AUDREY
Isang araw na lang ang bibilangin at sa wakas ay darating na ang magaling kong boss sa wakas! Masyadong madugo ang iniwan niya sa akin na trabaho, minsan iniisip ko parang nanadya ang tadhana eh, kung kailan wala si bossing saka naman nag-datingan ang mga sunud-sunod na problema kaya minsan dito na ako sa kompanya natutulog. May gabi pa na halos mangiyak-ngiyak na ako dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at halos isumpa ko na lang si bossing kung nasaan man siya.
"Audrey, kaya pa?" tanong sa akin ni Sir Louis habang naka-tayo sa harapan ko na may dala-dalang folder para i-rereview ko ang proposal ng Lanser Shipping Line. Isa rin ito, siya ang bise-presidente ng kompanya kaya dinadamay ko siya sa stress na aking nararamdaman ngayon. Hindi pwedeng ako lang at saka isa lamang akong secretary ng kaibigan niya.
Ngumiti ako sa kaniya ng hilaw. "Oo naman I am not Audrey Santos for nothing," sabi ko sa kaniya saka hinawi pa ang buhok ko a
AUDREY Nakangiti ako ng buong-buo habang hinihintay si bossing na lumabas mula sa eroplanong sinakyan niya. Ngayon kasi ang dating niya at ako ang naisipan niyang sumundo sa kaniya dito sa airport, nakita ko na siya at naka-suot lang siya ng simpleng white t-shirt and dark blue jeans with white sneakers. He is just wearing a casual outfit but why do I feel like he is the most handsome man in my eyes whatever he wears?Para siyang naglalakad sa isang runway fashion show, pati ang mga kasabay niyang pasahero na lumalakad ay napapatitig sa kaniya lalo na ang mga babae kung makatingin sa kaniya ay napakalagkit, pati ang mga staffs dito sa airport sinusundan siya ng mga tingin. Umismid naman ako sa mga babaeng iyon.Girls!Huwagkayongumagaw,kaloka!Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na siya. "Hey, ayos ka lang?" bigla niyang tanong sa akin na nakapagpabalik sa akin sa reyalidad
AUDREYNasa loob ako ng opisina ni Sir Harris habang ako ay nakaupo sa sofa niya at nakayuko ayokong makita nila ang mga namumulang gilid ng mga mata ko, mas lalong hindi pwedeng makita ni bossing na napaiyak niya ako saka si Ms. Cassandra edi pupurihin niya ang sarili na napaiyak niya ang isang Audrey? No way! At alam kong napaka-immature ng ugali kong ito, wala naman ako sa tamang lugar para makaramdam ng pagkainis o selos sa kaniya.Dahil una at huli, sino ba ako? Bukod sa dakilang alalay at utusan ni bossing ay wala nang iba, nagsumbong na nga ng tuluyan si Ms. Cassandra kay bossing, aminado naman ako na umatake ang pagiging ma-attitude kong ugali pero sa mga nagdaan na araw ay stress ako sa buhay at nandidilim ang tingin ko sa lahat ng tao. Kaya pati siya nadamay kasi nagpapakita araw-araw eh wala naman dito sa bossing, ilang beses ko na iyon sinabi sa kaniya."Can you please be nice to her?! I never thought na ganyan pala ang paguugali mo,
AUDREY Papunta na ako ngayon sa Conference room ng kompanya dahil i-aassist ko raw si Sir Harris, ni hindi ko nga siya iniimik eh at kinakausap kapag hindi kailangan. Ano siya? Sinuswerte? Ha! Neknek niya! Masama pa rin ang loob ko sa kaniya. Dala-dala ko rin ang fifteen moroccos na pinaprint niya nuong isang araw.Pagkarating ko doon ay nakita kong nakasandal si Sir Harris sa harap ng pintuan ng conference room na parang kawawang bata na iniwan ng kaniyang ina at ng makita niya ako ay sinalubong ako ng irap kaya ganon din ang ginawa ko sa kaniya, hindi ako magpapatalo dito."Bakit ang bagal mo?" tanong niya ngunit mahihimigan sa tono niya ang pagkainis kaya huminga ako ng malalim saka pinaalala sa sarili ko na boss ko ang kaharap ko ngayon hindi ang kung sino-sino. "Eh ang bigat-bigat ng mga pinakuha mo, bossing. Try mong buhatin, tutal lalaki ka naman diba, boss," sarkastiko na pagkakasabi ko sa kaniya at ibinig
