Lahat ng Kabanata ng Sold for a Billionaire's Son: Kabanata 41 - Kabanata 50

OliviaHalos isang oras lang yata ang inabot namin sa pamimili ng mga sangkap na gagamitin para sa lulutuin ni Yaya Tessy mamaya. Hindi na rin naman kami nagtagal dahil baka kulangin sa oras ng paghahanda si Yaya.“Olivia, catch!” sigaw ni Matthew sabay bato sa akin ng isang mansanas na pulang-pula.Wala na tuloy akong nagawa kung hindi sambutin iyon dahil kung hindi ko gagawin, saying ‘yong prutas.“Para saan ba ‘to, Matthew? Siraulo ka talaga. Tara na. Ibalik mo na ‘to do’n.” Sigaw ko sabay abot sa kaniya ng mansanas na hawak ko.Akma niyang inaabot ang kaniyang kamay sa akin nang bigla niyang iiwas ang kaniyang kamay kaya’t bigla akong napasalubong ng kilay. Ilang sandali pa’y dumukot siya sa kaniyang bulsa at kinuha ang kaniyang wallet na may design pang spongebob.Hindi ko alam kung matatawa ba ako dahil sa tanda niyang iyon ay spongebob ang design ng wallet niya, o matutuwa dahil hanggang ngayon ay gamit niya pa rin iyon. Binili niya kasi iyon four years ago, noong mga freshmen

OliviaPasado alas otso na ng gabi no’ng magpasiya kaming umahon sa pool. Malamig na rin kasi ang tubig kaya’t minabuti naming magbanlaw na at magpahinga. Busog na rin naman ako kaya’t niyaya ko na si Daddy na umakyat na sa kwarto upang magpahinga.Kasalukuyan akong nakaupo sa upuan na malapit kay Daddy habang siya naman ay nakahiga na sa kama. Hinihintay ko lang siyang makatulog para makabalik na ako sa kwarto ko ngunit ang papikit nang si Daddy ay muling ibinukas ang mata at tsaka nagsalita.“Nak, salamat, ha?”biglang sambit niya.Bahagya akong napatulala habang napasalubong ang dalawang kilay dahil do’n.“Bakit po kayo nagpapasalamat?” magkasalubong ang dalawang kilay na tanong ko habang diretso ang tingin sa kaniya. Kinuha niya ang aking kamay na nakapatong sa kama gamit ang kanang kamay niya. At tsaka dahan-dahang niyakap ito sa ibabaw ng kaniyang dibdib.“Salamat kasi, kung hindi dahil sa sakripisyo mo, baka hindi ko naranasan ang nangyari ngayong araw na ‘to. Baka hindi sana k

OliviaPasado alas singko ng madaling araw no’ng magising ako. Napaka-aga pa pala kaya’t pinili kong manatili na lang muna sa pagkakahiga upang palipasin ang oras. Kinuha ko ang cellphone ko sa ibabaw ng lamesa na nasa tabi lamang ng kama upang makapag-libang dito.Ilang minuto lamang ang itinagal ko sa pagce-cellphone dahil hindi naman ako ‘yong tipo ng tao na hindi mabubuhay kapag walang cellphone. Kaya’t nagpasiya na akong bumangon at maghilamos. Pagpasok ko sa CR ay kaagad binuksan ang gripo.Nakapikit akong dinadampian ng tubig ang aking mukha nang biglang pumasok sa isip ko si Lloyd. Bakit parang hindi siya umuwi ngayon? Kadalasan naman, kapag hindi siya umuuwi ng gabi ay umuuwi siya kapag umaga para lamang maligo at magpalit ng damit.Habang naghihilamos ako ay hindi ko maiwasang isipin ‘yong nakita ko kahapon. Hindi kaya may nangyari talaga kaya hindi siya umuwi ngayon? Baka naman nag-away talaga sila kaya pinili ni Lloyd na huwag munang umuwi para magpalamig.Nang matapos ako

OliviaMaagang umalis si Daddy Richard papunta sa office kaya hindi namin siya nakasabay sa breakfast habang si Matthew naman ay wala rin dito sa bahay kaya’t kami lang dalawa ni Daddy ang narito ngayon.Habang kaharap ang kaniyang laptop, pinili ni Daddy na ipagpatuloy na ang kaniyang mga naiwang trabaho dahil sa hindi inasahang nangyari sa kaniya. Kasalukuyan kong tinitingnan si Daddy nang may biglang pumasok sa isip ko.Hanggang dito na lang ba talaga ako? May pinag-aralan naman ako. Sa katunayan nga’y graduate ako nang Business management pero tingnan mo naman kung nasaan ako ngayon. Nasa bahay at hindi ko man lang magamit ang lahat ng natutunan ko noong nag-aaral pa ako.Buti pa si Matthew. Malawak ang mundong ginagalawan niya. Hawak nga niya ang oras niya at hindi lang ‘yon. He’s making his own money para sa personal niyang gamit. Samantalang ako, nasa bahay lang at walang ginagawa.Habang malalim ang iniisip ko, hindi ko kaagad napansing nakatingin pala sa akin si Daddy. Nakaup

OliviaHabang nasa biyahe kami ni Zander ay walang imik akong nakadungaw sa salamin ng kotseng minamaneho ni niya. Hindi naman ganoon ka-tinted ang sasakyan kaya’t kitang-kita ko ang dinadaanan namin.Nagbuntong hininga ako ng malalim habang patuloy na nakatanaw sa labas. Hindi na pamilyar sa akin ang lugar na ‘to. Sandali kong nilingon si Zander na kasalukuyang diretso ang tingin sa kalsada.“Are you really sure na alam mo kung saan matatagpuan ang amo mong si Lloyd?” mahinang tanong ko habang ang tingin ay nakasulyap nang muli sa bintana.“Sigurado po ako, Ma’am Olivia. May isang kaibigan po kasi si Sir Lloyd na madalas niyang puntahan kaya posible po na doon siya tumutuloy ngayon.” Kalmadong sagot ni Zander sa akin.“Mukhang kilalang-kilala mo nga talaga siya, ‘no? Matagal ka na bang nagtatrabaho sa kanila?”“Sa pamilya Montero po ba, o kay Sir Lloyd lang po?”“Sa kanilang lahat,”“Ah, pagka-graduate na pagka-graduate ko pa lang po nang college ay nagtatrabaho na ako sa kanila.”“S