All Chapters of His Bandit Heart : Chapter 1 - Chapter 10

PABAGSAK kong inilagay ang cellphone sa aking lamesa. Kumukulo ang dugong tiningnan ko nang matalim ang aking sekretarya. "You are fired," malamig kong sabi na ikinanganga niya. Batid kong nabigla siya sa narinig. Pero pinal na ang desisyon kong alisin siya sa trabaho, pati na rin sa buhay ko."But, Rio—.""Get out. Walang kalalagyan ang tulad mong traydor sa kumpanya ko." Seryoso kong sabi bago itinutok ang mga mata sa monitor."Rios, let me explain." Sabi ni Diana bago lumuhod sa harap ko. "Hindi ko naman—.""Get the hell out of my office, bago tuluyang magbago ang isip ko." Mariin kong sabi bago tumayo para lisanin ang opisina. "Umalis ka na, bago pa dumating ang mga pulis."Malalaki ang hakbang na tumungo ako sa elevator. Tahimik ang lahat nang dumaan ako. Hindi ko sila masisisi kung katakutan man nila ako, iyon naman dapat ang mangyari. But Diane? Fuck her! Siya ang rason kung bakit nawala ang ilang files sa office ko.I shouldn't have trusted her! Sana hindi ako nagtiwala kaag

After 4 years......"Ma'am Rhyna!" tawag sa akin ni Kuya Lito. Driver siya ni Lola Clara, na sa malamang ay inutusang sunduin ako. Naku talaga si Lola! Hindi naman kalayuan itong shop sa bahay."Kaya ko naman hong bumiyahe mag-isa. Hindi na sana ho kayo nag-abalang sunduin ako." sabi ko nang makalapit sa kaniya. Mula sa loob ng kotse ay dalawang maliliit na kamay ang lumabas kasabay nang isang hagikhik. "Mommy!"Isang malaking ngiti ang pumunit sa nakatikom kong bibig. "Renzo baby!" sabi ko bago nagmamadaling sumakay sa kotse. Hindi ko na lamang binigyang pansin ang pag-iling ni Kuya Lito."How's my handsome little Renzo?" tanong ko habang walang sawang hinahalikan ang kaniyang buong mukha."I'm doing great Mommy. Lola bought a new toy car for me. Look Mom!" tuwang-tuwang ipinakita sa akin ni Renzo ang isang malaking remote control car. Napapangiting hinalikan ko na lamang ang kaniyang sentido.Si Renzo ang anak ni Diana at ng Apo ni Lola Clara na si Rios. Lumipas ang apat na taong n

MALAKAS na hangin ang tumatama sa aking mukha. Inililipad rin niyon ang aking mahabang buhok pati na rin ang kulay lilang bestida na umabot hanggang sa bukong-bukong ko.Sa nakalipas na dalawang araw ay hindi pa rin tumitigil ang pag-ulan. Kaya hanggang ngayo'y nasa isang resort pa rin ako kasama ang lalaking ni sa hinagap ay hindi ko naisip na makakasama. "Masyado pa raw madulas ang kalsada pabalik sa Bachawan. Kailangan pa nating magstay rito." Natatandaan kong sabi sa akin ni Rios bago niya ako iniwan sa cottage. Hindi kami natuloy sa hospital noong sunduin niya ako. Napakalakas ng ulan at hindi na masyadong maaninag ang daan. Kaya nagpasya na lang si Rios na umupa ng cottage sa malapit na resort.Hanggang ngayo'y hindi ko pa rin alam kung bakit siya ang sumundo sa akin. Malimit lang kasi kaming mag-usap sa loob ng dalawang araw. Tamang pagsagot lang sa ilan niyang tanong ang nagagawa ko. Kung minsan nga'y napapatango na lang ako. Kaya hindi na ako magtataka kung umabot man ang is

"INUTUSAN ko na si kuya Lito na kunin ang sasakyan mo. Para wala ka nang alalahanin kapag pauwi na tayo." seryosong sabi ni Rios habang inilalagay ang mga kaniyang nga damit sa isang travelling bag. Samantalang ako'y tinutulungan siya sa kama niyang parang hindi yata hinigaan. "I told you, hindi mo na ako kailangang tulungan, marunong akong magligpit ng hinigaan ko.""Are you sure na pwede na tayong umuwi? Hindi ba delikado sa daan?" tanong ko sa kaniyang hindi binigyang pansin ang huli niyang sinabi. Kaagad na napaiwas ang aking mga mata nang biglang lumingon si Rios. "I mean, tuyo na ba ang daan? Lalo na sa Looc, hindi ba't maputik doon? Pataas rin ang kalsada't paikot-ikot. Hindi naman—""Alam ko ang ibig mong sabihin. You don't need to defend yourself. Mas lalo lang nahahalatang gusto mo pa akong makasama." sabi niya sabay kindat sa akin. Kaagad na umarko ang kilay ko. Isang nakamamatay na irap ang ibinigay ko kay Rios bago ipinagpatuloy ang ginagawa. "Gusto ko lang makasiguro, a

"..so this is your shop." sabi nang kakapasok lang na si Rios. Mula sa pagkakayuko ko sa laptop na nasa harap ay saglit kong tiningnan si Rios. Malaya nitong inilibot ang tingin sa shop kong may mangilan-ngilang kumakain. "Anong ginagawa mo rito?" Seryoso kong tanong bago muling ibinalik ang tingin sa laptop. I heard him chuckled. "Masama bang bisitahin ang mommy ng anak ko?" he answered; leaning on my table. Mariin akong napaungol bago umirap sa kaniya. Mukhang wala talaga itong balak tumigil sa pangungulit na tanggapin ko ang inaalok niya. "Will you—,""...marry me? Sure, I'll marry you." nakangising agap niya sa sana'y sasabihin ko. "Pwede ba, tumigil ka na? Wala akong oras makipagbiruan sa iyo." walang ekspresiyong sabi ko sa kaniya. "Kung mang-aasar ka lang, pwede umalis—,""I want some carrot cake and a cup of tea." putol niya sa sana'y pagtataray ko. Kaagad akong napabuntong-hininga bago isinabi kay Celine ang gusto ni Rios. Matalim ko siyang tiningnan nang walang pasabi s