AUDREY Nagising ako sa munting kalabit sa akin kaya napabalikwas ako ng wala sa oras, Handa na sana akong singhalan ang taong iyon ngunit si Sir Harris pala at si Cassandra, napairap naman ako sa kanila dahil inistorbo nila ang pagpapahinga ko. Padabog akong inayos ang suot ko at pati ang buhok ko pero pinagsisihan ko rin dahil tila nasabunutan ko rin ang aking buhok."Ano ba naman iyan," tanging na sabi ko na lang at hindi ko na itinago ang inis na nararamdaman ko saka tumayo ako at pinagpag ang pwetan ko. "Bakit ka ba kasi natulog diyan?" dinig kong tanong ni Sir Harris habang nakakunot ang kaniyang noo. “Huwag kang matulog sa kung saan-saan maaari kang masilipan,” inis na hayag niya sa akin. Nandiyan na naman ang malakas na pagtibok ng puso ko dahil sa kaniyang tinuran pero inalis ko ang emosyon iyon dahil hindi ito ang tamang oras para mag-simp sa kaniya."Eh ang tagal mong lumabas kaya ayun nakatulog ako," sabi ko sa kaniya at
HARRISThe moment Audrey fell down on the floor is the time that Suarez died, good thing my reflexes are great because I caught her immediately before she completely fell on the floor. Some of his men died just like him and some of them are alive and deeply wounded but enough for them to live and suffer from my wrath. After that, we immediately bring Audrey to hospital so she can be treated by her wounds. I will face them soon.I am here in the hospital waiting for the surgeons who are currently operating on Audrey, I am with some of my men and some of them left in that place to burned the whole building down. I want no traces of Audrey’s traumatizing experience with it. I know it will cause some trauma to her and I remember her face, she looks so fragile. “Burn the building and watch it turn into ashes, while the captured men, bring them in our headquarters dahil magtutuos pa kami,” utos ko sa aking tauhan na kausap nga
AUDREYNagising ako sa liwanag na sumisilaw sa aking paningin kaya kumunot pa ang noo ko. Dahan-dahan kong iniangat ang kaliwang kamay ko pero bigo ako dahil tila nanghihina ako at medyo malabo ang aking paningin. Basta ang alam kong nakikita ko ay puting kisame at may malakas na hangin na pumapasok ngayon sa aking ilong at nakikiliti ako dahil dito."Oh my gosh! Call a Doctor dali!" rinig kong sabi ng isang babae na sa tingin ko ay malapit ang kaniyang kinaroroonan sa akin. Sino na naman ba ito? "Audrey? Audrey, gising ka na?" tinignan ko ang taong nagtanong sa akin kahit medyo malabo ay alam ko kung sino ito."K-kaya nga naka-m-mulat diba?" pambabara ko kahit sa likod ng panghihina ko. Kahit kagigising ko lang ay hindi ko mapigilan ang ganitong ugali ko. Sumilay ang ngiti sa kaniyang mga labi at nakita ko ang pagtulo ng kaniyang mga luha mula sa mga mata nito. “Akala ko hindi ka na magigising, bruha ka!” sabi niya habang umiiyak pa
AUDREYKasalukuyan akong naghihintay dito sa waiting area dahil ngayon ang labas ko at ang umaayos ng mga papers ko ay si Sir Harris, didiretso raw kami sa bahay nila at doon na kakain ng dinner. Siya ang lahat ng magbabayad dahil responsibilidad daw niya ako at alam ko naman na may kakayahan siyang bayaran iyon."Sa wakas lalabas na rin ang pasyente ko. Mababawasan na ang stress ko," rinig kong sabi sa likuran ko kaya maingat akong tumayo saka hinarap ang taong iyon. It’s Doctor Johnsons pala until now, natatawa ako sa pangalan niya. Kasi wala akong ibang naalala bukod sa baby powder na gawa ng johnsons.Pangalawangbalik na ng doctor ko dito sa kwarto ko."Ah nga pala, Doc. Anong pangalan mo?" tanong ko sa kaniya habang abala sa pag-basa ng mga papel na naka-sabit sa paanan ng Hospital bed ko. Pinapalitan kasi nila ngayon ang IV ko."Dahan-dahan, bes, " sabi ko sa lalaking nurse na siya ang naatas
AUDREY Hindi naging madali sa akin ang unang tatlong araw ko dito sa kanilang mansyon, hindi man dito nakatira si Sir Harris dahil may sariling pad ito at doon siya tumutuloy pero kung kailangan ang presensya niya dito ay pumupunta naman siya. Bumaba ako para pumunta sa garden nila at doon lilinisin ang mga kuko ko.Habang abala ako sa paglilinis sa aking kuko at ito ay huling daliri ko na para lagyan ng Cutics na kulay ng touch of tan tutal medyo lang naman, medyo maputi ako ay alam kong babagay ito sa kutis ko. May umupo sa harapan ko so I lift my head and see who is it, its Tita Lauren pala. Yeah, Tita na ang tawag ko sa kaniya dahil nasa iisang bubong na raw kami nakatira at hindi na raw ako naiiba sa kanila."Let me see your nails, hija," she commanded that's why I lift my hand in the air she hold my hand and smiled."Wow! Do you have any color there? And ahm, can you polish also my hands, hija?" she asked while her eyes are blinkin
