TwelveNapaungol ako dahil sa sakit ng ulo ko nang magising ako. Sapo ko ang aking noo habang hirap na hirap na bumangon. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang pilit iniinda ang sakit na nararamdaman ko. Ito na nga ba ang sinasabi ko kaya ayokong umiinom dahil... wait... tila nagising ang buong sisteme ko nang biglang narealize ko ang lahat ng pangyayari. Mabilis kong iminulat ang aking mga mata..."Shoot!" singhal ko nang mapagtantong wala ako sa bahay o sa kwarto ko. Chineck ko ang suot ko, nakahinga ako ng malalim nang makitang ang suot ko kahapon pa rin ang suot ko. Pero kahit gano'n hindi ko pa ring maiwasang kabahan. Paulit-ulit akong nagmumura habang pinoproseso ang lahat sa aking isipan.Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Tandang-tanda ko ang mga nangyari kagabi, at alam ko na nasa kuta na naman ako ng demonyo. Nasabunutan ko na lang ang sarili ko dahil sa katangahang nagawa ko. "Kahit kailan talaga, Krystal," pagmamaktol ko habang pilit kinakalma
Thirteen.Akala ko paglipas ng ilang araw huhupa rin ang tungkol sa amin ni Zeikko, kaya lang sa tuwing may balita tungkol sa mga Teng lagi na lang nadadawit ang pangalan ko. Pinipilit nila akong mag release ng statement kaya lang kapag gagawin ko iyon baka mas lalo lang mabuksan ang tungkol sa amin ni Kiel, at iyon ang pinaka iniiwas-iwasan ko. Marahas akong napabuntong hininga saka ko isinandal ang likod ko sa aking kinauupuan. Napapailing na lang talaga ako sa tuwing mababasa ko ang pangalan sa mga articles na lumalabas. They really love to gossip as they keep releasing articles as if they know the whole story. My breakup with Kiel is something unimaginable. Kailangan kong lumuhod at magmakaawa para lang balikan niya ako pero sa huli wala rin akong nagawa para maipaglaban siya. "Nakailang buntong hininga ka na, mamaya tumanda ka bigla," puna ni Seca sa akin na bahagya pang tumawa. Bumusangot ako. "Ang hirap palang maging sikat, lagi kang pinag-uusapan," pagbibiro ko kaya naman
Fourteen.Hindi pa rin naalis sa isip ko ang huling pag-uusap namin ni Zeikko. Kahit paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na wala lang naman iyon, alam kong nagkaroon ito ng epekto sa akin. Sa sobrang inis ko kay Zeikko, hindi ko madalas makita ang kabutihang ginagawa niya para sa akin, gaya na naman ngayon kung hindi pa sinabi sa akin ni mommy na siya ang naglagay kay dad sa private room at nagbayad ng mga gastusin ay hindi ko pa malalaman. Sobra-sobra na ang tulong na ibinibigay niya sa akin. "Anak, huwag ka ng mag-alala sa akin. Ayos na ako. Narinig mo naman ang sinabi ng Doctor di ba? Pagod lang at stress ito."Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni dad. Isa lang naman ang makakatulong sa amin sa problemang hinaharap namin ngayon eh, si Zeikko. But then here I am still anxious to take the risk. "Dad, I told you not to do anything and just stay at home. Ako na pong bahala sa lahat." Sinubukan kong ngumiti, buti na lamang ay nagawa ko iyon nang hindi naiiyak. Sa tuwing nakikita k
