All Chapters of Rain on Your Parade : Chapter 61 - Chapter 70

Ang lakas ng tibok ng puso ni Zein. Siya na ang sunod na kalahok. Noong una, wala naman siyang naramdamang kaba. Nang mga oras lang na iyon siya tinamaan ng ganoong damdamin dahil alam niyang isa sa mga nanonood si Amos. Hindi niya mapaliwanag pero kakaiba talaga ang epekto sa kaniya ng binata. “Para sa huling kalahok, narito na si Zein Reolonda!” Kinagat ni Zein ang pang-ibabang labi. Dapat hindi na siya manibago sa apelyido niya pero napapapitlag pa rin siya kapag naririnig ang apelyido ng asawa niya. Hindi siya sanay. Parang hindi niya iyon nakagawiang gamitin man lang. Umakyat si Zein sa entablado dala ang kaniyang gitara. Tiningnan niya ang mga manonood. Ang iba, galing pa sa ibang sitio. Tumingin siya sa mga hurado. May mga nakasimangot sa mga ito pero mayroon namang mga nakangiti. Napatingin si Zein kay Amos na nasa gitna ng mga tao. Titig na titig ito sa kaniya na para siyang tinutunaw. Hindi nakangiti ang binata pero kita niya sa mga mata nito ang saya na hindi niya alam k

Huminga nang malalim si Zein habang pinagmamasdan ang hitsura mula sa salamin. Nakataas ang mahaba niyang buhok at nasa ayos. Kitang-kita ang batok, leeg, collar bone at kaunting cleavage niya dahil tube type ang suot niya. Lumutang ang ganda niya dahil sa make-up na nilagay ng make up artist na kinuha ni Amos para sa kaniya. Kita ang hita niya dahil sa slit ng black and white evening dress niya. “Mommy!” Napangiti si Zein nang lumapit sa kaniya ang anak niya. Naka-ball gown ito na kulay puti at kinulot ang dulo ng buhok. May maliit na butterfly clip ito sa gilid ng ulo. “You look pretty, anak.” Bahagyang tumalon ang anak ni Zein at niyakap siya sa baywang niya. “You look pretty too, Mommy!” Hindi pa buo ang mga alaala ni Zein pero ang pag-aalaga at pagmamahal, walang pagdadalawang-isip na ibinigay niya kay Pita. Kahit kinalimutan ng isip niya ang anak niya, nagkusa naman ang instinct niya bilang ina. Isa pa, bago matulog palagi siyang kinukuwentuhan ni Amos tungkol kay Pita at

“Mommy!” Natawa si Zein nang patakbong lumapit sa kaniya si Pita. Napailing na lang siya at inalalayan itong sumakay sa likod ng kotse. Pawisang-pawisan ang bata kaya doon niya na lang pinalitan ng shirt. “How’s school, baby?” “It's good, Mommy! I know how to add numbers!” Sinuklay ni Zein ang buhok ni Pita. Nakatirintas pa iyon kanina pero sobrang gulo na. Sinikop niya na lang ang buhok nito pataas. “Kuya Nelson, sa building po tayo kung saan nagtatrabaho si Amos.” Napangiti si Kuya Nelson. “Bibisitahin ninyo si Sir Amos, ma’am? “Opo. Magdadala po kami ni Pita ng lunch sa daddy niya. Subsob po kasi sa trabaho these past few days. We… want to surprise him.” Naiintindihan ni Zein kung abala sa trabaho si Amos. Ito ang namamahala sa kompanya kaya responsibilidad nito ang lahat ng empleyado. Iyon nga lang, hindi niya maiwasang mag-alala. Gabing-gabi na ito kung umuwi at kapag umaga naman, laging nagmamadaling umalis. Pinagluluto niya na lang ito at pinaghahanda ng susuotin para

Pangarap lang ni Amos noong magkaroon ng masayang pamilya—katulad ng pamilyang pinaranas sa kaniya ng mga magulang niya. Ang kaso, hindi niya inakalang pagdadaanan niya ang lahat ng iyon. Nang minahal niya si Zein, nasira lahat ng plano niya sa buhay. Kung tutuusin, hindi maganda ang dulot ni Zein sa kaniya. Palagi na lang siya nasasaktan. Muntik na siyang mabaliw. Muntik na niyang bawiin ang sariling buhay para lang makasama itong muli. Palagi siyang nagmamakaawang huwag siya nitong iwan. Palagi na lang siya ang talo pero wala. Mahal na mahal talaga ni Amos si Zein. Kahit anong mangyari, hindi na magbabago ang pagtingin niya para sa babae. “I love you so much, Zein.” Mas hinigpitan niya ang yakap sa babae at hinalikan ito sa noo. Payapa ang kalooban ni Amos kapag nakikitang mahimbing na natutulog ito sa kaniyang tabi. Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi. Pakiramdam niya kasi, aalis na naman si Zein. Baka iwan na naman siya ng babae. Nang imulat ni Amos kahapon ang mga mata ni

Katatapos lang ng mainit na tagpo sa pagitan nina Amos at Zein nang magtanong sa kaniya ang dalaga nang saglit niyang ikina-estatwa. Sa daming maaalala nito, bakit iyon pa? Ayaw niyang maalala nito iyon. Malaki ang naging kasalanan niya sa babae noon. Humigpit ang hawak ni Zein sa kumot na nakatakip sa katawan niya. “Amos, I r-remember something. We had… s*x but you were… rough with me. I was crying because you… hurt me. H-hindi malinaw sa akin lahat pero… p-pakiramdam ko, you m-mistreated me.” Mabilis niyang sinapo ang mukha ng dalaga. “Z-zein…” “Tama ako, ’di ba? Nangyari sa atin iyon. You didn’t make love to me that time? I didn't remember love in your kisses and touches. You were mad.” Hinawakan ni Amos ang mga kamay ni Zein at hinalikan nang paulit-ulit. Nakatihaya ang dalaga sa kama, nakatulala sa kisame ng silid nila habang siya, panay ang paghingi ng tawad dito. Pinalambing niya ang boses sa pinakamalambing na magagawa niya. Ayaw niyang makahanap na naman ito ng rason para