All Chapters of His Tormenting Love: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi matanggal ang aking ngiti sa mga sumunod na araw. Lagi kaming magkasama ni Forth sa araw man o gabi. Parang hindi kami mapaghiwalay. Kaso lang ay mukhang nahalata iyon ng mga magulang ko. Bantay ni Mommy ang kilos ko at madalas na akong tawagan at pinaalala ang oras ng pag-uwi ko. Si Daddy naman ay nagmamasid lamang pero alam kong may napapansin na rin. Tila ang kapayapaan na naramdaman ko sa mga nagdaang araw ay may kapalit. Kung gaano ako kasaya kasama si Forth ay ganoon na lamang ang pagiging problemado ko sa bahay. Napapansin ko ang madalas na pagkawala ng mga gamit ko. I asked the maids about it and they told me didn't know about it. Idagdag pang bantay sarado ni Mommy ang kilos ko at pinaghihigpitan yata ako ngayon dahil sa napapansin niya ang late kong pag-uwi. Pati grades ko ay matindi ang pang-uusisa niya. "You're ten minutes late on your curfew," Mom said sternly. Napatigil ako sa paglalakad at namataan ang aking ina na nakahalukipkip sa may hagdanan. "Saan ka g

Halos pukpukin ko ang aking ulo, umaasang malalaglag roon ang mga sagot na kanina ko pa hinahagilap sa aking isip habang nakatitig sa aking papel. Forty items pa naman ito at kalahati pa lang ang nasasagutan ko. I don't get it. Nagreview naman ako kagabi. Marami lang talaga akong ginawang school works pero nagbasa naman ako kaya nakakainis ngayon na wala akong maisagot sa iba. "Time is up. Finished or not, pass your papers," the professor strictly announced that almost made me groan. I can sense some of my classmates' protests but like me, they have no choice but to pass their papers. I just gave it up half-heartedly. Nakabusangot kong niligpit ang mga gamit ko. I just hope I'll pass dahil kung hindi ay ewan ko na lang. "Stop frowning, Cary. Ako nga ten items lang nasagutan ko. Loosen up," Jayle cheered and hooked her arm on my arm. "Twenty items kaya ang nasagutan mo. Baka ikaw nga ang pinakamaraming nasagutan eh. Papasa ka pa rin naman, for sure.". Bumuntonghininga ako. "Tayo,

One week. It's been a week since the confrontation in his car happened. And everyday is a struggle for me. Walang palya ang pangungulit ni Forth sa mga nagdaang araw. And I would always find a way to avoid him. I refuse to talk to him right now. Hindi pa rin humuhupa ang pangamba at takot sa mga maaari kong marinig mula sa kaniya. Hindi pa ako handang harapin ang kahihinatnan ng pag-uusap na gusto niyang mangyari. Paper bags from designer brands scattered arround the couch of our living room that made me raise a brow. Siguradong hindi kay Mommy itong ganito kadaming binili. At lalong hindi kay Daddy dahil hindi rin iyon mahilig magshopping. It seems like someone enjoyed her shopping spree so much, huh? For the past months, I noticed how the innocent and soft sister of mine spent money like there is no tomorrow. Noong una ay wala namang problema sa akin kaso napapansin kong napapadalas ang paggasta niya na unti unting nagpapainit ng ulo ko. Mabuti sana kung five digits lamang ang n

That small talk with Forth made me feel light for a while. Tila nakalimutan ko na may dinadala akong bigat. Na kahit ang nakaka-suffocate na atmospera ng hapag ay hindi nakaapekto sa aking disposisyon. "I'm planning to have a night out with my friends po," Safrianna's soft voice irritated my ears. Ewan ko ba. Kahit yata anong gawin niya ay hindi napapalagay ang loob ko sa kaniya. There's really something about her. "Oh. When?" Daddy seriously asked. "The next day po. Sa hotel lang naman malapit dito, Dad."Tumango si Daddy. "I'll just send you money for that. Mag-iingat kayo at huwag pumunta kung saan saan, Frian," seryoso niyang saad. Safrianna nodded and smiled. "I won't, Dad. Hindi naman po porket you gave me freedom ay aabusuhin ko na at makikipagkita sa kung sino sino lalo na't gabi," aniya at sumulyap sa akin na tila may pinapahiwatig. Ngumiti siya ng matamis. Hindi ko siya pinansin at itinuon ang atensiyon sa pagkain. Kung para saan man iyang nang-uuyam niyang tingin ay aya

Two weeks. I waited for two weeks for him to show up but he didn't. A part of me was worried of him because he's nowhere to be found. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Tinataboy ko pero noong tuluyan nang di nagpakita ay hinahanap ko naman. Muling sumagi sa isip ko ang mga narinig ko sa rooftop noong nag-uusap sila ni Melizza. Hindi na nagawang balikan ng isip ko ang tagpong iyon dahil masyado akong okupado sa presensiya niya noong mga nakaraang araw. Kaya ngayong nawawala siya, napaisip ako. Hindi kaya totoo talagang may relasyon sila gaya ng sinasabi ni Melizza? At kung ganoon nga, bakit siya lumalapit-lapit sa akin? Bakit niya ako niloloko? Parang nilukumos ang puso ko habang iniisip ang lahat. Para na akong mababaliw sa mga pumapasok sa utak ko. Bumabaha ang mga hinala ko kay Forth. Habang tumatagal na hindi siya nagpapakita sa akin, lalo akong nahuhulog sa bitag ng pagdududa. "You are spacing out again," Markus' cold voice lingered on my ears. I blinked twice and