All Chapters of Bewitching the Mafia Boss: Chapter 11 - Chapter 20

AUDREYWhy does he have so many bruises in his face and body? They are all looking at me and bossing is just staring at me blankly. “Get us medical kits,” utos ni bossing sa isa sa mga kasambahay na nandidito at doon lang naalimpungatan ang lahat kaya gumalaw ang mga inutusan niya. Hindi naalis ang tingin ko sa kaniya habang naglalakad ako palapit dito. "What...What happened?" tanong ko sa kanila kaya napalingon sila ng sabay-sabay sa akin. Hindi ko alam kung anong sumanib na spiritu sa katawan ko at tumakbo papalapit kay Sir Harris. "A-Anong nangyari sayo? Kanina lang when I left y-you there you were fine," mahina kong sabi sa kaniya pero hindi siya umimik bagkus ay tinignan lang niya ako ng malamig. Sinubukan kong hawakan ang sugat niya sa pisngi ngunit hinuli niya ang aking kamay at ibinaba niya ito. "Why are you still awake?" paos na tanong niya sa akin at hindi pinansin ang tanong ko. "I've waited for you," mahina kong sabi. The atmosphere here is

AUDREY Ano kaya ang sasabihin ni bossing sa akin mamaya? Imbes na deretso na ako nang uwi eh may pasegway pa siyang nalalaman! Kainis naman! What a tiring day! saad ko sa aking sarili, gusto ko nang humilata sa aking kama ko para makapagpahinga na rin sana. Tumingin ako sa wall clock na nasa harapan ko at saktong alas-singko na ng hapon kaya niligpit ko na ang mga gamit na nagkalat sa aking lamesa, mga basura na kailangan ilagay sa trash bin para kukunin na lang ng janitor mamaya na siyang maglilinis. I shut down the computer and unplug it from the socket. "Santos, are you finish?" tanong ni Sir Harris sa akin kaya napa-tigil ako saka siya liningon, tumango ako sa kaniya. “Kababae mong tao, ang kalat ng lamesa mo,” sabi niya sa akin at sinamaan ko siya ng tingin. “Naglilinis pa lang ako, kamahalan,” sarkastiko kong sabi sa kaniya at inilagay ang mga basurang naipon ko ulit sa trash can. "Sandali lang, bossing. Magaayos lang ako ng sarili ko sa com

AUDREY  Nakangiti ako ng buong-buo habang hinihintay si bossing na lumabas mula sa eroplanong sinakyan niya. Ngayon kasi ang dating niya at ako ang naisipan niyang sumundo sa kaniya dito sa airport, nakita ko na siya at naka-suot lang siya ng simpleng white t-shirt and dark blue jeans with white sneakers. He is just wearing a casual outfit but why do I feel like he is the most handsome man in my eyes whatever he wears?Para siyang naglalakad sa isang runway fashion show, pati ang mga kasabay niyang pasahero na lumalakad ay napapatitig sa kaniya lalo na ang mga babae kung makatingin sa kaniya ay napakalagkit, pati ang mga staffs dito sa airport sinusundan siya ng mga tingin. Umismid naman ako sa mga babaeng iyon.Girls! Huwag kayong umagaw, kaloka!Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na siya. "Hey, ayos ka lang?" bigla niyang tanong sa akin na nakapagpabalik sa akin sa reyalidad

AUDREY  Papunta na ako ngayon sa Conference room ng kompanya dahil i-aassist ko raw si Sir Harris, ni hindi ko nga siya iniimik eh at kinakausap kapag hindi kailangan. Ano siya? Sinuswerte? Ha! Neknek niya! Masama pa rin ang loob ko sa kaniya. Dala-dala ko rin ang fifteen moroccos na pinaprint niya nuong isang araw.Pagkarating ko doon ay nakita kong nakasandal si Sir Harris sa harap ng pintuan ng conference room na parang kawawang bata na iniwan ng kaniyang ina at ng makita niya ako ay sinalubong ako ng irap kaya ganon din ang ginawa ko sa kaniya, hindi ako magpapatalo dito."Bakit ang bagal mo?" tanong niya ngunit mahihimigan sa tono niya ang pagkainis kaya huminga ako ng malalim saka pinaalala sa sarili ko na boss ko ang kaharap ko ngayon hindi ang kung sino-sino. "Eh ang bigat-bigat ng mga pinakuha mo, bossing. Try mong buhatin, tutal lalaki ka naman diba, boss," sarkastiko na pagkakasabi ko sa kaniya at ibinig

HARRISThe moment Audrey fell down on the floor is the time that Suarez died, good thing my reflexes are great because I caught her immediately before she completely fell on the floor. Some of his men died just like him and some of them are alive and deeply wounded but enough for them to live and suffer from my wrath. After that, we immediately bring Audrey to hospital so she can be treated by her wounds. I will face them soon.I am here in the hospital waiting for the surgeons who are currently operating on Audrey, I am with some of my men and some of them left in that place to burned the whole building down. I want no traces of Audrey’s traumatizing experience with it. I know it will cause some trauma to her and I remember her face, she looks so fragile.  “Burn the building and watch it turn into ashes, while the captured men, bring them in our headquarters dahil magtutuos pa kami,” utos ko sa aking tauhan na kausap nga