All Chapters of Desired by the Billionaire Heir: Chapter 11 - Chapter 20

Kinabukasan ay hindi ako makagalaw sa bigat ng katawan ko. Nananakit ang bawat bahagi nito, lalo na ang ibabang bahagi. Isang beses lang namin ginawa iyon pero para akong binugbog sa pananakit ng buong katawan ko. Nilingon ko ang kama at napagtantong nag-iisa na lang pala ako rito. Hindi ko na naalala ang sumunod na nangyari dahil pagkatapos niyang makapagpalabas kagabi ay hinila na agad ako ng matinding antok at nakatulog. Bakit doon sa mga kuwentong nabasa ko, ilang beses pa nilang ginagawa ang sex kahit first time noong babae. Pero ako, kulang na lang maiyak ako sa sobrang hapdi ng pagitan ng mga hita ako. Pakiramdam ko nga ay may sugat iyon at namamaga. Ang laki ba naman ng ipinasok ni Lance doon at halos isang oras na binayo, sino’ng hindi susuko? Ganito kaya palagi pagkatapos o ngayon lang dahil first time? Mukhang hindi ko kakayanin kung palaging ganito kahirap ang dadanasin ko sa tuwing matatapos. Ang sakit at ang hirap. Masarap lang habang ginagawa, pero kapag tapos na pala a

“Luhod!” narinig kong utos niya. Napadilat ako ng mga mata at nagtatakang tumingin sa kaniya. Punong-puno ng pagnanasa ang mga mata niya habang nakangisi naman ang mga labi niya.“Lumuhod ka,” muling utos niya kaya lalong kumunot ang noo ko. Naningkit ang mga mata niya at nabahiran ng galit ang mukha niya nang hindi ako sumunod sa utos niya.“A-anong ibig m-mong s-sabihin?” nagkakandautal na tanong ko. Nakakapangilabot ang ngising namutawi sa bibig niya. Napalunok ako at tila nanlamig. Ngayon ay biglang nanoot sa katawan ko ang lamig ng hangin na nanggagaling sa aircon.“Hindi naman puwedeng ikaw lang ang maligayahan, ‘di ba? Kailangan mo rin akong paligayahin. Kaya lumuhod ka na bago pa kita parusahan!” pamuling utos nito. Dahil sa paglukob ng takot sa dibdib ko ay mabilis akong lumuhod. Nanlaki ang mga mata ko nang hawakan niya ang ari niya at itutok iyon sa mukha ko.“Isubo mo!” utos niya at halos masuka ako sa gusto niyang ipagawa sa akin. Nanginig ang buong katawan ko sa matinding

Farah’s POV“Tapos ka na bang suriin ang kabuuan ko?” may pilyo ang ngiting tanong niya. Agad nag-init ang mga pisngi ko at tila napahiyang nag-iwas ng tingin. Tumikhim ako at tila bumalik sa reyalidad nang impit na tumili si Leah. Nakalimutan ko na ngang kasama ko pala siya ngayon.“Naku, Terrence! Natatandaan mo pa ba kami?” kinikilig na tanong nito. Lumipat siya sa harapan ko kaya sila na ngayon ang magkaharap. Eksenadora talagang babae ito. Ninanamnam ko pa lang ang moment, sumingit na agad!“Of course! I will never forget you. Lalo na si Farah,” sagot nito, saka tumingin sa akin. Nahihiyang nginitian ko siya at bahagyang hinawi ang buhok ko para itago sa likod ng tainga ko. “I will never forget you” daw! Unforgettable lang? Kinilig naman ang bumbunan ko.“Ay! Akala talaga namin hindi ka namin makikita kasi ang daming tao! Tapos kami rin pala ang susuwertehin dahil dito ka dadaan!” kinikilig pa ring sambit ni Leah. Ayaw niyang lakasan ang boses dahil baka marinig ng mga nagkakagulo

Abot-abot ang kaba ko at hindi ko mapigil ang panginginig ng mga kalamnan ko. Paano kung igaya ako ni Lance sa babaeng pinatay niya noon? Paano kung sa sobrang galit niya sa akin ay mapatay niya rin ako? Paano na ang pamilya ko? Gustuhin ko mang umiyak ay hindi ko magawa dahil siguradong magtataka itong dalawang kasama ko. Base sa panaka-naka nilang pagtingin-tingin sa akin ay alam kong nag-aalala sila.“Farah, ayos ka lang ba? Nanginginig ka kanina pa. May nangyari ba sa bahay ninyo? Ano’ng problema?” nag-aalalang tanong ni Leah. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko at marahang pinisil. Napalingon ako sa kaniya. Nakatitig siya sa mga mata ko. Ramdam ko rin ang titig ni Terrence sa amin mula sa rearview mirror. Umiling ako at nag-iwas ng tingin. Binawi ko rin ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak ni Leah.“A-ayos lang ako. Huwag kang mag-alala sasabihin ko rin sa iyo kaya lang huwag muna ngayon,” pabulong ang naging sagot ko dahil ayaw kong marinig iyon ni Terrence. Ayokong pati siya a

“Napakademonyo mo! Idadamay mo kahit ang mga inosenteng tao? Ganiyan ka na ba kasama? May ginawa ba akong kasalanan sa iyo para pahirapan mo ako nang ganito? Napakawalanghiya mo!” hindi ko na napigil ang sarili at biglang tumayo. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya. Nanghihina pa ako pero wala akong pakialam. Gusto ko siyang saktan dahil sa pananakit at pananakot niya sa akin. Hindi rin nagtagal ang ginagawa ko dahil hinuli niya ang mga kamay ko.“Inuubos mo ba talaga ang pasensya ko, ha, Farah?” pagalit na bulyaw nito at walang ano-ano’y pinunit ang suot kong blouse. Nanlaki ang mga mata ko sa takot dahil alam ko na kung ano’ng balak niyang gawin. Uulitin niya ang ginawa niya kagabi. Lalong nangatog ang mga tuhod ko nang buhatin niya ako at ihagis sa sofa. Pagkatapos ay mabilis na naghubad sa harap ko. Mabilis akong umiling sa kaniya.“Lance, huwag please… parang awa mo na,” pagsusumamo ko habang patuloy na umiiling. Sunod-sunod rin ang pagbalong ng mga luha ko. Pati sipon ko ay nakikipa