Kabanata 3

Pinunasan ni Rousanne ang pawis sa noo habang panay kuskos sa sahig ng banyo. Ito ang pangalawang araw na nandito siya sa at magsimulang magtrabaho. Okay naman kahit mahirap. Hindi rin sila tipid sa pagkain. Sa room na pinag-i-stay-an niya ay may kasama siya, si Hazel. Kasing edad din niya. Friendly si Hazel at madaling kausap hindi tulad ng iba na tila walang nakikita sa paligid.

“Hindi ka pa ba tapos d’yan? Ako na. Kailangan ka roon sa kusina,” aniya ni Hazel na kadarating lang. Tumayo si Rousanne at naghugas ng kamay.

“Ayos lang ba?” Siya kasi ang naka-assign ngayon na mag-serve sa dining table.

“Oo. Bilisan mo na at baka mapagalitan ka ng mayordoma!” bulong ni Hazel at kinuha ang mga gamit nito panglinis at tinulak siya palabas. Ngumiti ito at nag-thumbs up kay Rousanne upang sabihin na ayos lang.

Napahinga ng malalim si Rousanne at inayos ang buhok bago pumunta sa kusina. Kinuha niya ang isang pitsel at pumunta sa dining room. Naroon na ang ilang kalalakihan na nakaupo habang kumakain. Sa pinakadulo ay nakaupo si Demetrius na parang maharlika kumain. Bawat galaw nito ay tila pinag-practice-an at matikas.

Napayuko siya nang makitang umangat ang mukha ni Demetrius. Pinaglagyan niya ang bawat baso ng mga kalalakihan doon.

“Oh, a pretty chick,” komento ni Alex nang makita niya na sa malapitan ang bagong kasambahay nila. Namula naman ai Rousanne sa komento nito.

“Nice,” segunda naman ni Benedict at nag-wink sa kanya.

Maganda siya, pero hindi sobrang ganda. She has this carefree vibe.

Huli n’yang nilagyan ang baso ni Demetrius na hinarangan ang pitsel.

“I don’t drink juices, I want water,” utos nito. Nag-sorry naman agad si Rousanne at bumalik sa kusina para kumuha ng tubig. Siguro ay dahil sa kakamadali ay muntik na s’yang matalisod at mabitawan ang pitsel. Napadako ang mata niya sa table kung saan may nagtalsik na tubig malapit sa plato ni Demetrius.

Biglang tumigil ang kanyang paghinga at hinay-hinay na tumingin sa mukha ng amo nila. Napalunok siya ng laway at yumuko. Napakalamig. Tila isa s’yang maliit na bagay na tinititigan nito. A person who had no significance in his eyes.

“Sorry po.” Nilagyan niya ang baso nito ng tubig kahit nanginginig ang kamay niya.

“Don’t do another mistake again,” malamig na turan ni Demetrius at pinunasan ang kamay nito gamit ang puting tela. Napayuko si Rousanne at napakagat sa labi.

“Opo.”

Umalis din siya kaagad doon at napabuga ng hangin. Napakabigat ng atmosphere kapag malapit siya kay Demetrius.

“Ayos ka lang?” tanong ni Hazel sa dalaga. Nakita niya kasi ang ekspresyon nito na tila nakatakas sa kamatayan.

Tumango si Rousanne at ngumiti. Akala niya katapusan niya na kanina. Ang talim pa naman ng tingin ni Demetrius at tila dapat sa bahay na ‘to ay huwag magkamali.

Sana lang ay hindi siya mahirapan sa susunod.

---

“Maganda siya, ah. So, anak siya ni Roman? Hindi makakatulog ang taong iyon dahil nandito ang anak niya.”

Napangisi si Van. “Kung nakita mo lang ang itsura ni Roman, sayang hindi ko nakunan ng video.”

“Swerte nga at hindi natin pinatay, eh,” singit ni Benedict.

“Woah!” Itinaas ni Alex ang dalawang kamay. “We’re not that evil, bro. Puro patayan ang nasa isip mo.”

