FLASHBACK "Girl, pwede bang makisuyo? Ikaw na muna sana ang maglinis sa Room 2202. Wala naman si Sir Ashton ngayon kasi weekdays naman. Kailangan kasing mabisita at malinisan ang kwarto niya bago mag weekend kasi natutulog s'ya rito tuwing biyernes ng gabi." pakisuyo ni Ester sa kanya, isa sa mga kasamahan niya na matagal na rito. Syempre dahil baguhan palang s'ya kailangan niyang makisama. "Okay, walang problema." sagot ni Amber. "Thank you, girl. You save my date." saad pa nito saka kumindat sa kanya. Kaya pala ay may date ito. Napailing nalang s'ya sabay tulak sa cart na may mga lamang panlinis at room supply. May lilinisan pa siya na dalawang kwarto bago niya mapuntahan ang room na sinasabi nito. Hindi niya iyon kilala kung sino mang tao iyon o baka VIP sa hotel na ito. Wala naman kasing nagsabi sa kanya kung sino ang mga VIP rito kaya wala na rin siyang balak alamin dahil hindi naman s'ya usyoserang tao basta ang importante sa kanya ay matapos ang trabaho ng maayos at makau

Mabilis na pinahiran ni Amber ang mga luha at napatakbo s'ya sa higaan ng kanyang anak. Umiiyak habang nakangiti na hinaplos n'ya ang pisngi nito. "Salamat sa Diyos at gising ka na mahal ko." sambit n'ya saka hinalikan ang noo nito na may benda. "Siya ba si papa ko mama? Hindi ba ako nananaginip?" paniniguradong tanong nito. Tumutulo ang luha na tumango siya. Magkaharap sila ni Ashton habang nakatunghay sa kanilang anak. "Ang pogi po pala ng papa ko mama. Pareho po kami ng mukha kaya pala love na love ko s'ya." patuloy pa nito na lalo niyang ikinaiyak. Napatingin s'ya sa gawi ni Ashton saktong nakatingin pala ito sa kanya kaya nagkatitigan sila. "Love na love ka rin ni daddy anak. I'm sorry, I'm really sorry." napaiyak na si Ashton habang hawak ang kamay ng kanilang anak. Ngumiti naman si Avegail. "Okay lang po 'yon, daddy at least nandito kana, magkakasama na tayo nina mama. Thank you Papa God complete na po ang family ko dumating na si daddy mula sa malayo." masayang sam

Limang araw ang lumipas. Sa mga araw na 'yan pakiramdam ni Amber para siyang nasa impy*rno. Minsan sinisisi n'ya ang sarili dahil madali lang sa kanya na magdesisyon na ibigay ang anak sa ama nito. Mali ba ang ginawa n'ya? Laging bumabalik na tanong sa kanyang isipan. Balita n'ya masaya naman ang kanyang anak sa piling ng pamilya ni Ashton. Hindi kasi katulad sa ibang bata si Avegail. Oo alam niyang mahal s'ya nito, pero dahil siguro sa hindi s'ya ang nag-alaga rito mula noong isilang n'ya kundi ang mga magulang ni Jessie ang kanyang kaibigan kaya masyadong malapit sa kanya ang anak. Sa katunayan mas malapit pa ito sa pamilya ni Jessie. Kakabalik lang n'ya mula sa center na pinapasukan ni Jaypee. Sa ngayon nakalutang pa ang kanyang mga plano sa kung ano ang gagawin n'ya sa buhay. Lahat ng pangarap n'ya noon ay parang nawawalan na s'ya ng ganang tuparin. Para saan pa? Para sa anak n'ya? Para sa sarili n'ya? Nawawalan na s'ya ng kompyansa sa sarili. Puno s'ya ng mga pangarap noon dahi

Nakalipas ang dalawang araw, gumaan-gaan na ang pakiramdam ni Amber. Nakakausap n'ya rin si Avegail kahit sa video calls lang bago matulog sa gabi dahil binigyan ito ni Ashton ng sariling cellphone para may gamitin daw ang kanilang anak pantawag sa kanya ano mang oras na gusto nito. Sapat na para kay Amber ang ganoon at least nakakausap n'ya ang anak bago s'ya matulog. Hapon ng biyernes nang makatanggap s'ya ng tawag mula kay Jessie. "Oi madam Enriquez, nakakalimutan mo na atang may kaibigan ka pa na laging nakakaalala sa'yo." pagtatampo nito sa kanya. Tumawa s'ya. "Inday huwag maging assuming huh! Kung maka-madam ka riyan akala mo eh, nanalo sa lotto." napaismid niyang tugon. Humalakhak naman ito sa kabilang linya. "Okay, saka ka nalang magkwento kapag magkita tayo mamaya. Gusto ko kasi yung harapan." pangungulit nito sa kanya. Napakunot s'ya ng noo. "Mamaya? Saan?" "Bes huwag kanang tumanggi, okay? Nasabi ko na sa kanya na darating tayo. Susunduin kita riyan, mga e

Tahimik na ang buong villa ng mga oras na iyon. Pasado alas dose nang gabi kaya ni isang katulong ay wala nang gising maliban sa dalawang tao na nanatiling nakatayo sa pintuan ng kwarto ni Avegail. Halos kapwa pigil ang mga hininga habang magkahinang ang mga mata. Ilang minuto rin silang nanatili sa ganoong posisyon hanggang sa… "Ibaba mo nga ako baka may makakita sa atin." gulat na utos ni Amber kay Ashton na bumubuhat sa kanya. Nagulat s'ya nang bigla nalang s'ya nitong binuhat at binabagtas nito ang pasilyo. Isang kwarto ang nadaanan nila bago nito binuksan ang pinto ng isang malaking kwarto. Naisip ni Amber, siguro ay ito yung tinutukoy nito na uukupahin n'ya ngayong gabi. "Ano ka ba! Ibaba mo na nga ako, please?" malambing ang boses niyang pakiusap sa lalaki na wala atang balak na ilapag s'ya. "Ulitin mo muna ang sinabi mo, darling. Sa ganoong tono." bulong ni Ashton sa kanyang tainga sa mapang-akit na tono. Napatitig s'ya bigla sa mga mata nito. Para bang may kung anong m