Kabanata 1

Napapikit ng mariin si Roman nang lumapat sa kanya ang dulo ng baril. Malamig na malamig ang pawis niya sa likod. Nanginginig ang kanyang buong sistema at hindi maiwasang lumuha siya sa takot.

“Papa!”

“Roman!” sigaw ng pamilya nito.

Hindi makagalaw si Rousanne. Hirap din s’yang huminga. Ang papa niya… hindi… hindi p’wedeng mawala ang papa niya.

“B-Bigyan niyo pa ako ng ilang buwan at isasauli ko rin ang sampung milyon. Nakikiusap ako.” Sa kauna-unahang pagkakataon ay muling nakita ni Beth ang pagluhod ng asawa. Unang lumuhod ito ay dahil sa kanya, dahil gusto nitong kunin ang kamay niya at yayain magpakasal, pero iba ngayon. Ang sakit makita na ang lalaking sinasandalan nila ay nagmamakaawa para sa kanila. Nasasaktan siya. Para bang pinipilipit ang puso niya na makita ang ganitong Roman. He’s the bravest person she met. The most caring man that any woman will wish for.

Jusko! Paanong napunta sa ganitong sitwasyon ang masayang handaan nila?

“Papa!” tawag ni Rousanne. Sunod-sunod ang agos ng luha niya. Ayaw n’yang mawala ang papa niya. Ayaw niya, Ang sakit mawalan. Tumakbo siya papunta sa ama at h******n ito sa likod.

“Papa…. Papa…” tawag niya sa ama sa gitna ng pag-iyak. Hinawakan ni Roman ang brasong nakayakap sa kanya.

“Shh. Magiging maayos din ang lahat, anak ko,” pag-comfort nito kahit alam n’yang malabo mangyari iyon.

Hindi natinag ang mga lalaki sa kanilang posisyon. Inilabas ni Van ang baril at nilaro-laro ito sa kamay.

“May pera ba kayo o wala?” malamig na tanong nito. Matalas ang kanyang mata habang tinitingnan ang mag-ama na walang ekspresyon.

Lumakad si Ymir sa unahan nito at nilabanan ng tingin si Van. Napangisi na lamang ang huli. Ano bang magagawa ng katapangan nito? Mas lalo lang pinapatagal ang ginagawa nila.

“Babayaran namin ka— ugh!” Hindi na naituloy ni Ymir ang sasabihin nang sipain siya ng malakas ng isa sa mga lalaki. Agad na dinaluhan ito ni Beth. Napuno ang sistema nito ng takot sa nakita. Maging ang labi nito ay nanginig sa nakita.

“Kuya!”

“Ymir!”

Naalerto si Roman at nagmakaawa muli kay Gino.

“Nagmamakaawa ako, huwag n’yong saktan ang pamilya ko k-kahit ako na lang,” umiiyak na pagmamakaawa nito. Tiningnan lang siya ng mga ito na tila isang laruan.

“Too late,” a honeyed voice sounded at the entire room. It was pleasant to hear. Napadako ang mata ni Roman sa lalaking pumasok sa bahay. Umurong ang dila niya sa gusto pa sanang sabihin nang makita ito. Hindi niya makakalimutan ang mukha nito habang humihinga siya ng pera.

Ang taong inutangan niya.

Hindi maipagkakaila ang ganda ng mukha nito kung saan daig pa ang mga artista na nakikita sa telebisyon. He has a thick eyebrow, long eyelashes, high nose bridge, sharp jaw ang heart lips. Demetrius is one of those men who, whether on purpose or not, oozes sexuality and makes women fall for him instantly. Pero sino ang mag-aakala na sa likod ng kabiyayaan nito sa mukha ay nagtatago ang mapanganib na katauhan?

“Do you have the money or not? I don’t want to repeat myself, Cabrero.”

Napahigpit ang hawak ni Roman sa braso ng anak. “W-Wala pa akong sapat na pera, Mr. Romanov.”

Romanov. Isa lang ang kilalang Romanov ni Rousanne at iyon ay ang may-ari ng White Monarch. Business nito ay ang casino sa Asia at lahat iyon ay may logo ng WM. Imposible! Ito ang inutangan ng papa niya? Bakit ito pa?! Marami na s’yang naririnig tungkol dito at lahat iyon ay hindi maganda.

