All Chapters of Binili ako ng Boss ko para gawing Sex Slave: Chapter 81 - Chapter 90

*CAMILLA LOPEZ* Pagkatapos sa apartment ni Dessa, nagpasya na akong umuwi ng bahay. Naabutan ko ang kapatid ko na may hawak-hawak na isang regalo. Kaya ko nasabi na regalo dahil nasa kahon ito na may mga designs at may ribbon. Mukhang niregaluhan siya ng special someone. Nang makita niya ako na papalapit dito, iniangat niya ang hawak niyang regalo sa akin. Nagtataka naman akong lumapit sa kaniya at tinignan siya sa mukha. “Oh, para saan 'yan, Lance?” tanong ko. “Deliver para sa 'yo, ate. Mukhang special ang laman niyan,” sagot ni Lance. Napailing ako, kanino naman ito galing? “Sa akin ba talaga? O baka galing iyan sa special someone mo at gusto mong ibigay na lang sa akin dahil nahihiya ka?” nakangiti kong sabi. “Hindi sa akin 'yan ate. Tignan mo yung sa may note, nakalagay ang pangalan mo.” Suhestiyon niya kaya naman napatingin ako sa sticky note na nakadikit sa ibabaw. Naupo ako sa couch at huminga ng malalim bago naisipang tanggalin ang ribbon. “Kanino kaya ito galing?'

*Camilla Lopez* NANDITO kami ni Akihiro sa kuwarto, pasado alas- dose na ng hating gabi. Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya ang nalaman ko sa clinic ni Dr. Cruz. Kaso, baka isipin niya na napaparanoid ako. Nilingon ko si Akihiro na mahimbing na natutulog, samantalang ako, nakasandal lang ako sa headboard ng kama habang nakatingin sa kisame. Napabuntong hininga ako bago napagpasyahan na bumangon sa kama. Napagpasyahan kong lumabas muna ng kuwarto namin ni Akihiro, hindi naman siya magigising dahil pagod na pagod siya sa kumpanya. Nakapatay ang ilaw sa buong bahay, sobrang tahimik ng paligid. At tanging tunog ng hangin ang naririnig ko na nanggagaling sa labas ng bahay. Kanina, noong nasa sala kami nila Lance, Odessa at Akihiro napagpasyahan niyang dito na dun muna titira si Odessa para may makasama ako dito sa bahay. Nagtungo ako sa sala para kumuha ng tubig nang makaramdam ako ng pagkauhaw. Hindi na ako nagbalak pa na buksan ang ilaw dahil medyo maliw

—CAMILLA LOPEZ—NAGISING ako na ibang kuwarto ang bumungad sa 'kin. Ang interior design ng kuwartong ito ay kakaiba sa silid namin ni Akihiro. Biglang pumasok sa isipan ko ang nangyari kagabi. Nang mapagtanto ko na gumamit si Brandon ng pampatulog, napabangon ako sa kama. “Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo Brandon para gawin ito,” sambit ko. Lumapit ako sa pintuan at ng mahawakan ko ang doorknob, napagtanto ko na hindi ako makakalabas dahil naka-lock ito. Nag-umpisa akong kabahan at napalingon sa bintana. Mabilis akong nagtungo ro'n upang silipin ang labas. Pero nanlumo ako ng makita kong nasa ikatlong palapag ang kinalalagyan ko. Hindi ako makakatakas dito. Kung dadaan ako dito sa bintana, baka mapahamak pa ang nasa tiyan ko. Napalingon ako sa pinto, nang marinig ko ang pag-pihit ng doorknob. Hindi ako gumawa ng anumang hakbang nang makita ko kung sino ang taong nagbukas ng pinto. “Gising ka na pala. Eat now, Cam Pinagluto kita ng almusal,” unang bungad niya sa 'kin

—CAMILLA—“Ahh!” Tili ko at nagkunwari akong namimilipit sa sakit. “Dalhin niyo ako sa ospital, maawa kayo.” Saad ko nang tawagin ni Manang Fe ang isa sa lalaking bantay na inutusan ni Brandon na bantayan ako. Hindi mawari ang ekspresyon ng mukha nito na makita akong nakaupo sa sahig. “Anong nangyari dito?” tanong nito kay Manang Fe.“Ah… nadulas si Ma'am— dalhin natin siya sa ospital, Isko.” kunwaring takot na saad ni Manang Fe. “Teka lang, Manang Fe. Hindi natin si Ma'am puwede dalhin sa ospital, mahigpit na inutos 'yun ni Sir Brandon.” Saad nito kay Manang. “P-pero 'yung anak ko— di ko na kaya,” ani ko. “Andoy, dalhin na natin siya sa ospital, ako na ang bahalang tumawag kay sir Brandon.” “Sigurado ka, Manang Fe? Tawagan mo muna si Sir, para makasigurado ako.” Suhestiyon nito habang ang tingin ay nasa akin. Nagkatinginan kami ni Manang Fe, saka lang niya naunawaan ang gusto kong iparating ng tumango ako. “Gustuhin ko man pero, huwag daw natin siyang tatawagan dahil may

—THIRD PERSON—Sa gitna ng kakahuyan, hinihingal na napasandal si Camilla. Habang impit ang paghinga nito. Samantalang nasa likod lamang ng malaking puno ng Mahogany ang nagsisilbing harang para hindi magtagpo ang landas nilang dalawa ni Christelle. Dalawang magkakasunod na putok ng baril ang pinakawalan ni Christelle sa direksyon niya. Akala niya ay katapusan na niya, ngunit mabuti na lamang at hindi siya nadaplisan.“Lumabas ka na riyan, Camilla. Huwag mo na akong pahirapan pa!” natatawang sigaw ni Christelle. “O' sige na nga, hindi ako lalapit riyan sa punong pinagtataguan mo. Hihintayin kitang lumabas dyan… but there's have a time.” Dugtong pa nito. “Ten seconds ang ibibigay ko sa 'yo, at kapag nag-end na, kailangan mo ng lumabas diyan. Huwag mong pahintayin ang tulad ko, Camilla. Ubos na ang pasensya ko sa 'yo!” Litanya pa sa kaniya ni Christelle. “I'm counting now, Camilla…” “One.” “Two.” “Three.” Nakakatatlong bilang pa lamang si Christelle, ay tuluyan ng lumandas ang