AUDREY
Why does he have so many bruises in his face and body? They are all looking at me and bossing is just staring at me blankly. “Get us medical kits,” utos ni bossing sa isa sa mga kasambahay na nandidito at doon lang naalimpungatan ang lahat kaya gumalaw ang mga inutusan niya. Hindi naalis ang tingin ko sa kaniya habang naglalakad ako palapit dito."What...What happened?" tanong ko sa kanila kaya napalingon sila ng sabay-sabay sa akin. Hindi ko alam kung anong sumanib na spiritu sa katawan ko at tumakbo papalapit kay Sir Harris. "A-Anong nangyari sayo? Kanina lang when I left y-you there you were fine," mahina kong sabi sa kaniya pero hindi siya umimik bagkus ay tinignan lang niya ako ng malamig. Sinubukan kong hawakan ang sugat niya sa pisngi ngunit hinuli niya ang aking kamay at ibinaba niya ito."Why are you still awake?" paos na tanong niya sa akin at hindi pinansin ang tanong ko. "I've waited for you," mahina kong sabi. The atmosphere here isAUDREY Walong araw na simula nung dalhin ako ni bossing sa kaniyang safe house sa Tagaytay, kaya pala ganon ang kapaligiran, nalaman ko na lang kinaumagahan at hindi kami gumamit ng kotse pauwi dito bagkus ay helicopter na pinalipad mismo ni bossing. Ultimate crush ko na si bossing! Habang nagpapalipad siya ng helicopter hindi ko maiwasan na mamangha sa kaniya lalo dahil bukod sa magaling siya sa pamamalakad ng kompanya nila ay magaling din siya magpalipad!"Secretary Lane," tawag sa akin ni Sir Harris through telephone na magkakabit sa kaniyang opisina sa area ko. Enebe, sher! Tumikhim muna ako at huminga ng malalim bago ko siya sinagot. "Yes, Sir?""May appointed meeting ba ako ngayong hapon?” tanong niya sa akin kaya dal-dali kong tinignan ang schedule niya for today sa aking monitor. "Meron, Sir. Its Cassandra Laneur," sabi ko sa kaniya na ikinatahimik niya at narinig ko ang malalim na buntong hininga niya."Wh
AUDREY Ano kaya ang sasabihin ni bossing sa akin mamaya? Imbes na deretso na ako nang uwi eh may pasegway pa siyang nalalaman! Kainis naman! What a tiring day! saad ko sa aking sarili, gusto ko nang humilata sa aking kama ko para makapagpahinga na rin sana. Tumingin ako sa wall clock na nasa harapan ko at saktong alas-singko na ng hapon kaya niligpit ko na ang mga gamit na nagkalat sa aking lamesa, mga basura na kailangan ilagay sa trash bin para kukunin na lang ng janitor mamaya na siyang maglilinis. I shut down the computer and unplug it from the socket. "Santos, are you finish?" tanong ni Sir Harris sa akin kaya napa-tigil ako saka siya liningon, tumango ako sa kaniya. “Kababae mong tao, ang kalat ng lamesa mo,” sabi niya sa akin at sinamaan ko siya ng tingin. “Naglilinis pa lang ako, kamahalan,” sarkastiko kong sabi sa kaniya at inilagay ang mga basurang naipon ko ulit sa trash can. "Sandali lang, bossing. Magaayos lang ako ng sarili ko sa com
AUDREY Isang araw na lang ang bibilangin at sa wakas ay darating na ang magaling kong boss sa wakas! Masyadong madugo ang iniwan niya sa akin na trabaho, minsan iniisip ko parang nanadya ang tadhana eh, kung kailan wala si bossing saka naman nag-datingan ang mga sunud-sunod na problema kaya minsan dito na ako sa kompanya natutulog. May gabi pa na halos mangiyak-ngiyak na ako dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at halos isumpa ko na lang si bossing kung nasaan man siya."Audrey, kaya pa?" tanong sa akin ni Sir Louis habang naka-tayo sa harapan ko na may dala-dalang folder para i-rereview ko ang proposal ng Lanser Shipping Line. Isa rin ito, siya ang bise-presidente ng kompanya kaya dinadamay ko siya sa stress na aking nararamdaman ngayon. Hindi pwedeng ako lang at saka isa lamang akong secretary ng kaibigan niya.Ngumiti ako sa kaniya ng hilaw. "Oo naman I am not Audrey Santos for nothing," sabi ko sa kaniya saka hinawi pa ang buhok ko a
