All Chapters of Playing with Lies: Chapter 21 - Chapter 30

EliezahSUNDAY ng umaga ay nagpunta ako sa bahay namin. Hindi pa sumisikat ang araw ay umalis na ako. Tulog pa si Mr. Willis nang umalis ako at hindi ko nalang siya ginising kasi alam kung pagod siya kagabi. Niyaya kasi siya ng ibang kasamahan na sumama sa maliit na party sa ibaba kasi celebration daw dahil isa na siyang ganap na agent. Hindi na ako sumama sa kanya nang yayain niya ako kasi pagod rin naman ako sa byahe namin kinaumagahan ng araw na iyon. Pagkarating ko sa gate ng bahay namin ay bahagyang nakabukas iyon. Nasa loob na marahil si Manong Jorgie. Nasabi ko kasi sa kanya na ipapalinis ko ang buong bahay at nag-boluntaryo siyang siya na ang maglilinis, maghahanap nalang rin daw siya ng makakatulong niya. Naisip ko kasing dito na ulit ako titira. Tanggap ko na ang nangyari and all I can do is to take care of those memories. Iyon nalang ang meron ako. Pinapasok ko ang motor ko at naabutan ko si Manong Jorgie na nagwawalis sa mga tuyong dahon sa medyo may kataasan ng mga damo

EliezahNAG-IWAS ako ng tingin. Naiilang ako sa titig niya. Tumalikod ako at kunwari bubuksan ang pinto ng verandah."Bakit mo ako hinahanap?" Nanayo ang balahibo ko sa batok ng maramdaman ko ang mainit niyang hininga roon. Never ever came in my mind that I would feel like this in my entire life. He made me feel like this."H-hindi kita hinahanap." Tugon ko sa pilit na pinatatag na boses."Hmm..." Tumango tango siya at lumampas sakin. Sumandal siya sa hamba ng pinto.Binuksan ko ang pinto. Sumalubong ang hanging panghapon na. Inayos ko ang mga rattan chairs at naupo. Pinuno ko ng hangin ang baga ko at malalim na huminga. How I missed this place."Nakita ko sa kwarto mo..." Lumitaw sa harap ko ang isang puting sobre.Nagtatakang kinuha ko ito.Binuksan ko ang sobre at may nakatuping papel sa loob nito. Kanino kaya to galing? Tiningnan ko ang sobre kung may nakalagay bang address or ano pero wala. Kinuha ko mula sa loob ng sobre ang papel na nakatupi ng bigla nalang may humablot noon. N

EliezahISA lang ang masasabi ko sa pagkain ng restaurant ni Joyce. Napakasarap. Pang world class ang dating. "Okay lang ba ang pagkain?" Tanong niya ng nasa kalagitnaan na kami sa pagkain. "Yes. Siya ba ang nagluto nito?" "Oo knowing na nandito ako. She barely cook. She only cook for her family pero sa iba ay nag-ha-hire siya ng international chef para roon to make sure that the food is not contaminated. Nong bata kasi iyon ay nakakain siya ng kontaminadong pagkain at muntik niya ng ikamatay iyon." Sagot niya. Tumango ako. "She's thoughtful for her family." Sambit ko at nagpatuloy sa pagkain. "She is." Sang ayon niya. Nang matapos kami sa pagkain ay namataan ko si Joyce na naglalakad papunta sa gawi namin. "Joyce's coming," usal ko habang nakatingin palagpas sa kanya. Lumingon siya at pinindot ang button sa may armrest niya. Dahan dahang bumaba ang tabing sa taas namin na siyang pagdating naman ni Joyce sa table namin. Nakangiti siya. "Pwede ba akong maupo? Or nakaka-istorb

EliezahNAGISING ako bandang mga alas tres ng madaling araw. Inikot ko ang paningin ko at nandito na ako sa kwarto ko. Naalala ko ang nangayari kagabi. Bumangon ako at nakita ko si Mr. Willis na nakaupo sa love seat sa may malapit sa bintana habang nakapikit ang mga mata. Nakatulog yata siya sa pagbabantay sa'kin matapos akong mahimatay sa bisig niya kagabi. Nagtataka rin ako kung bakit ako nahimatay kagabi. Kumuha ako ng kumot sa tokador ko at marahan na kinumutan si Mr. Willis na naka-cross-arms. Matapos ko siyang kumutan ay inikot ko ang paningin ko. Nagugutom ako dahil wala akong dinner kagabi at sigurado akong wala nang bukas na tindahan ngayon kasi madaling araw pa. Nahagip ng mata ko ang isang paper bag na may tatak ng MCDONALD. Linapitan ko ang paper bag at tiningnan ang laman niyon at ng makitang may pagkain sa loob ay nilabas ko ang mga ito at kinain. Gutom na gutom na ako. Pagkatapos kung kumain ay niligpit ko ang mga pinagkainan ko at itinapon ang basura sa trashbin. U

EliezahNAGISING ako na sobrang sakit ang likod ko at ang balikat ko. Mabigat ang pakiramdam ko. Iminulat ko ang mata ko at unang nakita ko ang puting kisame. Inaaninaw ko ang paligid. Akmang hahawakan ko ang ulo ko ng mapaigik ako sa sakit. Ibinaba ko ang tingin ko sa kamay ko. Nakacast ang kamay ko. Gumala ang tingin ko sa paligid. Walang tao sa loob ng kwarto. Inalala ko ang nangyari. Nabaril nga pala ako at nahimatay ako sa bisig ni Mr. Willis. Lumipad ang tingin ko sa pinto ng biglang bumukas ito. Mula roon ay pumasok si Mr. Willis kasama ang doktor. Nang makita ako ni Mr. Willis na gising na ay agad siyang dumalo sa'kin. "Elie! Oh God! Thank God you're finally awake!" Napaigik ako ng niyakap niya ako. "Zykiel, masakit..." Bulong ko. "Ow sorry! Masaya lang ako na nagising ka na!" Sagot niya. "Doc," bumaling siya sa doctor. Lumapit ang doctor at sinuri ako at wala na naman daw akong iba pang injury maliban sa natamo ko pero kailangan pa nila akong i-undergo ng iilan pang