All Chapters of The Cold Hearted Gangsters: Chapter 201 - Chapter 210

Third Person’s POVTensyon ang namamagitan sa pagitan ng mga initiates na nasa loob ng determination ring. Inis naman ang namutawi kay Agatha dahil hindi niya makapa ang noise device na patuloy sa pag-iingay. Bawat ingay ng noise device ay ito namang sinusundan ng pandinig nina Rycko, Grey, Jezreel, Damon, Aldrin at Arthyrn. Kasabay naman nito ang patuloy na pagtaas ng pagbaha ng dugo sa loob. Palapot nang palapot ang bawat kilos nila sa paghakbang dahil sa lumagpas na ito sa mga tuhod nila. Kailangan na nilang makuha ang noise device na siyang huling parte sa core ng crystal ball. Kapag hindi nila ito makuha ay parehas silang mamamatay sa pagkalunod sa bumabahang dugo. Nagkabanggaan pa sina Grey at Jezreel kaya’t naging alerto sila sa isa’t-isa. Hinanda ang bawat sarili sa atakeng ipapataw sa bawat isa. Nagpakawala ng isang malakas na suntok sa mukha si Grey kay Jezreel at nang matamaan ay mas pinagpatuloy niya ang atake hanggang sa ito mismo ang magbigay ng lifeline nito kay Grey.

Grey’s POVHindi pa rin ako makapaniwala na nakatanggap ako ng ganitong klaseng gemstone. Isang Amethyst. Base sa halaga nito ay masasabi ko na isa ito sa may pinakamababang value. Not bad naman dahil tumaas ang rank ko. Nakita ko sa platform na nasa panglima akong ranks. Mas bumaba sila Kuya Sean at Dominic pati na nina Jared at Da Silva brothers. Nangunguna si Arthyrn na sinundan naman ni Aldrin, kasunod nito ay sina Damon at Agatha then ako. Nandito kami ngayon sa dormitory naming Ice Breakers. Mabuti at pinagpapahinga muna kami sa training dahil karamihan sa amin ay nalason sa mga kagat ng insekto. Ang nadali sa akin ay ang mukha ko, namaga lang naman ang pisngi ko dahil sa kagat ng isang centipede. Si Kuya Sean naman ay napuruhan siya sa kanyang balikat. Si Dominic naman ay unconscious pa rin dahil marami ang nakakagat sa kanya. Samantalang sina Damon at Agatha naman ay tila walang galos sa kanilang katawan. And speaking of Ms. Agatha, kanina ko pa siya napapansin na panay ang s

Third Person’s POV Katulad nga ng gustong mangyari ng Emperor ay kumuha sila ng mga ordinaryong tao para sumabak sa survival training ng Bloody Training. Si Prince Timothy na siyang coordinator ng bloody training ang siyang naghanap ng mga taong papatusin ang ganitong kadelikadong mga pagsasanay para maging bihasa sa pakikipaglaban lalo na sa pagpatay ng mga mafia members. Hindi kasi biro ang pagsasanay sa bloody training lalo pa’t hindi rin biro ang mga makakalaban dito sa hinaharap. Once na mahina ang iyong katawan at estratehiya sa pakikipaglaban, maaring hindi ka na pakinabangan pa at tuluyang malagutan ng hininga. Lumabas si Prince Timothy kasama ang ilang blood armies na may mga posisyon din para makapag recruit ng mga taong willing na sumabak dito. Nagmanman ang mga blood armies base sa edad, pangangatawan at talento ng mga napupusuan nila para lumahok. Higit pa rito, pumili sila ng mga taong nangangailangan ng malaking pera para mas siguradong mapasali rito. Medyo hindi lama

Dominic’s POVNandito kami ngayon sa Bloody South. Halos mag-iisang buwan na rin kami na hindi nakapunta sa Bloody South nang maganap ang bloody speed sa maze. Mukhang dito ulit gaganapin ang bloody speed with blood determination test. Ang pinagkaiba lang sa una ay gumagalaw-galaw ang mga pader kada isang oras pero sa nakikita namin ngayon ay walang pag-iiba ng galaw sa mga ito. Hindi lang ‘yan, mayroong ibinigay sa amin na anyong goggles, isusuot daw namin ito kapag pinapasok na kami sa maze. “All you can see is your co- initiates right now. But when you put that device over your eyes, all you see are your fears, whatever they may be.So bakit namin ito isinali sa training ninyo? Dahil ito ay para malabanan ninyo ang takot na namumutawi dyan sa kalooban ninyo. Being part of the blood organization is for you to feel pleasure that you don’t have any fear. that you are also welcoming your death. Being afraid is part of weakness and loneliness. If you feel weak and absorb your fear, you

Arthyrn’s POV Mabilis akong tumakbo sa kahit saang daan para makalayo sa usok na iyon. Nakaramdam ako ng pagkahilo sa mga sandaling ito dahil may nalanghap ako doon kahit konti. Kailangan kong makapagtago at makapagpahinga kahit sa ilang minuto para maibalik ang lakas ko kanina. Parang sa nalanghap ko ‘yon para akong nanghihina. Mabuti at may nakita akong isang korner na may harang na pader na napapalibutan ng mga dahon na banderitas. Nang makaupo ay napapikit ako saglit. Kailangang bumalik ang lakas at tamang paghinga ko, malapit nang matapos ang trenta minutos. Sa tantiya ko ay wala pa ako sa kalahati ng maze, wala pa ako sa gitna rin nito. Hindi ko na alam kung saan ako dadaan. Nang magawi ang tingin ko sa buong korner na ito ay doon ko lang napagtanto na mayroon pa palang labasan sa loob nito. May isa sa kanan at isa sa kaliwa. Anytime puwedeng may pumasok sa mga daanan na ito. “Shit!” nakarinig ako ng yabag na tila tumatakbo. Mabilis akong tumayo at dahan-dahang lumalapit sa ka