All Chapters of Trinah, The Substitute Bride : Chapter 41 - Chapter 50

"Hinaan mo boses mo baka may makarinig sa atin. Marami pa namang alagad iyan si Antonette kahit saan," pagdidiin niya, habang unti-unting lumalapit ang katawan niya sa akin para ibulong na lang ang sasabihin niya."Pinuntahan ako ni Nathan sa opisina kahapon at kinausap tungkol sa bago mong trabaho. Naintindihan niyang kailangan mo ng trabahong iyon ngunit labag naman sa kalooban mo at siguradong kapag makikita ka ni Antonette sa kasal niya ay palalayasin ka lang doon. Kaya, kailangan mong magbalat-kayo o kaya magtakip ng mukha para 'di ka makilala nila," dagdag pa niya.Tumango ako sa kaniya. Naintindihan ko ang situwasyon ko sa selebrasyong iyon. Gusto ko lang naman kumita. Gusto ko lang naman mairaos sa hirap kaming mag-ina. Subalit, anong magagawa ko kung 'di ko makayanan ang inggit ko sa bride sa pagkakataong iyon?Samantala, ang espesyal na okasyon ay sumapit na. Umaga pa'y inihanda ko na ang mga paraphernalia kong dadalhin para wala akong makaligtaan bawat mahalagang parte ng e

Magkasabay kaming lumapag sa airport sa iisang plane, ngunit nilihis namin ang isa't-isa pagbaba namin para hindi kami mahuli ng pamilya niya. Diretso lang ako sa paglalakad dala ang bagaheng katamtaman ang bigat at itinuon ang tanaw sa labas ng airport. Agad kong nakita ang kaibigan kong si Dahlia na kumakaway sa 'di kalayuan, na sa likod niya'y nakaparada ang pulang kotse. Nilapitan ko siya at binati."Good morning, Dahlia. Mag-isa ka lang ba?""Ah, oo. Si Fin, iniwan ko muna sa mama mo dahil mukhang naaaliw pa siya sa lola niya. Kumusta ang honeymoon?"Hindi ko kaagad siya sinagot dahil nahahalata ko sa kaniyang mukha ang bakas ng pagkabahala. Alam ko ang facial expression ni Dahlia kapag lubos siyang nasisiyahan na makita ako o napipilitan lang dahil sa may ibang iniisip. Kaya, sa halip na sagutin ang tanong niya ay nilihis ko iyon sa isang tanong din."May nangyari ba, Dahlia? Si Antonette, inaalagaan niyo ba siya nang mabuti?"Hindi siya makasalita. Dinig ko lang ang malalim niy

Hinarap ko ang mga shareholders sa isang pulong. Bilang kinatawan ni Dad, pinanindigan ko ang responsibilidad ko sa kompanya habang nagpapahinga pa siya sa bahay. Kasamang dumalo in priority ay ang mag-amang Reyman at iba pang bigateng investors.Tumayo sa unahan si Hailey, ang assistant ko, na noo'y kabado na makaharap ang board. Nasa isipan niya kasing sesesantihin siya pagkatapos ng pag-uulat niya dahil sa kaniyang pagiging kasangkot sa nangyaring dayaan sa kasal namin ni Antonette.Inilahad niya ang buong detalye tungkol sa financial status ng kompanya na bahagyang lumaki ang pagbaba nito. Halos kalahati ang nawalang pera sa kompanya. Paano nangyari kaya iyon?Umalma ako, "No way, how come na sobrang laki naman ng nawalang pera sa atin?"Nagsipagtahimik lang ang lahat. Naghahanap ako ng kasagutan sa kahit isa sa kanila na dumalo roon, subalit walang gustong magsalita. Kaya, nagtaka na ako."Hailey, baka mali iyang data na napulot mo. Hindi yata ganyan kababa ang dapat na makuha ng

"Namumukhaan kita, iha," wika ni Mr. Awman, sabay turo sa akin.Iniwas ko ang aking mukha sa mga mata niya at 'di ko maggawang itaas ang tingin ko dahil sa hiyang inabot ko.Tinitigan ako sa mata ng papa ko habang ako'y tahimik pa rin na umiiwas sa kaniya. Dumagdag pa siya sa pagsasabing, "Ikaw iyong babaeng nagpupumilit na pumasok sa opisina ko, pero umalis din nang walang sinasabi noon 'di ba?"Tinapik ni Ms. Jazmine ang kaliwang kamay ko, nagpapahiwatig na tumugon ako sa mga tanong ng ama niya. Ngunit, nanginginig na ako. Hindi ko na alam ang aking sasabihin. Gusto kong magpalipad ng mga katanungan kay Mr. Awman kung ano ba talaga ang tunay na relasyon nila ni Ms. Jazmine, subalit may bumabagabag sa loob ko.Hindi na makapaghintay si Ms. Jazmine na magsalita pa ako. Inaliw na lang niya ang kaniyang ama at iniba ang usapan."Dad, kamukha lang siguro niya iyon.""By the way, ipinapakilala ko siya sa 'yo dad dahil gusto kong sabihin sa 'yo na siya ang napili ko na isama sa pinakamalak

Trinah's POVLumipat na kami ni Fin, kasama si Dahlia sa isang maliit na bahay, kung saan kami pinatira ni Jazmine. Laking pasasalamat ko na naging boss ko siya dahil bukod sa hindi ko pa nasimulan ang pagtatrabaho sa kaniya, ay ang dami na niyang naitulong sa akin.Ang bahay na iyon ay ang lumang bahay na pinagawa ni Jazmine para sa kaniyang kaibigan noon na isang ulila raw, ngunit sa kasamaang-palad ay maagang namayapa dahil sa sakit na leukemia. Dahil bakante na ito, minabuting doon kami pinatira ni Ms. Jazmine para mapanatili itong malinis at buhay pa rin bilang alaala niya sa kaniyang namayapang kaibigan.Binilhan niya kami ng iba't-ibang gamit sa bahay, pati na rin mga groceries at mga palamuti nito. Wala akong nilabas na kahit isang duling na pera dahil pinasave niya iyon para raw sa gatas at diaper ng anak ko.Matapos naming mag-ayos ng bahay, kumain kami ni Jazmine ng pananghalian sa in-order pa niyang pagkain. Nauna nang kumain si Dahlia at Fin dahil pinauna ko na sila upang