“I see.” Demetrius’ eyes scan the room, and his eyes stop a second at Rousanne who is holding her breathing in anxiousness.

“Then, what will we do to you?”

Nanginig sa takot ang buong pamilya nang tinutok ni Demetrius ang baril sa noo ni Rousanne na na-estatwa at para bang binuhusan ng malamig na tubig. Napapikit ito at nanalangin na sana ay panaginip lang ang lahat.

 Napasigaw si Beth sa takot habang hawak-hawak nito si Ymir na nakahawak sa tiyan.

“Rousanne! Rousanne!”

Kinuyom ni Ymir ang kamao at galit na tiningnan si Demetrius. He’s useless!

“Huwag! Please, parang awa niyo na. Huwag n’yong galawin ang anak ko! Ako na lang!” mangiyak-ngiyak na pagmamakaawa ni Roman. Siya na lang at huwag na ang anak. Siya naman ang may kasalanan.

“Wow. Kung nabayaran mo sana hindi na sana aabot pa sa ganito,” sagot ni Van. Walang kwenta ang pagmamakaawa nito. He should know what will happen if he doesn't give back what he borrowed.

“You love your daughter so much,” komento ni Demetrius na hindi pa rin naaalis ang tutok ng baril sa dalaga. “Then, let’s take her” dagdag nito. He saw how her expression changed. It was the blood from her body drained.

“No!”

“Jusko! Huwag ang anak ko!”

“M-Mr. Romanov, p-please ako na lang. Ako naman ang umutang sa’yo kaya ako na lang ang kabayaran.” Hinawakan ni Roman ang binti ni Demetrius na tiningnan siya ng pandidiri. Patulpoy ang pag-agos ng kanyang luha sa mukha. Siya na lang ang maging kabayaran. Huwag lang ang unica hija niya. Hindi niya maaatim na makita ito na hawak ng napakadelikadong tao na ito. Hindi niya ma-imagine ang mangyayari sa anak.

Si Rousanne naman ay ay hindi makapagsalita. Hindi siya makagalaw. Tila ba naging yelo ang mga paa at kamay niya sa narinig. Her lower lips were trembling as her eyes showed fear. Fear for her life.

The eyes of Demetrius flashed with viciousness. He likes to see people quivering and pleading for their life.

“Then, I’ll make you choose. Your life or your daughter as payment.”

Napasinghap si Beth at napahawak sa puso na kanina pa mabilis dahil sa kaba. Napatayo si Ymir at pinuntahan ang kapatid saka ito niyakap. Matalim ang kanyang mata na tiningnan si Demetrius. Hindi niya hahayaan na makuha ng mga ito ang alin mang miyembro sa pamilya lalo na ang bunso nila.

“P*tang*na mo!” he spat at his face.

Napailing si Gino at ang iba. Wrong move.

“Oh, so you choose her,” sagot ni Demetrius.

Malalim ang paghinga ni Ymir habang hawak ang kapatid. Dinamba ng suntok si Demetrius na tila alam, ang gagawin niya. The man quickly grabbed his arm and twisted it, making Ymir kneel.

“Arrghh!”

Rousanne balled her fist. Kuya….

With great difficulty, she finally said, “Payag ako. Ako na lang ang kunin niyo basta huwag n’yong sasaktan ang kahit isa sa pamilya ko.” Tinitigan niya si Demetrius sa mata.

Napatawa si Gino at sumunod naman ang iba. Namula si Rousanne dahil feeling niya insulto ang tawang iyon. Tipong isa s’yang maliit na pusa sa mga naglalakihang tigre. Demetrious was unfazed.

“Hindi! Huwag n’yong kukunin ang kapatid ko. Magkamatayan tayo!” sigaw ni Ymir at muling tatayo nang sinuntok naman siya ngayon ni Van sa mukha. Bumagsak muli sa malamig na sahig ang binata. Tumakbo si Beth sa anak na puno ng luha ang mata.

“Anak ko…”

“How brave,” malamig na komento ni Demetrius. “Though it can lead you to death,” he spat and turned around to leave.

Sumisigaw na tinakbo ni Roman ang anak at pigilan ito sa pag-alis. Pero bago pa man ito tuluyang makalapit ay kinasa ni Gino ang baril at pi-null ang trigger.

Bumalatay sa mukha ni Rousanne ang takot kasabay ng malakas na sigaw nito.

“Papa!”