AUDREY“Austin Harrison,” tawag ko sa aming anak na ngauyon ay nakaupo sa harapan naming dalawa ni Harris. Aalis kami ngayon at tatlong araw kaming mawawala dahil napagisipan namin ni Harris na mag-unwind ngayon sa Siargao. Maiiwan si Austin sa aking mga manugang. “Yes, Mommy. Don’t worry I will behave and I am not going to give my grandparents a headache,” sabi niya at itinaas pa ang isang kamay niya na tila nanunumpa.“Siguraduhin mo lang dahil kapag nalaman ko ang mga hindi kaaya-ayang bagay na ginawa mo, you know what will happen to you right?” I seriously told him and he nodded. “Ayoko naman, Mommy ma-ground ng toys ko,” sabi niya kaya tumango naman ako.I discipline our child in the way of grounded and talks, hindi ko kailanman pinagbuhatan ng kamay at sinigawan ang anak namin dahil ayaw kong itanim sa utak ni Austin na sa
AUDREY“Mama Audrey!” masayang tawag sa akin ng isang batang tumatakbo na ngayon papunta sa akin na may dala-dala siyang isang maliit na basket at may laman itong prutas. We are in the Philippines now and my family decided to stay here since this is the work place of Harris and I.“Hello, Kendall!” sabi ko at saka siya sinalubong ito ng isang mahigpit na yakap. Four years ago a woman came in our house and asking for our help, it’s Adelaine. This is child of Adelaine and my brother, she survived the cancer.“How is my baby girl doing?” malambing kong tanong sa kaniya. Sa aming lahat na magkakapatid ay siya sa akin pinaka-close kaya tinawag niya rin akong Mama Audrey at Papa Harris naman ang aking asawa. “Mama, pinabibigay ni Mama Ade sa iyo po,” masayang sabi niya kaya agad ko naman kinuha ang basket mula sa kamay niya.
HARRIS After four years "Daddy! Chase me! Daddy!" sigaw ng isang batang lalaki na patuloy sa pagtakbo sa malawak na playground sa likod ng bahay ng mga Lamnelle. Agad naman akong tumakbo papunta sa kaniya kanina ko pa siya tinatawag na tumigil na dahil pupuntahan pa namin ang Mommy niya sa trabaho. Ako ang naiwan dito sa bahay poara alagaan ang anak namin ni misis. "Anak, stop running! Kapag nadapa ka malalagot ako kay Mommy mo!" nagmamakaawa kong suway sa anak kong lalaki, three years old pa lang at sobrang kulit na. What more for the upcoming years? Baka mamuti na ang buhok ko kahit hindi pa ako pasok sa senior citizen. "Edi mabuti!" natatawang sabi niya sa akin kaya natawa na rin ako, tumigil ako nung tumakbo siya palapit sa akin at bigla itong nadapa kaya dinaluhan ko ito. Nanlalaki ang mga mata ko at bigla akong pinagpawisan kaya naman tumakbo ako papunta sa kaniya. "Ito na nga ba ang si
AUDREYMasaya akong nahulog ang lahat ng bagay sa tamang lalagyan kagaya nito ngayon hindi ko inaasahan na magsasama ang dalawang pamilya sa isang lugar na hindi nagpapatayan hindi gaya ng dati na bawal sila sa iisang lugar. Even the mafia boss of Lamnelle clan is here which is Harris.The La Vostans and Lanuers. Wala dito si Ellie na anak ng matandang La Vostans dahil nagaaral ito sa ibang bansa at mas pinili niyang lumayo na lamang sa magulong mundo na kinamulatan niya.Nakahalukipkip lang ako dito at nagmamasid kung ano ang susunod nilang gagawin, wala naman akong balak sumali sa away kung may mangyayaring away man."Yes, and I really thank your daughter, Audrey who is a real bitch for saving me even though she's the one who hit me," Old man said kaya napairap ako hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang mga sinabi ng matandang ito na gusto akong pakasalan? Sa harap pa mismo ng asawa niya? Eww. Kaderder ha. Anyway, move on, Audrey!
