I am not prepared for his confession. Though at the back of my mind, naroon na ko sa parang may gusto nga talaga siya sa akin. The tease I got from my colleagues added up the thought that he probably likes me.But at the end of the day, I shut down those ideas because it gives me hope and it excites me at the same time. Nauuwi kasi sa assume iyon at ayokong mangyari."I'm sorry, nabigla ka yata." He chuckled and started maneuvering his car again because the traffic lights turned green.I am contemplating whether to admit what I feel towards him or let him say what he wants until I get off his car. Nauunahan ako ng hiya. Parang hindi ko kayang sabihin na... gusto ko rin siya."I don't want to pressure you, Ava. I just want you to know that I like you. Those flowers and notes I leave every morning are my way of saying that I care and like you... a lot," He chuckled, and when I glanced at him, I noticed his hands shaking.Kinabahan ako ng kaunti kasi nagmamaneho pa man din siya pero hala
MY hands are literally shaking. Nawawala ako sa sarili ko dahil hindi ko na alam ang gagawin. Lahat pa ng mga mata nila sa amin nakatingin. I am not used being a center of attraction when it comes to this. Iyong nagliligawan. Though I experienced a few way back pero hindi ko alam bakit lagi akong nahihiya at kulang na lang ay tumakbo kapag bibigyan ako ng bulaklak. "Good morning, Ava..." malalim ang boses ni Sandler. Nag-angat ako ng tingin sa kanya nang huminto ito sa harap ng station ko. Biglang tahimik ang lahat dahil sa pagbati niya. I know that my cheeks are red. Mahihirapan yata akong itago iyon. He was smiling pero halatang nahihiya kasi hindi matagalan na tumingin sa akin. "Thank you..." I whispered and took the flowers from his hand. "I'm sorry that I made you uncomfortable. Dapat pala mamaya ko na lang ibigay," sabi nito sabay kamot sa ulo. I can't help but smile. Kahit gustong-gusto ko na huwag ipakita sa iba ang reaksyon ko ay hindi ko mapigilan. Iniiwasan ko na nga t
HE left after fifteen minutes. Kanina pa siguro sila dito kaso hindi ko lang agad napansin dahil nasa sulok sila banda at nakatalikod pa siya sa akin kanina.After he left, bumalik ang sigla ko. Nakakasabay na ko sa sinasabi ni Sandler. I was listening to his story when I felt that I slowly feel the pain again. Sumasakit na naman ang ulo ko and I notice na umiingay na ang paligid."Sa The Farm sana. Kung p'wede..."Hindi ko na masundan ang sinasabi ni Sandler dahil sa ingay sa paligid, nakakaramdam na ko ng hilo at lumalala ang sakit ng ulo ko."Let's go back to the office. Sumasakit ang ulo ko sa ingay. I'm sorry..." I cut him off.Nag-angat siya ng tingin sa akin. Hindi niya napansin iyong reaksyon ko kanina na napapaikit na at kinakalma ang sarili kasi busy siya sa kaka-scroll sa cellphone niya."Huh? Uh... sige, sandali," anito at medyo nag-panic na masama na ang itsura ko. He called the waiter for the bill.Umalis kami sa resto na hindi nauubos ang pagkain. Sandler looks worried
I appreciate that he gave me enough time to think of everything. Akala ko nga magmamadali siya na sagutin ko kasi hindi yata siya ang tipo ng lalaki na pinag-aantay ng babae. I don't know much about him kahit na sa mga naging girlfriend nito.Louise and I didn't talk about him pero minsan lang sa akin na nabanggit noon na nagka-girlfriend ang kuya niya na binasted ito tapos later on naghahabol sa kanya. Hanggang doon lang ang naalala ko.He accompanied me in Quezon. Ang buong akala ko na naroon si Ferdinand ay wala pala."We can go there to check on him," offer ni Sandler.Napatingin ako sa bahay nila Ferdinand. Walang tao roon at ang kapitbahay ang nagsabi na nasa hospital si Ferdinand dahil nasagasaan raw kanina nang van."Okay lang ba?" alanganin kong tanong.Nahihiya ako na istorbohin siya lalo pero gusto kong pumunta. Hindi dahil sa kailangan kong makausap si Ferdinand kundi ay gusto ko na malaman kung anong sitwasyon niya."Ava, walang problema sa akin. Nandito na tayo," sabi ni