“Anyway, hindi na ba natin makukuha ang sampung milyon kay Cabrero? Ang laki rin ng perang iyon,” pagbabago ng usapan ni Gino na pinunasan pa ang bibig bago magsalita. Kahit hindi iyon malaki para sa boss nila ay iba pa rin ang value nito sa iba. Marami silang magagawa sa sampung milyong hindi na nakabalik.

“The money does not matter if we have the woman. With her p’wede natin silang utos-utusan,” dagdag ni Van. Why not? If papayag naman ang boss nila. But he doubts it. They can’t do the work they’re doing. Baka ito pa ang magpahamak sa kanila.

“Do not touch her. I’m being lenient towards them so that I don't do anything worse to their daughter. Whatever my decision is, you’re all out of it,” biglang salita ni Demetrius at tumayo. “Be ready later. We have some business at H.Y Building.”

Nagsitahimik ang mga ito at sabay-sabay na tumango. Tumayo rin si Gino nang makita na nakataas na ang boss nila. Nilagay niya ang kamay sa balikat ni Benedict at ngumisi.

“Oh, ayon na ang hinihintay mo.”

“Interesting,” Alex murmured to himself. So, that girl got the attention of the boss? Why does he feel that something is fishy? Or is it because kulang lang siya sa landi kaya kahit na ano ang naiisip niya? But he wanted to know more about that woman named, Rousanne. Hmm.

---

Pasado alas syete ng gabi dumating ang grupo nina Demetrius sa H.Y Building. They are going to meet one of the players in the casino. One of the veterans when playing poker. Kababalik lang nito galing Malaysia and likely to win. They say poker is a simple way but challenging. In contrast to cash games, poker tournaments require each player to pay an entry fee before competing for a share of the prize money. When one player gets all the chips and is crowned the winner, the tournament is officially over. Kaya napapahanga si Gino sa mga naglalaro nito. Hindi lang milyon ang nakukuha even assets.

Two guards were standing side by side by a wooden gate. Van went to show their I.D and the two opened the door for them.

“My boy! You’re here!” Isang matanda na lalaki ang nasa loob at nakasuot ng sunglasses. Mahaba ang balbas nito na lumalagpas sa baba. The old man has white hair and white mustache. Kahit katandaan ay napaka-energetic nito.

“Senior Hidalgo,” bati ni Demetrius at umupo sa harap nito. Ang kasamahan niya naman na apat ay pumunta sa isang silid.

“So, how have you been, my boy? Is there anything that interests you lately?” Nilagyan ni Senior Hidalgo ang dalawang kopita ng baso ng alak at binigay ito kay Demetrius na tinanggap naman. He has known this man since young. Him and his father were great friends. Kuhang-kuha ni Demetrius ang mata ng ama nito.

“No. Just another normal day,” sagot ni Demetrius. Kung oobserbahan ay makikita na iba ang trato nito kay Senior Hidalgo. There was respect in it.

“Normal day? Oh, my boy! Kailan ka ba magkakaroon ng babae? You’re not getting any younger. Baka multuhin ako ng parents mo,” biro nito at ngumisi.

“I don’t need a woman,” malamig na turan nito. Napailing na lang si Senior Hidalgo. Simula nang mamatay ang importanteng babae sa buhay nito ay napakalaki ng pinagbago ni Demetrius. Hindi niya ito masisisi.

“Anyway, what did you do to that man, Roman? Is he dead? Don’t tell me you spared his life after what he did.”

“Death is just any easy way. I have what he treasured the most.” Ininom ni Demetrius ang alak at tumingin sa mata ni Senior Hidalgo. The man lifted his left brow and a smile formed on his old face.

“By the treasure you mean…?”

Demetrius nodded and with cold eyes, he spat, “I have his daughter and you know how he’ll do anything just for his daughter.  If he thinks that he can get her back again, he should keep thinking about how many ways. I won’t give her his daughter. I will break him using her.”

Tiningnan ni Senior Hidalgo si Demetrius ng makahulugan.

 “Pero hindi ba’t ang anak ng lalaking ‘yon ay…”