Chapter 4.2

Isinandal ko ang ulo sa sandalan ng kotse. Nakita kong tiningnan pa ako ni Cadrus mula sa front mirror. 

Nabapuga ako ng hangin. Buwisit kasing Marcus ‘yon. Natatakot na tuloy ako baka mamaya multuhin ako ng asawa niya na kamukha ko raw. Parang natatakot na tuloy akong tumingin sa salamin, paano na ‘ko makakapag foundation nito.

“Psst,” sitsit ko sa demonyong seryoso sa pagmamaneho, “Boss. P’wede pakitabi muna?” 

Gaya ng inaasahan ay hindi niya ako sinagot bagkus nagpatuloy lang sa pagmamaneho.

“Dali na. Puputok na ang panubigan ko,” biro ko 

Umaasang makukuha ko ang atensyon niya pero tanging pagismid lamang ang natanggap ko. 

Nang hindi niya pa rin ako pansinin ay padabog akong naupo, naiihi na talaga ako. Grabe ang lalaking ito, walang konsiderasyon. Paano ko ba mapapatigil ang sasakyan na ‘to?

Lumapit ako sa tainga niya, “Cadrus, babangga tayo!” 

I shrieked. At gayon na lamang ang galak ko ng agarang tapakan niya ang break kaya huminto ang kotse.

“What did you say?”

Kaagad akong nag-peace sign. “Wala boss, joke lang. Ayaw mo kasing ihinto, ihing-ihi na kaya ako.” 

Hindi ko na pinansin ang magkasalubong niyang mga kilay at nagmamadali ng lumabas. 

We’re currently in an open high way. Hindi ko naman pangangahasang gulatin siya kung alam kong babangga kami ‘no. Nagsisimula pa lang ako sa buhay na ‘to ayoko pang mamatay. 

Saktong mayroong food court rito. Hindi na ako nagsayang ng oras at pumasok ro’n. 

“Kuya, sa’n cr n’yo?” tanong ko sa cashier na nasa unahan pagkapasok ko. 

“Doon po, Ma'am,” turo niya sa makipot na daan sa tabi ng isang vending machine. 

Naghugas muna ako ng kamay matapos kong gumamit ng banyo. 

Pasipol-sipol akong naglakad palabas. So refreshing. Matapos nang mabigat na pasanin at mailabas lahat ng bad vibes mula kay Lucifer, talaga namang nakakagaan sa d****b.

“Ano ba’ng maganda,” hindi makapiling tingin ko sa dalawang magkaibang flavor ng mentos.

Nakakahiya naman kung wala akong bibilhin ‘di ba. “Spearmint or Green apple? Iniminiminimo, sino sa dalawang ‘to ang pipiliin ko? ‘Eto o ‘eto? Et—” 

Halos mapatalon ako sa gulat ng may malakas na kumalabog. Dahil isa akong chismosa sinilip ko kung saan ba nanggaling ang tunog na iyon. 

“Anak ng pitomputputingtupa,” Wala sa sariling bulalas ko. 

Isang lalaki ang nakatalikod sa harapan ko. Pasalamat na lang ako at mukhang hindi naman ako nito napansin dahil sa patungan na nakaharang sa pagitan namin. Everyone's freaking out, at sino namang hindi? He's holding a Smith & Wesson 642 revolver. 

“S-Sir, we can settle this calmly no need for violence.” namumutla pero mahinahong ani ng Cashier kanina. 

Napatingin ako sa isang lalaking tinututukan nito ng baril. Mukhang may away sa pagitan nila. Bakit naman kailangan pati kami madamay?

“Hindi! Punong puno na ako sa inyo pinatay niyo ang asawa ko, sinira n’yo ang buhay ko,” sigaw ng armadong lalaki. 

His hand is shaking, paniguradong ito ang unang beses niyang humawak ng baril. Suskong buhay ito kung hindi ba naman kamalas malasan.

Nangunot ang noo ko sa isang matangkad na pigura, prente lamang itong nakaupo sa isang one seater na lamesa habang umiinom sa isang cup. 

Walanghiyang demonyo na’to pa kape-kape lang, may barilan na ngang nagaganap. 

“Bakit hindi pa kayo tumawag ng pulis! Ano pang tinatanga tanga niyo?” nanginginig na sigaw ng lalaking tinututukan nito ng baril. 

Bakit kaya ‘di ikaw ang tumawag tutal problema mo naman ‘yan. 