TINIGIL ko 'yong pag-iisip kasi mas lalo lang lumalala ang pakiramdam ko at ayokong mauwi ito sa sobrang sakit na naman ng ulo ko. I fell asleep during the ride.I can't imagine I was in a deep sleep and didn't wake up during the whole ride. Ilang oras ang biyahe pero gano’n ang nangyari. Nagising ako na papasok na kami sa tower.Nahihiya ako kay Sandler na nagmukha talaga siyang driver ko pero sa sobrang bait niya hindi niya pinaramdam sa akin na nakaistorbo talaga ako. He didn't mentioned what happened earlier too.Monday came, and we saw each other again. Hindi siya bumisita sa akin kahapon dahil may lakad silang pamilya pero tumawag naman siya para mangamusta.Saglit lang kaming nagkita ngayong araw dahil may lalakarin sila ni Louise sa Manila. Nahihiya naman akong magtanong at hindi naman sila nagsasabi sa akin kung anong rason.I feel better now. Hindi ako inaatake ng migraine except kapag na-s-stress talaga."Pagod na pagod ka. Okay ka lang?"Ngumiti ako sa kasamahan ko at tuma
I didn't expect that the moment he dropped the call, he was now on his way to my condo. Naabutan niya akong hindi naman na nagsusuka pero masakit ang ulo."You look really sick!" He snapped."Pasok ka muna..." maos kong sabi at nilakihan ang bukas ng pinto."Did you take meds? Baka sira ang manok na niluto mo? Maybe the condiments?" sunod-sunod na tanong nito."Huh?"Narinig ko siya pero hindi ko alam ang isasagot. Para akong lutang. Tinignan niya ako ng may pag-aalala."Magpa-check up ka na. I am scared that you got food poisoned."Umiling ako at lumapit sa sofa. Hindi ko na siya nayaya na umupo at nauna pa nga ako sa kanya. I need to lay down my back for a moment. Hindi ko kaya magtagal ng nakatayo."Uminom na ko ng gamot," sagot ko na malayo sa sinabi niya. Ipinikit ko ang mg mata."Are you scared in the hospital? Bakit ayaw mo? Ilang beses ng masama ang pakiramdam mo. And now, kung food poisoned 'yan. Dapat matignan ka agad ng doktor."Umungol lang ako at hindi na nakipagtalo sa k
I was accompanied by Sander's mom the next day. Louise and Sandler called this morning to check on me bago kami nagpunta sa hospital. Nalulunod ang puso ko sa tuwa dahil sa suporta ng pamilya. Habang buhay ko yatang tatanawing utang na loob itong mga tulong nila. Waang katumbas na kahit ano ang ginawa nila para sa akin. "Can I come with her?" Tita asked the nurse when they wanted me to enter the doctor's office. Tapos na lahat ng test at babasahin na ng doktor iyon para sa akin. Napatingin ang nurse kay Tita. "Itatanong ko po kay Doc," aniya bago kami iwan. "Okay lang ako, Tita. Kaya ko po kahit ako lang mag-isa," sabi ko dahil alam kong nag-aalala lang siya kaya gusto nitong sumama. Hinawakan niya ang kamay ko. I couldn't look her in the eyes as she noticed my hands were cold because of nervousness. "Are you sure?" she asked softly. "Miss Dizon?" Nilingon ko ang nurse na tumawag sa akin sabay baling kay Tita. "Kayo lang daw po sabi ni Doc." "Okay lang po. Ako na," ulit ko. M
DOKTOR siya at alam niya kung sino ang makakatulong sa akin kaya niya ako ni-re-refer kay Blaze. Parang katulad din sa amin na ipinapasa nila sa akin ang ilang legal case na kung saan doon ako magaling at marami nang naipanalo.Hindi mag-sink in sa utak ko na darating ang panahon na kakailangan ko siya. Kakailanganin ko ang tulong ng isa sa miyembro ng pamilya ng pumatay sa tatay ko.Inaayos ko pa nga ang kaso ni Papa pero heto at hindi ko na maipagpapatuloy muna dahil sa sakit ko at ang mahirap pa doon ay kayang gumamot sa akin ay ang tulad niya?I gritted my teeth.Kaya imbes na bumaba ako sa tapat ng tower ay nanatili ako sa bus para bumaba naman sa malapit pang hospital sa tower."Ms. Ava Dizon?"Tumayo ako nang tinawag ako ng nurse."Pasok na po," sabi ng secretary ng doctor.I need to check if another doctor can do the operation for me. Hinding-hindi ako pupunta sa hospital nang mamatay tao.How dare their family build a business like that when they are the ones who killed peopl
