Semua Bab Debt Exchange: Bab 1 - Bab 10

Tiningnan ni Rousanne ang sarili sa salamin matapos maligo at magbihis. Nakangiti siya. Iyon agad ang napansin niya sa repleksyon. Sino ba naman ang hindi? She just graduated from college with a bachelor’s degree in nursing. Sa katunayan ay excited siya sa bagong journey ng buhay niya. Ang sabi sa kanya ng ama ay mahirap daw ang buhay kapag nakatuntong ka na sa labas ng eskwelahan. Bihira na lang ang second chance and consideration kaya naman hinanda niya ang sarili na harapin ang kinabukasan. Lumabas siya ng kwarto para bumaba sa kusina nang sumalubong sa kanya si Ymir, ang kanyang kuya na hinilamos ang kamay sa mukha niya. She made a face and glared at him who just laughed. “Mama, si kuya, oh!” sumbong ni Rousanne pababa. She twitched her lips and made way to the kitchen. “Wow! Ang sasarap naman nito,” komento ni niya nang maupo. Nandoon ang mga paborito n’yang Cordon Bleu Chicken Roll. “Ano pa ang hinihintay niyo? Maupo ka na, Ymir. Kakain na tayo. Ito na

“Take the girl. Kill them if they block the way.”Gino chuckled at pinakita na walang laman ang baril. Sinundan niya muli ang kasamahan at kinaladkad ang dalaga habang nagmamatigas. Tatlong Mercedes Gelandewagen ang sasakyang bumungad kay Rousanne. Nagsusumigaw ito sa kamahalan at kitang-kita ni Rousanne ang reflection niya sa malinis at makintab nitong balat. Napatingin siya kay Demetrius na sa kakaibang sasakyan ito pumasok. Isang Mercedes Benz S Class. Ito ang kauna-unahang beses na makakita ng ganito si Rousanne. Nakita niya lang kasi ito sa pictures. Gaano kaya kayaman si Mr. Romanov. Ang ganitong klaseng sasakyan ay tumataginting sa milyon. Ilang sandali pa ay humina ang takbo ng kanilang sinasakyan. Tanaw na tanaw ni Rousanne ang itim na metal gate ng bahay na papasukan nila. Sa gilid nito ay may outpost na nagbabantay ang dalawang lalaki. The gate automatically opened, and they went inside. Napahanga siya sa laki a

Napainom na lang si Senior Hidalgo at naalala ang nangyari. Hindi magiging ganito ang binata kung hindi nangyari ang trahedyang iyon. Maging siya ay nasaktan sa nangyari. Nakita niya kung paano naghinagpis sa sakit ang mga mata ng binatang si Demetrius. Nakita niya kung paano nawala ang liwanag nito sa mata. Tila malaking parte ang nawala sa buhay nito. “Matutuwa kaya siya sa mga ginagawa mo? Ano’ng mararamdaman niya kapag nakita kang ganito? Ang laki ng pinagbago mo, Demetrius, pero hindi kita masisisi,” wika niya. Alam na ni Demetrius kung sino ang tinutukoy niya. Hindi nagsalita ang binata at tumitig lamang sa kawalan. He’s doing this for her. --- Pagkauwi sa bahay ay hindi muna dumiretso si Demetrius sa silid. He went to the kitchen while the others went to their rooms. Halos mag-a-alas onse na ng gabi kaya patay na ang ilang ilaw sa loob. Kumuha siya ng beer sa loob at binuksan ito sabay inom. Malakas n’yang ibinaba ang can sa mesa at sumingki

Napasilip sa kanan at kaliwa si Rousanne. Pasado alas nwebe na ng gabi at tulog na rin ang lahat. Wala pa sina Demetrius at mga tauhan nito. She tiptoed walking towards the backdoor. Napayuko siya nang maaninag ang isang pigura na nagmumula sa pinto. Blurred kasi ang pinto sa itaas na parte nito. Narinig niya ang pagbukas nito kasabay ng paghawak niya sa bibig para pigilan ang ingay kung sakali. Napaatras siya nang marinig ang hakbang nito papalapit sa kanya. Umikot siya sa kabila ng walang ingay. Namamawis ang kanyang noo dahil sa kaba. Baka kasi isang maling galaw lang ay makita siya. Hindi p’wede. Kailangan n’yang makaalis ngayong may pagkakataon siya. Sumilip siya sa gilid ng kitchen counter. It was one of the guards. Umiinom ito ng tubig. ‘Bilis! Alis na!’ Napakuyom ng kamao si Rousanne sa pag-asam na umalis agad ito. Napahinga siya nang maluwag nang makitang naglakad na palabas ang guard. Napasandal pa siya sa kitchen counter para ikalma ang saril

Two days later. Buong akala ni Rousanne ay maglilinis lang siya sa loob ng kwarto ni Demetrius bagkus ay isang beses lang siya nito pinakain sa isang araw at inilagay siya sa basement para doon matulog. He was so cruel and she should’ve expected that. Napahawak siya sa tiyan nang tumunog ito. Ito ang pangatlong araw na kakain siya ulit ng pang-isang araw na kainan matapos s’yang maglaba kaya kailangan n’yang busugin ang sarili para hindi siya makaramdam ng gutom sa susunod na oras kung marami ang nadala sa kanyanh pagkain kaso hindi, eh. Minsan pa’y tubig na lang ang iniinom niya pampawala ng gutom. Hindi niya na talaga uulitin ang nangyari.“Rousanne, heto oh. Kumain ka. Dinalhan talaga kita ng marami para mamaya kung magutom ka man.” Si Hazel ang nagdadala sa kanya ng kakainin niya. Naaawa ito sa dalaga dahil mukhang hindi pa naman sanay sa mga ganitong trabaho. Nagnakaw pa siya ng tatlong tinapay kahit nakita iyon ni Alex ay wala itong sinabi at umiwas na lang ng tingin. “Hazel, s