All Chapters of Contracted Love Blooms: Chapter 1 - Chapter 10

I stormed off yesterday and left for home. Hindi ko matanggap ang lahat na nangyari kahapon. May commotion din at nagsimula na magsulat ang media ng mga fake news tungkol sa biglaang pag-alis ko kahapon para lang sa headline o sa ikapapatok ng kumpanya nila.Ramdam ko na parang pinagkakaisahan ako ng panahon. Masaya na ako. Finally in my entire life I am experiencing happines and satisfaction. Pero ano? Short-lived lang? Patikim? Pagpapasa-pasahan nanaman ako ng iba't-ibang tao? Para sa kanilang kaluguran?Napahiga nalang ako sa higaan ko habang at hindi ko namalayan na kanina pa pala tumutulo ang luha ko sa galit kung hindi ko ba nakitang basa na ang damit ko."Gusto ko lang naman sumaya. Mahirap ba 'yun?" Nilugmok ko ang mukha ko sa unan at natawa sa tanong kong iyon. "Oo nga, mahirap." Tugon ko sa sarili na may bahid na sakit sa aking boses.Ang bigat sa pakiramdam. To think that I'll be tied again and be forced to act accordingly for someone's pleasur

 Hugo Folster's POV So she came to my room... Hindi ko alam kung anong dapat maging reaksyon ko kaya agad ko nalang siya pinalabas. It was not rude, right? She came to my room. She saw everything. Should I be happy that she saw everything? Will it change what she feels towards me even just a slight change? Buntong-hininga kong ininom ang isang baso ng red wine habang tinitignan ko ang work area ko. Hindi naman sya talagang "work" kumbaga'y hobby. I like taking pictures and filming. Kung hindi lang ako pinilit na pumalit kay dad sa kumpanya ay matagal na siguro akong photographer o director. I am hooked to photography. I like the thought of capturing moments and enclosing them in photos where time is frozen. Hearts are never broken and the smiles are taken as a very valuable and irreplaceable treasure. Random

After being frozen in place for a few seconds, I quickly ran out of Blended and tried to catch up to him with my Camaro.Wedding? Bukas? Anong katangan 'to? Why is he acting on such an impulse?! Dahil ba hindi ako nagpaalam o nagsabi kung nasaan ako? For pete's sake! Hindi ko alam ang number niya.Hugo, why are you making me hate you by each moment and each interaction?Sinundan ko kung saan man sya papunta. I didn't care kung nasa anong kalsada na kami as long as I am tailing him. Hindi 'to maaari. This is absurd in all angles!Makalipas ang ilang minuto, tumigil ang Tesla niya at agad syang bumaba doon pati narin ang kasama-sama niyang babae. Agad din akong bumaba sa kotse ko at sinundan s'ya habang tawag-tawag ang pangalan n'ya."Hugo! Hugo Gerordo Folster!"Full name nayan pero kahit paglingon o tono nang pagsagot ay wala akong natanggap. Patuloy lang s'ya sa paglalakad."Dickhead! Asshole! Ano ba? Kausapin mo'ko! Anong wedding an

Tinulak ko s'ya at inayos ang pagkakapwesto ko sa higaan. Nilibot ko ang aking mga mata at hindi ko napigilang hindi mamangha. Nasa parang igloo kami ngayon pero modernong igloo ito. Malaki s'ya at may kusina ata at banyo. Malaki s'ya pero hindi gaano, sakto lang."I went for something simpler than our house. Baka kasi nauumay kana sa engrandeng set-up o sa mga ganoong bagay." Imik n'ya sa tabi ko.Ang lugar kung nasaan ako ngayon ay ang pinaglalagyan ng higaan na mismong katabi rin nito ay ang sala na. Simple lang at elegante. Masarap sa mata at maaliwalas.Agad namang bumalik ang tuon ko sa salitang "Iceland"."Nasa Iceland tayo? Ilang oras ang naging byahe?""Approximately 13 hours, Philippines to Iceland. Pero siguro 15 hours na ang lumipas. Sakto at finally nagising kana rin, baka kasi hindi mo maabutan ang Auroa Borealis." Sagot n'ya.'Filthy rich' I muttered to myself."Teka... So 15 hours akong tulog?"Tumango s'ya at t

Ellie Syallis' POVBinalik niya ang cellphone ko?I can't believe what just had happened. A kidnapper would never do such a thing.The inner me mockingly chuckled with the word "kidnapper".Totoo naman. That was considered kidnapping kahit kasal pa "kuno" kami. It had no consent from me especiallt the fact that I was unconscious and fast asleep. Pero namamangha ako kung paano niya ako nakuhanan ng visa. He probably asked Ms. Lia for assistance.Tinignan at pinakinggan ko nalang siya sa lahat nang sinabi niya. Inabot n'ya rin ang bag na laman ay mga gamit kong kakailanganin kagaya nang self-care kit ko, mga damit, at iba pang necessities.Pagkatapos niyang magsorry at umalis sa pintuan ay medyo gumaan na ang pakiramdam ko. I felt like I was allowed to breathe and feel comfortable nang kahit konti. Tinignan ko ang mga damit na nakaimpake sa loob ng