AUDREYKinaumagahan ay mas maaga pa akong nagising kaysa sa mga kasama ko sa bahay, nakaligo na ako at nakabihis na dahil mamayang eight o'clock pa ang lapag ng eroplano na sinasakyan ni Harris. Nakatayo ako sa harap ng full-length mirror at sinusuri ang katawan ko, royal blue ang kulay ng dress na suot ko at naka-off shoulder pa ako.Halos mapatalon ako ng bumukas ang pinto ng kwarto ko at si Ate Beatrice lang naman pala eh, halatang bagong gising palang ito at lumaki ang mga mata niya ng mapagtantong nakabihis na ako."What the? Saktong five o’clock in the morning pa lang ah," komento ni Ate sa akin at natawa na lang ako sa kaniya. Pumasok siya sa aking kwarto at lumapit ito sa akin tapos bigla na lang siyang yumuko at lumevel sa tiyan ko. “Anyway, good morning to our little champ,” sabi niya sabay haplos pa dito kaya naman nakaramdam ako ng kasiyahan.“Ate---”“Hep! I know the baby is still a
AUDREYDalawang linggo na ang nakalilipas simula nung makalabas ako ng Hospital at bukas naman ang uwi ni Harris dito, umuwi lang siya nung isang araw sa Pilipinas upang ayusin ang leave niya. Hindi pa rin ako pwedeng bumyahe ng mahabang oras and I can't risk my child's safety. I was advised to not travel while I’m in my first trimester because it’s the crucial part.Naalala ko pa nung nalaman nila Tita Lauren ang kalagayan ko ay agad silang lumipad papunta dito.Nasa bahay na kami noon at kakalabas ko lang ng hospital, si Harris ang umaayos lahat ng gamit ko at ako naman ay nandito sa aming sala, naka-upo at kumakain ng cookies.Bumukas ang pinto ng bahay at nanlalaki pa ang mga mata ko ng makita ko sina Tita Lauren, Tito Harrold at Thallia."Audrey darling!""Oh my gosh! Ate Audrey!"Hinintay ko na tawagin din ako ni Tito Harrold pero kumindat lang ito sa akin at n
AUDREYNagising ako mula sa pagkakatulog dahil sa ingay ng aking paligid may nagsasalita at tumatawa."Wow. Ang ingay niyo," nanghihinang puna ko sa kanila kaya lumipad ang mga mata nila sa akin. Kailan pa nandito si Kale at Louis? “Makapagingay kayo diyan parang walang natutulog ah,” dagdag ko pa."Audrey? Audrey?! Omg!" sabi ni Kale at tumakbo pa papunta sa akin, napansin ko ang katawan niya specifically sa tiyan niya na may umbok na. “Huwag kang tumakbo, gaga. Buntis ka!” sabi ko sa kaniya at hindi ako pinansin. Lumapit sa akin si Harris saka ako hinalikan sa noo."Mag-ingat ka nga. Maalog ang anak mo at magaya pa sayo na malakas ang saltik," sabi ko sa kaniya at inalalayan ako ni Harris na maupo."Tubig please?" sabi ko kay Harris. Nagtataka akong hindi ko makita ang mga magulang ko dito."Alright," saad niya. Napatingin naman ako sa pinto ng ito ay bumukas at pumasok ang mga kapatid kong babae. "
AUDREYAgad na tinutukan ni Harris ng baril si Ellie, ang babae na nagpaputok malapit sa mga paa ko. “You don’t just point a gun towards my woman that easily,” sabi ni Harris dito. I heard her name from Harris awhile ago."Are you going to kill me?" she said while pointing herself so I rolled my eyes. Don’t tell me she’ll go dramatically now? Nakita kong tinutok ni Andreus Lewis ang baril kay Harris kaya binunot ko ang isa pang baril na nasa bewang ni Harris saka tinutok din kay Andreus."No. I just want you to send in hell," Harris said in a bored tone.“You knew about me ever since,” I told to Andreus and he nodded. “Yeah and I observed that you are easy to manipulate and made believe in my lies,” Andreus said so I smirked. Ayoko ang sinabi niyang madali lang akong manipulahin but the real thing is I just made them believe that I believed them. It is so fun to watch people became stu
AUDREY"Faster!" bulyaw sa akin ni Harris. Kaya binilisan ko naman ang pag-atake sa ka-sparring ko ngayon at binigyan siya ng suntok sa mukha. Tutal this is the last practice of mine but this is so tiring as hell! I am exhausted now!"Kumakain ka ba?" sarkastiko na tanong ni Kuya sa akin kaya inikutan ko ito ng mata and heaved a deep sigh I am going to give my everything because I want to take a rest now."Look at us. You should hit him like this!" he said and demonstrate the movement to me with the help of Harris as his partner. Buti na lang at nakailag kundi nasuntok ni Kuya sa nguso nito na sana ngayon ay nagdudugo na."Be careful. You might hit my face," asar na reklamo ni Harris kay Kuya pero tinapik lang ang balikat nito. “Tanggapin mo na lang because I can’ t still accept that you are my sister’ s boyfriend now,” sabi ni Kuya kaya natawa naman ako ng bahagya dahil may tinatago pala siyang sama ng loob kay Ha