LOGINShare
CHAPTER SEVEN
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Dumating na ang tren na sasakyan niya. Sa mahigit limampung minuto niyang pagkakatayo doon sa wakas siya’y makakasakay na. Ngunit hindi niya mapigilang makaramdam ng pagod nang dumating ang tren at ang mga kapwa niya pasahero ay nagkanya kanya na ng landas papasok sa loob. Ang tila alon ng mga tao ay para siyang isang bagay na inanod lamang ng mga ito.
Sa kanyang paningin ay hindi niya makita kung saan direksyon siya susunod. Lahat nagmamadali. Lahat ayaw maiwan. Bakit? Sino nga ba ang may nais maiwan? O sino nga ba ang gustong maranasang maiwan? Ang kanyang mga mata ay pilit hinahagilap sa paningin ang entrada ng tren. Ngunit mukhang aalis na iyon nang hindi siya nakakasakay. Lumuwag nang bahagya ang alon ng tao hanggang sa naramdaman niya ang kamay na humawak sa p
Related chapters
AURORA 1922 CHAPTER EIGHT
Naunang bumaba ng taxi si Max bago niya pinagbuksan si Pat. Pat smiled at him when he held her hand at alalayang makababa ng taxi. “Salamat,” ani ni Pat nang makababa siya. “Salamat din sa pagpayag na sumama ka sa akin.” Nakapasok sa bulsa ni Max ang isa nitong kamay habang nakahawak sa strap ng back pack nito ang isa naman. Pat didn’t noticed the time. Inaya siya ni Max sa isang kainan sa Marikina malapit lamang sa katipunan. Crave park, that resto have so much variety of foods na unang beses lamang natikman ni Pat. From street foods to local dishes. At saka niya naisip na iyon pala ang mga na-missed niya sa buhay. Na mga hindi niya nasubukan.
AURORA 1922 CHAPTER NINE
Patricia look around the Sunken Garden. One of the famous landmark inside their university. Nakausap niya kaninang umaga si Max at sinabi niya na kung maaari ay magkita sila. She choose that place dahil alam niyang walang gaanong makakapuna sa kanila sa lugar na iyon. It’s behind the university library at napapalibutan ang five hectares shady area na iyon ng mga acacia trees. Umupo siya sa isang bench na naroon sa tabi ng isang puno ng acacia. Pasado ala-una na ng hapon. Dalawang subject na lang at matatapos na ang klase niya. Wala siyang humanities sa araw na iyon kaya walang tsansa na magkita sila ng binata sa loob ng classroom. Pinagdikit niya ang mga hita at saka ipinatong doon ang parehong palad. Tinanaw-tanaw niya sa paligid si Max ngunit hindi pa niya makita ang binata. She also check her phone pero wala na itong message sa kanya.
AURORA 1922 CHAPTER TEN
Matuling lumipas ang mga araw. But Patricia didn’t notice that. Nasa bahay siya buong araw kahapon at ngayon. Finals na nila kaya kailangan niya ng puspusang pagre-review. But it’s like everything made so simple and special for everyday. Araw-araw ay nagkikita sila ni Max sa private space nilang dalawa, they called the place—Aurora. Hindi dahil kapangalan iyon ng kanyang namayapang abuela but because the place is so special to them. Aurora is Spanish word means, dawn. And to that spot, you can see the first appearance of the light in the sky before the sunrise. Minsan nilang napansin ni Max iyon nang magkaroon ng overnight program sa university. They actually don’t n
AURORA 1922 CHAPTER ELEVEN
Lumabas si Patricia sa loob ng sasakyan at sinabi sa driver na hintayin na lamang siya at ‘wag na siyang samahan sa loob. Ang paalam niya sa parents niya ay magkikita sila ni Siri para sabay na bumili ng libro na gagamitin nila para sa isang research project nila. “Naku Ma’am Patricia sigurado ho ako na ako naman ang papagalitan ng Daddy niyo kapag nalaman niya na hindi ko kayo sinamahan hanggang sa loob.” Kakamot kamot na sabi ni Manong Oscar.Nginitian niya ang matandang lalaki. Manong Oscar is their family driver since she was a kid. Malaki ang tiwala ng mga magulang niya dito kaya hinahayaan ng mga iyon an si Manong Oscar ang magmaneho para sa kanya. “Manong, dito ka na lang please. Mapapagod ka lang sa loob at saka sandali lang naman kami ni Siri. Hindi rin
