Lahat ng Kabanata ng Reddish Tulips: Kabanata 41 - Kabanata 50

"Allison! Saan ang punta mo?! Ang daya mo, ah! Tumatakas ka sa shot mo. Ikaw na ang sunod, huwag mo kaming takasan!" sigaw ni Amiel, obviously lasing na siya. Pero patuloy lang ako palabas at gusto ko 'man siyang lingunin ay hindi ko na ginawa dahil nawala na sa paningin ko ang lalaking hinahabol ko. Si Louis... Marami na kaagad na tumatakbo sa isipan ko at una na roon kung siya ba talaga 'yon? Pero hindi ako puwedeng magkamali, kilala ko na siya. Alam ko na ang buo niyang pangangatawan. Pero sa kabilang bahagi ng isipan ko ay bakit naman siya narito, eh, mayroon siyang trabaho ngayon? Busy siya ngayon. Sa kabilang banda rin ng iniisip ko ay baka naman kaya siya narito ay baka iinom din siya, nakita niya lang ako sabay umalis din kaagad dahil baka mahuli ko siya? Hindi ko na alam! Ayaw ko na munang mag-conclude, anu-ano na naman ang pumapasok sa isipan ko dahil lang naman nakita ko siya. Baka mamaya ay hindi naman pala siya 'yon. Baka mamaya ay ibang tao naman pala 'yon, at baka

I did rest, I did take my meds, I did eat on time, and even drank a lot of water to keep me still on-gained energy. However, I don't know why my fever gets worsened. I know Louis did everything he could do to take good care of me, to give me his full potential of service, he did everything, and yet my temperature Fahrenheit degree went high. I couldn't feel myself, I'm too weak to move and speak. I barely open my eyes and I couldn't see clearly. With Louis responded, of course, he is so worried and he even called his doctor as soon as he saw me getting weaker and weaker. I hate hospitals, but I had no choice, I also need immediate action with my situation because I still have a job to work on, to be done. The world's really challenging and getting against me. My passion needs me now, I still have work to do. I was confined. I kept on sleeping and sleeping because I was too weak at everything. I feel like I'm burning in h*ll, I touched myself, and me, myself, felt the heat in me. My h

I couldn't help to feel something in my stomach the way he handled the situation. All I thought was he would also fight back, the way I shouted to him. And what made me even more surprised was that he was just so calm talking to me and he didn't even bother to say anything else. I thought we would have an unending argument about this. Sa isang gano'n ko lang ay okay na kaagad siya, na parang hindi na siya nagalit pa. Hindi 'man lang ba niya inalam ang kahit anong iba pang bagay, basta sa kanya ay kung saan ako magiging okay ay roon na rin siya. Ibang klaseng tibok ng aking puso at kiliti na nararamdman sa aking tiyan na hindi ko mapigilang hindi maramdaman at alalahanin kung ano ang ibig nitong sabihin. Kinikilig ako sa ginawa niya? O siguro ay natutuwa lang ako sa naging response niya. Pero nakakapanibago lang siguro? Ang alam ko sa mga gano'ng bagay ay mahaba-haba pang usapan ang mangyayari sa amin, pero ngayon ay isang salitaan lang ay tapos na. Habang nagmamaneho siya ay tahimik

"Yes, actually by next week na nga pipili si Ms. Jeremiah. At ilang weeks na nga lang din ang bibilangin para doon sa special event nila, supporting advocacy raw for our environment o sa mga bata, medyo nakalimutan ko, however, both whichever advocady will be. I like it because as much as we can provide sustainability and accountability, we're giving that to masses," nakangiti kong kuwento at saka ko hinihimas sa likod si Kiel, natutulog. Si Kye kasi ay nasa likod at kitang-kita namin siya mula sa salamin ng sasakyan na nae-enjoy niyang panoorin ang labas kaya hinayaan na lang namin siya at tahimik naman siya ngayon. Nacu-cute-an ako sa diaper ng dalawa naming alaga dahil parang mas malaki pa 'yon kaysa sa kanila. "Nice advocacy and with your brand providing sustainability in every clothing you all are making, we're also making sure that what we're building such branches are eco-friendly and still close to nature. If it is about children, we also have a heart for them." Napatango nam

"Nobody! I swear, hindi ko siya kilala at na-set up nga lang kami." "Oh, yeah?! With that picture of yours? It seems like you both—" "Will you please stop making an issue?! Hindi ko nga siya kilala, I swear, Louis! Sumunod lang ako sa utos nila na gano'n daw, eh!" sigaw ko, sobra na akong nafru-frustrate ngayon. Alam ko namang mali ko, ang ayaw ko lang ay bakit ganyan siya makaasta sa akin? Mukhang ito na na naman kami? "Puwede kang humindi, bakit hindi mo ginawa?" Natigilan, nangilabot, at nanlamig ako dahil sa boses niya. Hindi ko na alam ang sasabihin ko dahil kahit anong paliwanag ko ay hindi maayos ito ng sa tawag lang, mas gusto ko nagkakausap kami nang harap-harapan. "We'll talk about it later," huling kong sambit at saka ko na pinatay ang tawag. Napahilamos ako ng aking mukha, muli na namang nag-ring ang cellphone ko. Tinignan ko kung sino ang tumatawag at nang makita na siya ulit 'yon ay hindi ko maiwasan na maiyak na namang muli. Ito na naman kami, paulit-ulit na lang.