All Chapters of Perfectly Fake Marriage: Chapter 1 - Chapter 10

Today is the day.Inaayusan ako ng mga makeup artist na galing pang France but they are all Filipinos. My relatives, particularly my aunts, insisted that I should have the best makeup artists because my wedding is special.The wedding of the Salazar business prodigy is special. I laugh at the thought.As if I and Zachary genuinely want to marry each other! Kaya ko lang naman siya pakakasalan ay dahil iyon ang gusto ng mga magulang ko at mga magulang niya! I also plan to use him against his fool of a father. The one I know who killed my parents!At hindi niya rin naman ako gustong pakasalan! Kaya nga umabot ng isang taon bago natuloy ‘tong kasal na ‘to!Well… the truth is, he doesn’t want to marry me immediately that’s why we both insisted to date for a while. Sinakyan ko lang ang trip niya. At hindi ko naman inaakala na aabot iyon ng isang taon dahil lagi niyang sinasabi kapag binabanggit ko sa kaniya ang kasal na mas

I never should have done that! Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay hindi ko na sana siya inasar pa. Sana ay sinabi ko na lang agad na pinsan ko ang tumawag sa akin 3 days ago! Now, he doesn’t take his eyes off of me for 3 days! Kung saan ako magpunta ay naroon din siya. Well except, of course, in the bathroom! But still… hindi niya inaalis ang tingin niya sa akin. I’m getting so conscious already. Was he really jealous? Talaga bang nagugustuhan niya na ‘ko? Because that would be a good thing, right? Mas mapapadali noon ang mission kong gamitin siya laban sa ama niya! But still… this is frustrating me! Huminga ako nang malalim at ngumiti nang bahagya para itago ang inis ko. Humarap ako sa kaniya at mas ngumiti pa. “Are you seriously going to watch my every move, babe?” Even though I’m smiling, the irritation didn’t escape my tone. Tumitig siya sa akin bago bumuntong hininga at umiiwas ng tingin. Lumayo siya sa akin at bumalik sa sofa

“Apologize for what?” wala sa sarili kong tanong.But then I remember that he made me leave his office... in a cold and indifferent way. Mukha ngang sobra siyang na-guilty sa sinabi niya.Tinikom ko ang aking bibig para pigilan ang pagngisi. He’s cute. Kitang kita ko mula sa kinatatayuan ko ang sobrang pamumula ng kaniyang tenga at leeg.I sigh as I step toward him, nearing him more.“It was my fault, Dr. Ricaforte,” pormal kong sambit na siyang nagpabalik ng kaniyang tingin sa akin. “I was disturbing your work just as you said. Clearly, I was a nuisance...” dagdag ko pa.I am guilt-tripping him, alright. Kanina, wala naman iyon sa akin. Natawa pa nga ako. Pero ngayon... ibang iba na ang nararamdaman ko. It seems that my pointing it out loud has some kind of effect on me as well.I suddenly feel... disappointed.Umalis siya sa pagkakahilig sa hood ng sasakyan niya at bahagyang lumapit sa akin.

I am beyond frustrated. I hate him! Sobrang galit na nga ako sa ama niya, dadagdag pa siya. No wonder he’s the son of that man. Wala siyang modo. Sobrang lamig at walang pakialam. Sobra pa kung makainsulto. I never even once expected that there would come a point in my life that I’d receive such insults and indifference. Lahat ng tao ay gusto ako because I’m smart. I’m pretty and I’m likeable. At kung mayroon mang galit sa akin ay takot na lang nilang ipakita sa akin iyon! But that Dr. Zachary Alastair Ricaforte! Ang buong pagkatao niya ay nakakainsulto! I can’t help but regret... so, so much that I married such a man! I thought he’s a gentleman. An innocent one but no! He’s far different from that. At ang kapal ng mukha niyang ignorahin ako matapos niya akong insultohin. I am mad at him but it seems like he’s the one who’s mad at me. The audacity of that man to ignore me? Ako ang nainsulto ng mga binato niya sa akin noong isang linggo pero siya pa itong may

Dr. Ricaforte and I are having a dinner with his parents at an exclusive restaurant I personally booked. Tahimik lang kaming lahat habang kumakain. It feels really awkward and I don’t know how to break the silence. I don’t know what to say. Bumaba ang kamay ko at ipinatong iyon sa hita ni Dr. Ricaforte. I feel him stiffen a little which makes me chuckle. I lean closer to him and whisper. “Talk,” utos ko. Napansin ko ang pagbaling sa amin ng parents niya kaya ngumiti ako sa kanila. “Son,” tawag ni Tito Zachariah sa anak niya. “Dad,” tugon ni Zachary. “How’s your research going? I heard from your Tito Zico that you’re planning to submit your on-going research for grant in U.S.?” Natigilan ako at napaangat ng tingin kay Tito Zachariah nang sabihin niya ‘yon. Agad akong bumaling kay Zachary, gulat at hindi maintindihan kung ano ang mayroon. But I feel... weird. Is he... planning to leave... for his research? Zachary sighs b