All Chapters of The Attorney's Revenge: Chapter 21 - Chapter 30

WALA siya nang pumasok ako. Ganunpaman, hindi nawala ang grabeng kaba ko. I slowly sat down on the vacant chair. May isa pang pinto at tingin ko naman ay naroon yata siya. I am sure that I will wait for him here dahil iyong pangalan niya ay naka display sa ibabaw ng lamesa. Doctor Axl Blaze Li Neurosurgeon My hands are sweating. Nakatitig lang ako sa sahig. Para bang ayaw kong iangat ang mga mata ko. I closed my eyes and trying to calm myself down. "Good afternoon, Ava." I opened my eyes when I heard a man's deep tone of voice. Iyong para akong nakikinig sa DJ sa radyo. My heart thump like crazy. Dahan-dahan pa akong bumaling sa kanya. His dark brown eyes met mine, giving me a shiver down my spine. I was lost for words. He gave me a cold stare at nakita ko iyong tila ba may warning na ang binibigay niyang tingin sa akin. Makapal ang kilay niya. Matangos rin ang ilong at makipot ang labi. Malinis ang mukha niya at ni isang bigote yata ay wala akong nakita. He could pass as a gre

THE food looks appetizing. Though it makes me hungrier, I am still contemplating whether to eat that or not as it was served by my enemy. Bakit ganoon, lahat na lang siya ang kailangan ko.I hate that I really need him. I badly need him."If you feel uncomfortable eating because I'm watching, then I'll go now. I assigned two exclusive nurses for you in the meantime while I am away. I won't be able to see you tomorrow but I make sure to get updates to check on your conditions. Sa ngayon, dito ka muna para mabantayan ka. If you wish to go home, we'll let you sign the waiver because at this rate and as your doctor it is not advisable for you to go home yet. Hindi pa at lalo na wala kang ibang kasama."Saglit ko lang siyang tinapunan ng tingin at binaling ang mga mata sa labas ng bintana. Hinayaan ko siyang magsalita at wala na kong lakas na makipagdiskusyon. Kinakain din ako ng hiya dahil unti-unti kong na-a-absorb na kailangan ko nga siya at naiinis ako na wala akong magawa."I'll leave

SANDLER was there the whole day to be with me. Umuwi na rin si Louise at Tita nang gabi."Sorry, ayoko lang din na mag-alala kayo," I mumbled when he asked why I didn't tell him about this.Ang totoo ay nawala na rin sa isip ko at pakiramdam ko ay hindi naman mahalaga rin na sabihan sila dahil may kanya-kanya silang buhay. It's like, I don't want to be a burden to other people also."It's not possible. Iyong nalaman mong may sakit ka, nag-aalala na kami. Consider us as your family. Mom is busy with her sibling but I know she's worried about you. Ganoon din si Louise kaya despite her busy schedule, dadaanan ka niya rito at... ganoon din ako..." mahina niyang sambit.Ngumiti ako ng pilit. I can recall some names, but Doctor Li is right. I am having a hard time concentrating. May sinasabi si Sandler n hindi ko maintindihan. Hindi ko rin masundan."Here, eat this..." Inangat nito ang kutsara na may lamang pumpkin soup."A-ako na..." sabi ko at hinawakan ang kamay niya."Susubuan kita," pi

I believe something is wrong with me because I observe myself whenever he's around. Noong una, hindi ko pinag-isipan ng mabuti, pero umabot na sa limang beses kaming nagkita, iba ang kabog ng dibdib ko.Nahihirapan pa rin ako na mag-focus. I am still repeating questions kasi hindi ko naka-catch up agad or minsan magsasalita ako na nasabi na pala kanina pa ng kausap ko."Hanggang kailan ba ako ganito?" I whispered and sounded like I am stressed with my situation.Nilingon niya ako saglit bago ibalik ang tingin sa mga bulaklak. Every morning, Doctor Li would visit my room to check on me. Sinasamahan niya na rin ako na magpahangin sa garden. This is the fifth time that I am with him in the garden area.May ibang mga pasyente pero malayo naman sa amin."Some patients recover their memories after two months or more. May iba na taon. It depends on your body," sagot niya at sumimsim ng kape na hawak nito kanina pa.Huminga ako ng malalim. Medyo atat na akong bumalik sa dati at may kaba na ba

NAKATULOG ako kahit na hindi naman ako puyat. Marahil ay sa lambot ng kama kaya nahatak ako sa pagtulog. Hindi ko na alam kung ilang oras akong natulog no'n pero hindi naman kasi ako ginising ni Blaze.Inasikaso ko na lang ang gamit ko at nagpalit ng damit. I planned to bring some of my clothes here pero iniisip ko pa kung paano. Kung commute ba or ipapa-deliver ko. Hindi rin kasi ako sanay sa mga damit na nakalagay sa closet.Masyadong mamahalin at hindi ganitong mga damit iyong sinusuot ko. Most of the clothes are revealing."Ang igsi..." bulong ko habang sinisipat ang sarili sa harap ng salamin.I chose a simple one, yet the cut was too high for me. Panay ang hila ko ng tela pababa dahil kapag tumuwad ako ng kaunti ay makikita na yata iyong puwitan ko.Bumuntong-hininga ako at tinignan ang ibang damit na nasampay sa closet. Susuotin ko ba talaga ang mga 'yan habang nandito ako?"Ava?"Napatuwid ako ng tayo at napatingin sa pinto."Yes?"Kasunod niyon ay ang pag-ikot ng seradura at