All Chapters of His Runaway Surrogate: Chapter 1 - Chapter 10

“Para po!” Abot ngala-ngala kong sigaw dahil kamuntikan ng lumagpas sa destinasyon ko. Hirap na hirap kong hinakot ang mga gamit ko pababa ng Jeep at pagod na pinaypayan ang sarili dahil sa sobrang init. Sa kabilang kamay ay bit-bit ko ang kahon na naglalaman ng mga gamit ko, sa kabila naman ay mga prutas na binili ko kanina. Mukha na akong Christmas tree na naka heels, pero ayos lang walang panahon para magreklamo.“Clover? Ikaw ba iyan?” Napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. Binigyan ko ito ng malawak na ngiti kasabay ng pagyakap nito sa’kin. “Nagpapahinga pa si KitKat...nandiyan rin ang ate Claire mo.” Papahina niyang ani habang may pagaalala sa tono.“Ayos lang ho Nay,” Alam ko kasing nagaalala siyang baka mag-away na naman kami. “Dadalhin ko lang ho ito sa loob.” Sinundan ko pa siya ng tingin hanggang sa makaalis. Si Nay Amelia ang kapatid ni papa pasalamat ako sa kanya

Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga nang tumunog ang nakakabingi kong alarm sa cellphone ko.“Argh!” Daing ko ng maramdaman ang sakit sa ulo. Parang pinukpok ng maso, isinusumpa ko na talaga ang alak. I looked at the clock on my phone. Alas-sais palang naman. Hindi na ako nag abalang patayin ang alarm at pasayaw-sayaw na naglakad papasok sa cr. Binuksan ko ang gripo bago isinahod ang kamay para maghilamos. Nang maramdaman ko ang pagdaloy ng tubig sa mukha ay napabuga ako ng hangin. Ngayon na pala ang araw na’yon. Mayroon nalang akong isang oras para magdesisyon. How I wish, na sana ay bumagal ang oras. “KitKat...” Mahigpit akong napahawak sa sink. Pa, this is the only payment I can give. Kung nandito si papa ay malamang hindi iyon papayag. Kahit pa makuba sya sa pagtatrabaho ay gagawin niya 'wag ko lang pasukin ang ganitong trabaho.Matapos maligo at magbihis ay lumabas na ako

Humahangos akong bumaba sa Jeep na sinakyan ko. Dalawa kasi ang Haliya Hospital sa buong Antipolo. At dahil sa likas na katangahan ko ay mali pala ‘yong napuntahan ko kanina. Mabibigat ang mga paang naglakad ako paakyat sa hagdanan ng ospital. Hindi ko mapigilang hindi mainis sa dami ng kamalasang nangyari sa’kin bago ako nakarating rito. Wala namang silbi ang debit card na ibinigay nya, wala namang Jeep ang tatanggap no’n at kailangan ko pang maghintay kapag tatawag ako ng grab.  Bagsak ang balikat ko dahil tanging bente pesos nalang ang nasa bulsa ko. My head immediately heat up once I saw him, prenteng nakadi-kwatro habang may hawak na cup na pakiwari ko ay kape ang laman. “May gana ka pa talagang magkape!” Nanggagalaiti kong ani nang makalapit sa kanya. “Pinahirapan mo akong hanapin ang lugar na’to kahit pupwede mo naman akong isabay? Tapos makikita ko lang na nagkakape ka!” naghuhurumintadong

Isinandal ko ang ulo sa sandalan ng kotse. Nakita kong tiningnan pa ako ni Cadrus mula sa front mirror. Nabapuga ako ng hangin. Buwisit kasing Marcus ‘yon. Natatakot na tuloy ako baka mamaya multuhin ako ng asawa niya na kamukha ko raw. Parang natatakot na tuloy akong tumingin sa salamin, paano na ‘ko makakapag foundation nito.“Psst,” sitsit ko sa demonyong seryoso sa pagmamaneho, “Boss. P’wede pakitabi muna?” Gaya ng inaasahan ay hindi niya ako sinagot bagkus nagpatuloy lang sa pagmamaneho.“Dali na. Puputok na ang panubigan ko,” biro ko Umaasang makukuha ko ang atensyon niya pero tanging pagismid lamang ang natanggap ko. Nang hindi niya pa rin ako pansinin ay padabog akong naupo, naiihi na talaga ako. Grabe ang lalaking ito, walang konsiderasyon. Paano ko ba mapapatigil ang sasakyan na ‘to?Lumapit ako sa tainga niya, “Cadrus, babangga tayo!&r

Madilim, wala akong makita dahil sa telang nakabalot sa mga mata ko. Sinubukan kong igalaw ang katawan ko pero mukhang nakatali ako sa isang upuan. Grabeng kamalasan sa buhay. Simula talaga nang makilala ko si Cadrus ay wala ng nangyari kun’di puro kamalasan.“Hoy! Pakawalan niyo ako rito!” abot ngala ngalang sigaw ko kahit pa wala akong makita.  Isang tunog ng hampas ng bakal lamang ang nakuha kong sagot. “Ikaw! kung sino ka man, siguraduhin mo lang na hindi ako makakawala rito kung hindi—hindi ka na talaga sisikatan ng araw!” “Sino ba kayo hah! Ang kapal ng mukha niyong itali ang magandang katawan ko!”Hindi ako tumigil sa pagsigaw hanggang sa may marinig akong kaluskos ng bakal. “Ha—hmp!” Pilit akong nagpupumiglas pero wala pa rin akong nagawa ng busalan ako nito sa bibig. “Mas maganda kung mananahimik ka nalang.” It’s