I swallowed hard. "I'm confessing, Ava. Right here... In front of you. I like you," he said without leaving his eyes to mine. Nakaka-magnet ang mga mata niya at kahit sinasabi ng utak ko na umalis sa harap niya at iwasan ang malamlam na mga mata nito ay hirap kong magawa. Ang tindi ng kabog ng puso ko na para bang gusto ng kumawala sa dibdib ko. In just a snap, tinawid niya ang ilang pulgada na distansya namin. Hindi ko malaman saan ipipirmi ang mga mata dahil sobrang ilang ko sa kanya. "Do you want me to show how much I like you? I can see that you still don't believe me..." he said huskily. Wala akong masabi dahil nagbuhol-buhol na ang mga salita sa utak ko. Ibinagsak ko ang mga mata sa sahig kahit kunot ang noo. Maya-maya pa ay napaurong ako dahil mas humakbang siya palapit sa akin at nanuot na sa ilong ko iyong panlalaki niyang pabango. I got goosebump when he touched my chin. Awtomatiko ko iyong tinampal sa gulat at habol ang hininga na kanina ko pa pala pinipigilan. Nabut
HINDI ko agad maproseso ang lahat ng sinabi ni Sandler sa akin. Nakadalawang ulit pa siya sa akin na nahuli ang bunsong kapatid ni Blaze.Kabado ako lalo na ang buong atensyon ni Blaze ay nasa amin na. He's really listening to our conversation!I swallowed hard."A-are you sure? Blaze is the youngest--"He cut me off. Umiling ito."Look. This is their illegitimate child, Ava. They hide him because he's a black sheep in the family. Here, read this," sabi nito at inabot sa akin ang cellphone na karugtong ng balita na binabasa ko kanina.Pigil hininga ako habang binabasa iyon pero nagulat ako ng biglang nawala ng cellphone na hawak ko."Stop damaging our reputation in her mind. I don't have a half-brother at lalo na lulong sa droga. Get up, Ava. Don't listen to this guy, and let's go home," nagtangis ang bagang niya at madilim ang anyo ng hilain ako patayo.Unang beses iyon na pinuwersa niya ako na para bang nawala ito sa huwisyo. Naalarma ako lalo na si Sandler na tumayo at hindi na map
I don't have the chance to answer his call. Nag-iwan na lang ako ng text kay Sandler to tell him I'm on my way. Nang huminto ang sasakyan sa parking ay binalingan ko siya.Nag-aalangan ako na sabihin sa kanya na huwag nang sumama sa loob or kung kakain siya ay sa iba naman siguro siya uupo?Abala ito sa pag-alis ng seatbelt at napansin yata na nakatingin ako."Spill it.""You're going to eat alone, right? I mean--""Yes. Don't worry, I will not disturb you on and your date, if that's what you want," suplado nitong sabi at binuksan ang pinto. Hindi man lang ako binigyan ng chance na sumagot. Sumunod ako sa kanya at medyo nairita dahil sa pagsusuplado sa akin.Ganunpaman, inantay niya ako para sabay kaming maglakad. Now that I'm with him, ramdam ko na naman ang mga matang nakatingin.He can steal any woman's glance, and captured their hearts. He's like a walking Greek god. Iyong tipong kayang-kaya niyang paluhurin ang lahat.I cleared my throat.Nakaramdam ako ng awkwardness habang tuma
I have no appetite for dinner yet I still tried to eat even just a little. Hindi na rin naman niya ako pinilit na kumain ng marami. Marahil ay sapat na sa kanya na pumayag ako sa gusto niyaThe following day, I woke up because of Sandler's call. Alas-siete pa lang ng umaga ay tumawag na siya just to check if he can still call me through my number."I'm really sorry! I don't mean to wake you up this early. I just want to make sure that your phone will still ring. Maybe, I'm just paranoid.""It's fine. Babangon na rin naman ako. Hindi na ko naka-reply din kagabi. I fell asleep. But yeah... let's meet at Marriot Hotel for lunch."I can sense Sandler's happiness over the phone."Yeah! Yeah... Let's see each other later. I won't take much of your time. Have breakfast, and whenever you want to talk to me, you can call or text me anytime, Ava.""Yup, I know. Thank you Sandler..." maos kong sabi bago ito nagpaalam at ibinaba na ang telepono.Naghanda ako para sa lakad ko mamaya. Hindi ako sum
WALA akong ganang kumain matapos ang lahat. I locked myself in my room while listing the things that I need to request to get a new copy. Ang hassle sa totoo lang. My birth certificate, diploma, everything... nawala na.He's home.Hindi na ko nag-abala na lingunin ang pinto nang kumatok siya. Pasado alas-nuebe na. Kauuwi lang kaya niya?"Sorry to disturb you, but I heard you haven't eaten dinner yet?"Hininaan ko ang volume ng pinapanuod kong movie bago ko siya binalingan na pumasok na pala sa loob at may bitbit nang tray. Nanuot tuloy sa ilong ko iyong aroma nang pagkaing dala niya."I brought you dinner. Bakit hindi ka kumakain?" Blaze asked softly, which I feel so weird.Para akong may kausap na ibang tao. Blanko ang ekspresyon ko nang tignan siya."I'm full," paos kong sabi.Pinanuod ko siya na nilapag ang tray sa ibabaw ng lamesa. Kanina pa siya umuwi. Basa ang buhok niya at halatang katatapos lang maligo. He's wearing a muscle-tee and cotton shorts. Napako ang mga mata ko sa mus