AURORA 1922 CHAPTER TWELVE
Kung pwede lang na balik-balikan palagi ni Pat ang oras. ‘Yung hindi na sila aalis ni Max sa kasalukuyan at iyon na lang palagi ang gagawin nila ay palagi niyang pipiliin. Kumain lang sila ng merienda pagkatapos ay namasyal ng kaunting oras at saka siya pinakawalan ng binata. Pat, couldn’t forget this moment. Holding hands at panaka-naka’y paghalik nito sa noo niya. Those are moments na mananatili sa memorya niya. “You have to go. Baka hinahanap ka na ng driver niyo,” ani ng binata nang lumabas sila sa side entrance ng mall kung saan malayo layo ng konti sa parking lot. Tinanguan niya ang sinabi ni Max sa kanya. Pasado alas kuwatro na kasi ng hapon at iniisip niya
AURORA 1922 CHAPTER THIRTEEN
Naglakad palabas dinning area si Patricia. Dumaan siya sa glass door na nagkokonekta sa lawn and garden patungo sa side pool kung saan may mga benches at garden tables. Hanggang sa labas ay naririnig niya ang mga masasayang tawanan sa loob ng kanilang bahay. Their house was built during 70’s. It’s classic Italian style still remained the same as it was renovated one time before her grandfather died. The food was good at hindi niya iyon pagtatakhan because Alicia, her mom was really good in cooking. Ibinaba niya ang hawak na baso na may lamang juice sa marmol na lamesa sa gilid niya at saka pinakatitigan ang sariling repleksyon sa tubig na kumikinang dahil sa sinag na nagmumula sa buwan. “I don’t know if you are avoiding me or I’m still surprised you.”&n
AURORA 1922 CHAPTER FOURTEEN
“Hey, okay ka lang?” Hindi namalayan ni Pat na nakatitig lang pala siya sa pagkaing dala ni Max. Agad naman siyang tumango. “Yeah, napagod lang siguro ako,” aniya. Tapos na ang exams today. Alam ni Pat that she did all her best kaya kompiyansa pa rin siya na makakapasa siya. “Kumusta pala ang exams mo? Tapos na ba?” Max smiled at her. “Yup, at naniniwala ako na naipasa ko ‘yon. Ako kaya ang pinakamatalino sa klase namin.” Pagyayabang nito. Her face lit as Max smiles like a boy. “Hindi ka naman humble ano?” biro niya sa binata
AURORA 1922 CHAPTER FIFTEEN
Patricia giggled as Max pulled her inside the old cinema house near the college university sa Quezon City. Pagkatapos ng ilang activities sa school nang ayain na siya ni Max na manuod ng movie. She was expecting him to take her sa kahit saang malls na malapit lang sa university nila or somewhere na hindi sila gaanong mapapansin ng ibang mga tao.“Are you really sure about this?” natatawang tanong ni Pat habang papasok sila sa entrance ng two-storey building.Hindi na ito nagpaawat sa kanya nang dumukot ito ng pera sa bulsa at magbayad ng ticket sa unang counter na nilapitan nila pagpasok pa lamang nila.The place isn’t the ordinary cinema she used to see. It’s like Patricia travel in time, at nakita niya ang sinaunang mga pelikulang naging paborito ng mga magulang niya noong kabataan pa nila. The place filled with classic photos and paintings. Even the parquet floor is custom made just to fit the old ambianc
Latest chapter
AURORA 1922 HAPPY COINCIDENCE (SPECIAL CHAPTER)
It’s grooming day for Maxi. Sa mall na lang naisipan ni Patrcia na dalhin si Maxi. Sinubukan niya kasing pumunta sa Veterinary Clinic kung saan niya huling dinala si Maxi pero sarado naman ‘yon. And when she checked it online, sarado sila kapag Friday. Usually ay Saturday and Sunday sarado ang mga establishment na ganoon pero iba ang Clinic ni Doc Maxi. She giggled at her thought of Maxi the puppy has the same name with the Vet doctor. Pumarada ang driver niya sa parking lot ng mall at naiwan na ito doon. Mabuti na lamang at wala siyang session ng therapy niya ngayon kaya malaya silang nakalalabas ni Maxi. The thought of being free makes her feel so happy. Sabi ng Doctor niya ay malaki na daw ang nagiging improvement sa kanya. And if that will continue, mabilis ang change for her recovery. &n