AUDREY Nakangiti ako ng buong-buo habang hinihintay si bossing na lumabas mula sa eroplanong sinakyan niya. Ngayon kasi ang dating niya at ako ang naisipan niyang sumundo sa kaniya dito sa airport, nakita ko na siya at naka-suot lang siya ng simpleng white t-shirt and dark blue jeans with white sneakers. He is just wearing a casual outfit but why do I feel like he is the most handsome man in my eyes whatever he wears?Para siyang naglalakad sa isang runway fashion show, pati ang mga kasabay niyang pasahero na lumalakad ay napapatitig sa kaniya lalo na ang mga babae kung makatingin sa kaniya ay napakalagkit, pati ang mga staffs dito sa airport sinusundan siya ng mga tingin. Umismid naman ako sa mga babaeng iyon.Girls!Huwagkayongumagaw,kaloka!Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na siya. "Hey, ayos ka lang?" bigla niyang tanong sa akin na nakapagpabalik sa akin sa reyalidad
AUDREYNasa loob ako ng opisina ni Sir Harris habang ako ay nakaupo sa sofa niya at nakayuko ayokong makita nila ang mga namumulang gilid ng mga mata ko, mas lalong hindi pwedeng makita ni bossing na napaiyak niya ako saka si Ms. Cassandra edi pupurihin niya ang sarili na napaiyak niya ang isang Audrey? No way! At alam kong napaka-immature ng ugali kong ito, wala naman ako sa tamang lugar para makaramdam ng pagkainis o selos sa kaniya.Dahil una at huli, sino ba ako? Bukod sa dakilang alalay at utusan ni bossing ay wala nang iba, nagsumbong na nga ng tuluyan si Ms. Cassandra kay bossing, aminado naman ako na umatake ang pagiging ma-attitude kong ugali pero sa mga nagdaan na araw ay stress ako sa buhay at nandidilim ang tingin ko sa lahat ng tao. Kaya pati siya nadamay kasi nagpapakita araw-araw eh wala naman dito sa bossing, ilang beses ko na iyon sinabi sa kaniya."Can you please be nice to her?! I never thought na ganyan pala ang paguugali mo,
AUDREY Papunta na ako ngayon sa Conference room ng kompanya dahil i-aassist ko raw si Sir Harris, ni hindi ko nga siya iniimik eh at kinakausap kapag hindi kailangan. Ano siya? Sinuswerte? Ha! Neknek niya! Masama pa rin ang loob ko sa kaniya. Dala-dala ko rin ang fifteen moroccos na pinaprint niya nuong isang araw.Pagkarating ko doon ay nakita kong nakasandal si Sir Harris sa harap ng pintuan ng conference room na parang kawawang bata na iniwan ng kaniyang ina at ng makita niya ako ay sinalubong ako ng irap kaya ganon din ang ginawa ko sa kaniya, hindi ako magpapatalo dito."Bakit ang bagal mo?" tanong niya ngunit mahihimigan sa tono niya ang pagkainis kaya huminga ako ng malalim saka pinaalala sa sarili ko na boss ko ang kaharap ko ngayon hindi ang kung sino-sino. "Eh ang bigat-bigat ng mga pinakuha mo, bossing. Try mong buhatin, tutal lalaki ka naman diba, boss," sarkastiko na pagkakasabi ko sa kaniya at ibinig
AUDREY Nagising ako sa munting kalabit sa akin kaya napabalikwas ako ng wala sa oras, Handa na sana akong singhalan ang taong iyon ngunit si Sir Harris pala at si Cassandra, napairap naman ako sa kanila dahil inistorbo nila ang pagpapahinga ko. Padabog akong inayos ang suot ko at pati ang buhok ko pero pinagsisihan ko rin dahil tila nasabunutan ko rin ang aking buhok."Ano ba naman iyan," tanging na sabi ko na lang at hindi ko na itinago ang inis na nararamdaman ko saka tumayo ako at pinagpag ang pwetan ko. "Bakit ka ba kasi natulog diyan?" dinig kong tanong ni Sir Harris habang nakakunot ang kaniyang noo. “Huwag kang matulog sa kung saan-saan maaari kang masilipan,” inis na hayag niya sa akin. Nandiyan na naman ang malakas na pagtibok ng puso ko dahil sa kaniyang tinuran pero inalis ko ang emosyon iyon dahil hindi ito ang tamang oras para mag-simp sa kaniya."Eh ang tagal mong lumabas kaya ayun nakatulog ako," sabi ko sa kaniya at
HARRISThe moment Audrey fell down on the floor is the time that Suarez died, good thing my reflexes are great because I caught her immediately before she completely fell on the floor. Some of his men died just like him and some of them are alive and deeply wounded but enough for them to live and suffer from my wrath. After that, we immediately bring Audrey to hospital so she can be treated by her wounds. I will face them soon.I am here in the hospital waiting for the surgeons who are currently operating on Audrey, I am with some of my men and some of them left in that place to burned the whole building down. I want no traces of Audrey’s traumatizing experience with it. I know it will cause some trauma to her and I remember her face, she looks so fragile. “Burn the building and watch it turn into ashes, while the captured men, bring them in our headquarters dahil magtutuos pa kami,” utos ko sa aking tauhan na kausap nga