Fifteen.Sobrang hirap sumugal lalo na't alam mong wala kang kasiguraduhan kung mananalo ka ba o magiging tanga ka na naman sa dulo. Zeikko prove me that some people really never change, because he is still here beside me, telling me he still likes me and do everything just for me, kaya lang natatakot ako. Paano kung katulad lang din siya ng kapatid niya na iniwan at binatawan lang din ako sa huli? Alam kong madalas sabihin sa akin si Zeikko na ibang-iba siya kay Kiel, pero paano kung bigla rin siyang magbago? Marahas akong napabuntong hininga. Bumangon ako at tinungo ang sofa dahil nandoon ang laptop ko. Muli kong itinuloy ang sinusulat ko kanina. Hindi ko pa rin alam kung tama ang gagawin ko, dahil panigurado magiging malaking issue na naman ito. Wala sa sariling napatingin ako kay Zeikko. "Kung ilalabas ko ito, baka mas lalo siyang maging apektado sa nangyayari," saad ko. He is already having a hard time right now and I don't want to add another issue to him. Umiling ako at sak
Sixteen.Gaya ng sabi ni Zeikko, hinayaan ko na lang muna. Hindi ko na muna ibinigay kay Chief ang draft na ginawa ko kahit na panay na ang pangungulit nila sa akin. Wala akong ideya kung anong gagawin ni Zeikko, but I will trust him this time. Alam ko naman na hindi siya gagawa ng ikakapahamak ko. At sana talaga hindi siya gagawa ng ikakainis ko lang. Iba pa naman kung siya ang gumalaw. Buong araw ay sinubsob ko ang aking sarili sa trabaho. Buti na nga lang hindi na nila ako muling kinulit pa tungkol sa story na pinapagawa nila sa akin. My eyes shifted onto my phone when it rings. Agad naman kumunot ang aking noo nang makita ang pangalan ni Zeikko sa aking phone screen, why is he calling? Wala sana akong balak na sagutin ang tawag kaya lang may tumulak sa aking kung ano para sagutin ito. "Why?" I asked as soon as I answer the call. My brows furrowed when I heard him chuckle. 'Why' lang sinabi ko pero kung makatawa siya akala mo naman nagjoke ko. Sobrang babaw talaga ng kaligayahan
Seventeen.Hindi ko maiwasang mamangha nang marating na namin ang isang isolated at elevated na lugar kung saan may mga ilaw sa paligid, at may nakalapag pa na picnic blanket. Kung may makakakitang tao sa setup ay iisipin na may romantic date na mangyayari. Iba talaga mag-isip ang g*gong 'to. Akala niya ata kikiligin ako. Inexpect ko na rin naman na may pakulo siyang ganito, ano pa nga bang aasahan ko kay Zeikko? Eh karugtong ng pangalan niya 'mayabang'. "Hindi naman halatang pinaaghandaan mo nga ito," saad ko. Taas kilay ko pa siyang tinignan. Kumindat siya. "Of course, Baby. Kailangan kitang pakiligin. Alam mo na dagdag points. Ang hirap pa namang pumasa sa'yo," saad niya na may malanding ngiti sa kanyang labi. Lahat na lang talaga na lalabas sa bibig niya ay puro kabulastugan, kaya ang hirap niyang paniwalaan. "Hindi naman ako nagpapaexam, paano ka papasa?" pabalang na tanong ko saka ko siya inirapan. Tumawa naman siya na akala mo joke ang sinabi ko. Binuksan niya ang backseat
Eighteen.Mas lalong pinatunayan sa akin ni Zeikko kung gaano niya ako nirerespeto. Akala ko hahayaan niya ang sarili niya na angkinin ako, pero nagawa niyang pigilan iyon dahil lang sinabi ko na natatakot ako. Si Zeikko ang tipo ng tao na adik sa s*x, kaya naman nang sinabi niyang hindi niya ito gagawin ay nagulat ako. He really respects me. He really cares for me. Hindi ko akalain na mapipigilan niya ang landi niya dahil sa akin. Gano'n ba talaga ako kaimportante sa kanya? Sa totoo lang ay muntikan ko ng maibigay ang sarili ko sa kanya. Hindi ko na rin kasi talaga maintindihan ang sarili ko. Para akong nalulunod sa tuwing nagsasalubong ang mga mata naming dalawa. He is making me feel something I shouldn't. "Zel..." nakangusong tawag ko kay Zelly nang makita ko siyang papasok sa restaurant kung nasaan ako ngayon.Kakauwi lang niya, at naisipan ko talaga siyang tawagan hindi lang para kumain kundi para mag rant na rin at masabi ko sa kanya ang mga saloobin kong gustong-gusto ko ng m