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FIVE: AURORA 1922
Ika- 15 ng Pebrero taong 1922, sa isang makulay at masayang kasiyahan ay nakatadhanang mag-tagpo ang dalawang buhay na parehong babago sa hinaharap. Isang bagay na nagpapatunay na ang nakaraan ay bumabalik sa kasalukuyan at may pagkakataong baguhin ang hinaharap. Ang magdadalawang-taong gulang na batang babae ay mahigpit na nakahawak sa kamay ng kanyang ina habang papalapit sila sa pagdarausan ng, Manila Carnival. Ang taon-taong pagdaraos ng piyesta ng karnibal. May mga payaso at mga patimpalak. Mga makukulay na kasuotan at musika. Inilahad ng kanyang ina ang singkwenta centavo, bayad upang sila’y makapasok sa loob ng pagdarausan ng kasiyahan. Maraming nagkalat na sundalong Amerikano sa paligid. Ang Pilipinas sa taong iyon ay nasa ilal
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-FOUR: MARIA PATRICIA
The Doctor diagnosed her with positive symptoms of schizophrenia. A brain disorder that can caused delusions and hallucinations, and hearing voices or seeing things that do not exist. Her Doctor adviced her a psychological treatments like, cognitive behavioral therapy or supportive psychotherapy that may reduce symptoms. Kailangan niyang maka-recover sa kondisyon niya. Sinabi rin daw ng doctor na malaki ang posibilidad na nakuha na niya ang sakit na iyon bago pa man ang aksidente at ang pagka-coma niya ang nagpalala sa kondisyon niya. Nasa Garden siya habang nilalaro si Maxi. Katatapos laman ng therapy niya at nakaalis na ang therapist niya. Slowly, she started to believed that Max was never been part of her reality. That he was just made by her mind and all her collected memories through out the time she was with him ay i
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-THREE: COMA
A sound of waves. A chirping of birds. Naririnig ni Patricia ang mga ingay na iyon. She could hear someone calling her.“Aurora…”Hindi siya si Aurora. But she is Maria Patricia. Hindi niya matandaan na may ganoong ngalan sa pangalan niya. But that voice? Kilala niya. Madilim ang paligid at wala siyang nakikita ang tanging liwanag na gusto niyang abutin ay tila landas ng kahapon na kay hirap abutin. Sinubukan niyang iangat ang kamay at abutin ang talang tila gustong tumanglaw sa kanya ngunit ang pangalang iyon pa rin ang naririnig niya.“Aurora…”Hindi niya alam kung ano na nga ba ang nangyayari sa paligid niya. Kung bakit siya naroroon sa kadilimang iyon at tila siya nagmula sa malayong baybayin. Pinilit niya ang sarili na abutin ang liwanag nang maramdaman niya ang mga palad na pumigil doon. Kasunod ay ang bawat hagulgol sa paligid
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-TWO: AGAIN
It’s been a year or two, but Patricia couldn’t remember when was the last time she saw the city. Nang araw kasi na lumabas siya ng bansa ay nanghihina siya at ilang beses siyang nawalan ng malay. Nang tumawag ang Massachusetts General Hospital ng Boston, USA at para sabihing may nakuha nang donor niya ng bone marrow they immediately fly off to the USA. Mabilis na naisagawa ang operasyon at bumilang lamang ng ilang lingo bago siya tuluyang gumaling.Nakatanaw si Patricia sa bawat batang nakikita niyang naglalaro sa park. Walang pinagbago ang siyudad maliban sa mas lalong tumaas ang mga buildings at dumami pa. Wala na sanang balak bumalik ng Pilipinas ang mga magulang niya pero siya ang nagpumilit na bumalik sila. Hindi siya matahimik doon. Paulit-ulit niyang naaalala si Max. Paulit-ulit din niyang iniisip kung may mababalikan pa ba siya.May butil ng luha ang sumilay sa mga mata niya. Agad niyang pinalis iyon at saka ngumiti. H
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY-ONE: IT'S NOT GOODBYE
