All Chapters of An Oath To Love You: Chapter 11 - Chapter 20

TenNang makabalik ako sa syudad ay mas naging busy ako dahil kailangan ko na ring ifinalize ang mga nagawa ko bago ko ito ibigay kay chief. Pagkatapos ng nangyari sa isla ay wala na akong narinig mula kay Zeikko, kaya hindi ko maiwasang mag-isip ng kung ano-ano, kilala ko siya kung tahimik siya, maaaring may binabalak na naman ito, at doon ako lubos natatakot. I hope he will stop pestering me now. "Krystal, instead makapagbakasyon ka rin sana, trauma naman ang nangyari sa'yo," ani Kim na ang tinutukoy ay ang nangyari sa akin sa isla. "Buti na lang talaga walang nangyaring masama sa'yo," dagdag niya. Wala naman sana akong balak na sabihin ang tungkol sa nangyari sa akin kaya lang naisip ko na kailangan din nila itong malaman para aware rin sila, baka kasi maisipin nilang magbakasyon soon, tutal nasabi ko na ang maaring panganib na mag badya sa kanila. "Sino naman itong prince charming mong nagtanggol sa'yo? Buti na lang dumating siya. Naku! Kung nando'n lang din kami ay baka naupuk

TwelveNapaungol ako dahil sa sakit ng ulo ko nang magising ako. Sapo ko ang aking noo habang hirap na hirap na bumangon. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang pilit iniinda ang sakit na nararamdaman ko. Ito na nga ba ang sinasabi ko kaya ayokong umiinom dahil... wait... tila nagising ang buong sisteme ko nang biglang narealize ko ang lahat ng pangyayari. Mabilis kong iminulat ang aking mga mata..."Shoot!" singhal ko nang mapagtantong wala ako sa bahay o sa kwarto ko. Chineck ko ang suot ko, nakahinga ako ng malalim nang makitang ang suot ko kahapon pa rin ang suot ko. Pero kahit gano'n hindi ko pa ring maiwasang kabahan. Paulit-ulit akong nagmumura habang pinoproseso ang lahat sa aking isipan.Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Tandang-tanda ko ang mga nangyari kagabi, at alam ko na nasa kuta na naman ako ng demonyo. Nasabunutan ko na lang ang sarili ko dahil sa katangahang nagawa ko. "Kahit kailan talaga, Krystal," pagmamaktol ko habang pilit kinakalma

Fourteen.Hindi pa rin naalis sa isip ko ang huling pag-uusap namin ni Zeikko. Kahit paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na wala lang naman iyon, alam kong nagkaroon ito ng epekto sa akin. Sa sobrang inis ko kay Zeikko, hindi ko madalas makita ang kabutihang ginagawa niya para sa akin, gaya na naman ngayon kung hindi pa sinabi sa akin ni mommy na siya ang naglagay kay dad sa private room at nagbayad ng mga gastusin ay hindi ko pa malalaman. Sobra-sobra na ang tulong na ibinibigay niya sa akin. "Anak, huwag ka ng mag-alala sa akin. Ayos na ako. Narinig mo naman ang sinabi ng Doctor di ba? Pagod lang at stress ito."Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni dad. Isa lang naman ang makakatulong sa amin sa problemang hinaharap namin ngayon eh, si Zeikko. But then here I am still anxious to take the risk. "Dad, I told you not to do anything and just stay at home. Ako na pong bahala sa lahat." Sinubukan kong ngumiti, buti na lamang ay nagawa ko iyon nang hindi naiiyak. Sa tuwing nakikita k

Sixteen.Gaya ng sabi ni Zeikko, hinayaan ko na lang muna. Hindi ko na muna ibinigay kay Chief ang draft na ginawa ko kahit na panay na ang pangungulit nila sa akin. Wala akong ideya kung anong gagawin ni Zeikko, but I will trust him this time. Alam ko naman na hindi siya gagawa ng ikakapahamak ko. At sana talaga hindi siya gagawa ng ikakainis ko lang. Iba pa naman kung siya ang gumalaw. Buong araw ay sinubsob ko ang aking sarili sa trabaho. Buti na nga lang hindi na nila ako muling kinulit pa tungkol sa story na pinapagawa nila sa akin. My eyes shifted onto my phone when it rings. Agad naman kumunot ang aking noo nang makita ang pangalan ni Zeikko sa aking phone screen, why is he calling? Wala sana akong balak na sagutin ang tawag kaya lang may tumulak sa aking kung ano para sagutin ito. "Why?" I asked as soon as I answer the call. My brows furrowed when I heard him chuckle. 'Why' lang sinabi ko pero kung makatawa siya akala mo naman nagjoke ko. Sobrang babaw talaga ng kaligayahan

Eighteen.Mas lalong pinatunayan sa akin ni Zeikko kung gaano niya ako nirerespeto. Akala ko hahayaan niya ang sarili niya na angkinin ako, pero nagawa niyang pigilan iyon dahil lang sinabi ko na natatakot ako. Si Zeikko ang tipo ng tao na adik sa s*x, kaya naman nang sinabi niyang hindi niya ito gagawin ay nagulat ako. He really respects me. He really cares for me. Hindi ko akalain na mapipigilan niya ang landi niya dahil sa akin. Gano'n ba talaga ako kaimportante sa kanya? Sa totoo lang ay muntikan ko ng maibigay ang sarili ko sa kanya. Hindi ko na rin kasi talaga maintindihan ang sarili ko. Para akong nalulunod sa tuwing nagsasalubong ang mga mata naming dalawa. He is making me feel something I shouldn't. "Zel..." nakangusong tawag ko kay Zelly nang makita ko siyang papasok sa restaurant kung nasaan ako ngayon.Kakauwi lang niya, at naisipan ko talaga siyang tawagan hindi lang para kumain kundi para mag rant na rin at masabi ko sa kanya ang mga saloobin kong gustong-gusto ko ng m