Inis kong sinitsitan si Cadrus. “Psst,” mabuti naman at tumingin siya habang patuloy pa rin sa paginom. “Tulungan mo’ko.” I mouthed

Nangangalay na kasi ako rito anumang oras ay babagsak na ang paa ko. Kaagad na naginit ang ulo ko ng titigan niya lang ako. Napangiwi ako, alam ko na agad ang sinasabi ng titig niya na ‘yan. 

‘Fucking how?’

Oo na, ako na bobo. Paano nga ba naman niya ako matutulungan, napakalayo niya sa’kin. 

Balik na lang kaya ako sa cr, do’n ako magkulong. Para pag labas ko over na ang war. Hindi naman sa tumatakas ako, sadyang marami lang akong pangarap.

Akmang lalakad na ako ng umaalingaw-ngaw ang iyak ng isang sanggol. Pare-pareho kaming natigilan. 

“Mama, uwi na.” 

Nanlaki ang mga mata ko sa isang sampung taong gulang na bata, kandong nito ang isang umiiyak na sanggol. Napalingon ako sa katabi ko. Nando’n ang umiiyak rin nilang nanay, pilit sinesenyasan ang bata na manahimik. 

“Ano Gardo? Maraming bata rito, kaya mo ba talagang iputok ‘yan.” 

Mas lalong nanginig ang lalaking may hawak ng baril. Tila nagdadalawang isip. 

“W*-W*la akong paki-alam, papatayin ko kayong lahat!” sigaw ng huli matapos ay nagpaputok sa taas.

Nakita ko si kuyang cashier na may pilit inaabot sa ilalim ng mesa niya. Of course, paniguradong may pindutan do’n na magsi-signal sa mga pulis na nakaestasyon malapit rito. 

Bumalik ako, napansin ko ang nagtatanong na mukha ni Cadrus. “Where are you going?” he mouthed but I didn't bother answering him. 

“Tutal ay palagi akong tinatawag na bida-bida, it's my time to shine.” Natatawa kong bulong sa sarili. 

Ito na ang pinakatangang gagawin ko. 

“Ang ganda naman ng baril mo manong,” wika ko at nagtagumpay naman ako kuhain ang atensyon niya. “Sa’n mo nabili?” kunyari ay interesadong tanong ko. 

Mabilis kong itinaas ang kamay ng tutukan nito. “Biro lang manong, nagtatanong lang naman.” 

Pasimple kong sinilip si kuyang cashier at kaagad akong nakahinga ng maluwag dahil napindot niya na iyon ng hindi napapansin.

“Manong,” kuha ko sa atensyon nito. “Hindi naman namin kailangang madamay ‘di ba?” 

“Anong—” 

Hinawakan ko sa braso ang lalaking kaaway niya at saka ihinarap sa kanya. 

“Ito lang naman ang kaaway mo, ‘yan iyo na.” tulak ko rito. 

Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaawa, but I need to make a scene habang hindi pa nakakarating ang mga pulis rito. 

“Tanga ka ba?” 

Hindi ko pinansin ang pagrereklamo ng lalaki. At nanatiling nakatago sa likod nito. 

“Ano nga uli ang gusto mo?” nangaasar na tanong ng lalaki. “Gusto mong ipaghiganti ang asawa mo?” 

“Hah! Hindi ba’t kasalanan mo rin naman kaya namatay ang pinakamamahal mong asawa?”

Napaatras ako dahil sa namumuong tensyon sa kanila. “Hindi ako kasali ah, labas ako riyan!” 

“Hindi ba at ibinenta mo ang asawa mo? Kusa mo siyang ibinigay kapalit ng isang daang libo—” 

Umarko ang mga labi ko ng sapakin nito ang lalaki. Mabuti na lang at hindi niya ginamit iyong baril, kaagad silang nagpambuno. Naging pagkakataon iyon para senyasan ko ang babae na ilabas na ang mga anak niya. Pasalamat na lang at kaunti lang ang customer rito siguro ay ‘yong mga tumigil lang habang nasa byahe. 

I know that any moment from now, dadating na iyong mga pulis. Tinanguan ako ni kuyang cashier tanda na siya na ang bahala sa dalawa kaya naman lumapit na rin ako kay Cadrus. 

“Kayo! Kayo at ang buong Coetus ang may kasalanan,” Walang tigil siya sa pagsuntok sa mukha nito. “Pinatay niyo ang buong pamilya ko!” 

Hindi ko ipinahalatang natigilan sa sinabi niya. Iniling ko ang ulo at saka hinila si Cadrus. 

“Hooh! Grabe kinabahan ako do’n,” hiyaw ko nang makapasok na kami sa loob ng kotse. 