Nineteen.My heart is pounding so hard. I can't take my eyes off of him. Shoot*ngina! Inaasahan ko na rin naman na darating ang araw na makikita ko siya, kaya lang hindi ko akalain na sobrang bilis nito. Pakiramdam ko ay sinasakal ako. Hindi ko alam kung paano babawiin ang mga mata ko sa kanya, para akong isang tanga na naghahanap ng maaari kong gawin mabawi lang ang pagkakatingin ko sa kanya.Wala siyang pinagbago. He still the same Kiel I saw years ago. Kita sa mga mata at mukha niya ang kasiyahan. Nakagat ko ang aking dila. Pansin ko ang tingin sa akin ni Zel pero hindi ko siya magawang balingan ng tingin. Mas lalong bumigat ang aking pahinga nang mag-umpisa silang maglakad palapit sa mga babaeng nakabangayan namin ni Zel. I gulped as I keep breathing hard. Buti na lang nagawa kong mabawi ang mga mata ko sa kanya bago pa niya ako mahuli na nakatingin ako sa kanya. Gusto ko na lang umalis sa lugar na ito, pero hindi ko naman magawang igalaw anh katawan ko. Shoot*ngina. Hindi ko ak
Sixty-two.KRYSTALKatatapos lang naming kumain ni Zeikko, at ngayon ay naglilibot kami sa labas kung saan sobrang daming tao ang nagsasaya. May mga naliligo sa pool, at nag-iinuman. Hawak ni Zeikko ang kamay ko na tila ba ayaw niya akong bitawan."ZEIKKO!"Nabaling pareho ang tingin namin sa lalaking tumawag sa pangalan niya. Oh! Andy Yu, isa sa pinakamagaling na racer ng bansa. Kilala rin siya sa pagiging womanizer nito at chick magnet, dahil sa tuwing may matipuhan siyang babae ay hindi ito titigil hanggang sa hindi niya ito makukuha. He never commit in love that's why he was called a jerk of those girls that he bed for fun. "Dude, long time no see ah! Siya yung chicks na pinagmamayabang mo?"Nakangiti niya akong binalingan ng tingin."Mukhang kilala niya na ako kaya hindi na ako magpapakilala pa," mahangin na saad niya saka pa ito kumindat sa akin."Tsk. Masyado ka pa rin talagang mayabang Yu," nakangising saad ni Zeikko na mas lalo pa akong inilapit sa kaniya."Dude kalma, hind
Sxity-one.ZEIKKOHaving her beside me is the best feeling that ever happened into my life. Being with her makes me so happy and I can't wish of anything now. Mawala na sa akin ang lahat huwag lang siya dahil siya ang nag-iisang buhay ko na matagal ko ng pinapangarap na maging akin."Zeikko, sigurado ka ba talagang hindi ka busy?"Hawak ko ang isang kamay niya habang ang isa kong kamay ay hawak ko sa pagmamaneho. We will going to the bachelor place again. I asked her to take a leave so we could spend more time together. I also canceled all my schedules for a week."Love, I can always make time for you. Huwag kang masyadong kabado, kiligin ka na lang at mas mahalin ako." Hinalikan ko ang likod ng kaniyang kamay saka ko siya saglit na binalingan ng tingin."Nagtatanong lang naman ako. Ayoko namang maging hadlang ako sa trabaho mo 'no. Baka mamaya may masabi na naman ang pamilya mo."Marahas akong napabuntong hininga dahil sa sinabi niya."Love, don't mind them. Ako nga wala akong pakeal
