All Chapters of The Beautiful Mistake: Chapter 11 - Chapter 20

Masuyong minamasahe ni Mayumi ang kamay ni Alea habang nakatago sila sa makipot na eskinita patungo sa kabilang barangay. Mula sa kinauupuang malamig na semento ay mga bulungan na lamang ng mga usisero ang naririnig ukol sa malungkot na tagpong nagaganap sa Barangay Oronuevo. "Ate, ayos ka lang ba? Natatakot na ako." Napadako ang kan'yang tingin sa kapatid. Pinilit niyang ngumiti at tumango. Pinatigil niya ito sa pagmamasahe sa kamay niya at masuyo iyong hinaplos. "Maayos lang ang ate. Huwag ka'ng matakot. Nagugutom ka na ba?" Kasinungalingan. Kagaya nang kapatid niya natatakot din siya. Takot siya sa masakit na alaalang hindi nilulubayan ang kan'yang isipan. "Si Kuya Pio po?" tanong nito. Tumayo siya at inilibot ang paningin sa paligid. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag. Hindi niya man lang namalayan ang mabilis na pagdaan ng oras. Paniguradong hindi na nag-abala ang kapatid ng kan'yang amain na hintayin sila. Pero iba si Pio dahil kahit dalawang buwan pa lang silang magkakil

Naniniwala ka ba sa hipnotismo? Pakiramdam ni Pio ay ito ang tawag sa nangyayari sa kan'ya ngayon. Hindi niya magawang ialis ang tingin sa mestisang babae na mayroong mahabang buhok. Nakadungaw ito sa bintana ng magarang sasakyan kasama ng demolition team. Pakiramdam niya'y nakita niya na ito kung saan ngunit nahihirapan siyang alalahanin iyon. Pumikit siya at hinilot ang sintido, pilit na inaalala ang pagkakakilanlan ng babae. Dumilat siya nang maramdaman ang mabagal na pag-usad ng sasakyan mula sa mabigat na daloy ng trapiko. Lumalayo man ay hindi niya mabawi ang pagtingin dito. "Eunice..." kusang lumabas ang pangalan na iyon sa kan'yang bibig. "Sandali po!" saad niya sa driver na hindi pa man naitatabi ang sasakyan ay bumaba na siya. Wala siyang ibang nakikita at naririnig dahil ang isipan niyang okupado ng mga pira-pirasong alaala na unti-unting nagdudugtong sa bawat isa. Kasabay nito ay ang tila pamamanhid ng kan'yang katawan at pagsakit ng ulo, subalit pilit niyang nilal

Namulat si Calvin na ang kan'yang lolo ang tumayong ama. Sa dami ng mga pangaral nito ay isa lamang ang tumatak sa isipan niya, iyon ay ang magkaroon ng konkretong plano sa buhay at kahit anumang tukso ang dumating ay huwag itong babaliin. Bigo ang kan'yang ina na sundin ang utos na iyon noon, kaya dumating siya sa mundo bilang anak sa labas. Nang mamatay ang kan'yang lolo ay nagkaroon muli ng kalayaan ang kan'yang ina na magdesisyon para sa kanila. Ipinakilala siya nito sa tunay na ama. Sa una ay nagalak siyang makapiling ito lalo pa't sabik siya sa kalinga ng totoong ama, subalit sa paglipas ng mga panahon, nang tumuntong na siya sa wastong gulang at nang lumisan na ang kan'yang ina ay naging mahirap ang lahat. Hindi siya tanggap ng pamilya ng kan'yang ama ngunit wala siyang ibang mauuwian kun'di doon na lamang. Gustuhin niya man na bumalik sa dating buhay na wala sa piling ng ama, ay napamahal na din siya dito at wala siyang lakas ng loob para mawalay muli. Sa mga panahong nagti

Paulit-ulit na minamasahe ni Alea ang palad habang binabaybay nila ang daan patungo sa eksklusibong condominium. Sinusubukan niya'ng huwag lumingon sa katabi dahil lalo lamang tumitindi ang kabang nadarama niya. Subalit hindi niya mawari kung saan nagmumula ang tila pisi na humihila sa kan'ya para sulyapan ito. Magkasalubong ang kilay ni Calvin na animo'y galit sa sasakyang nasa unahan. Ang mga kamao nito'y halos pumuti na sa higpit nang pagkakahawak sa manibela. Mabilis na ibinalik ni Alea ang tingin sa daan. Malalim siyang huminga. Paano niya sasabihin dito ang kalagayan gayong tila galit ito ngayon sa kan'ya? Kung tutuusin nga ay siya dapat ang magalit dito dahil ilang araw itong walang paramdam. Gayunpaman, tila walang puwang sa puso niya ang galit o tampo para dito. Huli man, ang mahalaga ay dumating si Calvin. Ang kaba'ng nadarama niya ay nadagdagan nang matanaw niya na ang mataas na gusali kung saan sila nanunuluyan. Hudyat iyon na kailangan niya nang sabihin sa lalaki ang

Tatlong katok sa pintuan ang nagpamulat kay Calvin mula sa pagkakapikit. Nakasandal siya sa sofa sa loob ng kwartong kinuha niya para kay Alea sa isang kilalang ospital. Binuksan niya ang pinto at bumungad ang isang lalaking mayroong bilugang salamin. Pormal itong nakasuot ng longsleeve polo. Bakas sa mukha ang pagtataka nito. "G-good morning po sir. Ito na po ang pinapadala n'yo." Iniabot ng lalake ang paperbag kay Calvin. Kinuha iyon ni Calvin at nagpasalamat. Pinapasok niya ang lalaki na nag-alangan pa nang makita ang nakahigang si Alea at mayroong swero sa kamay. Nagising na si Alea kanina subalit naging histerikal ito sa kagustuhang lumabas na upang hanapin ang kapatid. Tinurukan ito ng pampatulog. "Ilan taon ka nang personal assistant ko, Jake?" tanong ni Calvin. Dali-daling ibinaling ng personal assistant kay Calvin ang tingin nito. "Kung simula po noong estudyante pa lamang ako ay halos sampong taon na," tila kinakabahan nitong sagot. "So, I guess you can keep