Lahat ng Kabanata ng The Attorney's Revenge: Kabanata 11 - Kabanata 20

I am not prepared for his confession. Though at the back of my mind, naroon na ko sa parang may gusto nga talaga siya sa akin. The tease I got from my colleagues added up the thought that he probably likes me.But at the end of the day, I shut down those ideas because it gives me hope and it excites me at the same time. Nauuwi kasi sa assume iyon at ayokong mangyari."I'm sorry, nabigla ka yata." He chuckled and started maneuvering his car again because the traffic lights turned green.I am contemplating whether to admit what I feel towards him or let him say what he wants until I get off his car. Nauunahan ako ng hiya. Parang hindi ko kayang sabihin na... gusto ko rin siya."I don't want to pressure you, Ava. I just want you to know that I like you. Those flowers and notes I leave every morning are my way of saying that I care and like you... a lot," He chuckled, and when I glanced at him, I noticed his hands shaking.Kinabahan ako ng kaunti kasi nagmamaneho pa man din siya pero hala

HE left after fifteen minutes. Kanina pa siguro sila dito kaso hindi ko lang agad napansin dahil nasa sulok sila banda at nakatalikod pa siya sa akin kanina.After he left, bumalik ang sigla ko. Nakakasabay na ko sa sinasabi ni Sandler. I was listening to his story when I felt that I slowly feel the pain again. Sumasakit na naman ang ulo ko and I notice na umiingay na ang paligid."Sa The Farm sana. Kung p'wede..."Hindi ko na masundan ang sinasabi ni Sandler dahil sa ingay sa paligid, nakakaramdam na ko ng hilo at lumalala ang sakit ng ulo ko."Let's go back to the office. Sumasakit ang ulo ko sa ingay. I'm sorry..." I cut him off.Nag-angat siya ng tingin sa akin. Hindi niya napansin iyong reaksyon ko kanina na napapaikit na at kinakalma ang sarili kasi busy siya sa kaka-scroll sa cellphone niya."Huh? Uh... sige, sandali," anito at medyo nag-panic na masama na ang itsura ko. He called the waiter for the bill.Umalis kami sa resto na hindi nauubos ang pagkain. Sandler looks worried

TINIGIL ko 'yong pag-iisip kasi mas lalo lang lumalala ang pakiramdam ko at ayokong mauwi ito sa sobrang sakit na naman ng ulo ko. I fell asleep during the ride.I can't imagine I was in a deep sleep and didn't wake up during the whole ride. Ilang oras ang biyahe pero gano’n ang nangyari. Nagising ako na papasok na kami sa tower.Nahihiya ako kay Sandler na nagmukha talaga siyang driver ko pero sa sobrang bait niya hindi niya pinaramdam sa akin na nakaistorbo talaga ako. He didn't mentioned what happened earlier too.Monday came, and we saw each other again. Hindi siya bumisita sa akin kahapon dahil may lakad silang pamilya pero tumawag naman siya para mangamusta.Saglit lang kaming nagkita ngayong araw dahil may lalakarin sila ni Louise sa Manila. Nahihiya naman akong magtanong at hindi naman sila nagsasabi sa akin kung anong rason.I feel better now. Hindi ako inaatake ng migraine except kapag na-s-stress talaga."Pagod na pagod ka. Okay ka lang?"Ngumiti ako sa kasamahan ko at tuma

I was accompanied by Sander's mom the next day. Louise and Sandler called this morning to check on me bago kami nagpunta sa hospital. Nalulunod ang puso ko sa tuwa dahil sa suporta ng pamilya. Habang buhay ko yatang tatanawing utang na loob itong mga tulong nila. Waang katumbas na kahit ano ang ginawa nila para sa akin. "Can I come with her?" Tita asked the nurse when they wanted me to enter the doctor's office. Tapos na lahat ng test at babasahin na ng doktor iyon para sa akin. Napatingin ang nurse kay Tita. "Itatanong ko po kay Doc," aniya bago kami iwan. "Okay lang ako, Tita. Kaya ko po kahit ako lang mag-isa," sabi ko dahil alam kong nag-aalala lang siya kaya gusto nitong sumama. Hinawakan niya ang kamay ko. I couldn't look her in the eyes as she noticed my hands were cold because of nervousness. "Are you sure?" she asked softly. "Miss Dizon?" Nilingon ko ang nurse na tumawag sa akin sabay baling kay Tita. "Kayo lang daw po sabi ni Doc." "Okay lang po. Ako na," ulit ko. M

NAGMATIGAS ako. Hindi ko sila sinunod. Sa ilang araw na hindi ako nagpunta sa hospital na 'yon ay inabala ko ang sarili sa pagtawag sa mga hospital para magtanong kung sino ang neurosurgeon na available para sa operation ko pero ni isa ay wala."No. You can stay there and take rest. Hindi mo kailangan pumasok. Louise and Kael can handle the cases. Huwag mo ng isipin iyon," ani ni Sandler during our video call.I requested to go to work despite my situation. Hindi ko masyadong inisip iyong kondisyon ko kasi gusto kong maiba ng paligid. Ayoko na sa condo at lalo yata akong magkakasakit."Why? Do you think you can work with that kind of state? Hindi ka na ba nagsusuka at sumasakit ang ulo mo?""Medyo..." mahina kong sagot at iniwas ang tingin. Nakasandal ako sa sofa habang kausap ko siya. Bukas ang TV at hinahayaan ko lang ang ingay na galing doon dahil pakiramdam ko mababaliw ako sa tahimik ng condo. Ngayon lang ako nagtagal ng ganito.I don't want to disturb my friends or si Tita dahi