All Chapters of AURORA 1922: Chapter 1 - Chapter 10

CHAPTER ONEDahan-dahan itinulak ni Patricia ang pintuan pabukas. Maaga siyang gumising ngayong araw at sinadya niya iyon para maghanda ng breakfast. Usually, nagigising siya pasado alas-onse na ng tanghali kapag wala siyang pasok. Madalas kasi ay napupuyat siya sa pagre-review niya. Nasa ikatlong taon na siya sa kolehiyo at isang taon na lang ay magtatapos na siya sa kursong nursing. Ang gusto ng mga magulang niya ay maging isa siyang doktor kagaya ng mga ito at ng iba pang miyembro ng pamilya nila. Pero napag isip- isip niya na hindi dapat siya magmadali. Kailangan niya muna pag-isipan mabuti ang bagay na iyon kung ganoon nga din ba ang gusto niya para sa sarili.Hindi niya kasi nanaisin na sa huli ay aatras siya kung kailan nasa kalagitnaan na siya at alam niya na ilang hakbang na lamang ay matatapos na siya. Bukod pa doon ay, gusto niyang siguraduhin na iyon nga ang para sa kanya. That to become a doctor is her calling.   &ldq

CHAPTER THREE “Aurora?” Pat is breathing heavily as she listened to that voice once again. Saan nga ba siya galing bakit ang pakiramdam niya ay pagod na pagod siya? Bakit parang kanina pa siya kinakapos ng hininga at hindi na niya alam saan siya pupunta. Nalilito na siya sa paligid niya. Naririnig niya ang pag-iyak ng Mommy niya. Naririnig niya ang paulit-ulit na pagtawag nito sa kanya. “Mommy…” She wanted her to know na nandito siya. Gusto niyang marinig siya nito. But why they could not hear her? Nasaan ba siya? Is there someone who kidnapped her? Ipinikit niya ang mga mata. And then a voice a man whispered onto her ears. “Gising Aurora.” Nanlaki ang mga mata niya sa tinig na iyon. She knew that voice. Pamilyar sa kanya iyon. Ipinikit ni

Matapos ang burol at libing ay magkakasunod na rin silang lahat na bumalik sa Maynila. Ang Dalawang Aunties ni Patricia na galing pang Sweden ay nagpasya na ring bumalik agad. Ganoon din ang ibang mga kapatid ng Daddy niya na may mga naiwang trabaho sa syudad. Gusto pa sana niyang mag-stay muna sa ancestral house nila kaya lang ay gusto din niyang makahabol sa mga na-missed niya sa klase. Alam niyang hindi gugustuhin ng Abuela niya na mapabayaan niya ang pag-aaral niya. At isa pa, mas lalo lang siyang malulungkot kung wala siyang gagawin at hihinto lang siya sa isang lugar.              Pasado alas dos ng hapon nang dumating sila sa bahay nila sa Quezon City, kinabukasan mula sa Zambales. Agad na nagpaalam si Patricia sa mga magulang na aakyat na siya sa kwarto niya at magpapahinga.              “Honey, do you like some mil

 Dumating na ang tren na sasakyan niya. Sa mahigit limampung minuto niyang pagkakatayo doon sa wakas siya’y makakasakay na. Ngunit hindi niya mapigilang makaramdam ng pagod nang dumating ang tren at ang mga kapwa niya pasahero ay nagkanya kanya na ng landas papasok sa loob. Ang tila alon ng mga tao ay para siyang isang bagay na inanod lamang ng mga ito.                               Sa kanyang paningin ay hindi niya makita kung saan direksyon siya susunod. Lahat nagmamadali. Lahat ayaw maiwan. Bakit? Sino nga ba ang may nais maiwan? O sino nga ba ang gustong maranasang maiwan? Ang kanyang mga mata ay pilit hinahagilap sa paningin ang entrada ng tren. Ngunit mukhang aalis na iyon nang hindi siya nakakasakay. Lumuwag nang bahagya ang alon ng tao hanggang sa naramdaman niya ang kamay na humawak sa p

 Patricia look around the Sunken Garden. One of the famous landmark inside their university. Nakausap niya kaninang umaga si Max at sinabi niya na kung maaari ay magkita sila. She choose that place dahil alam niyang walang gaanong makakapuna sa kanila sa lugar na iyon. It’s behind the university library at napapalibutan ang five hectares shady area na iyon ng mga acacia trees. Umupo siya sa isang bench na naroon sa tabi ng isang puno ng acacia. Pasado ala-una na ng hapon.                Dalawang subject na lang at matatapos na ang klase niya. Wala siyang humanities sa araw na iyon kaya walang tsansa na magkita sila ng binata sa loob ng classroom. Pinagdikit niya ang mga hita at saka ipinatong doon ang parehong palad. Tinanaw-tanaw niya sa paligid si Max ngunit hindi pa niya makita ang binata. She also check her phone pero wala na itong message sa kanya.