyon?No.That can't be.Kinakabahan lang ako tulad nang kapag naririto si Mr. Sandoval.Yeah.I was just nervous because he's the son of my boss."Ysa," someone called me.Napalundag ako at nabalik sa sariling wisyo. Napakurap ako at marahan kong pinilig ang ulo bago ko binalingan ang tumawag. It was Mrs. Ambros. Nasa tapat pa rin siya ng pinto ng elevator, naluluha ang mga mata at parang natuod na sa kinatatayuan. I could see the guilt in her eyes. Kahit pa may suot siyang makapal at bilog na salamin sa mga mata. A small smile curled on my lips. "Bakit ho, Mrs. Ambros?"Mabagal siyang lumakad palapit sa table ko, mabibigat ang hakbang ng mga paa at pinaglalaro ang mga daliri niya sa kamay sa bawat isa.When she halted in front of me, I stretched my smile into a sweet
NATAMEME AKO at nawala sa sarili. Nasa front seat ako habang ang anak ni Mr. Sandoval ay nagda-drive papunta sa condo kung saan ako naninirahan sa loob ng limang taon. Ayaw ko man na magpahatid pa pero wala akong nagawa nang igiya niya ako sa loob ng kotse. Para akong isang mannequin na hila-hila niya kanina at walang sariling buhay.Papaano ba naman kasi... up to this point... I couldn’t still believe what he said. Hindi pa rin ma-absorb ng utak ko ang lahat. Siya? Gusto niya ako? Haler. He’s the son of a conglomerate. He’s the son of my boss. And I am just a secretary to his father. Kaya papa’nong gusto niya ako?To be honest... that was the first time I heard someone confessing to me— directly to my face. Hindi sabi-sabi lang ng kung sinu-sino. Siguro iyon din ang dahilan bakit big deal iyon sa akin. Kahit pansin ko naman na parang wala lang sa lalaki ang ginawa niya.Kasi kung seryoso talaga siya roon, dapat may hiya siyang nararamdaman para sa akin, 'di ba? Or else he would be aw
A/N: Hello. This is the last chapter of Book 1. This book will soon to be published under PaperInk Publishing House. Book 2 will be updated soon. :)****"YSABELLA," she whispered softly.I blinked. Seeing her again in flesh, safe and sound and still breathing, made my heart throb in pain. Ngayon ko napatunayan na… life was really unfair. Si papa. Nagmahal nang sobra. But he ended up broken and messy. And this woman, who cheated, seemed to be in a good place. With her signature black sheath dress, black pumps, and luxury pearls, I knew she enjoyed her life so much."Ysa! Hija!" Jolly was summoned by a familiar deep voice.Dahan-dahan, binalingan ko siya. Walking in the hallway in his corporate dress, Mr. Sandoval gave me a sweet smile. May bitbit siyang paper bags. I stepped back. Napailing ako. Unti-unting nangilid ang mga luha ko, nagpalipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa. This can’t be! Of all people… bakit sila pa?"Who is it, Ysabella?" Another manly voice talked behind m
INILAG KO ang mukha ko bago pa man maglapat ang labi ni Diego sa labi ko. Not that I don’t want his kiss or… him. It felt just like it was wrong. Boss ko siya. Boss ko ang papa niya. I was just their employee. Anong sasabihin sa akin ng mga katrabaho ko?I took a deep breath to calm myself and the loud beats of my heart. Kahit si Diego, rinig ko rin ang mabilis at malakas na pagpintig ng puso niya.Suddenly, silence enveloped us. All I could hear was his heavy breathing. Good thing my phone rang. It ruined our awkward situation."Sasagutin ko lang ho ‘to, Sir." I glanced at him before I took my phone out of the pocket of my jeans. Naka-pulang turtle neck crop top at high waisted pants ako, kaya nang bumaba ang mga mata ni Diego sa katawan ko, tinalikuran ko siya at sinagot ang tawag."Hello?" I greeted the caller, but no one answered. Ang tahimik ng background, pero alam kong nasa kabilang linya pa rin siya."Who’s that?"Darkly, Diego looked at me like a hawk. His thick brows furrowe