"BAKIT?" tanong nito dahil nakatitig ako sa kanya at kitang-kita ko ang pagka-ilang sa kanya."Pinakialaman mo ba 'yong phone ko?" I asked while looking at him.Tinawanan lang ako nito pagkatapos ay binalik ang mga mata sa daan."No. Why would I? I kept that thing in my drawer," simpleng sagot lang nito.Saglit ko pa rin siyang pinagmasdan habang nanliliit ang mga mata at mukhang naramdaman niya 'yon kaya sinulyapan niya pa ako ulit."Why? What's the problem?"Tamad akong bumaling sa labas ng bintana at bumuntong-hininga. Hindi pa nga yata ako magaling. Hindi ko kasi matandaan na nilagay ko sa block list ang numero ng pamilya ni Sandler."I remember some memories now, but is it possible that there's an occurrence that I still can't remember?""There's a possibility since hindi pa naman talaga matagal no'ng huli kang naoperahan. Katulad ng sabi ko sa'yo noon, it may time time. Maybe months... or years."Huminga ako ng malalim at hindi na nagsalita. Kung ganito ang sitwasyon ko na hindi
KAHIT alam ko na kung anong nangyari sa unit ko ay hindi pa rin ako makapaniwala ngayong nakita ko ang mga pictures. It's really true! Nasunog ang condo ko.Para akong sinikmurahan at tinamaan agad ng matinding lungkot. I work hard, so I could pay for it and have a comfortable life pero sa isang iglap... nawala lahat.Nag-unahan na sa pagpatak ang aking mga luha. NAnghihinayang ako sa mga napundar ko at hiundi lang iyon. Kundi ang mga gamit ko... mga ala-ala ko kay papa maging no'ng bata pa ako. Lahat 'yon naglaho na?I was crying my heart out when the door opened. Mabilis akong tumalikod para maitago ang mga luha kaso ay halatado dahil sa bawat paghikbi."Are you okay? What happened?" tanong ni Blaze at ang boses ay may bahid ng pag-aalala.As much as I wanted to hide it from him, it was pretty obvious, especially that he was beside me."Why are you crying?" tanong pa niya habang nakadungaw sa akin pero ako ay panay ang talikod para maitago sa kanya ang luha. Nahihiya ako na makita n
HINDI ako pinatulog ng antisipasyon dahil unang beses akong lalabas ulit simula ng nanatili ako sa penthouse niya. I am not used to be with him outside. Kaya hindi ko ma-imagine ang sarili kung anong itsura ko mamaya na kami lang dalawa ang magsisimba.I am wearing a white below the knee dress and it matched with my white doll shoes too. Natigilan ako dahil hindi ko alam kung anong isusuot ko para matakpan ang aking ulo na may bandage pa. I'll catch the attention of other people if I'll go out like this."Huwag na lang kaya ako umalis?" I sighed in disappointment.I really want to visit the church today, but I don't feel my look.Napalingon ako sa katok sa pinto and niluwa roon si Blaze na may bitbit na malaking box."I'm sorry to disturb you. I just want to give you this," anito at minuwestra ang box na bitbit.Tumayo ako para salubungin siya at inabot nito sa akin iyong box."What's this?" I asked and tried to shake the box to guess what was inside—medyo mabigat siya.I somehow felt
UMIWAS ako sa kanya at ilang araw ko na rin itong ginagawa. Posible pala 'yon kahit dito ako nakatira. Hiyang-hiya ako at hindi ko alam kung anong gagawin ko nang magdeklara siya.I shut my eyes. I can't even believe it. For me, it feels like Blaze found a new toy in me. Hindi pa ba siya nakuntento sa ginawa ng pamilya niya sa papa ko? Tapos heto ako at walang magawa kundi sumunod sa gusto niya kaya nandito ako ngayon sa poder niya?Trip pa niya ako ngayon?I sighed and slowly opened the door. Sumilip muna ako kung may ibang tao and when I am sure that there's none. Nagmamadali akong bumaba sa hagdan at dire-diretso sa dining area. I know that he's done eating his lunch. Pasado ala-una na kaya malamang kumain na siya.Simula nang huling pag-uusap namin ay hindi na iyon nasundan dahil sinikap kong nasa kuwarto palagi. Thankful nga lang na hindi niya ako kinukulit.Nakahinga ako ng maluwag nang makitang wala ngang tao at may pagkain na.Bawat galaw ko ay may pagmamadali dahil ayoko na m