Lahat ng Kabanata ng Into Your Arms Tonight : Kabanata 141 - Kabanata 150

Nang bumukas ang pinto ng operating room at lumabas si Dr. Sanchez, ang nag-opera kay Cassandra, at ang iba pang assisstant ng manggagamot ay agad nang lumapit si Ian sa mga ito. "How is she, doc.," agad niyang tanong kay Dr. Sanchez. "You don't have to worry anymore, Mr. Ramos, ligtas na ang pasyente sa panganib," nakangiting tugon din naman ito sa kaniya. Napahinga na nang maluwag si Ian sa sinabi nito. "Oh, thank you so much, doc.," laking-pasalamat niya rito na magalang naman nitong tinanguan. "Kailangan na lang ng pasyente ng ibayong pahinga sa ngayon," muling wika pa nito saka binalingan ng tingin ang katabing assistant. "Kayo na muna ang bahala rito," utos nito rito."Yes, doc.," sabay-sabay na tugon naman ng mga ito."Maiwan ko na muna kayo rito, Mr. Ramos, marami pa akong pasyenteng kailangang puntahan. Dadalhin na lang sa private room ang wife mo after they clean her," nakangiting saad pa nito sa kaniya.Tinanguan lamang niya bilang tugon si Dr. Sanchez at hindi na iti

ONE hour ago, bago ang mga kaganapan sa pagitan ni Manuel at Ian.Nakangiting pumasok si Dr. Sanchez sa silid ng dalawang matanda na si Manuel at Dolores."Hello there, Mr. Ramos, ano po ang pakiramdam n'yo ngayon?" magalang na usisa pa nito habang sinusuri ang dibdib ni Manuel."I'm alright now, doc.," nakangiti rin namang tugon ng matanda rito. "Wala na kaming alalahanin pa kasi ligtas na ang anak namin," habol na imporma pa ni Manuel na bumaling ng tingin kay Dolores na tahimik lamang sa tabi nito."Oh, that's good to here, Mr. Ramos," napapapalakpak pang turan ni Dr. Sanchez sa pasyente nito.Iyon naman talaga ang nais ng manggagamot lalo na sa kalagayan ni Manuel na kung saan ay napakahina ng puso nito. Ang the best medicine para sa kagaya nitong pasyente ay ang magandang balita na makabubuti sa kalusugan nito.Napahinga nang maluwag si Dr. Sanchez bago muling sinuri ang chart kung saan nakasulat ang personal info ng matanda at ang previous treatment na isinagawa sa ibang ospital

Hindi na nabilang pa ni Ian kung ilang oras siyang naghihintay sa pagbukas ng pinto ng silid ng ama. Maging hindi rin siya kumikilos sa kinauupuan, nakayuko at nakatunghay lamang doon. Walang ibang iniisip ang binata kung hindi ang kaligtasan ng ama, ang taimtim na panalangin na ngayon lamang niya ginawa sa tanang buhay niya."Oh Lord, please, alam kong marami akong naging pagkukulang sa iyo, but right now, isa lang po ang hinihiling ko... please, Lord, don't take him from me," ani pa ni Ian sa sarili habang mariing nakapikit at magkasalikop ang mga kamay. Tumatakbo ang oras na nasa ganoong ayos lamang ang binata. At nang tuluyang magbukas ang pinto at iluwa niyon si Dr. Sanchez at ang mga assistant nito ay agad siyang napatalon sa kinauupuan. Mabilis siyang lumapit sa doktor. "Doc, how's my dad?" tanong agad ng binata rito. Ilang segundo muna ang pinalipas ni Dr. Sanchez bago nito sinagot ang binata. Ilang beses pa nitong pinunasan ang pawis sa noo at bakas sa mukha ng doktor ang

"W-what? What's going on?" tarantang saad ni Ian habang nagpapabaling-baling ng tingin sa nakahigang ama at sa maingay na aparato na nakakabit dito.Hindi niya maunawaan ang mga nangyayari dahil tuliro pa rin siya sa biglaang pagkagising sa mahimbing na pagkakatulog. Maliban pang laking pagtataka ng binata na panaginip lamang ang lahat ng namagitang pag-uusap nila ni Manuel. Hindi siya makapaniwala dahil animo totoong-totoo ang kaniyang mga panaginip.Gayunpaman, bago pa man magbalik sa normal ang pag-iisip ni Ian ay nagmamadali nang pumasok ang mga doktor doon na nakatalaga sa ama. Isa na nga roon si Dr. Sanchez na agad na nilapitan ang aparato na nakakabit kay Manuel. Inalis din nito ang oxygen sa bibig ng matanda saka ilang ulit na sinuri ang puso nito. Madilim ang mukha ng doktor nang hindi marinig ang tibok ng puso ng pasyente. Sinubukan din nitong tingnan ang nakapinid na mga talukap ni Manuel subalit kahit iyon ay hindi na gumagalaw pa.Mabuti na nga lamang na sa tagal niton

"Hmm... anong ibig mong sabihin, anak?" naguguluhang tanong naman ni Dolores kay Cassandra dahil sa mga ipinahayag niya rito.Subalit hindi na niya sinagot pa ang matanda at matamis na nginitian na lamang niya ito.Hindi naman napansin ng matanda ang ikinilos niya na mabilis siyang sinang-ayunan."Tama ka, anak. Please, huwag mo na uulitin ito, ako ang aatakihin sa puso sa inyong dalawa ng apo ko, eh," pakiusap pa ng ina sa kaniya na tinawanan naman niya nang mahina."Yes, Inay, huwag ka na pong mag-alala." Tango pa niya rito.Parehong nagtawanan ang mag-ina at doon na nga nagising si Cassey. Nang makita siya nitong gising na ay namilog ang mga mata nito at lumapad ang ngiti."Mommy!" excited na saad pa ng bata at mabilis na kumubabaw kay Cassandra."Ugh!" daing naman niya dahil nasagi ng bata ang sugat niya sa balikat.Nang mga sandaling iyon ay unti-unti nang nawawala ang anesthesia na itinurok sa kaniya kung kaya nararamdaman na niya ang sakit na nagmumula sa kaniyang pinsala."No,