“AIRA!”Shame embraced my whole system. Ramdam ko ang pag-iinit ng aking mukha dahil sa bunganga ng kaibigan. Kung hindi lang sana ako masiyadong nanghihina ay naibato ko na siya ng unan.“Why? Is it wrong?” natatawa niyang sabi. “Single ka. And I hope… he is single, too!”“I am…” Diego said, his face full of seriousness. “Didn’t Miko tell you?”Napairap si Aira bago tumawa. Sumabay na rin si Tiya Flor. Puro sila panunukso sa amin ni Diego na sinakyan naman ng lalaki. I wanted to protest. Wala naman kasi talagang nangyari sa pagitan namin. Well, mayroon. Pero hindi ko iyon aaminin lalo’y nariyan si Diego at ang sabihin na naudlot ay sobrang nakakahiya.Alas nuebe nang sabay na magpaalam sina Tiya Flor at Aira. Tiya Flor will be back at the club. Hindi pa naman kasi tapos ang trabaho niya roon. At si Aira, uuwi na.Nagtaka ako bakit biglang lumungkot yata ang mukha ni Aira nang magpaalam. Or was I imagining things? Nakangiti naman kasi siya nang lisanin ang silid at sumunod kay Tiya F
I let Diego kiss my neck. His warm lips and soft bite in my skin felt like he was declaring his territory, claiming what was rightfully his without fighting. Like his enemies accepted their defeat and gave up in a peaceful way.The kiss was just shallow, but it electrified every inch of my soul, and his hands wrapped around my waist was a temptation. Hindi ko maiwasan ang hindi mapapikit sa kakaibang sensasyon dulot ng labi niya. Mapaungol, na kahit mahina, alam kong alam niya, rinig niya.He came to a halt, still catching his breath, and lifted his lips toward my ear for a whisper. “How about now? You feel it?”Slowly, I opened my eyes, a bit disappointed that he took his lips off my neck. Bumungad ulit sa akin ang madilim pero puno ng mga kumikinang na ilaw na paligid. Parang sumasayaw ang mga iyon at sumasabay sa malakas at mabilis na pagpintig ng puso koFor seconds, I couldn’t think straight about my answer to his question. It seemed like he had corrupted my mind. At ang halik ni
I wanted to answer Murky. Gusto kong itanggi at halakhakan ang tanong niyang iyon. But I couldn’t move my lips! Nanatili lang ang mga mata ko sa kanya at alam kong namimilog ang mga iyon. Kung hindi lang tumunog ang alarm ng elevator at bumukas ang pintuan ay tuluyan na akong magiging bato sa kinatatayuan.“Ano pang hinihintay mo, Ysa?” Nagtaas ng kilay sa akin si Mari. Napakurap ako nang makitang nasa labas na sila. Taranta tuloy akong lumakad palapit sa kanila. “Medyo may naiisip lang...” Naningkit ang mga mata ni Murky sa akin. “Don’t tell us na dinibdib mo ang tanong ko kanina?”Umiling ako.“Joke lang iyon, Ysa, ano ka ba! Saka as if naman na papatulan mo ang anak ng boss mo at magiging boss mo in the near future,” sabi ni Murky sabay halakhak.Hilaw akong napangiti sa kanilang apat. I didn’t know why that question bothered me so much. Kahit nang nasa condo na ay hindi ako tinantanan niyon."Right, Ysa? Hindi ka naman girlfriend ni Sir, 'di ba?"Mariin akong napapikit at napail