Sixty.KRYSTALI haven't felt this feeling before. I couldn't believe that I'm actually head over heals for him now. Yung pagmamahal na nararamdaman ko sa kaniya ay sobrang kakaiba, na hindi ko alam kung makaahon pa ako kung sakaling piliin niya akong iwan mag-isa."I'm sorry, Love."Hinalikan niya ang aking noo."Masyado ka kasing overthinker," pagmamaktol ko saka ko siya binabalingan ng tingin.Ipinatong ko ang aking baba sa kaniyang dibdib."Masyado kang walang tiwala sa akin." Pinanliitan ko siya ng mata saka ko bahagyang pinindot ang kaniyang ilong. "Sa akin ka pa talaga nagduda ah," dagdag ko sa isang mapang-asar na tinig.Hindi naman talaga maiiwasan ang pag-aaway sa isang relasyon, ngunit kung gusto niyo talagang tumagal kailangan niyong makipag communicate sa bawat isa. Kailangan mong ibaba ang iyong pride at piliin ang dapat at tama para masagip ang relasyon na gusto mong tumagal."It's not that I don't trust you, Love. It's just I'm not really confident." Hinaplos niya ang
Fifty-nineKRYSTALInalalayan ko si Zeikko na lumabas ng elevator nang marating namin ang unit floor niya. Nanatili kaming tahimik kahit na alam ko na sobrang dami niyang gustong sabihin ngayon. Nang makapasok kami sa unit niya ay pinaupo ko siya sa sofa."Kukuha lang ako ng ointment."Tinungo ko ang kusina at kinuha ang medicine kit niya. Pagbalik ko ay nakahiga na si Zeikko habang ang isang braso nito ay nakatakip sa kaniyang mga mata. Marahas akong napabuntong hininga."Zeikko," tawag pansin ko sa kaniya dahil nanatili itong nakahiga. "I need to treat your bruises," saad ko.Hindi pa rin ito umiimik kaya naman nag-umpisa na lang ako na gamutin siya. Dahan-dahan lang ang pagpahid ko ng ointment sa kaniyang gilid ng labi."After this aalis na ako," saad ko sa isang kalmadong tinig."You're leaving?"Now I finally get his attention. Tinanggal niya ang braso niyang nakaharang sa kaniyang mga mata. He is staring intently to my eyes as if he is finding an answer through it. Umayos siya n
Fifty-eightKRYSTALDalawang araw na ang nakakalipas simula nang magtalo kami ni Zeikko, hanggang ngayon ay wala pa rin akong natatanggap na text o tawag man lang sa kaniya. Tsk. Huwag niyang sabihin na galit pa rin siya hanggang ngayon, dahil mas galit ako sa kaniya.Ang lakas lang ng loob niyang tratuhin ako ng ganito eh siya na nga itong may mali sa aming dalawa. Ang kapal talaga ng mukha. Hanggang ngayon sa unit pa rin ako ni Zel tumutuloy dahil ayoko pang makita ang pagmumukha niya. Siguro good thing na rin na hindi niya ako kinokontak para kahit papaano ay makapag-isip naman ako."Krystal, totoo ba 'to?" Nakuha ni Seca ang atensyon ko. Bahagya kong ini-slide ang upuan ko para makalapit sa kaniya. Agad na nagtaas ang aking kilay nang makita ko ang mga litrato ni Zeikko kasama na naman ang Tiffany na iyon. "Ewan," aburidong sagot ko saka ako muling bumalik sa akong puwesto. Don't tell me kaya hindi niya ako kinokontak ay dahil abala siya sa lintang iyon? Aba nga naman oh! Go ku
Fifty-sevenKRYSTAL"Ayan ang sinasabi ko sa'yo!"Dinuro ako ni Zel na tila ba sobrang laki ng kasalanan ko. Nagdadrama na nga ang tao pero kung makapagsalita ito sagad pa sa buto. Wala talagang kasuporta-suporta ito."Bakit sa akin ka nagagalit? Hindi naman ako ang may kasalanan ah," pagmamaktol ko saka ako humiga sa sofa. Tinakpan ko ang aking mukha ng throw pillow."Paanong hindi ako magagalit? Eh engot mo nga!"Napamura ako ng malutong nang bigla niyang tinanggal ang unan na nasa mukha ko pagkakwa'y ipinalo niya ito sa akin."Zel naman eh!" pagmamaktol ko na para bang bata. "P'wede bang suportahan mo na lang muna ako ngayon? Kay Zeikko ka magalit, huwag sa akin.""Hoy! Magkakaganiyan ka ba ngayon kung nakinig ka sa akin? Hindi di ba? Magmamahal ka na nga kasi sa totoong meaning pa ng g*go, edi ano ka ngayon? Ngangey!"Hindi talaga nakakatuwa ang bunganga ng babaeng ito eh. Dapat pala dumiretso na lang ako sa bahay hindi sa unit niya. Tsk."Alam mo, sinasabi ko lang naman kung ano