Patricia’s condition is getting worse. They cannot schedule the transplant operation for a reason that they can’t find a donor. Hindi match ang bone marrow ng mga magulang ni Patricia sa kanya. Pero ang pagkawala ni Max at di nito pagbisita sa asawa ang lalong nagpapahirap sa kondisyon nito.Inaabot na siya ng sobra-sobrang pag-aalala dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Max. Natatandaan niyang nagising siya isang umaga na ang gamit niya ay nasa loob na ng private suite niya. Ang sabi ng nurse niya ay iniwan lang daw iyon at ibinilin na ipagbigay alam sa kanya. Pero maski anino ni Max ay hindi na nagpakita sa kanya.Ilang araw siyang nilalagnat dala ng inpeksyon niya. Patuloy ang gamutan niya habang nakaantabay lamang sila sa ospital kung may magiging donor na siya.“M-Max?”Pabiling-biling ang ulo ni Patricia habang nakapikit at natutulog. Nakikita niya sa isip niya si Max. nalulungkot ito at nag iisa. Kailangan siya
AURORA 1922 CHAPTER THIRTY: ENCOUNTER THE TRUTH
Weekend kaya dinagsa ng mga tao ang book fair. Bukod pa doon ay may mga book signing din na naganap sa mga kilalang bookstore na participant din sa nasabing event. Naka-break si Crys kaya naiwan siya sa shop. Katatapos lang niya mag-coffee break kanina. Inayos lang niya ang pagkakapatas ng ilang libro na nagulo dahil sa pagpasok ng mga kabataan kanina.Ilang araw na lang at tapos na ang book fair iniisip na naman niya kung saan siya muli makakahanap ng panibagong mapapagkakitaan niya. Napalingon siya sa entrance ng shop nang may pumasok doon.Babati sana siya nang makilala niya kung sino iyon. “L-Leo?”Bakas sa mukha ng lalaki ang pagkagulat nang makita siya. “Tricia?”He never stop of calling her Tricia. “A-Anong ginagawa mo dito?”“Ikaw? Anong ginagawa mo dito?” nagtatakang tanong nito.“I-I worked here.” Maikli niyang tugon.She saw
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-NINE: OVER THE MOON
Patricia woke up with a heavy head feeling. Sinunod niya ang prescription ng doctor sa kanya. Iniinom niya ang mga gamot na ibinilin sa kanya regularly. Palihim niyang iniinom ang antibiotics at anti-thymocyte globulin na ni-reseta ng espesyalista sa kanya. Alam niyang magtataka si Max kung makakakita ito ng ganoon gamot mula sa kanya. Minsan siyang nahuli ni Nanay Marta pero sinabi lamang niya na multivitamins ang iniinom niya. Pansamantala rin siyang nakakuha ng part-time job sa isang book-fair na nasa town proper. May gaganapin kasing one-month book festival. Kakilala ni Siri ang isa sa mga exhibitor doon kaya nakapasok siya. At least, makakaipon siya ng pambili ng gamot niya para sa susunod na buwan.Mabilis siyang gumayak. Nine o’clock ng umaga ang shift niya at hanggang mamayang alas-sais na siya ng gabi doon kasi siya rin ang katulong sa pagsasara ng stall. Nakaalis na rin ni Max dahil may mga activities ito sa uni
AURORA 1922 CHAPTER TWENTY-EIGHT: DILEMMA
After Patricia suffered from brief loss of consciousness. Nagising siyang nakahiga sa loob ng isang silid na napapalibutan ng puti na dingding. She scanned her surrounding. Makikita sa loob ang maliit na couch at isang lamesang pinapapatungan ng bag niya. Mabilis niyang inalala ang nangyari. Magkasama sila ni Siri sa isang coffee shop. Pagkatapos ay napuna ni Siri ang braso niya. Tinanong siya kung sinasaktan daw ba siya ni Max. Ngunit tinanggi niya na hindi. Dahil hindi naman talaga siya sinasaktan ni Max.As soon as her eyes recognized her surroundings, she slowly lifted her head. Ngunit makirot pa rin iyon para siyang pinukpok ng martilyo. Unti-unti niyang iniaangat ang katawan at isinandal ang sarili sa headboard ng hospital bed. Segundo pagkatapos niyang makasandal ay bumukas ang pinto ng silid na kinalalagyan niya at magkasunod na pumasok si Siri at ang isang lalaki na sa tantiya niya ay Doktor.Agad siyang nilapitan ni Siri. &ldquo