“I like you, Ysabella. No. I think… I am already in love with you,” napapaos niyang sabi na ikinakurap ng mga mata ko.I caught the big fish on the wide ocean... in a short span of time. Without a skill. Without exerting an effort. Or even without a professional fishing rod and bait.Who would believe it?No one. Kaya gusto ko man siyang paniwalaan dahil… nababasa ko ang sinseridad sa kanyang mga mata habang sinasabi niya ang mga salitang iyon… hindi ko magawa. Imposible kasi. Isang araw pa lang kaming nagkasama at nagkita. O kahit isama pa ang una naming pagtatagpo sa Mystique at no’ng awarding… imposible pa rin.Ano iyon, love at first sight? I don’t believe in that kind of stuff. Or even in the second, third, and so forth meetings. Ano iyon, automatic na tumibok ang puso niya para sa akin, kahit wala kaming malalim na pinagsamahan? Sinong niloloko niya?Love needs deep connection and a strong bond. You should already have shared both happiness and sadness. You should already bot
I WAS SILENT the whole ride until, finally, the car stopped. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba na sa kotse ni Miko sumakay si Aira o mas nanaisin kong sumama na lang siya sa amin. The long stretch of silence between us was awkward. Mas nanaisin ko pa na marinig ang ingay at panunukso ni Aira kaysa mabingi sa sobrang katahimikan."Is this the bar that Miko mentioned?"Finally, he found his own voice. Not that I want to talk with him while we are riding on the EDSA. Hindi lang ako sanay na tahimik siya. O ganito talaga siya. Isang araw pa nga lang pala kami nagkakasama. Hindi ko pa siya kilala nang lubusan.Pasalamat na rin ako na hindi mabigat ang traffic papuntang BGC, kaya mabilis kaming nakarating rito. Hindi tulad nang biyahe namin papunta sa condominium.I looked at the window on my side. At nang makita ang iba’t ibang ilaw na kumikislap at binabalot ang buong building, I confirmed that this is the new bar in the city. Pasado alas diyes na, pero marami pa rin ang pumapasok
NATAMEME AKO at nawala sa sarili. Nasa front seat ako habang ang anak ni Mr. Sandoval ay nagda-drive papunta sa condo kung saan ako naninirahan sa loob ng limang taon. Ayaw ko man na magpahatid pa pero wala akong nagawa nang igiya niya ako sa loob ng kotse. Para akong isang mannequin na hila-hila niya kanina at walang sariling buhay.Papaano ba naman kasi... up to this point... I couldn’t still believe what he said. Hindi pa rin ma-absorb ng utak ko ang lahat. Siya? Gusto niya ako? Haler. He’s the son of a conglomerate. He’s the son of my boss. And I am just a secretary to his father. Kaya papa’nong gusto niya ako?To be honest... that was the first time I heard someone confessing to me— directly to my face. Hindi sabi-sabi lang ng kung sinu-sino. Siguro iyon din ang dahilan bakit big deal iyon sa akin. Kahit pansin ko naman na parang wala lang sa lalaki ang ginawa niya.Kasi kung seryoso talaga siya roon, dapat may hiya siyang nararamdaman para sa akin, 'di ba? Or else he would be aw
NAIWAN AKO sa kinatatayuan ko, nakatulala sa nakasaradong malaking pinto ng opisina ni Mr. Sandoval. I clutched my chest. What the hell! I have no idea why my heart was beating erratically. Dahil ba ito sa lalaking iyon?No.That can't be.Kinakabahan lang ako tulad nang kapag naririto si Mr. Sandoval.Yeah.I was just nervous because he's the son of my boss."Ysa," someone called me.Napalundag ako at nabalik sa sariling wisyo. Napakurap ako at marahan kong pinilig ang ulo bago ko binalingan ang tumawag. It was Mrs. Ambros. Nasa tapat pa rin siya ng pinto ng elevator, naluluha ang mga mata at parang natuod na sa kinatatayuan. I could see the guilt in her eyes. Kahit pa may suot siyang makapal at bilog na salamin sa mga mata. A small smile curled on my lips. "Bakit ho, Mrs. Ambros?"Mabagal siyang lumakad palapit sa table ko, mabibigat ang hakbang ng mga paa at pinaglalaro ang mga daliri niya sa kamay sa bawat isa.When she halted in front of me, I stretched my smile into a sweet