Fifty-sixKRYSTAL"Krystal, are you okay?" tanong ni Kiel nang muli akong bumalik sa puwesto namin. Nagtaas ng bahagya ang kilay ko dahil hindi ko na makita ang mga gamit ni Chief. "Nasaan si Chief?" "She left hurriedly when someone called her from your company. She said that you can discuss it to me instead." Huminga ako ng malalim. "I actually don't know what to say right now because honestly I'm not the one who is in charge with this project. If you don't mind..." "Why are you two together?" Mariin kong naipikit ang aking mga mata nang marinig ko ang malamig at malalim na boses ni Zeikko. I almost forgot about him. "Love."Binalingan ko siya ng tingin. "We're online having a small talk, Zeikko. You don't need to worry about anything." Napakunot ang noo ko dahil sa sinabi ni Kiel. Nahihibang ba siya? Magsasalita palang sana ako nang kunin ni Zeikko ang kamay ko. "Let's go." Sa tono ng pananalita niya, mukhang hindi ito natutuwa. His eyes are now swearing... wait! Bakit t
Fifty-fiveKRYSTALSiraulo talaga si Zeikko, basta kamanyakan ang usapan ay super active niya, hindi nagpapahuli eh. Hanggang sa text ay nanlalandi pa rin ito.Pinalitan pa nga niya ang name niya sa phone ko eh. Z, Love: Love, gusto ko ng ice-cream.Me: Edi kumain ka.Z, Love: P'wede ka ba?Otomatikong nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko ang reply niya. I really can't believe this guy! Hindi ko napigilang matawa. Walang duda si Zeikko talaga siya.Z, Love: Love, kinilig ka naman na ata? Landian muna tayo. I'm bored.Impit akong napatili dahil putik! Hindi ko na makeri ang feels na ibinibigay niya. Para na akong batang kinikiliti ngayon. Grabe talaga ang lalaking ito."Uy! Okay ka lang?"Halos maibato ko ang aking phone dahil sa pagkakagulat nang biglang sumulpot si Seca."Oo okay lang," natatawang saad ko.Muli kong ibinaling ang atensyon ko sa phone ko. Napuno na agad ng message ni Zeikko ang phone ko, pero sa isang long message nabaling ang aking mga mata.Z, Love: Love, I love
Fifty-fourZEIKKO"Sir, diretso ba tayo sa opisina niyo?"Ipinikit ko ang aking mga mata at isinandal ang aking ulo sa aking kinauupuan. Ramdam ko ang bigat at pagkislot ng aking ulo dahil sa sakit nito."To her office."Saglit kong pinasadahan ang aking relo. Ilang oras na lang ay matatapos na ang shift niya. Wala naman na akong narinig pa mula kay Luis. I closed my eyes once again as I can't really bear the pain I feel anymore. "Sir, okay lang po ba kayo? Gusto niyo po bang dalhin ko muna kayo sa hospital?" "Don't bother. Just drive straight to her office," I said still my eyes closed.Muling natahimik ang loob ng sasakyan. I'd rather wait for her than to waste my time going to the hospital. Mawawala rin ito mamaya, at dahil lang siguro ito sa init. Huminga ako ng malalim. This is f*cking kill me. Nang marating namin ang office ay nagpaalam din agad Luis. I just asked him to drive me, kaya naman sumunod ito, ayoko naman na pigilan siya nang magpaalam siya dahil may pamilya rin s