Lahat ng Kabanata ng Despised Relationships [Book 1]: Kabanata 11 - Kabanata 20

WARNING!! RATED SPG!_______________________Napapansin ko na ilang araw na umaalis si Steve. Hindi s'ya rito kumakain, kaya naman mag-isa palagi akong kumakain.Hindi ko alam kung saan ba s'ya napunta, pero umuuwi s'ya na nakainom. Hindi man lasing na lasing dahil nakakapag maneho pa ito pauwi. Madalas akong nasisigawan nito sa tuwing may inom s'ya. Pero lahat 'yon ay binalewala ko kahit na nasasaktan ako. Inintindi ko na lamang.At ngayon nga ay naghihintay na naman ako sa kaniyang pag-uwi. Kahit ilang beses niya akong ipagtabuyan, wala akong pakialam. Hindi ko alam kung kailan nagsimula, pero...'yong crush ko lang sa kaniya noon ay biglang lumala. Bigla na lamang akong nagising na gusto ko s'yang alagaan, na gusto kong matanggap n'ya rin ako.Gusto ko rin tuparin ang hiniling ni Nicole na h'wag kong sukuan si Steve. Dahil gusto kong maniwala na, matututuhan din ako nitong mahalin.Agad akong tumayo sa pagbukas ng pinto. Hindi ako magtataka kung isang araw ay sira na ang aming pint

Pinalampas ko ang nangyari nang araw na 'yon. Nanahamik ako, wala s'yang narinig mula sa'kin. Wala rin naman itong binanggit na kahit ano nang araw din na 'yon. Balik kami sa normal na parang walang nangyari. Ibig kong sabihin sa normal namin ay, nagpapaka-asawa ako sa kan'ya. At hindi naman ako nag e-exist sa kaniya. 'Yon ang normal para sa pamumuhay namin bilang mag-asawa. Nagkakasabay kami kumain kung minsan, pero para lang kaming magkaibang tao na nagkasabay sa isang resto. Walang nagsasalita, kahit kumusta ay wala. Still okay for me... Akala ko okay na, dahil hindi na s'ya umuuwi ng lasing dahil dito na s'ya nag-iinom sa bahay. Not until, one night he came with a girl...Natigilan ako nang pagbuksan ko ng pinto si Steve, dahil may kasama ito. Hindi lang basta kasama dahil pagbukas ko ng pinto ay naghahalikan pa ang mga 'to. Titig na titig ako sa kanilang dalawa na halos kainin na ang mga sarili nila. Hindi ko alam kung bakit hindi ko matanggal ang tingin sa dalawa. Gayong para

Tumagal lang kami ng ilang oras sa bahay ng parents ni Steve bago nagpaalam sa mga ito na uuwi na.Ang pag-uusap naman namin ni Asher ay hindi na rin naman tumagal, dahil biglang lumapit sa amin si Steve. Hindi ko alam kung ako lang ba, pero para silang may alitan magkapatid dahil sa tinginan nilang dalawa. Hindi ko na lamang pinansin pa.“Bisitahin n'yo naman kami ng madalas dito sa bahay.” Sabi ng Mommy ni Steve. Hindi ko alam kung kailan pa ba kami naging close para maging ganito siya. Samantalang alam naman naming lahat na kasal lang sa pilit ang nangyari sa'min ng kaniyang anak.Umaasa pa rin talaga sila...“Kapag hindi na busy mommy..” Nakangiting sagot naman ni Steve. “O sige. Mag-iingat kayo.”“Salamat po, happy birthday po ulit.” Sabi ko naman.“Salamat iha... Hindi na nagpunta ang Mommy at Daddy mo. Busy daw kasi sila,” hindi naman na bagong balita 'yon. Lagi naman talaga silang busy.“Sige na Mom, pakisabi na lang kay Daddy umuwi na kami.”“Sige, ingat sa pagda-drive Steve

Ilang araw na akong hindi kinokontak ng kaibigan ko na si Amarah. Hindi ako sanay ng ganito kaya napagpasyahan ko na puntahan siya sa bahay nila sa San Carlos. Pero bigo ako dahil ilang araw na raw ito hindi umuuwi sabi ng kanyang Mommy. Umuwi muna ako dahil hapon na rin. Bukas ko na lang siya pupuntahan sa kan'yang resort at baka nandoon lang siya. May problema siguro ang isang iyon.Pagkarating ko sa bahay ay nagluto lamang ako ng gabihan kahit hindi naman ako sigurado kung dito kakain si Steve. Maghapon ito laging wala dahil sa trabaho sa company nila. Tapos uuwi siya rito ay gabi na at lasing pa.Kumain ako ng mag-isa pagpatak ng gabi dahil mukhang wala na namang plano na rito kumain si Steve. Habang nagliligpit ako ng aking kinainan ay bigla namang may kumatok sa pinto. Katok na para bang gusto nang sirain ito.Siguradong si Steve na 'to...Agad akong tumungo sa pinto para pagbuksan siya. Lasing na lasing na si Steve ang bumungad sa'kin. Muntik pa itong matumba sa'kin dahil nak

Ilang araw ako pabalik-balik sa hospital para magpa-check kung buntis nga ako. And yes, I'm pregnant. I'm four weeks pregnant. Masayang-masaya ako sa nalaman, sa tuwa ko ay agad kong pinuntahan ang kaibigan sa Isla Haven. “A!” masigla kong bati sa kaibigan pagkarating ko sa rest house nito.“B?” nagtataka nitong tawag sa'kin. “Napadalaw ka?” agad itong lumapit sa'kin at niyakap ako. Ganoon din naman ang ginawa ko sa kan'ya.“I have a good news!” masayang-masaya kong balita rito na lalo niyang ipinagtaka.“Good news? Kelan ka pa nagkaroon ng good news sa buhay?” agad ko itong inirapan ng pabiro.“Bastos ka kausap! Pero, ngayon meron na. Hindi ka ba masaya?” “M-Masaya naman... Ano ba 'yon?”Hinila ko ito palapit sa kan'yang sala at pinaupo sa sofa bago huminga nang malalim. Ang aking mga ngiti ay hindi na mabura sa aking labi. Nawiwirduhan naman akong tinignan ng aking kaibigan.“A...” Tawag ko sa pangalan niya, naghihintay naman ito ng kasunod. “I'm pregnant!” Nakangiti kong sabi.A