“Akala ko mamatay na’ko hindi mo manlang ako tinulungan,” Kumunot ang noo ko ng hindi siya mag-react at nag-drive na paalis. “Sabi ko nga, ayaw mo akong kausap.” 

Tiningnan ko siya mula sa front mirror. Seryoso ang mukha niya at malalim ang iniisip. 

Ilang minuto pa ang lumipas. Huminto ang sasakyan sa isang malaking gate. 

“Wow, mansyon,” nakakanga kong wika habang nakatingin sa malaking bahay na nasa loob. 

Bumukas iyong gate kaya naman pumasok na kami sa loob. 

“Sir, Are you alright? What about you Ms. Clover?” 

Bungad ni Lolo pagka-baba namin sa sasakyan. 

“Ayos lang ako lo, malakas yata ako. Ewan ko na lang sa isa diyan, “Tingin ko kay Cadrus na dire-diretsong pumasok. “Nagkape lang naman ‘yan doon.” 

Narinig ko ang pagtawa ni Lolo. “Mabuti at hindi kayo sinaktan no’ng hostage taker.”

Tumango na lang ako. Parang hindi naman hostage taking iyong naganap, more like nakipagbugbugan lang siya do’n sa kasama niya. 

“A-Aray! Oo na, bi-bitawan mo na!”

Mula sa likod ni Lolo ay nagtago ang isang lalaki, namumula ang tainga at parang ginahasa dahil gusot gusot ang damit. 

“Chin! Kahit magtago ka pa diyan. Makikita pa rin kita!” halakhak ng bagong dating na babae. 

“Fred, nandito ka pala. Sino ‘yang kasama mo?” 

I suddenly felt conscious nang pakatitigan nila ako. “H-Hello, Clover Alcantara po.” kunyari ay pabebe kong ani. 

“Halu, I'm Stella,” hinawakan niya sa braso ang lalaki at ihinarap sa’kin. “This is Francine Costello, m’cousin.” 

Siniko siya nito. “You can call me Chin.” 

Umangkla si Stella sa braso ko. “Yeah, coz his name was kind of, you know, gay.” 

Natawa ako ng samaan siya ng tingin ng lalaki.

“Huwag mo na lang pansinin iyan. Let's go Clover.” 

Nagpahila na lamang ako tutal ay iniwan na rin naman ako ni Cadrus rito. 

Inilibot niya ako sa buong mansiyon. Alam niya rin na ako iyong surrogate mother na kinuha ni Cadrus. Stella’s nice but somehow I can’t help but distance myself. I am new here, at alam ko naman ang estado ko rito. 

“Hoy Chunza, hindi ka pa ba uuwi?”

Napairap si Stella ng tawagin ni Chin, sinamaan niya ito ng tingin bago bumaling sa’kin. “I’m sorry Clover, we need to go. Inutusan lang kasi kami ni Lola na bisitahin si Kuya Luci.” nakanguso niyang reklamo. 

“Ayos lang ‘no. Nandito naman si Lolo sa kaniya na lang ako magtatanong.” 

She nodded. “But hahanap ako ng time para bumisita ulit. You’re such a lovely friend kaya babalik ako.” 

Hindi ko alam kung bakit nagpapaliwanag pa siya. Totoo ngang nakakatuwa siyang kausap sana ay bumisita nga siya ulit, ayokong makulong na lang rito kasama ang demonyong iyon. 

Kumaway muna siya bago hinila ni Chin paalis. Katahimikan ang namutawi.

Napakamot ako sa ulo. “Paano na ngayon?” 

Dito kasi ako iniwan ni Stella sa isang balkonahe. Hindi ko na alam ang pabalik pati si Lolo ay hindi ko rin mahanap. Dapat pala tinanong ko muna sa kanya kung saan ba ang kwarto ko. 

“Nasa’n naman kaya si Lolo?” 

Sa lawak ng bahay na ‘to malabong makita ako kaagad ni Lolo kapag nanatili lang ako rito. 

Mas magandang maglibot libot na rin ako at baka maalala ko iyong dinaanan namin ni Stella kanina. 

Maganda ang bahay, parang museum dahil vintage ang style maraming iba’t ibang portrait. Gaya na lang nang nasa harapan ko. 

Napakalaking portrait ng isang babae. Looking sophisticated in a white floral dress, kulot ang kulay ginger nitong buhok, habang napakalaki ng ngiti, talaga namang nakakainggit ang ganda niya. 

Pinasadahan ko ng tingin ang kabuuan ng litrato, sa baba ay nakaukit ang pamilyar na pirma at sa tabi ay may napakatamis na kataga. 

“My beloved Trinity...”