Novels by Jenia

I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-

HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi

NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa

MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag

NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k

TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit

I swallowed hard. "I'm confessing, Ava. Right here... In front of you. I like you," he said without leaving his eyes to mine. Nakaka-magnet ang mga mata niya at kahit sinasabi ng utak ko na umalis sa harap niya at iwasan ang malamlam na mga mata nito ay hirap kong magawa. Ang tindi ng kabog ng puso ko na para bang gusto ng kumawala sa dibdib ko. In just a snap, tinawid niya ang ilang pulgada na distansya namin. Hindi ko malaman saan ipipirmi ang mga mata dahil sobrang ilang ko sa kanya. "Do you want me to show how much I like you? I can see that you still don't believe me..." he said huskily. Wala akong masabi dahil nagbuhol-buhol na ang mga salita sa utak ko. Ibinagsak ko ang mga mata sa sahig kahit kunot ang noo. Maya-maya pa ay napaurong ako dahil mas humakbang siya palapit sa akin at nanuot na sa ilong ko iyong panlalaki niyang pabango. I got goosebump when he touched my chin. Awtomatiko ko iyong tinampal sa gulat at habol ang hininga na kanina ko pa pala pinipigilan. Nabut

HINDI ko agad maproseso ang lahat ng sinabi ni Sandler sa akin. Nakadalawang ulit pa siya sa akin na nahuli ang bunsong kapatid ni Blaze.Kabado ako lalo na ang buong atensyon ni Blaze ay nasa amin na. He's really listening to our conversation!I swallowed hard."A-are you sure? Blaze is the youngest--"He cut me off. Umiling ito."Look. This is their illegitimate child, Ava. They hide him because he's a black sheep in the family. Here, read this," sabi nito at inabot sa akin ang cellphone na karugtong ng balita na binabasa ko kanina.Pigil hininga ako habang binabasa iyon pero nagulat ako ng biglang nawala ng cellphone na hawak ko."Stop damaging our reputation in her mind. I don't have a half-brother at lalo na lulong sa droga. Get up, Ava. Don't listen to this guy, and let's go home," nagtangis ang bagang niya at madilim ang anyo ng hilain ako patayo.Unang beses iyon na pinuwersa niya ako na para bang nawala ito sa huwisyo. Naalarma ako lalo na si Sandler na tumayo at hindi na map

I don't have the chance to answer his call. Nag-iwan na lang ako ng text kay Sandler to tell him I'm on my way. Nang huminto ang sasakyan sa parking ay binalingan ko siya.Nag-aalangan ako na sabihin sa kanya na huwag nang sumama sa loob or kung kakain siya ay sa iba naman siguro siya uupo?Abala ito sa pag-alis ng seatbelt at napansin yata na nakatingin ako."Spill it.""You're going to eat alone, right? I mean--""Yes. Don't worry, I will not disturb you on and your date, if that's what you want," suplado nitong sabi at binuksan ang pinto. Hindi man lang ako binigyan ng chance na sumagot. Sumunod ako sa kanya at medyo nairita dahil sa pagsusuplado sa akin.Ganunpaman, inantay niya ako para sabay kaming maglakad. Now that I'm with him, ramdam ko na naman ang mga matang nakatingin.He can steal any woman's glance, and captured their hearts. He's like a walking Greek god. Iyong tipong kayang-kaya niyang paluhurin ang lahat.I cleared my throat.Nakaramdam ako ng awkwardness habang tuma

I have no appetite for dinner yet I still tried to eat even just a little. Hindi na rin naman niya ako pinilit na kumain ng marami. Marahil ay sapat na sa kanya na pumayag ako sa gusto niyaThe following day, I woke up because of Sandler's call. Alas-siete pa lang ng umaga ay tumawag na siya just to check if he can still call me through my number."I'm really sorry! I don't mean to wake you up this early. I just want to make sure that your phone will still ring. Maybe, I'm just paranoid.""It's fine. Babangon na rin naman ako. Hindi na ko naka-reply din kagabi. I fell asleep. But yeah... let's meet at Marriot Hotel for lunch."I can sense Sandler's happiness over the phone."Yeah! Yeah... Let's see each other later. I won't take much of your time. Have breakfast, and whenever you want to talk to me, you can call or text me anytime, Ava.""Yup, I know. Thank you Sandler..." maos kong sabi bago ito nagpaalam at ibinaba na ang telepono.Naghanda ako para sa lakad ko mamaya. Hindi ako sum

WALA akong ganang kumain matapos ang lahat. I locked myself in my room while listing the things that I need to request to get a new copy. Ang hassle sa totoo lang. My birth certificate, diploma, everything... nawala na.He's home.Hindi na ko nag-abala na lingunin ang pinto nang kumatok siya. Pasado alas-nuebe na. Kauuwi lang kaya niya?"Sorry to disturb you, but I heard you haven't eaten dinner yet?"Hininaan ko ang volume ng pinapanuod kong movie bago ko siya binalingan na pumasok na pala sa loob at may bitbit nang tray. Nanuot tuloy sa ilong ko iyong aroma nang pagkaing dala niya."I brought you dinner. Bakit hindi ka kumakain?" Blaze asked softly, which I feel so weird.Para akong may kausap na ibang tao. Blanko ang ekspresyon ko nang tignan siya."I'm full," paos kong sabi.Pinanuod ko siya na nilapag ang tray sa ibabaw ng lamesa. Kanina pa siya umuwi. Basa ang buhok niya at halatang katatapos lang maligo. He's wearing a muscle-tee and cotton shorts. Napako ang mga mata ko sa mus

"BAKIT?" tanong nito dahil nakatitig ako sa kanya at kitang-kita ko ang pagka-ilang sa kanya."Pinakialaman mo ba 'yong phone ko?" I asked while looking at him.Tinawanan lang ako nito pagkatapos ay binalik ang mga mata sa daan."No. Why would I? I kept that thing in my drawer," simpleng sagot lang nito.Saglit ko pa rin siyang pinagmasdan habang nanliliit ang mga mata at mukhang naramdaman niya 'yon kaya sinulyapan niya pa ako ulit."Why? What's the problem?"Tamad akong bumaling sa labas ng bintana at bumuntong-hininga. Hindi pa nga yata ako magaling. Hindi ko kasi matandaan na nilagay ko sa block list ang numero ng pamilya ni Sandler."I remember some memories now, but is it possible that there's an occurrence that I still can't remember?""There's a possibility since hindi pa naman talaga matagal no'ng huli kang naoperahan. Katulad ng sabi ko sa'yo noon, it may time time. Maybe months... or years."Huminga ako ng malalim at hindi na nagsalita. Kung ganito ang sitwasyon ko na hindi