All Chapters of Yumi and the Golden Mansion: Chapter 11 - Chapter 20

MASASARAP ang nakahaing pagkain sa mesa ngunit tila hindi magustohan iyon ni Yumi, dahil na rin sa narinig niya kay Yvonne at idagdag pa ang masasamang titig nito sa kanya. Hindi niya halos malunok ang pagkaing nginunguya, pakiwari niya'y bumabara iyon sa kanyang lalamunan. Napansin naman iyon ni Vincent, "Hindi mo ba nagustohan? Hindi ba't iyan ang paborito mo?""Uhm, oo. Pero parang busog pa ako eh! Mamaya na lang ako kakain nang maayos. Huwag mo na akong intindihin, kumain ka na lang diyan." Pilit siyang ngumiti rito. "Are you sure?" tanong nito kasabay ang pag-ayos sa ilang hibla ng buhok niya. "May iba pa namang pagkain, magpapakuha ako kung gusto mo.""Huwag na. Baka'y sadyang wala lang akong ganang kumain ngayon." "Okay, hindi na kita pipilitin. Pero mamaya'y kumain ka ha."Tumango siya rito. Tinawag niya si Ella na nasa gilid lamang at nagbabantay. Nagpasalin siya rito ng tubig sa baso at sa 'di sinasadya ay nagkamali ito ng salin."Ay naku! Sorry po A-Ma'am. Hindi ko po si

PADAPANG nakahiga si Yumi sa mahabang sofa sa sala habang hawak ang cellphone na ibinigay ni Vincent. May pinapanuod siya na video, ayon sa kanyang asawa ay nakakatuwa raw iyon. Napahalakhak siya at eksakto namang dumating si Yvonne. "Wow naman, prinsesa lang ang peg!" sabi nitong nakataas pa ang isang kilay. Napahinto siya sa panunuod at nilingon niya ang nagsalita. Nabanaag agad niya sa mata nito ang labis na pagka-inis. At kung makakapagsalita nga lang ba ang mata'y tiyak niyang 'hindi mo solo ang daigdig' ang sasabihin nito, kung kaya't bumangon at umupo siya. "Sorry," hinging paumanhin niya. "This is not your room, right?" Naumid ang dila niya. Nagbaba na lamang siya ng paningin. Ewan ba niya kung bakit bahag ang buntot niya pagdating kay Yvonne. "Marrie," tawag nito sa dumaang maid. "Yes, Seniorita!" "Clean that," itinuro nito ang sofa na hinigaan niya kanina lamang. "I-vacuum mo para matanggal ang virus," nakasimangot nitong utos. Nagsalubong ang dalawang kilay ni

MAAGA pa lamang naghanda na si Yumi ng mga sangkap para sa lulutoin. Dahil paborito ni Vincent ang baka, kaldereta ang naisip niyang lutuin at iyon din ang sinabi ni Victoria. Ayon sa ginang ay matagal na raw siyang hindi nakaka-kain niyon. At gusto nito'y maanghang. Isang oras at kalahati rin siyang nasa kusina, hindi lang isa ang kanyang niluto. Gumawa rin siya ng vegetable salad at soup. Tumulong si Manang Fe, Ella at Marrie sa paghanda. Makahulogang nagkatinginan ang mag-ina matapos makita ang nakahaing pagkain sa kanilang harapan. Si Vincent nama'y sarap na sarap sa pagkain, espesyal ang lutong iyon dahil ang babaing unti-unti na nitong minamahal ang nagluto. Naglagay na ito ng pagkain sa pinggan. "Hep! Sandali! Puwede ho ba na mag-pray muna tayo bago kumain. Magpasalamat sa nasa Taas sa biyayang pagsasaluhan natin ngayon."Muling nagkatinginan ang mag-ina ngunit walang kumontra sa kanila. Sumang-ayon pa nga si Victoria at ito pa ang unang nagdasal. Pagkatapos niyo'y sabay-saba

"MAYUMI!" sigaw na nagpabalikwas ng bangon kay Yumi. "May sunog! May sunog!" Naihilamos niya ang kanang palad sa sariling mukha, "Diyos ko, puwede ho bang paki-abisuhan ako 'pag sisigaw na si Tiyang Lourdes. Aatakehin ako sa atay eh!" Napahawak pa siya sa tapat ng dibdib dahil sa takot na mahulog iyon. "Mayumi, kailan ka ba bababa riyan? Aba'y tanghali na ah!""Alas-sais pa lang ho, Tiyang, wala pang alas-dose!" aniya habang bumababa sa hagdan. "Aba't namimilosopo ka na ngayon ha!" "Magluluto na po ako ng almusal ninyo, ano pong gusto ninyong kainin?" Nakangiti siyang humarap sa naiinis na ginang. Sinimangutan lamang siya nito, "Bahala ka na!"Tinalikuran na siya ng ginang. Siya nama'y nagtungo na sa kusina upang makapaghanda na ng almusal. Isang buwan na ang lumipas buhat nang umalis siya sa mansyon. Hindi na niya gasinong iniisip pa si Vincent at ayaw na rin niyang isipin pa ang binata dahil tiyak na luluha na naman ang kanyang puso. Pero may mga oras din na hindi niya mapigili

UMAWANG ang bibig ni Yumi sa narinig. Pinakatitigan niyang mabuti ang lalaking kaharap. Maya't maya pa ay malalim siyang napahinga. "Bakit mo naman ako susunduin? Ipapakulong mo na ba ako?" taas kilay niyang tanong dito. "Pupunta tayo sa England, remember?" "Wow!" "Anak, saan iyon?" Mula sa dingding ng kusina ay nakikinig ang mag-inang Lourdes at Althea. Halos humaba na ang mga tainga nito mapakinggan lamang ng maayos ang pinag-uusapan ng dalawa. "Malayong lugar iyon, Ma, at hindi natin kayang pumunta roon."Naningkit naman ang mata ni Yumi. "Hindi ako sasama sa iyo. Mas nanaisin ko pang magpalaboy-laboy sa lansangan kaysa ang bumalik sa mansyon mo!" mariing niyang tugon. "Mansiyon? Wow! Aba'y yayamanin talaga ang bisita ni Yumi," ani Lourdes.Tumayo si Vincent at lumapit sa kaniya. Halos magmakaawa na ang anyo nito. "Please, asawa ko!" "Ano raw? Asawa? "Mukhang mayamang-mayaman nga siya, Ma. May kotse pa nga siya sa labas, iyon ho bang mamahaling sasakyan.""Talaga?"Pabulo