Lahat ng Kabanata ng Reddish Tulips: Kabanata 21 - Kabanata 30

      Nakarating ako sa studio namin na magulo ang aking buhok at hindi ako nakaayos, dahil hindi ko namalayan ang oras na late na pala ako. Nakakainis kasi si Louis, para kasi siyang t*nga. Una kahapon iyong na mga bagay na pinag-usapan namin, iyong tindi at lakas ng tensyon na 'yon, 'yong mga pinagsasabi naming dalawa para sa isa't isa.     Iyong kung paano rin ako nagising no'ng madaling-araw at alam na alam ko naman kung sino 'yon. At mas lalong nakakairita pa na pagkagising na pagkagising ko ay mukha at ang katawan niya pa ang bumungad sa akin. Nang-aasar pa siya sabay gising pa siya no'ng mga oras na tinititigan ko ang kanyang pagmumukha.     Naalala ko pa ang naging usapan namin bago ako makapunta rito sa trabaho, napapikit ako nang mariin dahil doon. Anu-ano kasi ang pinagsasabi niya, ayan tuloy ay nakapagsabi ako ng mga salita na hindi ko naman ibig na sabihin ang laha

      Bago pa siyang tuluyang makalapit sa akin at kaagad ko naman siyang sinuktok sa kanyang braso.     "Aw!" Hinawakan niya pa ang kanang braso niya dahil doon ko siya sinuntok, at iyong mukha niya ay nakakatawang tignan dahil binigyan niya ako ng mukha na hindi makapaniwala dahil sa ginawa ko sa kanyang iyon. Tumawa na muna ako at siya naman ay nagtataka't kung anu-ano na siguro ang iniisip niya kaya lalo pa akong natawa.     "D*mn, woman," angil niya. Tinignan ko naman siya ngayon nang masama at saka niya tinaas ang kanyang mga kamay na parang sumusuko.     "Huwag mo akong ginaganyan!"     "No, not you! I can't speak ill about you."     "Whatever!" Umirap ako sa kanya at saka ako naglakad papasok na sa loob ng bahay namin pero bago pa ako tuluyang buksan ang pinto namin ay

   Dahil sa sinabi kong 'yon ay parang nailang na tuloy ako. Bakit ko ba kasi sinabi 'yon? Dapat talaga pinag-iisipan ko talaga nang mabuti kung ano 'man ang dapat kong sabihin. Eh, ano ba kasi naman? Gusto ko lang naman sabayan ang trip niya sa buhay. Kaya sinabi ko 'yon, hanggang ngayon ay natigilan pa rin si Louis at kinakabahan na ako dahil kahit isa ay wala pa rin siyang sinasabi.  Puwede bang kahit isang salita magsalita siya? Kahit isa lang, para hindi naman ako mukhang nakakahiya rito. Hiyang-hiya na ako.  "Will you please say something?!" iritang sambit ko dahil para siyang t*nga na nakatitig lang sa akin na mayroong gulat na ekspresyon. Nang ma-realized niya na kung ano ang kanyang lagay ngayon ay siya namang napabalik sa kanyang sarili, at umiling-iling at saka siya yumuko.  "Ano?" sambit kong muli pagkuha sa kanya ng atensyon. Umang

      "Ang saya ngayong araw!" sigaw ko habang buo kong ninanamnam ang hangin na sumasalubong sa aking mukha rito sa balcony. Narinig ko naman ang tawa mula sa aking likuran at napaharap naman ako sa likod ko dahil sa boses ng pamilyar na tao na 'yon. "Anong ginagawa mo rito?" bungad at mataray kong tanong.     "Ang taray talaga kaagad." Tumawa naman siya nang mahina at sa panlalaki niyang boses habang papalapit siya sa akin. Napahalukipkip naman ako at saka ko siya tinaasan ng kilay. "I just can't sleep. How about you? Feel the same?" Nakalapit na siya sa akin at katabi ko na siya at pareho na naming nakikita ang kumikinang na buwan ngayon.     "Yeah, I can't sleep as well," maamo ko nang sambit dahil napagod na akong manaray ngayong araw. Matapos kasi no'ng celebration namin kanina ay nag-ayos lang kami at tumulong sa amin si Hermes, at malamang ay hindi mawawala ang mga asar

      Minsan sa ating buhay hindi natin maiiwasan na maging masaya dahil sa nagawa't mga parangal sa atin. Sa mga oportunidad, malaki 'man o maliit ay ating buong pusong dapat tanggapin. Oo, masaya na makakuha tayo ng mga ganoon at hindi rin natin maiiwasan na ma-overwhelm.     Mayroon tayong mga pagkakataon na tayo ay nagwawagi at hindi rin naman natin maiwasang matalo sa ating tinatahak na mga daan. Lahat dapat ay balanse at ganoon naman talaga ang nangyayari sa atin. Buung-buo ang ating pasasalamat at kagalakan dahil sa mga taong nagbigay sa atin ng tiwala upang atin itong gawin, at magpatuloy.     Ngunit hindi naman talaga masusukat ang iyong tagumpay sa buhay kung gaano na karami ang iyong nagawa, kung gaano na karami ang iyong naibigay sa iyong kapwa. Bagkus makikita mong matagumpay na ang isang tao kung siya ay kuntento na sa kung anong mayroon at kung ano naging siya.